Treatment of Delusions and Paranoia

Treatment of Delusions and Paranoia
Psychotic symptoms such as delusions and paranoia can be modified with a variety of approaches, but for the most part many professionals still consider these symptoms to be treatment resistant and not amenable to change. Early psychological treatments included the use of operant conditioning methods such as differential reinforcement, extinction, and punishment to reduce delusional speech (Allyon & Haughton, 1964; Jimenez, Todman, Perez, Godoy, & Landon-Jimenez, 1996; Schock, Clay, & Cipani, 1998). The use of a token economy system, which is a program level intervention, is also considered an efficacious behavioral treatment (see Dickerson, Tenhula, Green-Paden, 2004 for a review). Some case studies have applied these operant methods to paranoid beliefs (Weidner, 1970) and hostile verbalizations (Carstensen & Fremouw, 1981; Dupree, 1993) with success. A useful behavioral conceptualization of paranoia can be found in the seminal article by Haynes (1986). More recently, the use of cognitive-behavioral therapy for psychosis has increased in popularity (Rector & Beck, 2001) and is considered an emerging empirically supported treatment (see reviews by Guardiano, 2005; Rector & Beck, 2001; Zimmerman, 2004). According to the CBT approach, delusions and paranoia are the result of information processing biases that result in faulty beliefs about the self and others. Jumping to conclusions, theory of mind deficits, a strong need for closure, increased sensitivity to threat, and the tendency to generate personalizing attributions (blaming others for negative events) are some examples of the cognitive biases present in delusions (see Rector, 2004 for a review).
The majority of research on CBT for psychosis uses a package treatment approach with a number of interventions combined, which often leads to little knowledge about the specific components that are effective. However, CBT can also be applied to specific psychotic symptoms such as delusions (Haddock, Tarrier, Spaulding, Yusupoff, Kinney, & McCarthy, 1998). The main goal of cognitive behavioral therapy for delusion is two fold: 1) to reduce the level of belief conviction (defined as how strongly a person believes their belief is true) associated with the delusion, and 2) to replace the delusions with a more adaptive belief (Chadwick, Birchwood, & Trower, 1996). In addition, a secondary goal of CBT is to reduce the emotional distress associated with the delusion (Freeman & Garety, 2003). This is in contrast to operant methods, which focus on reducing the overt expression of delusional speech. The modification of belief conviction is usually accomplished with a combination of verbal challenge and behavioral experiments specifically developed for the individual based