กระป๋อง:กลับเข้าสู่ The night story

กระป๋อง:กลับเข้าสู่ The night story เรามาพบกับคุณสมชาย ปัจจุบันคุณสมชายอายุ 23 ปี บอกว่ามีประสบการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเองจะมาเล่าให้ฟัง เรื่องราวทั้งหมดนั้นเดินขึ้นที่อพาสเม้นแห่งหนึ่ง ที่อยู่ในย่านอ่อนนุช เมื่อ 3 ปีก่อน เรื่องของรองเท้ามือสอง เอาละครับป่านผู้ฟังเรามาต่อสายคุยกับคุณสมชายกันครับ ( เสียงต่อโทรศัพท์ ) สวัสดีครับคุณสมชาย
สมชาย:ใช่ครับ สวัสดีครับดีเจกระป๋อง
กระป๋อง:คุณสมชายดทรมาจากที่ไหนฟชหรอครับ ?
สมชาย:โทรมาจากย่านอ่อนนุชครับ ที่อพาสเม้นของผมอะครับ
กระป๋อง:ใช่อพาสเม้นที่คุณสมชายบอกรึเปล่าครับ
สมชาย:ใช่ครับใช่
กระป๋อง:คือเรื่องมันเป็นยังไงคุณสมชายช่วยเล่าให้ฟังทีได้มั้ยครับ
สมชาย:คือเมือสองเดินที่แล้ว คือผมก็ชอบของมือสองอะนะครับ ดีเจกระป๋องรู้จักเครื่องรังษีออร่ารึเปล่าครับ ?
กระป๋อง:ไอ่ที่มันจะเป็นเงาสีขาวๆออกมารึเปล่า
สมชาย:อะ ใช่ครับ ก็คือด้วยการที่เครื่องซักผ้าอะครับคือผมต้องไปลอง ด้วยการที่ซึ่งน้องเค้าก็เนี่ยพี่ ผลตรวจอะมันเป็นสีเขียวกะสีส้มนะครับ
กระป๋อง:แล้วมันปกติรึเปล่าครับ
สมชาย:มันปกติครับ ก็คือเหมือนเค้าก็แบบบอกว่า พี่มีความคิดเป็นของตัวเอง มีความคิดสร้างสรรค์เป็นสท่อมวลชนรึเปล่า ผมก็บอกว่าใช่ครับ แล้วผมก็บอกไปเล่นอะครับ เดี๋ยวผมขอลองอีกครั้งได้มั้ยมันจะเหมือนเดิมรึเปล่า คือน้องเค้าก็บอกว่ามันก็เหมือนเดิมสิครับ พี่ก็ไม่ได้ไปไหนยังเหมือนเดิมยังอยู่นี่ ละก็พอตรวจครั้งที่สองเนี่ย ผมก็เอาให้น้องเค้าตรวจตรงท้องอะครับ ก็คือจากตอนแรกที่มันเป็นสีเขียวกะสีส้ม ก็กลายเป็นสีออกน้ำเงินม่วงๆอะครับ
กระป๋อง:แล้วมันกลสยเป็นสีน้ำเงินได้ไงอะครับ
สมชาย:ก็คือ น้องเค้าบอกว่า พี่ท้องเสียรึเปล่า ผมก็บอกว่าผมปกติดี น้องเค้าก็เลยลองเช็คจุดอื่นอะครับ ซึ่งมันออกมาในจอคอมอะครับ ดีเจกระป๋องต้องเข้าใจนะครับว่าภาพ มันจะเป็นรูปตัวคนอะครับ คือมันก็จะมีหัวด้วยอะครับ แต่มันก็จะมีหัวเนี่ยในรูปมันจะออกมาสองหัวอะครับ
กระป๋อง:มีสองหัวอะได้ไงอะครับ
สมชาย:ก็คือเหมือนเป็นรางๆออกมาอีกหัวนึงอะครับ ผมอยากถ่ายรูปให้ดูมากปต่คงไม่ทันละครับน้องเค้าก็เรียกเพื่อนเค้ามาดู แต่คือเค้าก็ถามว่าพีไปงานศพมารึเปล่า แต่จริงๆผมก็ไม่ได้ไปนะครับ คือผมก็ไม่เชื่อเรื่องพวกนี้อยู่แล้วครับ เลยปล่อยไป สักพักนึงเรื่องมีอาการเจ็บที่ข้อเท้าคับ ตรงแถวเอ็นร้อยหวาย
