Ayutthaya (/ɑːˈjuːtəjə/; Thai: อยุธ

Ayutthaya (/ɑːˈjuːtəjə/; Thai: อยุธยา, [ʔajúttʰajaː]; also spelled Ayudhya) was a Siamese kingdom that existed from 1351 to 1767. Ayutthaya was friendly towards foreign traders, including the Chinese, Vietnamese (Annamese), Indians, Japanese and Persians, and later the Portuguese, Spanish, Dutch and French, permitting them to set up villages outside the walls of the capital, also called Ayutthaya.

In the sixteenth century, it was described by foreign traders as one of the biggest and wealthiest cities in the East. The court of King Narai (1656–88) had strong links with that of King Louis XIV of France, whose ambassadors compared the city in size and wealth to Paris.

By 1550, the kingdom's vassals included some city-states in the Malay Peninsula, Sukhothai, and parts of Cambodia.[1]

In foreign accounts, Ayutthaya was called Siam, but many sources say the people of Ayutthaya called themselves Tai, and their kingdom Krung Tai, 'The Tai capital'. The word 'krung' has alternative meanings, as does 'tai', but in this context Tai capital is appropriate.[note 1]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อยุธยา (/ ɑːˈjuːtəjə / ไทย: อยุธยา, [ʔajúttʰajaː]; ยังสะกดกรุงศรีอยุธยา) เป็นราชอาณาจักรสยามที่มีอยู่จาก 1351 ถึงปัจจุบันเป็นตำบลหนึ่ง เป็นมิตรต่อผู้ค้าต่างประเทศ จีน เวียดนาม (Annamese), อินเดีย ญี่ปุ่น และ Persians และต่อมาโปรตุเกส สเปน ดัตช์ และ ฝรั่งเศส การอนุญาตให้ตั้งหมู่บ้านอยู่นอกกำแพงเมืองหลวง เรียกว่าพระนครศรีอยุธยาในศตวรรษที่ sixteenth มันถูกอธิบาย โดยการค้าต่างประเทศเป็นหนึ่งในเมืองที่ใหญ่ที่สุด และรวยที่สุดในภาคตะวันออก ศาลของพระนารายณ์ (1656 – 88) ได้เชื่อมโยงแข็งแรงกับที่กษัตริย์ Louis XIV ของฝรั่งเศส แอมบาสเดอร์เปรียบเทียบในขนาดและมั่งคั่งสู่ปารีสโดย 1550, vassals ของราชอาณาจักรรวม city-states บางในคาบสมุทรมลายู สุโขทัย และส่วนของกัมพูชา[1]ในบัญชีต่างประเทศ อยุธยาเรียกสยาม แต่หลายแหล่งกล่าวว่า คนอยุธยาเรียกตัวเองใต้ และอาณาจักรของพวกเขาที่ใต้กรุง 'เดอะไทใหญ่' คำว่า 'กรุง' มีความหมายอื่น กับ 'ไท' แต่ในบริบทนี้ทุนไทเหมาะสม[หมายเหตุ 1]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อยุธยา (/ ɑːjuːtəjə /; ไทย: อยุธยา, [ʔajúttʰajaː]; ยังสะกดกรุงศรีอยุธยา) เป็นอาณาจักรสยามที่มีอยู่จาก 1351 ถึง 1767 อยุธยาเป็นมิตรต่อผู้ค้าต่างประเทศรวมทั้งจีน, เวียดนาม (Annamese), อินเดีย, ญี่ปุ่นและเปอร์เซีย และต่อมาโปรตุเกส, สเปน, ดัตช์และฝรั่งเศสอนุญาตให้พวกเขาที่จะตั้งหมู่บ้านอยู่นอกกำแพงของทุนที่เรียกว่าอยุธยาในศตวรรษที่สิบหกมันก็อธิบายโดยผู้ค้าต่างประเทศเป็นหนึ่งในเมืองที่ใหญ่ที่สุดและร่ำรวยที่สุดใน ตะวันออก ศาลสมเด็จพระนารายณ์มหาราช (1656-1688) มีการเชื่อมโยงที่แข็งแกร่งกับที่ของกษัตริย์หลุยส์ที่สิบสี่ของฝรั่งเศสซึ่งเป็นทูตเมืองเมื่อเทียบในขนาดและความมั่งคั่งไปยังกรุงปารีสโดย 1550, vassals อาณาจักรรวมถึงบางเมืองรัฐในคาบสมุทรมลายู, สุโขทัยและบางส่วนของประเทศกัมพูชา. [1] ในบัญชีต่างประเทศอยุธยาถูกเรียกว่าสยาม แต่แหล่งที่มาหลายคนบอกว่าคนอยุธยาเรียกตัวเองว่าไทและอาณาจักรของพวกเขากรุงไท 'ทุนใต้' คำว่า 'กรุง' ทางเลือกที่มีความหมายเช่นเดียวกับ 'ไท' แต่ในบริบทนี้ทุนไทมีความเหมาะสม. [หมายเหตุ 1]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พระนครศรีอยุธยา ( / ɑːˈจูːเพลงชาติเพลงชาติ T / J ; ไทย : อยุธยา [ ʔ AJ ú TT ʰสู้ː ] ; ยังสะกด อยุธยาเป็นราชอาณาจักรสยามที่มีอยู่จาก 1432 เพื่อการผลิต . พระนครศรีอยุธยาเป็นมิตรต่อผู้ค้าต่างประเทศ ได้แก่ จีน เวียดนาม ( คนเวียดนาม ) , อินเดีย , ญี่ปุ่นและเปอร์เซีย และต่อมา โปรตุเกส สเปน ดัตช์และฝรั่งเศสได้อนุญาตให้ตั้งหมู่บ้านนอกกำแพงของเมืองหลวงเรียกว่าพระนครศรีอยุธยา

ในศตวรรษที่สิบหก มันถูกอธิบายโดยผู้ค้าต่างประเทศเป็นหนึ่งในเมืองที่ใหญ่ที่สุดและร่ำรวยที่สุดในตะวันออก ราชสำนักของสมเด็จพระนารายณ์ ( 24 – 88 ) มีการเชื่อมโยงที่แข็งแกร่งกับของกษัตริย์พระเจ้าหลุยส์ที่ 14 แห่งฝรั่งเศส ซึ่งทูตเมื่อเทียบกับเมืองในขนาดและความมั่งคั่งของปารีส

โดย 1550 , ราชอาณาจักร vassals รวมเมืองบางรัฐในคาบสมุทรมลายู สุโขทัยและส่วนของกัมพูชา [ 1 ]

ในบัญชีต่างประเทศ อยุธยาถูกเรียกว่าสยาม แต่หลายแหล่งบอกว่า คนอยุธยาเรียกตนเองใต้และราชอาณาจักรกรุงไท " ไทเมือง " คำว่า ' ' กรุงเทพฯ ' มีความหมายอย่างเดียว ไม่ ' ต่าย ' แต่ในบริบทนี้ใต้ทุนที่เหมาะสม [ 1 ]