- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Chapter Sixhow brains decideBig Dec
Chapter Six
how brains decide
Big Decisions
The hardest decisions that people face during their lifetimes include choosing a career, changing jobs,
retiring, getting married, getting divorced, and having a baby. Mathematical decision theory ought to
help with such difficult choices, but here is a story about Howard Raiffa, one of the founders of the
field. It concerns a conversation he had with Ernest Nagel, a distinguished philosopher of science and
expert on probability theory. I can't remember who first told me this story, but when I recounted it at
Tel Aviv University years ago, a member of the audience said afterward that he had been a student of
Nagel's and had heard it from him.
Nagel encountered Raiffa one day outside his office at Columbia University, muttering, “What shall
I do?” When Nagel asked him what the problem was, Raiffa said that he had a job offer and couldn't
decide whether to take it. Trying to be helpful, Nagel said to Raiffa: “Howard, you're one of the
world's experts on decision making. Why don't you draw up the decision tree of all the possible
actions and outcomes, use probabilities to calculate expected utilities, and decide?” Raiffa replied
with annoyance: “Ernest, this is serious!” If you have ever tried to make an important decision about
careers or relationships using such quantitative methods, you have probably experienced the same
kind of frustration.
Important decisions such as career changes are inherently emotional, in several ways. First, when
you make a decision, the way you evaluate the attractiveness of different outcomes is rarely
quantitative but rather involves a kind of emotional imagination. If you have a job offer that requires
moving to California, you can pleasantly imagine the fine weather, but worry about the high cost of
housing and traffic congestion. Sunny weather for most people has positive emotional value, whereas
spending a lot of money and being stuck in traffic has negative value. In the brain, such valuations are
represented by the kinds of brain activity described in the previous chapter, not by easily accessible numbers.
Second, the decision-making process often generates emotions such as anxiety and excitement.
Making decisions requires balancing costs and benefits, but it is rarely possible to pull up a
spreadsheet that can do the calculations for you. One of the many paradoxes in the empirical study of
decision making is that people who have a choice between two excellent options, such as two highly
attractive job offers, may feel intense distress about the conflict instead of the happiness of knowing
that the outcome should be fine in either case. Getting a decision out of the way can bring peace.
Third, the result of a decision is often a positive emotional value attached to the action or actions
that have been judged to be the best. If Raiffa finally managed to decide to move, then he probably felt
good about this action, and bad about the conflicting action of staying at Columbia. The deliberation
about the pluses and minuses of moving should eventually resolve into a set of positive emotional
feelings about chosen outcomes. Thus emotions are (1) inputs to decisions through the valuation of
their components, (2) accompaniments to the process of decision making, and (3) outputs of the
process that include feelings about the actions chosen as well as an overall feeling of satisfaction or
dissatisfaction about the choices that have been made.
This chapter will extend the discussion of emotions in chapter 5 to provide a general account of
how brains make decisions that can lead to action. I will first propose an account of decision making
as inference to the best plan, analogous to the account of inference to the best explanation given in
chapter 2. I will then describe how the brain can accomplish such inferences using the mechanisms
for emotional valuation previously described. Evaluating actions requires assessing how they
contribute to one's goals, but what are goals and where do they come from? I will sketch an account
of how goals are acquired and revised in the course of decision making, and will then discuss the
relation between decision and action, arguing that free will is an illusion we can do without.
This chapter is concerned not only with the descriptive question of how people make decisions, but
also with the normative question of how people ought to make decisions. In particular, I explore the
question of how goals sometimes ought to be changed in ways that contribute to greater wisdom and
more meaningful lives.
Inference to the Best Plan
Suppose you are trying to decide what to do for dinner tonight. Your choices might include cooking at
home or going out to a variety of restaurants such as fast food, casual dining, or gourmet. Then your
decision requires you to choose among at least these four possible actions, taking into account a
variety of goals such as getting tasty food, eating healthily, spending money sensibly, and not wasting
too much time or effort. Your decision is not, however, just an inference to the best action, because it
usually requires a complex of actions to be carried out. For example, if you decide to cook at home,
you may have to go to the grocery store to shop for food—an option requiring two or more actions,
which constitute a plan. You need to somehow choose the best overall plan, taking into account the
full range of relevant options and goals. Such choices can become more complex when they involve
other people, as when you want to eat with a group and so have to take into account their goals as
well as your own.
Chapter 2 presented the view that beliefs are accepted or rejected on the basis of inference to the
best explanation, which we achieve by evaluating competing hypotheses with respect to how well
they explain all the available evidence. Analogously, I propose that decisions are made on the basis
of inference to the best plan, which we achieve by evaluating competing actions with respect to how
well they accomplish all the relevant goals. In theory evaluation, you want to figure out which
package of hypotheses provides the most explanatory power, whereas in decision making you need to
find out which package of actions provides the most goal accomplishment.
Neither assessment can be performed by simply counting pieces of evidence or number of goals,
because of the complex interactions among the elements to be assessed. Chapter 2 described how the
acceptability of a hypothesis depends on its overall coherence, not only with what it explains but also
with hypotheses that explain it. Further, coherence needs to take into account how a hypothesis
combines with other hypotheses to accomplish explanations, and how it competes with alternative
explanations of the evidence. Similarly, the acceptability of an action depends on its overall
coherence with a whole set of actions and goals, all of which are under evaluation too. If you decide
to cook at home, it may be because of multiple hierarchies of goals. For example, you may want to eat
healthy food to satisfy the goal of avoiding illness, which contributes to the goal of living longer.
Moreover, you may want to eat cheaply to satisfy the goal of saving money toward a foreign trip,
which contributes to the goal of having fun. Alternatively, you may just go out to a restaurant because
these goals are dominated by more immediate ones of getting fed quickly and avoiding the effort of
shopping and cooking.
Inference to the best plan at its simplest is just accepting an action because it is the best means of
accomplishing your goals. But usually it requires evaluating together whole competing systems of
actions and goals. Described in words, this all sounds rather mysterious, but there are computer
algorithms available for assessing just such highly connected kinds of coherence. The algorithms
include ones that use simple neural networks to assess coherence, and these can be adapted to work
in more biologically realistic kinds of networks.
Although inference to the best explanation and inference to the best plan are structurally similar, the
major psychological difference concerns the role of emotion. Evaluation of hypotheses is in part an
emotional process, in that we need emotions to guide us to what inferences are worth making, and
accepting a highly coherent theory can generate pleasure. But the basic assessment of how coherent a
set of hypotheses are with respect to evidence and alternative explanations should not be skewed by
the kinds of motivated inference discussed in the previous chapter. Hypotheses and evidence need to
be assessed according to how well they correspond to reality, not on the basis of how happy they
make you. In contrast, the main point of inference to the best plan is to contribute positively to
happiness and other emotions. There is psychological evidence that successful goal pursuit has a
positive effect on well-being.