on the case conceptualization (Beck, 1952; Hole, Rush, & Beck, 1979; Beck, Rush, Shawk, & Emery, 1979; Lowe & Chadwick, 1990; Chadwick & Lowe, 1990; Chadwick & Lowe, 1994; Chadwick, Birchwood, & Trower, 1996). Verbal or cognitive restructuring methods address the evidence supporting the belief and later may involve directly challenging the validity of the belief itself (Chadwick, Birchwood, & Trower, 1996). Since a direct confrontation of the belief may lead to considerable resistance (Watts, Powell, & Austin, 1973), it is recommended that the weakest evidence be challenged first followed by more important or strongly held evidence. Also, there is some evidence that paranoia serves as a defense to prevent negative events from affecting self-esteem, which makes the modification of paranoia more difficult (Bentall et al., 2001). During the verbal challenge phase, use of the thought record (linking thought, beliefs and behaviors), Socratic questioning, and hypothetical contradictory situations are common.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รักษาโรคหลงผิดและหวาดระแวงอาการโรคจิตเช่นหวาดระแวงหลงผิดสามารถแก้ไขได้ ด้วยวิธีที่หลากหลาย แต่ส่วนใหญ่ผู้เชี่ยวชาญหลายยังคงพิจารณาอาการเหล่านี้จะ ทนการรักษา และไม่คล้อยตามการเปลี่ยนแปลง ก่อนการรักษาทางจิตวิทยารวมถึงการใช้วิธีปรับ operant เช่นเสริมแตกต่างกัน สูญพันธุ์ และลงโทษการลดคำพูดไหม (Allyon & Haughton, 1964 จิเมเนซ Todman เปเรซ Godoy และแลนดอนจิเม เนซ 1996 Schock ดินเหนียว & Cipani, 1998) การใช้ระบบ token เศรษฐกิจ ซึ่งเป็นการแทรกแซงระดับโปรแกรม ถือว่ารักษาพฤติกรรมที่มีประสิทธิภาพ (ดูเขียว Dickerson, Tenhula -Paden, 2004 สำหรับการทบทวน) กรณีศึกษาได้ใช้วิธีการเหล่านี้ operant ต้องหวาดระแวงความเชื่อ (Weidner, 1970) และศัตรู verbalizations (Carstensen & Fremouw, 1981 Dupree, 1993) กับความสำเร็จ เนยเป็นพฤติกรรมที่เป็นประโยชน์ของความหวาดระแวงได้ในบทความบรรลุ โดยอ้างอิง[แก้ (1986) เมื่อเร็ว ๆ นี้ การใช้ความรู้ความเข้าใจพฤติกรรมบำบัดสำหรับโรคจิตเพิ่มขึ้นในความนิยม (อธิการบดีและเบ็ค 2001) และถือว่า งโรงแรมเชิงประสบการณ์ด้วยสนับสนุนการรักษา (ความคิดเห็น โดย Guardiano, 2005 อธิการบดีและเบ็ค 2001 Zimmerman, 2004) ตาม CBT วิธี หลงผิด และหวาดระแวงเป็นผลจากอคติที่เกิดขึ้นในความเชื่อที่ผิดพลาดเกี่ยวกับตนเองและผู้อื่น การประมวลผลข้อมูล กระโดดไปบทสรุป ทฤษฎีของจิตใจขาดดุล แข็งแกร่งต้องสำหรับปิด ความไวแสงที่เพิ่มขึ้นกับภัยคุกคาม และแนวโน้มที่จะสร้างบ่งบอกความเป็นตัวแชร์ (โทษคนอื่นสำหรับเหตุการณ์เชิงลบ) ตัวอย่างของอคติองค์ความรู้ปัจจุบันในหลงผิด (ดูอธิการบดี 2004 สำหรับการทบทวน)The majority of research on CBT for psychosis uses a package treatment approach with a number of interventions combined, which often leads to little knowledge about the specific components that are effective. However, CBT can also be applied to specific psychotic symptoms such as delusions (Haddock, Tarrier, Spaulding, Yusupoff, Kinney, & McCarthy, 1998). The main goal