กระป๋อง:ได้ไปทำอะไรมารึเปล่าครับ
สมชาย:ผมก็ไม่ได้ไปทำอะไรนะครับ คือผมออกกำลังการแต่มันก็ไม่น่าจะเจ็บแบบนี้ แต่พอมาใส่รองเท้าอีกวันนึงเนี่ยมันก็เริ่มมีอาการครับ คราวนี้ผมกะแฟน็เลยไปหาหมอ หมอเค้าก็บอกว่ามันไม่มีอะไร แต่คืออาการมันก็หนักขึ้นทุกวันๆ แต่มันก็มีแบบผมฝันอะครับ ฝันว่ามีคนเคาะประตู คือแบบผมก็คิดว่ามีคนเคาะจริงรึเปล่าผมเลยถามแฟนผม แต่แฟนบอกไม่มีอะไร แล้วผมก็คิดว่าคงฝัน แต่มันก็ฝันมาเรื่อยๆบางวัน แล้วผมก็คือใช้รองเท้ามาได้เดือนนึงแล้วเนี่ย ผมก็จะซักรองเท้า ปกติผมจะใส่รองเท้าก่อนซัก ในระหว่างที่ซักเนี่ยคือเหมือนมีน้ำสีน้ำตาลไหลออกมา คือผมคิดว่ามันคงสกปรมมาก คราบต่างๆ ผมก็ไม่ได้คิดอะไรเลยตามเลย พอซักรองเท้าเสร็จ แล้วมีวีนนึงที่ผมกลับมาอาพาสเม้น ดีเจกระป๋องลองคิดตามนะครับคือเวลาเดินขึ้นบันไดเนี่ยมันจะมีชั้นพักอะนะครับ พอเดินอยู่ชั้นสองผมก็เห็นผู้ชาย ใส่เสื้อกีฬา ผมเห็นเค้าหลายทีแล้ว แต่เวลาที่ผมเห็นเขาเหมือนเขาจะข้อเท้าจะมีอาการเจ็บขึ้นเรื่อยๆะครับ แล้วมันตรงกะที่ผมฝันด้วยอะครับ แต่ผมก็ยังไม่ได้คิดอะไร แต่พออีกวันนึงเนี่ย ผมรู้เลยว่าเนี่ยของจริง คือผมนั่งวินกลับบ้านครับ ตอนดึกๆ แล้วซอยมันเลี่ยวๆมืดๆอะครับ ระหว่างที่นั่งวินเนี่ยวินเค้าก็ขับช้าเป็นปกติอยู่แล้วอะครับเป็นลุงแก่ๆขับ แล้วก็ระหว่างที่นั่งก็ได้ยินเสียงวิ่งแบบใกล้เข้ามาเรื่อยๆ แล้วผมก็ได้ยินเสียงถอนหายใจดังๆออกมาผมเลยหันไปดู แล้วผมก็เจอผู้ชายคนเดิมที่ผมเจอ คือหลังจากนั้นผมก็บีบเอวพี่วินจนเขาจอดเลยครับ แล้วพี่วินเขาก็ถามน้องเป็นอะไร แล้วผมก็บอกเขา
กระป๋อง:คือคุณเจอผู้ชายคนนี้มาตลอดเลยใช่ไหมครับทั้งตรงชั้นสอง หน้าทางเข้าบ้าน
สมชาย:ใช่ครับผมเจอเค้าตลอด ผมเลยตัดสินใจทิ้งรงอเท้า แต่รองเท้ามันกลับมาที่เดิมเหมือนพอผมทิ้งไปแล้วเนี่ย เหมือนมีคนเก็บไปใช้แล้วเค้าก็เอามาทิ้งที่เดิมครับ คือผมก็เลยตัดสินใจครั้งสุดท้าย ผมเก็บรองเท้ากลับขึ้นไป แล้วทำลายรองเท้าด้วยการตัดๆๆ แล้วผมก็จับรองเท้าขึ้นมาไหว้ แล้วคิดในใจว่าเชื่อแล้วพอแล้ว แล้วก็ไปทำบุญครับ ทุกอย่างก็ดีขึ้นครับเขาก็หายไปเลย
กระป๋อง:ขอบคุณ คุณสมชายมากนะครับที่มาแบ่งปันประสบการณ์ในวันนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การคืนเรื่องเรามาพบกับคุณสมชายปัจจุบันคุณสมชายอายุ 23 ปีบอกว่ามีประสบการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเองจะมาเล่าให้ฟังเรื่องราวทั้งหมดนั้นเดินขึ้นที่อพาสเม้นแห่งหนึ่งที่อยู่ในย่านอ่อนนุชเมื่อ 3 ปีก่อนเรื่องของรองเท้ามือสองเอาละครับป่านผู้ฟังเรามาต่อสายคุยกับคุณสมชายกันครับ (เสียงต่อโทรศัพท์) สวัสดีครับคุณสมชายกระป๋อง:กลับเข้าสู่สมชาย:ใช่ครับสวัสดีครับดีเจกระป๋องกระป๋อง:คุณสมชายดทรมาจากที่ไหนฟชหรอครับสมชาย:โทรมาจากย่านอ่อนนุชครับที่อพาสเม้นของผมอะครับกระป๋อง:ใช่อพาสเม้นที่คุณสมชายบอกรึเปล่าครับสมชาย:ใช่ครับใช่กระป๋อง:คือเรื่องมันเป็นยังไงคุณสมชายช่วยเล่าให้ฟังทีได้มั้ยครับสมชาย:คือเมือสองเดินที่แล้วคือผมก็ชอบของมือสองอะนะครับดีเจกระป๋องรู้จักเครื่องรังษีออร่ารึเปล่าครับกระป๋อง:ไอ่ที่มันจะเป็นเงาสีขาวๆออกมารึเปล่าสมชาย:อะใช่ครับก็คือด้วยการที่เครื่องซักผ้าอะครับคือผมต้องไปลองด้วยการที่ซึ่งน้องเค้าก็เนี่ยพี่ผลตรวจอะมันเป็นสีเขียวกะสีส้มนะครับ กระป๋อง:แล้วมันปกติรึเปล่าครับสมชาย:มันปกติครับก็คือเหมือนเค้าก็แบบบอกว่าพี่มีความคิดเป็นของตัวเองมีความคิดสร้างสรรค์เป็นสท่อมวลชนรึเปล่าผมก็บอกว่าใช่ครับแล้วผมก็บอกไปเล่นอะครับเดี๋ยวผมขอลองอีกครั้งได้มั้ยมันจะเหมือนเดิมรึเปล่าคือน้องเค้าก็บอกว่ามันก็เหมือนเดิมสิครับพี่ก็ไม่ได้ไปไหนยังเหมือนเดิมยังอยู่นี่ละก็พอตรวจครั้งที่สองเนี่ยผมก็เอาให้น้องเค้าตรวจตรงท้องอะครับก็คือจากตอนแรกที่มันเป็นสีเขียวกะสีส้มก็กลายเป็นสีออกน้ำเงินม่วงๆอะครับ กระป๋อง:แล้วมันกลสยเป็นสีน้ำเงินได้ไงอะครับสมชาย:ก็คือน้องเค้าบอกว่าพี่ท้องเสียรึเปล่าผมก็บอกว่าผมปกติดีน้องเค้าก็เลยลองเช็คจุดอื่นอะครับซึ่งมันออกมาในจอคอมอะครับดีเจกระป๋องต้องเข้าใจนะครับว่าภาพมันจะเป็นรูปตัวคนอะครับคือมันก็จะมีหัวด้วยอะครับแต่มันก็จะมีหัวเนี่ยในรูปมันจะออกมาสองหัวอะครับ กระป๋อง:มีสองหัวอะได้ไงอะครับสมชาย:ก็คือเหมือนเป็นรางๆออกมาอีกหัวนึงอะครับผมอยากถ่ายรูปให้ดูมากปต่คงไม่ทันละครับน้องเค้าก็เรียกเพื่อนเค้ามาดูแต่คือเค้าก็ถามว่าพีไปงานศพมารึเปล่าแต่จริงๆผมก็ไม่ได้ไปนะครับคือผมก็ไม่เชื่อเรื่องพวกนี้อยู่แล้วครับเลยปล่อยไปสักพักนึงเรื่องมีอาการเจ็บที่ข้อเท้าคับตรงแถวเอ็นร้อยหวายกระป๋อง:ได้ไปทำอะไรมารึเปล่าครับสมชาย:ผมก็ไม่ได้ไปทำอะไรนะครับคือผมออกกำลังการแต่มันก็ไม่น่าจะเจ็บแบบนี้แต่พอมาใส่รองเท้าอีกวันนึงเนี่ยมันก็เริ่มมีอาการครับคราวนี้ผมกะแฟน็เลยไปหาหมอหมอเค้าก็บอกว่ามันไม่มีอะไรแต่คืออาการมันก็หนักขึ้นทุกวัน