To a large extent, inference to the best plan depends on the kind of assessment of evidence that is
integral to inference to the best explanation. Good decisions require reliable information about how
well particular actions will serve to help us accomplish particular goals. For example, if you decide
to go to an expensive restaurant because you think it has the best food, you ought to have accumulated
reliable evidence that the food really is good. An advertisement claiming that the restaurant has
superb food should not be trusted, because the best explanation of this report may be that the
restaurant wants to lure you into eating there. On the other hand, if you read a newspaper report by a
restaurant critic with a track record of identifying fine establishments, then the best explanation of this
report may well be that the restaurant really does have good food. Thus inferences to the best plan
need to be based on a complex of inferences to the best explanation concerning projected causal
relations betw
how brains decide
Big Decisions
The hardest decisions that people face during their lifetimes include choosing a career, changing jobs,
retiring, getting married, getting divorced, and having a baby. Mathematical decision theory ought to
help with such difficult choices, but here is a story about Howard Raiffa, one of the founders of the
field. It concerns a conversation he had with Ernest Nagel, a distinguished philosopher of science and
expert on probability theory. I can't remember who first told me this story, but when I recounted it at
Tel Aviv University years ago, a member of the audience said afterward that he had been a student of
Nagel's and had heard it from him.
Nagel encountered Raiffa one day outside his office at Columbia University, muttering, “What shall
I do?” When Nagel asked him what the problem was, Raiffa said that he had a job offer and couldn't
decide whether to take it. Trying to be helpful, Nagel said to Raiffa: “Howard, you're one of the
world's experts on decision making. Why don't you draw up the decision tree of all the possible
actions and outcomes, use probabilities to calculate expected utilities, and decide?” Raiffa replied
with annoyance: “Ernest, this is serious!” If you have ever tried to make an important decision about
careers or relationships using such quantitative methods, you have probably experienced the same
kind of frustration.
Important decisions such as career changes are inherently emotional, in several ways. First, when
you make a decision, the way you evaluate the attractiveness of different outcomes is rarely
quantitative but rather involves a kind of emotional imagination. If you have a job offer that requires
moving to California, you can pleasantly imagine the fine weather, but worry about the high cost of
housing and traffic congestion. Sunny weather for most people has positive emotional value, whereas
spending a lot of money and being stuck in traffic has negative value. In the brain, such valuations are
represented by the kinds of brain activity described in the previous chapter, not by easily accessible numbers.
Second, the decision-making process often generates emotions such as anxiety and excitement.
Making decisions requires balancing costs and benefits, but it is rarely possible to pull up a
spreadsheet that can do the calculations for you. One of the many paradoxes in the empirical study of
decision making is that people who have a choice between two excellent options, such as two highly
attractive job offers, may feel intense distress about the conflict instead of the happiness of knowing
that the outcome should be fine in either case. Getting a decision out of the way can bring peace.
Third, the result of a decision is often a positive emotional value attached to the action or actions
that have been judged to be the best. If Raiffa finally managed to decide to move, then he probably felt
good about this action, and bad about the conflicting action of staying at Columbia. The deliberation
about the pluses and minuses of moving should eventually resolve into a set of positive emotional
feelings about chosen outcomes. Thus emotions are (1) inputs to decisions through the valuation of
their components, (2) accompaniments to the process of decision making, and (3) outputs of the
process that include feelings about the actions chosen as well as an overall feeling of satisfaction or
dissatisfaction about the choices that have been made.
This chapter will extend the discussion of emotions in chapter 5 to provide a general account of
how brains make decisions that can lead to action. I will first propose an account of decision making
as inference to the best plan, analogous to the account of inference to the best explanation given in
chapter 2. I will then describe how the brain can accomplish such inferences using the mechanisms
for emotional valuation previously described. Evaluating actions requires assessing how they
contribute to one's goals, but what are goals and where do they come from? I will sketch an account
of how goals are acquired and revised in the course of decision making, and will then discuss the
relation between decision and action, arguing that free will is an illusion we can do without.
This chapter is concerned not only with the descriptive question of how people make decisions, but
also with the normative question of how people ought to make decisions. In particular, I explore the
question of how goals sometimes ought to be changed in ways that contribute to greater wisdom and
more meaningful lives.
Inference to the Best Plan
Suppose you are trying to decide what to do for dinner tonight. Your choices might include cooking at
home or going out to a variety of restaurants such as fast food, casual dining, or gourmet. Then your
decision requires you to choose among at least these four possible actions, taking into account a
variety of goals such as getting tasty food, eating healthily, spending money sensibly, and not wasting
too much time or effort. Your decision is not, however, just an inference to the best action, because it
usually requires a complex of actions to be carried out. For example, if you decide to cook at home,
you may have to go to the grocery store to shop for food—an option requiring two or more actions,
which constitute a plan. You need to somehow choose the best overall plan, taking into account the
full range of relevant options and goals. Such choices can become more complex when they involve
other people, as when you want to eat with a group and so have to take into account their goals as
well as your own.
Chapter 2 presented the view that beliefs are accepted or rejected on the basis of inference to the
best explanation, which we achieve by evaluating competing hypotheses with respect to how well
they explain all the available evidence. Analogously, I propose that decisions are made on the basis
of inference to the best plan, which we achieve by evaluating competing actions with respect to how
well they accomplish all the relevant goals. In theory evaluation, you want to figure out which
package of hypotheses provides the most explanatory power, whereas in decision making you need to
find out which package of actions provides the most goal accomplishment.
Neither assessment can be performed by simply counting pieces of evidence or number of goals,
because of the complex interactions among the elements to be assessed. Chapter 2 described how the
acceptability of a hypothesis depends on its overall coherence, not only with what it explains but also
with hypotheses that explain it. Further, coherence needs to take into account how a hypothesis
combines with other hypotheses to accomplish explanations, and how it competes with alternative
explanations of the evidence. Similarly, the acceptability of an action depends on its overall
coherence with a whole set of actions and goals, all of which are under evaluation too. If you decide
to cook at home, it may be because of multiple hierarchies of goals. For example, you may want to eat
healthy food to satisfy the goal of avoiding illness, which contributes to the goal of living longer.
Moreover, you may want to eat cheaply to satisfy the goal of saving money toward a foreign trip,
which contributes to the goal of having fun. Alternatively, you may just go out to a restaurant because
these goals are dominated by more immediate ones of getting fed quickly and avoiding the effort of
shopping and cooking.
Inference to the best plan at its simplest is just accepting an action because it is the best means of
accomplishing your goals. But usually it requires evaluating together whole competing systems of
actions and goals. Described in words, this all sounds rather mysterious, but there are computer
algorithms available for assessing just such highly connected kinds of coherence. The algorithms
include ones that use simple neural networks to assess coherence, and these can be adapted to work
in more biologically realistic kinds of networks.
