2.2. Production of beef burgerFroze

2.2. Production of beef burger
Frozen beef was allowed thawing before it was cut into chunks of
1–2 in. in size which were then passed through 8 mm plates. Beef
burger was produced by mixing 30% lean beef meat with 12% grated
onion, 12.5% texturized soy protein, 4% wheat flour, 1% gluten, 1% seasoning,
1.1% salt, 7.6% vegetable oil, and 30.8% water. The resulting
mix was finally ground through a 5 mm plate and formed into burgers.
Beef burgerswere stored at 4 °C for oneweek and analyzed on days 1, 3,
5, and 7 of the storage period.
Three different treatments were prepared by adding 1%, 3%, and 5%
Aloe vera to the formulation while an equivalent amount in each treatment
was reduced from the texturized soy protein. No Aloe vera was
added to the control treatment. Each of the four treatments was prepared
in three separated batches.
2.3. Proximate analysis
The proximate composition of Aloe vera and raw beef burgers was
determined according to the AOAC methods. Moisture content was determined
in an oven at 105 °C until the weight became constant. Total
crude proteinwas determined by the Kjeldahl method and lipid content
was analyzed according to the Soxhlet method. Incineration in a muffle
furnace at 550 °C was used for measuring the crude ash content of Aloe
vera (AOAC, 1996). The available carbohydrate of Aloe verawas estimated
by difference.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.2 การผลิตเบอร์เกอร์เนื้อวัวเนื้อวัวแช่แข็งละลายได้รับอนุญาตก่อนที่จะถูกตัดเป็นชิ้น1-2. ในขนาดที่ถูกส่งผ่านไปแล้วถึง 8 แผ่นมิลลิเมตร เนื้อเบอร์เกอร์ถูกผลิตโดยการผสมเนื้อลีน 30% กับ 12% ขูดหัวหอม, 12.5% ​​โปรตีนถั่วเหลืองผ้าทอแป้งสาลี 4%, 1% ตังปรุงรส 1% เกลือ 1.1% น้ำมันพืช 7.6% และ 30.8% น้ำ ผลการผสมผสานถูกพื้นดินในที่สุดก็ผ่านจาน 5 มิลลิเมตรและเกิดขึ้นเป็นเบอร์เกอร์. เนื้อ burgerswere เก็บไว้ที่อุณหภูมิ 4 องศาเซลเซียสเป็นเวลา oneweek และวิเคราะห์ในวันที่ 1, 3, 5, 7 และระยะเวลาการเก็บรักษา. สามการรักษาที่แตกต่างกันได้จัดทำขึ้นโดยการเพิ่ม 1 %, 3% และ 5% ว่านหางจระเข้การกำหนดในขณะที่จำนวนเงินเทียบเท่าในการรักษาแต่ละลดลงจากโปรตีนถั่วเหลืองผ้าทอ ไม่ว่านหางจระเข้ที่ถูกเพิ่มเข้ามาในการรักษาควบคุม แต่ละแห่งที่สี่การรักษาถูกจัดทำขึ้นในสามสำหรับกระบวนการแยกออกจากกัน. 2.3 ใกล้เคียงวิเคราะห์องค์ประกอบใกล้เคียงของว่านหางจระเข้และเบอร์เกอร์เนื้อดิบถูกกำหนดตามวิธีAOAC ความชื้นที่ถูกกำหนดในเตาอบที่ 105 องศาเซลเซียสจนกลายเป็นน้ำหนักคงที่ รวมproteinwas น้ำมันดิบคำนวณโดยวิธี Kjeldahl และไขมันที่ได้มาวิเคราะห์ตามวิธีการวิธีการสกัดแบบ เผาเผาในเตาเผาที่ 550 องศาเซลเซียสถูกนำมาใช้สำหรับการวัดปริมาณเถ้าน้ำมันดิบของว่านหางจรเข้(AOAC, 1996) คาร์โบไฮเดรตที่มีอยู่ของว่านหางจระเข้ verawas ประมาณโดยความแตกต่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.2 . การผลิตเบอร์เกอร์เนื้อ
เนื้อแช่แข็งให้ละลายก่อนที่จะถูกตัดเป็นชิ้นของ
1 – 2 . ในขนาดที่เป็นแล้วผ่านแผ่น 8 มม. เบอร์เกอร์เนื้อ
ถูกผลิตโดยการผสม 30 เปอร์เซ็นต์เนื้อแดงเนื้อกับ 12 %
หัวหอมขูด 12.5 % ทอ , โปรตีนถั่วเหลือง , แป้งสาลีร้อยละ 4 ตัง 1% 1%
1.1 % เกลือปรุงรส , 7.6 , น้ำมันพืชและน้ำ 30.8 %
ผลผสมก็พื้นดินผ่านแผ่น 5 มม. และก่อตั้งเป็น เบอร์เกอร์ เนื้อ burgerswere
เก็บไว้ที่ 4 ° C เพื่อให้บริการและวิเคราะห์ในวันที่ 1 , 3
5 และ 7 ของระยะเวลาในการเก็บรักษาที่แตกต่างกัน .
3 เตรียมเพิ่ม 1% , 3% และ 5%
ว่านหางจระเข้ให้ในขณะที่การกำหนดเทียบเท่าในแต่ละการรักษา
ลดลงจากทอโปรตีนถั่วเหลือง . ไม่มีว่านหางจระเข้ คือ
เพิ่มการรักษาควบคุม แต่ละสี่ทรีทเม้นต์เตรียม
3
แยกชุด 2.3 การวิเคราะห์โดยประมาณ
ส่วนประกอบโดยประมาณของว่านหางจระเข้และเบอร์เกอร์เนื้อวัวดิบ
พิจารณาตามองศา เซลเซียส วิธีการ ความชื้นตั้งใจ
ในเตาอบที่ 105 ° C จนกระทั่งน้ำหนักเริ่มคงที่ รวม
ดิบ proteinwas กำหนดวิธีและปริมาณไขมัน
0วิเคราะห์ข้อมูลตามวิธีที่ 1 . การเผาในเตาเผา Muffle
ที่ 550 องศา C ใช้สำหรับการวัดปริมาณเถ้าของว่านหางจระเข้ว่านหางจระเข้ดิบ
( โปรตีน , 1996 ) คาร์โบไฮเดรตที่มีว่านหางจระเข้ verawas ประมาณ
จากผลต่าง