ๆ แต่มันก็มีแบบผมฝันอะครับฝันว่ามีคนเคาะประตูคือแบบผมก็คิดว่ามีคนเคาะจริงรึเปล่าผมเลยถามแฟนผมแต่แฟนบอกไม่มีอะไรแล้วผมก็คิดว่าคงฝันแต่มันก็ฝันมาเรื่อยๆบางวันแล้วผมก็คือใช้รองเท้ามาได้เดือนนึงแล้วเนี่ยผมก็จะซักรองเท้าปกติผมจะใส่รองเท้าก่อนซักในระหว่างที่ซักเนี่ยคือเหมือนมีน้ำสีน้ำตาลไหลออกมาคือผมคิดว่ามันคงสกปรมมากคราบต่าง ๆ ผมก็ไม่ได้คิดอะไรเลยตามเลยพอซักรองเท้าเสร็จแล้วมีวีนนึงที่ผมกลับมาอาพาสเม้นดีเจกระป๋องลองคิดตามนะครับคือเวลาเดินขึ้นบันไดเนี่ยมันจะมีชั้นพักอะนะครับพอเดินอยู่ชั้นสองผมก็เห็นผู้ชายใส่เสื้อกีฬาผมเห็นเค้าหลายทีแล้วแต่เวลาที่ผมเห็นเขาเหมือนเขาจะข้อเท้าจะมีอาการเจ็บขึ้นเรื่อยๆะครับแล้วมันตรงกะที่ผมฝันด้วยอะครับแต่ผมก็ยังไม่ได้คิดอะไรแต่พออีกวันนึงเนี่ยผมรู้เลยว่าเนี่ยของจริงคือผมนั่งวินกลับบ้านครับเอาตอนดึก ๆ แล้วซอยมันเลี่ยวๆมืดๆอะครับระหว่างที่นั่งวินเนี่ยวินเค้าก็ขับช้าเป็นปกติอยู่แล้วอะครับเป็นลุงแก่ๆขับแล้วก็ระหว่างที่นั่งก็ได้ยินเสียงวิ่งแบบใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ แล้วผมก็ได้ยินเสียงถอนหายใจดังๆออกมาผมเลยหันไปดูแล้วผมก็เจอผู้ชายคนเดิมที่ผมเจอคือหลังจากนั้นผมก็บีบเอวพี่วินจนเขาจอดเลยครับแล้วพี่วินเขาก็ถามน้องเป็นอะไรแล้วผมก็บอกเขากระป๋อง:คือคุณเจอผู้ชายคนนี้มาตลอดเลยใช่ไหมครับทั้งตรงชั้นสองหน้าทางเข้าบ้านสมชาย:ใช่ครับผมเจอเค้าตลอดผมเลยตัดสินใจทิ้งรงอเท้าแต่รองเท้ามันกลับมาที่เดิมเหมือนพอผมทิ้งไปแล้วเนี่ยเหมือนมีคนเก็บไปใช้แล้วเค้าก็เอามาทิ้งที่เดิมครับคือผมก็เลยตัดสินใจครั้งสุดท้ายผมเก็บรองเท้ากลับขึ้นไปแล้วทำลายรองเท้าด้วยการตัดๆ ๆ แล้วผมก็จับรองเท้าขึ้นมาไหว้แล้วคิดในใจว่าเชื่อแล้วพอแล้วแล้วก็ไปทำบุญครับทุกอย่างก็ดีขึ้นครับเขาก็หายไปเลยกระป๋อง:ขอบคุณคุณสมชายมากนะครับที่มาแบ่งปันประสบการณ์ในวันนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กระป๋อง: กลับเข้าสู่เรื่องคืนเรามาพบกับคุณสมชายปัจจุบันคุณ สมชายอายุ 23 ปี ที่อยู่ในย่านอ่อนนุชเมื่อ 3 ปีก่อนเรื่องของรองเท้ามือสอง (เสียงต่อโทรศัพท์) ที่คุณคุณได้ครับสวัสดีคุณสมชาย
คุณสมชาย: ใช่ครับ
?