Although inference to the best explanation and inference to the best plan are structurally similar, the
major psychological difference concerns the role of emotion. Evaluation of hypotheses is in part an
emotional process, in that we need emotions to guide us to what inferences are worth making, and
accepting a highly coherent theory can generate pleasure. But the basic assessment of how coherent a
set of hypotheses are with respect to evidence and alternative explanations should not be skewed by
the kinds of motivated inference discussed in the previous chapter. Hypotheses and evidence need to
be assessed according to how well they correspond to reality, not on the basis of how happy they
make you. In contrast, the main point of inference to the best plan is to contribute positively to
happiness and other emotions. There is psychological evidence that successful goal pursuit has a
positive effect on well-being.
To a large extent, inference to the best plan depends on the kind of assessment of evidence that is
integral to inference to the best explanation. Good decisions require reliable information about how
well particular actions will serve to help us accomplish particular goals. For example, if you decide
to go to an expensive restaurant because you think it has the best food, you ought to have accumulated
reliable evidence that the food really is good. An advertisement claiming that the restaurant has
superb food should not be trusted, because the best explanation of this report may be that the
restaurant wants to lure you into eating there. On the other hand, if you read a newspaper report by a
restaurant critic with a track record of identifying fine establishments, then the best explanation of this
report may well be that the restaurant really does have good food. Thus inferences to the best plan
need to be based on a complex of inferences to the best explanation concerning projected causal
relations betw
0/5000
บทที่ 6วิธีการตัดสินใจของสมองตัดสินใจใหญ่การตัดสินใจที่ยากที่สุดที่คนหน้าในระหว่างอายุการใช้งานของพวกเขารวมถึงการเลือกอาชีพ เปลี่ยนงานออก การสมรส การหย่าแล้ว และมีทารก ทฤษฎีการตัดสินทางคณิตศาสตร์ควรจะช่วยให้ มีตัวเลือกดังกล่าวยาก แต่นี่เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับ Howard Raiffa หนึ่งในผู้ก่อตั้งของการฟิลด์ มันเกี่ยวข้องกับการสนทนาที่เขามีกับเออร์เนสต์ Nagel นักปราชญ์ทั้งวิทยาศาสตร์ และผู้เชี่ยวชาญในทฤษฎีความน่าเป็น ฉันไม่สามารถจำที่ครั้งแรกเล่าเรื่องนี้ แต่เมื่อฉัน recounted ที่โทรลมหาวิทยาลัยปีผ่านมา เป็นสมาชิกของผู้ชมกล่าวว่า หลังจากที่ เคยเรียนของ Nagel และได้ยินมันจากเขาNagel พบ Raiffa วันหนึ่งอยู่นอกสำนักงานของเขาที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบีย muttering, "อะไรจะฉันทำอย่างไร" เมื่อ Nagel ถามเขาว่าปัญหาคืออะไร Raiffa กล่าวว่า เขาได้เสนองาน และไม่สามารถตัดสินใจว่า จะใช้มัน พยายามได้ดี Nagel กล่าวว่า Raiffa: " Howard คุณเป็นหนึ่งในผู้เชี่ยวชาญของโลกในการตัดสินใจ ทำไมไม่วาดขึ้นต้นไม้การตัดสินใจของสุดการกระทำและผล ใช้กิจกรรมเพื่อคำนวณคาดสาธารณูปโภค และตัดสินใจ" Raiffa ตอบกลับด้วยความรำคาญ: "เออร์เนสต์ นี่คือร้ายแรง" ถ้าคุณได้เคยพยายามจะทำให้การตัดสินใจที่สำคัญเกี่ยวกับอาชีพหรือความสัมพันธ์ที่ใช้วิธีการเชิงปริมาณเช่น คุณอาจจะเคยเหมือนกันชนิดของเสียงตัดสินใจที่สำคัญเช่นการเปลี่ยนอาชีพเป็นอารมณ์ความ ในหลายวิธี เมื่อแรกตัดสินใจ วิธีการคุณประเมินสนใจผลลัพธ์ที่แตกต่างกันอยู่เชิงปริมาณแต่ค่อนข้างเกี่ยวข้องกับชนิดของจินตนาการอารมณ์ ถ้าคุณมีงานที่ต้องการย้ายไปแคลิฟอร์เนีย คุณสามารถไปจินตนาการสภาพอากาศที่ดี แต่กังวลเกี่ยวกับต้นทุนสูงที่อยู่อาศัยและการจราจรแออัด มัวสำหรับคนส่วนใหญ่มีค่าอารมณ์บวก ในขณะที่ใช้จ่ายเงินและการติดอยู่ในการรับส่งข้อมูลมีค่าลบ ประเมินมูลค่าดังกล่าวอยู่ในสมองแสดง โดยชนิดของกิจกรรมสมองที่อธิบายไว้ในบทก่อนหน้านี้ ไม่ใช่ โดยตัวเลขอย่างสอง กระบวนการตัดสินใจมักจะสร้างอารมณ์เช่นความวิตกกังวลและความตื่นเต้นตัดสินใจต้องดุลต้นทุนและผลประโยชน์ แต่ก็ไม่ค่อยไปดึงตัวกระดาษคำนวณที่สามารถทำการคำนวณหา หนึ่ง paradoxes จำนวนมากในการศึกษาผลของตัดสินใจเป็นคนที่มีให้เลือกระหว่างสองแห่งเลือก สองสูงมีงานน่าสนใจ อาจรู้สึกรุนแรงทุกข์เกี่ยวกับความขัดแย้งแทนที่เป็นความสุขของการรู้ว่าผลที่ได้ควรจะปรับในกรณีใด การตัดสินใจออกไปสามารถนำความสงบสุขที่สาม ผลของการตัดสินใจมักจะเป็นค่าทางอารมณ์บวกกับการกระทำหรือการดำเนินการที่มีการตัดสินจะ ดีสุด ถ้า Raiffa จัดการการตัดสินใจย้ายสุดท้าย แล้วเขาคงรู้สึกเกี่ยวกับการดำเนินการนี้ ดี และไม่ดีเกี่ยวกับการกระทำที่ขัดแย้งกันของอยู่ที่โคลัมเบีย การใหม่และ minuses ย้ายควรในที่สุดแก้ไขชุดของอารมณ์บวกความรู้สึกเกี่ยวกับผลลัพธ์ของท่าน อารมณ์อินพุต (1) การตัดสินใจผ่านการประเมินค่าของส่วนประกอบของพวกเขา พ่อค (2) กระบวนการของการตัดสินใจทำ และ (3) แสดงผลการกระบวนการที่มีความรู้สึกเกี่ยวกับการดำเนินการที่เลือกและมีความรู้สึกโดยรวมของความพึงพอใจ หรือความไม่พอใจเกี่ยวกับตัวเลือกที่ทำบทนี้จะขยายการสนทนาของอารมณ์ในบทที่ 5 ให้ทำบัญชีทั่วไปของวิธีสมองทำให้การตัดสินใจที่จะนำไปสู่การดำเนินการ ฉันก่อนจะเสนอบัญชีของการตัดสินใจเป็นแผนสุด คล้ายคลึงกับบัญชีของข้อเพื่ออธิบายดีที่สุดที่กำหนดในข้อบทที่ 2 ผมจะอธิบายแล้วว่าสมองสามารถบรรลุ inferences ดังกล่าวโดยใช้กลไกการประเมินค่าทางอารมณ์ที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ การดำเนินการประเมินต้องประเมินว่าพวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของเป้าหมาย แต่เป้าหมายคืออะไร และทำมาจากที่ใด ผมจะร่างบัญชีวิธีเป้าหมายจะมา และปรับปรุงแล้วในหลักสูตรของการตัดสินใจ และจะหารือเกี่ยวกับการสัมพันธ์ระหว่างการตัดสินใจและการกระทำ การโต้เถียงว่า จะเป็นภาพลวงตาที่เราไม่สามารถบทนี้เกี่ยวข้องกับคำถามที่อธิบายที่ว่าคนตัดสินใจ ไม่เพียง แต่ยัง มีคำถาม normative วิธี คนควรจะตัดสินใจ โดยเฉพาะ ฉันได้รับการออกแบบคำถามของวิธีเป้าหมายควรจะเปลี่ยนวิธีที่นำภูมิปัญญามากขึ้นบางครั้ง และชีวิตมีความหมายมากขึ้นข้อดีที่สุดแผนการสมมติว่า คุณกำลังพยายามตัดสินใจว่า จะทำให้ค่ำคืนนี้ ตัวเลือกของคุณอาจรวมอาหารบ้านหรือออกไปหลากหลายเช่นอาหารจานด่วน อาหาร หรือร้านอาหาร แล้วของคุณตัดสินใจกำหนดให้คุณต้องเลือกระหว่างน้อยเหล่านี้สี่เป็นการดำเนินการ คำนึงถึงความหลากหลายเช่นรับอาหารอร่อย กินยองใย ใช้จ่ายเงินเลย และไม่เสียประตูเวลามากเกินไปหรือความพยายาม การตัดสินใจไม่ได้ แต่ เพียงเป็นข้อเพื่อการดำเนินการที่ดีที่สุด เนื่องจากมันมักต้องการที่ซับซ้อนของการดำเนินการดำเนินการ ตัวอย่างเช่น ถ้าคุณตัดสินใจที่จะปรุงอาหารที่บ้านคุณอาจจะต้องไปที่ร้านค้าร้านขายอาหาร — ตัวเลือกที่ต้องดำเนินการอย่าง น้อย 2ซึ่งเป็นแผน คุณต้องเลือกแผนโดยรวมดีที่สุด อย่างใด คำนึงถึงการช่วงเต็มของตัวเลือกที่เกี่ยวข้องและเป้าหมาย ตัวเลือกดังกล่าวสามารถกลายเป็นซับซ้อนมากขึ้นเมื่อพวกเขาเกี่ยวข้องกับคนอื่น ๆ เมื่อคุณต้องการกินกับกลุ่ม และดังนั้น ต้องคำนึงถึงเป้าหมายเป็นรวมทั้งของคุณเองบทที่ 2 นำเสนอมุมมองว่า ความเชื่อจะยอมรับ หรือปฏิเสธตามข้อเพื่อการคำอธิบายที่ดีที่สุด ซึ่งเราประสบความสำเร็จ โดยประเมินสมมุติฐานแข่งขันกับวิธีดีthey explain all the available evidence. Analogously, I propose that decisions are made on the basisof inference to the best plan, which we achieve by evaluating competing actions with respect to howwell they accomplish all the relevant goals. In theory evaluation, you want to figure out whichpackage of hypotheses provides the most explanatory power, whereas in decision making you need tofind out which package of actions provides the most goal accomplishment.Neither assessment can be performed by simply counting pieces of evidence or number of goals,because of the complex interactions among the elements to be assessed. Chapter 2 described how theacceptability of a hypothesis depends on its overall coherence, not only with what it explains but alsowith hypotheses that explain it. Further, coherence needs to take into account how a hypothesiscombines with other hypotheses to accomplish explanations, and how it competes with alternativeexplanations of the evidence. Similarly, the acceptability of an action depends on its overallcoherence with a whole set of actions and goals, all of which are under evaluation too. If you decideto cook at home, it may be because of multiple hierarchies of goals. For example, you may want to eathealthy food to satisfy the goal of avoiding illness, which contributes to the goal of living longer.Moreover, you may want to eat cheaply to satisfy the goal of saving money toward a foreign trip,which contributes to the goal of having fun. Alternatively, you may just go out to a restaurant becausethese goals are dominated by more immediate ones of getting fed quickly and avoiding the effort ofshopping and cooking.Inference to the best plan at its simplest is just accepting an action because it is the best means ofaccomplishing your goals. But usually it requires evaluating together whole competing systems ofactions and goals. Described in words, this all sounds rather mysterious, but there are computeralgorithms available for assessing just such highly connected kinds of coherence. The algorithmsinclude ones that use simple neural networks to assess coherence, and these can be adapted to workin more biologically realistic kinds of networks.Although inference to the best explanation and inference to the best plan are structurally similar, themajor psychological difference concerns the role of emotion. Evaluation of hypotheses is in part anemotional process, in that we need emotions to guide us to what inferences are worth making, andaccepting a highly coherent theory can generate pleasure. But the basic assessment of how coherent aset of hypotheses are with respect to evidence and alternative explanations should not be skewed bythe kinds of motivated inference discussed in the previous chapter. Hypotheses and evidence need tobe assessed according to how well they correspond to reality, not on the basis of how happy theymake you. In contrast, the main point of inference to the best plan is to contribute positively tohappiness and other emotions. There is psychological evidence that successful goal pursuit has apositive effect on well-being.To a large extent, inference to the best plan depends on the kind of assessment of evidence that isintegral to inference to the best explanation. Good decisions require reliable information about howwell particular actions will serve to help us accomplish particular goals. For example, if you decideto go to an expensive restaurant because you think it has the best food, you ought to have accumulatedreliable evidence that the food really is good. An advertisement claiming that the restaurant hassuperb food should not be trusted, because the best explanation of this report may be that therestaurant wants to lure you into eating there. On the other hand, if you read a newspaper report by arestaurant critic with a track record of identifying fine establishments, then the best explanation of thisreport may well be that the restaurant really does have good food. Thus inferences to the best planneed to be based on a complex of inferences to the best explanation concerning projected causalrelations betw
การแปล กรุณารอสักครู่..
