กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชายชรา นามว่าเจ็พเพ็ตโตผู้มีอาชีพช่างไม้เขาได้แกะหุ่นกระบอกไม้ตัวหนึ่งและตั้งชื่อมันว่า พิน็อคคิโอ เมื่อเขาแกะมันเสร็จเขาได้พบกับความประหลาดใจมากที่เห็นพิน็อคคิพูดและวิ่งได้ หลังจากนั้นเขาได้ให้พิน็อคคิโอไปเรียนหนังสือ ระหว่างทางไปโรงเรียนพิน็อคคีโอเห็นโรงละครหุ่นกระบอกเขาเลยขายหนังสือแล้วเอาเงินไปซื้อตั๋วละคร เจ้าของโรงละครได้ให้เหรียญทองคำแก่พิน็อคคีโอ ระหว่างทำกลับบ้านพิน็อคคีโอได้พบกับแมวและสุนัขจิ้งจอก เขาอวดเหรียญให้ทั้งสองตัวดู หลังจากกล่าวลากันแล้ว พวกมันทั้งสองตัวก็ปลอมตัวมาขโมยเหรียญของพิน็อคคีโอไป ระหว่างทางเขาได้พบกับนางฟ้าสีน้ำเงิน เขาได้พูดโกหกกับนางฟ้าองค์นั้นทำให้จมูกของเขายาวขึ้น เขาขอให้นางฟ้าช่วยและให้สัญญากับนางฟ้าว่าเขาสำนึกผิดแล้วและจะเป็นเด็กดี พิน็อคคีโอได้ทราบข่าวพ่อของเขาจากนกพิราบว่าพ่อของเขาพายเรือตามหาเขาและได้ถูกปลาวาฬยักษ์กลืนเข้าไป เขาจึงกระโดดลงไปในทะเลเพื่อตามหาพ่อในระหว่างนั้นเกิดพายุพัดพาตัวพิน็อคคีโอลอยไปติดอยู่ริมชายหาดแห่งซึ่งบริเวณนั้นเป็นเมืองที่เต็มไปด้วยของเล่นพิน็อคคีโอจึงสนุกสนานไปกับของเล่นพวกนั้นจนลืมตามหาพ่อ เช้าวันหนึ่งเขามองตัวเองในกระจกและพบว่าตัวเองมีรูปร่างเป็นลา เขาจึงกระโดดลงในทะเลเพื่อว่ายน้ำหนีไปจากเมืองของเล่น ขณะที่เขากำลังว่ายน้ำอยู่นั้น เขาก็ถูกปลาวาฬตัวใหญ่ยักษ์กลืนเข้าไปในท้อง เขากลัวตายมาก ทันในนั้นเขาได้เห็นแสงสว่างดวงเล็กๆเขาจึงว่ายน้ำไปที่นั่นด้วยแรงทั้งหมดที่มี ทำให้พิน็อคคีโอได้พบกับพ่อของเขา หลังจากนั้นพวกเขาก็พยายามที่จะหนีออกจากท้องของปลาวาฬ ในที่สุดพิน็อคคีโอและพ่อของเขาก็หนีออกมาจนได้ พวกเขาก็ว่ายน้ำอยู่เป็นเวลานานจนมาถึงฝั่งและกลับบ้านอย่างปลอดภัย หลังจากนั้นพิน็อคคีโอก็กลายเป็นเด็กดีเชื่อฟังพ่อและไม่พูดโกหกอีก