สมชาย: โทรมาจากย่านอ่อนนุชครับ คือผมก็ชอบของมือสองอะนะ ครับ ใช่ครับ ด้วยการที่ซึ่งน้องเค้าก็เนี่ ยพี่ ก็คือเหมือนเค้าก็แบบบอกว่า พี่มีความคิดเป็นของตัวเอง ผมก็บอกว่าใช่ครับแล้วผม ก็บอกไปเล่นอะครับ ละก็พอตรวจครั้งที่สองเนี่ ย น้องเค้าบอกว่าพี่ท้องเสียรึเปล่า ผมก็บอกว่าผมปกติดีน้องเค้าก็เลยลองเช็คจุดอื่นอะครับซึ่งมันออกมาในจอคอมอะครับดีเจกระป๋องต้องเข้าใจนะครับว่าภาพมันจะเป็นรูปตัวคนอะ ครับคือมันก็จะมีหัวด้วย อะครับ แต่จริงๆผมก็ไม่ได้ไปนะ ครับ เลยปล่อยไป คราวนี้ผมกะแฟน็เลยไป หาหมอหมอเค้าก็บอกว่ามันไม่มีอะไร แต่คืออาการมันก็หนักขึ้นทุกวัน ๆ แต่มันก็มีแบบผมฝันอะครับฝันว่ามีคนเคาะประตู แต่แฟนบอกไม่มีอะไรแล้วผมก็ คิดว่าคงฝัน แต่มันก็ฝันมาเรื่อย ๆ บางวัน ผมก็จะซักรองเท้าปกติผมจะ ใส่รองเท้าก่อนซัก คือผมคิดว่ามันคงสกป รมมากคราบต่างๆผมก็ไม่ได้คิดอะไรเลยตามเลยพอซักรองเท้าเสร็จแล้วมีวีนนึงที่ผมกลับมาอาพาสเม้น พอเดินอยู่ชั้นสองผมก็เห็น ผู้ชายใส่เสื้อกีฬาผมเห็นเค้าหลายทีแล้ว แล้วมันตรงกะที่ผมฝันด้วย อะครับ แต่ผมก็ยังไม่ได้คิดอะไร แต่พออีกวันนึงเนี่ยผมรู้เลยว่าเนี่ยของจริงคือผมนั่งวินกลับบ้านครับตอนดึก ๆ แล้วซอยมันเลี่ยว ๆ มืด ๆ อะครับ แล้วผมก็เจอผู้ชายคนเดิมที่ ผมเจอ แล้วพี่วินเขาก็ถามน้องเป็น อะไร ผมเลยตัดสินใจทิ้งรงอเท้า คือผมก็เลยตัดสินใจครั้งสุดท้ายผม เก็บรองเท้ากลับขึ้นไปแล้วทำลายรองเท้าด้วยการตัด ๆ ๆ แล้วผมก็จับรองเท้าขึ้นมาไหว้แล้วคิดในใจว่าเชื่อแล้วพอแล้วแล้วก็ไปทำบุญครับ