บทที่หกวิธีสมองตัดสินใจการตัดสินใจบิ๊กการตัดสินใจที่ยากที่สุดที่คนหน้าในช่วงชีวิตของพวกเขารวมถึงการเลือกอาชีพเปลี่ยนงานเกษียณจะแต่งงานได้รับการหย่าร้างและมีลูก ทฤษฎีการตัดสินใจทางคณิตศาสตร์ควรจะช่วยให้มีทางเลือกที่ยากลำบากเช่น แต่ที่นี่เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับฮาวเวิร์ด Raiffa หนึ่งในผู้ก่อตั้งของที่สนาม มันเกี่ยวข้องกับการสนทนาที่เขามีกับเออร์เนสแจคกี้นักปรัชญาที่แตกต่างของวิทยาศาสตร์และผู้เชี่ยวชาญเกี่ยวกับทฤษฎีความน่าจะ ฉันไม่สามารถจำได้ว่าเป็นคนแรกที่บอกผมว่าเรื่องนี้ แต่เมื่อผมเล่าให้ฟังมันในปีโทรมหาวิทยาลัยเทลอาวีที่ผ่านมาเป็นสมาชิกคนหนึ่งของผู้ชมกล่าวว่าหลังจากนั้นว่าเขาเคยเป็นนักเรียนของแจคกี้และเคยได้ยินจากเขา. แจคกี้พบ Raiffa หนึ่ง วันนอกสำนักงานของเขาที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบียพึมพำ "สิ่งที่จะทำอย่างไร" เมื่อแจคกี้ถามเขาว่าสิ่งที่เป็นปัญหาคือ Raiffa กล่าวว่าเขามีการเสนองานและไม่สามารถตัดสินใจได้ว่าจะใช้มัน พยายามที่จะเป็นประโยชน์แจคกี้บอกว่าจะ Raiffa: "ฮาวเวิร์ด, คุณหนึ่งในผู้เชี่ยวชาญของโลกในการตัดสินใจ ทำไมคุณไม่วาดขึ้นต้นไม้การตัดสินใจของทุกคนที่เป็นไปได้การกระทำและผลน่าจะใช้ในการคำนวณคาดว่าสาธารณูปโภคและตัดสินใจ "Raiffa ตอบ? ด้วยความรำคาญ" เออร์เนสนี้เป็นเรื่องรุนแรง "ถ้าคุณได้เคยพยายามที่จะทำให้! การตัดสินใจที่สำคัญเกี่ยวกับการประกอบอาชีพหรือความสัมพันธ์โดยใช้วิธีการเชิงปริมาณเช่นคุณอาจจะมีประสบการณ์เดียวกันชนิดของแห้ว. การตัดสินใจที่สำคัญเช่นการเปลี่ยนแปลงอาชีพมีอารมณ์โดยเนื้อแท้ในหลายวิธี ครั้งแรกเมื่อคุณตัดสินใจในแบบที่คุณประเมินความน่าสนใจของผลที่แตกต่างกันจะไม่ค่อยเชิงปริมาณแต่เกี่ยวข้องกับชนิดของการจินตนาการอารมณ์ หากคุณมีข้อเสนองานที่ต้องย้ายไปอยู่ที่แคลิฟอร์เนียใจคุณสามารถจินตนาการสภาพอากาศที่ดีแต่ต้องกังวลเกี่ยวกับค่าใช้จ่ายสูงของที่อยู่อาศัยและการจราจรแออัด สภาพอากาศแดดสำหรับคนส่วนใหญ่มีค่าทางอารมณ์ที่เป็นบวกในขณะที่การใช้จ่ายเงินเป็นจำนวนมากและการติดอยู่ในการจราจรมีค่าติดลบ ในสมองการประเมินมูลค่าดังกล่าวจะแสดงโดยชนิดของการทำงานของสมองที่อธิบายไว้ในบทก่อนหน้านี้ไม่ได้โดยตัวเลขที่สามารถเข้าถึงได้ง่าย. ประการที่สองกระบวนการตัดสินใจมักจะสร้างอารมณ์เช่นความวิตกกังวลและความตื่นเต้น. การตัดสินใจต้องมีค่าใช้จ่ายในการปรับสมดุลและผลประโยชน์ แต่ก็เป็นไปไม่ค่อยจะดึงขึ้นสเปรดชีตที่สามารถทำคำนวณสำหรับคุณ หนึ่งในความขัดแย้งจำนวนมากในการศึกษาเชิงประจักษ์ของการตัดสินใจก็คือว่าคนที่มีทางเลือกระหว่างสองตัวเลือกที่ยอดเยี่ยมเช่นสองสูงข้อเสนองานที่น่าสนใจอาจจะรู้สึกทุกข์ที่รุนแรงเกี่ยวกับความขัดแย้งแทนของความสุขของการรู้ว่าผลที่ควรจะเป็นดีว่าในกรณีใด ได้รับการตัดสินใจออกจากทางที่สามารถนำความสงบสุข. ประการที่สามเป็นผลมาจากการตัดสินใจมักจะเป็นค่าบวกอารมณ์ที่แนบมากับการกระทำหรือการดำเนินการที่ได้รับการตัดสินให้เป็นที่ดีที่สุด หาก Raiffa ในที่สุดการจัดการเพื่อการตัดสินใจที่จะย้ายแล้วเขาอาจจะรู้สึกดีเกี่ยวกับการกระทำนี้และไม่ดีเกี่ยวกับการกระทำที่ขัดแย้งกันอยู่ที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบีย การพิจารณาเกี่ยวกับ pluses minuses และการเคลื่อนไหวในที่สุดก็ควรแก้ไขเป็นชุดของอารมณ์บวกความรู้สึกเกี่ยวกับผลลัพธ์ที่ได้รับการแต่งตั้ง ดังนั้นอารมณ์ (1) ปัจจัยการผลิตไปสู่การตัดสินใจที่ผ่านการประเมินมูลค่าของส่วนประกอบ(2) ตุ้มถึงกระบวนการของการตัดสินใจและ (3) ผลของกระบวนการที่มีความรู้สึกเกี่ยวกับการกระทำที่เลือกเช่นเดียวกับความรู้สึกโดยรวมของความพึงพอใจหรือความไม่พอใจเกี่ยวกับทางเลือกที่ได้รับการทำ. บทนี้จะขยายการอภิปรายของอารมณ์ในบทที่ 