of cognitive behavioral therapy for delusion is two fold: 1) to reduce the level of belief conviction (defined as how strongly a person believes their belief is true) associated with the delusion, and 2) to replace the delusions with a more adaptive belief (Chadwick, Birchwood, & Trower, 1996). In addition, a secondary goal of CBT is to reduce the emotional distress associated with the delusion (Freeman & Garety, 2003). This is in contrast to operant methods, which focus on reducing the overt expression of delusional speech. The modification of belief conviction is usually accomplished with a combination of verbal challenge and behavioral experiments specifically developed for the individual based on the case conceptualization (Beck, 1952; Hole, Rush, & Beck, 1979; Beck, Rush, Shawk, & Emery, 1979; Lowe & Chadwick, 1990; Chadwick & Lowe, 1990; Chadwick & Lowe, 1994; Chadwick, Birchwood, & Trower, 1996). Verbal or cognitive restructuring methods address the evidence supporting the belief and later may involve directly challenging the validity of the belief itself (Chadwick, Birchwood, & Trower, 1996). Since a direct confrontation of the belief may lead to considerable resistance (Watts, Powell, & Austin, 1973), it is recommended that the weakest evidence be challenged first followed by more important or strongly held evidence. Also, there is some evidence that paranoia serves as a defense to prevent negative events from affecting self-esteem, which makes the modification of paranoia more difficult (Bentall et al., 2001). During the verbal challenge phase, use of the thought record (linking thought, beliefs and behaviors), Socratic questioning, and hypothetical contradictory situations are common.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การรักษาอาการหลงผิดหวาดระแวงและ
อาการโรคจิตเช่นหลงผิดหวาดระแวงและสามารถแก้ไขความหลากหลายของวิธีการด้วย แต่ส่วนใหญ่ผู้เชี่ยวชาญจำนวนมากยังคงพิจารณาอาการเหล่านี้จะทนต่อการรักษาและการไม่ได้คล้อยตามการเปลี่ยนแปลง การรักษาทางด้านจิตใจในช่วงต้นรวมถึงการใช้วิธีการผ่าตัดปรับอากาศเช่นการเสริมแรงที่แตกต่างกันการสูญเสียและการลงโทษที่จะลดการพูดประสาทหลอน (Allyon & Haughton 1964; เมเนซ Todman เปเรซ, Godoy และแลน-Jimenez 1996; Schock, ดิน, และ Cipani, 1998) การใช้งานของระบบเศรษฐกิจโทเค็นซึ่งเป็นระดับการแทรกแซงของโปรแกรมก็ยังถือว่าเป็นพฤติกรรมการรักษาที่มีประสิทธิภาพ (ดูนายอำเภอ Tenhula เขียว Paden 2004 สำหรับรีวิว) บางกรณีศึกษาได้ใช้วิธีการผ่าตัดเหล่านี้เพื่อหวาดระแวงความเชื่อ (Weidner, 1970) และเป็นคำพูดที่ไม่เป็นมิตร (Carstensen & Fremouw 1981; ปรี, 1993) กับความสำเร็จ แนวความคิดเกี่ยวกับพฤติกรรมการใช้งานของความหวาดระแวงสามารถพบได้ในบทความน้ำเชื้อโดยเฮย์เนส (1986) เมื่อเร็ว ๆ นี้ที่ใช้ในการรักษาความรู้ความเข้าใจพฤติกรรมโรคจิตได้เพิ่มขึ้นในความนิยม (อธิการบดี & Beck, 2001) และมีการพิจารณาการรักษาที่เกิดขึ้นใหม่ได้รับการสนับสนุนทางสังเกตุ (ดูความเห็นโดย