5 เพื่อให้บัญชีทั่วไปของวิธีการที่สมองในการตัดสินใจที่จะนำไปสู่การดำเนินการ ครั้งแรกที่ผมจะได้นำเสนอเรื่องราวของการตัดสินใจเป็นข้อสรุปในการวางแผนที่ดีที่สุดคล้ายคลึงกับบัญชีของการอนุมานคำอธิบายที่ดีที่สุดที่ได้รับในบทที่2. จากนั้นผมก็จะอธิบายว่าสมองสามารถบรรลุข้อสรุปดังกล่าวโดยใช้กลไกสำหรับการประเมินค่าทางอารมณ์อธิบายไว้ก่อนหน้า. การประเมินผลการดำเนินการต้องมีการประเมินว่าพวกเขานำไปสู่เป้าหมายอย่างใดอย่างหนึ่ง แต่สิ่งที่เป็นเป้าหมายและสถานที่ที่พวกเขามาจากไหน? ผมจะวาดบัญชีผู้ใช้ของวิธีการที่เป้าหมายจะได้รับและปรับปรุงในหลักสูตรของการตัดสินใจและจากนั้นจะหารือเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างการตัดสินใจและการกระทำเถียงว่าจะฟรีเป็นภาพลวงตาที่เราสามารถทำได้โดยไม่ต้อง. บทนี้มีความกังวลไม่เพียง แต่มี คำถามที่เป็นคำอธิบายของวิธีการที่คนตัดสินใจ แต่ยังมีคำถามเชิงบรรทัดฐานของวิธีการที่คนควรที่จะทำการตัดสินใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผมสำรวจคำถามของวิธีการเป้าหมายบางครั้งควรจะมีการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่นำไปสู่ปัญญามากขึ้นและชีวิตที่มีความหมายมากขึ้น. อนุมานแผนดีที่สุดสมมติว่าคุณกำลังพยายามที่จะตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรสำหรับอาหารค่ำในคืนนี้ ทางเลือกของคุณอาจจะรวมถึงการปรุงอาหารที่บ้านหรือออกไปหลากหลายของร้านอาหารเช่นอาหารอย่างรวดเร็วในการรับประทานอาหารแบบสบาย ๆ หรือร้านอาหาร จากนั้นคุณตัดสินใจที่คุณจะต้องเลือกระหว่างอย่างน้อยทั้งสี่กระทำที่เป็นไปโดยคำนึงถึงบัญชีความหลากหลายของเป้าหมายเช่นการได้รับอาหารอร่อยรับประทานอาหารสุขภาพ, การใช้จ่ายเงินอย่างสมเหตุสมผลและไม่เสียเวลามากเกินไปหรือความพยายาม การตัดสินใจของคุณไม่ได้เป็น แต่เพียงข้อสรุปในการดำเนินการที่ดีที่สุดเพราะมันมักจะต้องมีความซับซ้อนของการกระทำที่จะดำเนินการ ตัวอย่างเช่นถ้าคุณตัดสินใจที่จะปรุงอาหารที่บ้านคุณอาจจะต้องไปที่ร้านขายของชำที่จะซื้ออาหารที่เป็นตัวเลือกที่ต้องมีการดำเนินการสองหรือมากกว่าซึ่งเป็นแผน คุณจำเป็นต้องเลือกอย่างใดแผนโดยรวมที่ดีที่สุดโดยคำนึงถึงอย่างเต็มรูปแบบของตัวเลือกที่เกี่ยวข้องและเป้าหมาย ทางเลือกดังกล่าวสามารถกลายเป็นความซับซ้อนมากขึ้นเมื่อพวกเขาเกี่ยวข้องกับคนอื่น ๆ เมื่อคุณต้องการที่จะกินกับกลุ่มและเพื่อให้มีการคำนึงถึงเป้าหมายของพวกเขาเป็นอย่างดีเป็นของคุณเอง. บทที่ 2 นำเสนอมุมมองที่เชื่อได้รับการยอมรับหรือปฏิเสธบนพื้นฐาน ของการอนุมานกับคำอธิบายที่ดีที่สุดที่เราประสบความสำเร็จโดยการประเมินสมมติฐานการแข่งขันที่เกี่ยวกับวิธีการที่ดีพวกเขาอธิบายว่าหลักฐานที่มีอยู่ทั้งหมด Analogously ผมเสนอว่าการตัดสินใจที่จะทำบนพื้นฐานของการอนุมานกับแผนการที่ดีที่สุดที่เราประสบความสำเร็จโดยการประเมินการดำเนินการแข่งขันที่เกี่ยวกับวิธีการที่ดีที่พวกเขาประสบความสำเร็จทุกเป้าหมายที่เกี่ยวข้อง ในการประเมินผลทางทฤษฎีคุณต้องการที่จะคิดออกซึ่งแพคเกจของสมมติฐานให้อำนาจอธิบายมากที่สุดในขณะที่ในการตัดสินใจที่คุณต้องการจะหาที่แพคเกจของการดำเนินการให้สำเร็จเป้าหมายมากที่สุด. ประเมินไม่สามารถดำเนินการได้โดยเพียงแค่การนับชิ้นส่วนของหลักฐานหรือ จำนวนเป้าหมายเพราะปฏิสัมพันธ์ที่ซับซ้อนระหว่างองค์ประกอบที่จะได้รับการประเมิน บทที่ 2 อธิบายวิธีการที่ยอมรับสมมติฐานขึ้นอยู่กับการเชื่อมโยงกันโดยรวมไม่เพียงแต่มีสิ่งที่จะอธิบาย แต่ยังมีสมมติฐานที่อธิบายได้ นอกจากนี้การเชื่อมโยงความต้องการที่จะใช้เวลาในการพิจารณาว่าสมมติฐานรวมกับสมมติฐานอื่น ๆ เพื่อให้บรรลุคำอธิบายและวิธีการที่จะแข่งขันกับทางเลือกที่คำอธิบายของหลักฐาน ในทำนองเดียวกันการยอมรับของการกระทำขึ้นอยู่กับโดยรวมของการเชื่อมโยงกันกับทั้งชุดของการกระทำและเป้าหมายทั้งหมดที่อยู่ภายใต้การประเมินผลมากเกินไป หากคุณตัดสินใจที่จะปรุงอาหารที่บ้านก็อาจเป็นเพราะหลายลำดับชั้นของเป้าหมาย ตัวอย่างเช่นคุณอาจต้องการที่จะกินอาหารเพื่อสุขภาพที่จะตอบสนองเป้าหมายของการหลีกเลี่ยงการเจ็บป่วยซึ่งก่อให้เป้าหมายของการมีชีวิตอยู่อีกต่อไป. นอกจากนี้คุณอาจต้องการที่จะกินอย่างถูกเพื่อตอบสนองเป้าหมายของการออมเงินที่มีต่อการเดินทางไปต่างประเทศซึ่งก่อให้เกิดเป้าหมายของการมีความสนุกสนาน หรือคุณอาจจะเพียงแค่ออกไปร้านอาหารเพราะเป้าหมายเหล่านี้จะถูกครอบงำโดยคนมากขึ้นทันทีในการได้รับการเลี้ยงดูอย่างรวดเร็วและหลีกเลี่ยงความพยายามของการช้อปปิ้งและการปรุงอาหาร. อนุมานกับแผนการที่ดีที่สุดที่ง่ายที่สุดก็คือการยอมรับการกระทำเพราะมันเป็นสิ่งที่ดีที่สุด หมายถึงการบรรลุเป้าหมายของคุณ แต่โดยปกติจะต้องมีการประเมินร่วมกันทั้งระบบการแข่งขันของการกระทำและเป้าหมาย อธิบายไว้ในคำนี้ทุกเสียงที่ค่อนข้างลึกลับ แต่มีคอมพิวเตอร์ขั้นตอนวิธีการที่มีอยู่สำหรับการประเมินเพียงเช่นชนิดที่เชื่อมต่อการเชื่อมโยงกันอย่างมากของ ขั้นตอนวิธีการรวมถึงคนที่ใช้เครือข่ายประสาทที่ง่ายในการประเมินความเชื่อมโยงกันและสิ่งเหล่านี้สามารถปรับการทำงานในชนิดที่สมจริงมากขึ้นทางชีวภาพของเครือข่าย. แม้ว่าการอนุมานกับคำอธิบายที่ดีที่สุดและการอนุมานกับแผนการที่ดีที่สุดมีความใกล้เคียงกันในความแตกต่างทางจิตวิทยาที่สำคัญที่เกี่ยวข้องกับบทบาทของอารมณ์ความรู้สึก การประเมินสมมติฐานคือส่วนหนึ่งกระบวนการทางอารมณ์ในการที่เราจำเป็นต้องอารมณ์ที่จะนำเราไปสู่สิ่งที่ล้วนมีมูลค่าการทำและการยอมรับทฤษฎีที่สอดคล้องกันอย่างมากสามารถสร้างความสุข แต่การประเมินพื้นฐานของวิธีการที่สอดคล้องกันชุดของสมมติฐานมีส่วนที่เกี่ยวกับหลักฐานและคำอธิบายทางเลือกที่ไม่ควรจะเบ้โดยชนิดของการอนุมานมีแรงจูงใจที่กล่าวไว้ในบทก่อนหน้า สมมติฐานและหลักฐานที่จำเป็นต้องได้รับการประเมินตามวิธีการที่ดีที่พวกเขาสอดคล้องกับความเป็นจริงไม่ได้อยู่บนพื้นฐานของความสุขที่พวกเขาทำให้คุณ ในทางตรงกันข้ามจุดหลักของการอนุมานกับแผนการที่ดีที่สุดคือการมีส่วนร่วมในทางบวกกับความสุขและอารมณ์อื่น ๆ มีหลักฐานทางจิตวิทยาที่แสวงหาเป้าหมายที่ประสบความสำเร็จมีผลกระทบในเชิงบวกต่อความเป็นอยู่. เพื่อขอบเขตขนาดใหญ่ที่จะอนุมานแผนการที่ดีที่สุดขึ้นอยู่กับชนิดของการประเมินหลักฐานที่เป็นส่วนประกอบสำคัญในการที่จะอนุมานคำอธิบายที่ดีที่สุด การตัดสินใจที่ดีจำเป็นต้องมีข้อมูลที่เชื่อถือได้เกี่ยวกับวิธีการที่ดีโดยเฉพาะอย่างยิ่งการกระทำที่จะให้บริการเพื่อช่วยให้เราบรรลุเป้าหมายโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ตัวอย่างเช่นถ้าคุณตัดสินใจที่จะไปที่ร้านอาหารที่มีราคาแพงเพราะคุณคิดว่ามันมีอาหารที่ดีที่สุดที่คุณควรจะได้สะสมหลักฐานที่เชื่อถือได้ว่าอาหารเป็นสิ่งที่ดีจริงๆ โฆษณาอ้างว่าร้านอาหารมีอาหารที่ยอดเยี่ยมไม่ควรเชื่อถือได้เพราะคำอธิบายที่ดีที่สุดของรายงานฉบับนี้อาจเป็นไปได้ว่าร้านอาหารที่ต้องการที่จะหลอกให้คุณรับประทานที่นี่ ในทางกลับกันถ้าคุณอ่านหนังสือพิมพ์รายงานโดยนักวิจารณ์ร้านอาหารที่มีประวัติในการระบุสถานประกอบการที่ปรับแล้วคำอธิบายที่ดีที่สุดนี้รายงานอาจจะดีที่ร้านอาหารจริงๆไม่ได้มีอาหารที่ดี ดังนั้นการหาข้อสรุปในการวางแผนที่ดีที่สุดจะต้องขึ้นอยู่กับความซับซ้อนของการหาข้อสรุปเพื่อให้คำอธิบายที่ดีที่สุดเกี่ยวกับการคาดการณ์สาเหตุความสัมพันธ์betw
การแปล กรุณารอสักครู่..