Guardiano 2005; อธิการบดี & เบ็ค 2001 Zimmerman, 2004) ตามที่วิธี CBT หลงผิดหวาดระแวงและเป็นผลมาจากอคติในการประมวลผลข้อมูลที่ส่งผลให้เกิดความเชื่อที่ผิดพลาดเกี่ยวกับตนเองและผู้อื่น กระโดดให้ข้อสรุปทฤษฎีของการขาดดุลใจความต้องการที่แข็งแกร่งสำหรับการปิดเพิ่มขึ้นความไวต่อการคุกคามและมีแนวโน้มที่จะสร้างการปรับแต่งการอ้างเหตุผล (โทษคนอื่นสำหรับการจัดกิจกรรมเชิงลบ) เป็นตัวอย่างบางส่วนของอคติองค์ความรู้ที่มีอยู่ในความหลงผิด (ดูอธิการบดี 2004 การตรวจสอบ).
ส่วนใหญ่ของการวิจัยใน CBT โรคจิตใช้วิธีการรักษาแพคเกจที่มีจำนวนของการแทรกแซงรวมซึ่งมักจะนำไปสู่ความรู้เล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับส่วนประกอบเฉพาะที่มีประสิทธิภาพ อย่างไรก็ตาม CBT นอกจากนี้ยังสามารถนำไปใช้กับอาการโรคจิตที่เฉพาะเจาะจงเช่นหลงผิด (ค๊อด Tarrier, เปล้าดิ้ง, Yusupoff นนี่และแมคคาร์ 1998) เป้าหมายหลักของการบำบัดพฤติกรรมทางปัญญาสำหรับความเข้าใจผิดเป็นสองเท่า: 1) เพื่อลดระดับของความเชื่อความเชื่อมั่น (หมายถึงวิธีการขอเป็นคนที่เชื่อความเชื่อของพวกเขาเป็นความจริง) ที่เกี่ยวข้องกับความเข้าใจผิดและ 2) เพื่อแทนที่ความหลงผิดที่มีมากขึ้น ความเชื่อการปรับตัว (Chadwick, Birchwood และ Trower, 1996) นอกจากนี้ยังมีเป้าหมายรองของ CBT คือการลดความทุกข์ทางอารมณ์ที่เกี่ยวข้องกับความเข้าใจผิด (ฟรีแมนและ Garety, 2003) นี้เป็นในทางตรงกันข้ามกับวิธีการผ่าตัดซึ่งมุ่งเน้นการลดการแสดงออกที่ชัดเจนในการพูดประสาทหลอน การปรับเปลี่ยนความเชื่อความเชื่อมั่นมักจะประสบความสำเร็จกับการรวมกันของวาจาท้าทายและพฤติกรรมการทดลองพัฒนาโดยเฉพาะสำหรับแต่ละบุคคลขึ้นอยู่กับกรณีแนวความคิด (เบ็ค 1952; Hole, Rush, และเบ็ค 1979; เบ็ครัช Shawk & Emery, 1979; & โลว์ Chadwick, 1990; & Chadwick โลว์ 1990; & Chadwick โลว์ 1994; Chadwick, Birchwood และ Trower, 1996) วิธีการปรับโครงสร้างทางวาจาหรือองค์ความรู้ที่อยู่ของพยานหลักฐานที่สนับสนุนความเชื่อและต่อมาอาจจะเกี่ยวข้องโดยตรงที่ท้าทายความถูกต้องของความเชื่อของตัวเอง (Chadwick, Birchwood และ Trower 1996) เดอะ ตั้งแต่การเผชิญหน้าโดยตรงของความเชื่อที่อาจนำไปสู่ความต้านทานมาก (วัตต์พาวเวลและออสติน, 1973) ก็จะแนะนำว่าหลักฐานที่อ่อนแอที่สุดจะถูกท้าทายก่อนตามด้วยหลักฐานที่สำคัญมากขึ้นหรือที่จัดขึ้นอย่างยิ่ง นอกจากนี้ยังมีหลักฐานบางอย่างที่หวาดระแวงทำหน้าที่เป็นป้องกันเพื่อป้องกันไม่ให้เหตุการณ์เชิงลบจากผลกระทบต่อความนับถือตนเองซึ่งจะทำให้การเปลี่ยนแปลงของความหวาดระแวงที่ยากขึ้น (Bentall et al., 2001) ระหว่างขั้นตอนการท้าทายด้วยวาจาการใช้งานของการบันทึกความคิด (การเชื่อมโยงความคิดความเชื่อและพฤติกรรม) คำถามเสวนาและสถานการณ์สมมุติที่ขัดแย้งเป็นเรื่องธรรมดา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การหลงผิดและความหวาดระแวงอาการทางจิต เช่น หวาดระแวงหลงผิด และสามารถแก้ไขได้ด้วยหลากหลายวิธี แต่ส่วนใหญ่ผู้เชี่ยวชาญหลายคนยังคงพิจารณาอาการเหล่านี้จะรักษาป้องกัน และไม่ยอมเปลี่ยน การรักษาทางจิตใจก่อน ได้แก่ การใช้วิธีการงบประมาณผันแปร เช่น ค่าเสริมการสูญเสียและการลงโทษลดประสาทหลอน พูด ( allyon & ฮอเติ้น , 1964 ; Jimenez , todman เปเรซ โกดอย และแลนดอน Jimenez 1996 ; schock เคลย์ และ cipani , 1998 ) การใช้ระบบเศรษฐกิจที่สำคัญ ซึ่งเป็นระดับที่โปรแกรมการแทรกแซง ก็ถือเป็นการรักษาพฤติกรรมใหม่ ( ดูดิเคอร์สัน tenhula , สีเขียว , ปาเด็น 2004 สำหรับการตรวจทาน ) บางการศึกษากรณีใช้วิธีการเหล่านี้การดำเนินการความเชื่อหวาดระแวง ( ไวด์เนอร์ , 1970 ) และ verbalizations ไม่เป็นมิตร ( & fremouw คาร์ ตนเซ่น , 1981 ; ดูปรี , 1993 ) กับความสำเร็จ เป็นแนวความคิดเชิงพฤติกรรมที่มีประโยชน์ของความหวาดระแวง สามารถพบได้ในละครเวทีเรื่องบทความโดยเฮนส์ ( 1986 ) เมื่อเร็ว ๆ นี้ใช้ของการรู้คิดและรักษาโรคจิตมีเพิ่มขึ้นในความนิยม ( อธิการบดี & Beck , 2001 ) และมีการพิจารณาการใช้ ( ดูรีวิวการรักษาใหม่ได้รับการสนับสนุนโดยการ์ดีอาโน่ , 2005 ; อธิการบดี & Beck 2001 Zimmerman , 2004 ) ตามที่การท่องเที่ยวและแนวทางการหวาดระแวงเป็นผลลัพธ์ของการประมวลผลข้อมูลอคติที่เกิดความเชื่อที่ผิดเกี่ยวกับตนเองและผู้อื่น ด่วนสรุป , ทฤษฎีจิตเกิด ความต้องการที่แข็งแกร่งสำหรับปิดเพิ่มขึ้นความไวต่อการคุกคาม และแนวโน้มการปรับการ ( โทษคนอื่นสำหรับเหตุการณ์เชิงลบ ) คือ บางตัวอย่างของการคิดอคติอยู่ในความหลงผิด ( เห็นอธิการบดี 2004 สำหรับรีวิว )ส่วนใหญ่ของการวิจัยใน CBT สำหรับโรคจิตใช้แพคเกจการรักษาวิธีการที่มีจำนวนของการแทรกแซงรวม ซึ่งมักจะนำไปสู่ความรู้เล็ก ๆน้อย ๆเกี่ยวกับเฉพาะส่วนประกอบที่มีประสิทธิภาพ อย่างไรก็ตาม การท่องเที่ยวยังสามารถใช้กับอาการทางจิตที่เฉพาะเจาะจง เช่น อาการหลงผิด ( haddock , tarrier สโปลดิ้ง yusupoff Kinney , , , , และ McCarthy , 1998 ) เป้าหมายหลักของพฤติกรรมบำบัดสำหรับความหลงเป็น 2 เท่า : 1 ) สามารถลดระดับของความเชื่อมั่นความเชื่อ ( หมายถึงว่ามีคนเชื่อ ความเชื่อของพวกเขาเป็นจริง ) ที่เกี่ยวข้องกับความหลงผิด และ 2 ) เพื่อแทนที่ความหลงผิดที่มีการปรับตัว ความเชื่อ ( Chadwick , birchwood และ trower , 1996 ) นอกจากนี้ เป้าหมายรองของ CBT คือการลดทุกข์ทางจิตใจที่เกี่ยวข้องกับความหลง ( Freeman & garety , 2003 ) นี้เป็นในทางตรงกันข้ามกับวิธีการผ่าตัด ซึ่งมุ่งเน้นการลดการแสดงออกของแจ่มแจ้งประสาทหลอน การพูด การปรับเปลี่ยนของความเชื่อมั่นความเชื่อมักจะได้ด้วยการรวมกันของความท้าทายทางวาจาและพฤติกรรมการทดลองการพัฒนาเฉพาะสำหรับแต่ละบุคคลขึ้นอยู่กับกรณีแนวความคิด ( Beck , 1952 , หลุม , ช่อง , วิ่ง , & Beck , 1979 ; Beck , วิ่ง , shawk & กากกะรุน , 1979 ; Lowe & Chadwick , 1990 ; Chadwick & โลว์ 1990 ; แชดวิก & Lowe , 1994 ; Chadwick , birchwood และ trower , 1996 ) วาจาหรือการคิดวิธีการปรับโครงสร้างที่อยู่หลักฐานที่สนับสนุนความเชื่อ และต่อมาอาจเกี่ยวข้องกับความถูกต้องของความเชื่อตัวเองท้าทายโดยตรง ( Chadwick , birchwood และ trower , 1996 ) เนื่องจากการเผชิญหน้าโดยตรงของความเชื่อที่อาจนำไปสู่ความต้านทานมาก ( วัตต์ , Powell , และ Austin , 1973 ) มีข้อเสนอแนะว่า หลักฐานที่อ่อนแอถูกท้าทาย ก่อนตามด้วยที่สำคัญหรือขอถือหลักฐาน นอกจากนี้ มีหลักฐานบางอย่างที่เข้าทำหน้าที่เป็นป้องกัน เพื่อป้องกันเหตุการณ์เชิงลบจากที่มีผลต่อการเห็นคุณค่าในตนเอง ซึ่งจะทำให้การเข้ายากมาก ( เบนทอลล์ et al . , 2001 ) ในระหว่างขั้นตอนความท้าทาย วาจา ใช้บันทึกความคิด ( การเชื่อมโยงความคิด ความเชื่อ และพฤติกรรม ) คำถามแบบโสกราตีสและสถานการณ์ขัดแย้ง สมมุติมีทั่วไป