บทที่ 6
วิธีสมองตัดสินใจเรื่องใหญ่ที่สุดการตัดสินใจที่คนเผชิญในระหว่าง lifetimes ของพวกเขารวมถึงการเลือกอาชีพ , การเปลี่ยนงาน ,
ว่า แต่งงานแล้ว หย่าแล้ว และมีลูก ทฤษฎีการตัดสินใจเชิงคณิตศาสตร์ควรจะ
ช่วย เช่น เลือกยาก แต่นี่คือเรื่องราวเกี่ยวกับ Howard raiffa หนึ่งในผู้ก่อตั้งของ
สนามมันเกี่ยวกับการสนทนาที่เขามีกับเออร์เนสต์ นาเกล เป็นนักปรัชญาที่มีชื่อเสียงของวิทยาศาสตร์และ
ผู้เชี่ยวชาญด้านทฤษฏีความน่าจะเป็น จำไม่ได้ว่าใครบอกเรื่องนี้ แต่เมื่อฉันพูดถึงมัน
มหาวิทยาลัยเทลอาวีฟปีที่ผ่านมา สมาชิกของผู้ชมกล่าวภายหลังว่า เขาเคยเป็นนักเรียนของ
นาเกล และได้ยินจากปากเขา
นาเกลพบ raiffa หนึ่งวันนอกสำนักงานของเขาที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบียพึมพำ " อะไรจะ
ฉันทำ ? " เมื่อ นาเกล ถามเค้าว่า ปัญหาคือ raiffa กล่าวว่าเขาได้รับการเสนองาน และไม่สามารถ
ตัดสินใจว่าจะเอา พยายามที่จะเป็นประโยชน์ นาเกล กล่าว raiffa " โฮเวิร์ด นายหนึ่งของ
โลกผู้เชี่ยวชาญในการตัดสินใจ ทำไมคุณไม่วาดขึ้นต้นไม้การตัดสินใจทั้งหมดเป็นไปได้
การกระทำและผล ใช้ความน่าจะเป็นในการคำนวณคาดว่า สาธารณูปโภค และตัดสินใจ " raiffa ตอบ
กับความรำคาญ " เออร์เนสต์ นี่จริงจังนะ ! " ถ้าคุณได้เคยพยายามที่จะตัดสินใจเกี่ยวกับอาชีพ หรือใช้วิธีการ
ความสัมพันธ์ดังกล่าว คุณอาจจะได้ประสบการณ์แบบเดียวกัน
ของความยุ่งยากในการตัดสินใจสำคัญ เช่น การเปลี่ยนอาชีพ โดยเนื้อแท้เป็นอารมณ์ ,ได้หลายวิธี ครั้งแรก เมื่อ
ตัดสินใจคุณ วิธีที่คุณประเมินความน่าสนใจของผลลัพธ์ที่แตกต่างกันน้อยมาก แต่เกี่ยวข้องกับ
ปริมาณความคิดอารมณ์ ถ้าคุณมีงานที่ต้องใช้
ย้ายไปแคลิฟอร์เนีย , คุณสามารถการจินตนาการสภาพอากาศดี แต่กังวลเกี่ยวกับค่าใช้จ่ายสูงของ
ที่อยู่อาศัยและการจราจรที่ติดขัดสภาพอากาศแดดสำหรับคนส่วนใหญ่ ได้คุณค่าทางอารมณ์เชิงบวก ในขณะที่
ใช้จ่ายเงินมาก และติดอยู่ในการจราจรที่มีค่าเป็นลบ ในสมอง เช่น ประเมินมูลค่าที่
แสดงโดยชนิดของกิจกรรมในสมองที่อธิบายไว้ในบทก่อน โดยสามารถเข้าถึงตัวเลข
ที่สอง การตัดสินใจ มักจะสร้างอารมณ์ เช่น ความกังวลและความตื่นเต้น .
การตัดสินใจต้องใช้ดุลค่าใช้จ่ายและผลประโยชน์ แต่มันแทบจะเป็นไปได้ที่จะดึงขึ้น
สเปรดชีตที่สามารถทำการคำนวณสำหรับคุณ หนึ่งของความขัดแย้งมากมายในการศึกษาเชิงประจักษ์ของ
การตัดสินใจคือคนที่ต้องเลือกระหว่างสองตัวเลือกที่ยอดเยี่ยม เช่น ข้อเสนอสองสูง
น่าสนใจงานอาจจะรู้สึกรุนแรงทุกข์เรื่องความขัดแย้ง แทนที่จะมีความสุขของการรู้
ว่าผล ควรจะปรับในคดี ได้รับการตัดสินใจออกจากวิธีการที่สามารถนำความสงบสุข .
3 ผลของการตัดสินใจมักจะเป็นอารมณ์ทางบวก ค่า แนบกับการกระทำ หรือการกระทำ
ที่ได้รับการตัดสินเป็นดีที่สุด ถ้า raiffa ในที่สุดจะตัดสินใจย้าย เขาก็อาจจะรู้สึก
ที่ดีเกี่ยวกับการกระทำนี้และไม่ดีเกี่ยวกับการกระทำที่ขัดแย้งกันอยู่ในโคลัมเบีย พิจารณา
เกี่ยวกับ pluses และ minuses ของย้ายในที่สุดก็ควรจะเปลี่ยนเป็นชุดของอารมณ์เชิงบวก
ความรู้สึกเกี่ยวกับเลือกผลลัพธ์ ดังนั้น อารมณ์คือ ( 1 ) ปัจจัยในการตัดสินใจผ่านการประเมิน
ส่วนประกอบ ( 2 ) accompaniments เพื่อการตัดสินใจ และ ( 3 ) ผลของ
กระบวนการที่ประกอบด้วยความรู้สึกเกี่ยวกับการกระทำเลือกเช่นเดียวกับความรู้สึกโดยรวมของความพึงพอใจหรือความไม่พึงพอใจเกี่ยวกับ
ตัวเลือกที่ได้รับการทำ .
บทนี้จะขยายการสนทนาของอารมณ์ในบทที่ 5 เพื่อให้บัญชีทั่วไปของ
วิธีสมองตัดสินใจว่า จะนำไปสู่การกระทำ ผมจะเสนอบัญชีตัดสินใจ
เป็นอนุมานเพื่อวางแผนที่ดีที่สุดคล้ายคลึงกับบัญชีของการอนุมานให้คำอธิบายที่ดีที่สุดที่ได้รับใน
บทที่ 2 ผมจะอธิบายวิธีที่สมองสามารถบรรลุข้อสรุปดังกล่าว โดยใช้กลไก
สำหรับอารมณ์มูลค่าอธิบายก่อนหน้านี้ การประเมินการกระทำต้องมีการประเมินว่าพวกเขา
สนับสนุนเป้าหมายอย่างใดอย่างหนึ่ง แต่สิ่งที่เป็นเป้าหมาย และมันมาจากไหนกัน ? ผมจะร่างบัญชี
วิธีสมองตัดสินใจเรื่องใหญ่ที่สุดการตัดสินใจที่คนเผชิญในระหว่าง lifetimes ของพวกเขารวมถึงการเลือกอาชีพ , การเปลี่ยนงาน ,
ว่า แต่งงานแล้ว หย่าแล้ว และมีลูก ทฤษฎีการตัดสินใจเชิงคณิตศาสตร์ควรจะ
ช่วย เช่น เลือกยาก แต่นี่คือเรื่องราวเกี่ยวกับ Howard raiffa หนึ่งในผู้ก่อตั้งของ
สนามมันเกี่ยวกับการสนทนาที่เขามีกับเออร์เนสต์ นาเกล เป็นนักปรัชญาที่มีชื่อเสียงของวิทยาศาสตร์และ
ผู้เชี่ยวชาญด้านทฤษฏีความน่าจะเป็น จำไม่ได้ว่าใครบอกเรื่องนี้ แต่เมื่อฉันพูดถึงมัน
มหาวิทยาลัยเทลอาวีฟปีที่ผ่านมา สมาชิกของผู้ชมกล่าวภายหลังว่า เขาเคยเป็นนักเรียนของ
นาเกล และได้ยินจากปากเขา
นาเกลพบ raiffa หนึ่งวันนอกสำนักงานของเขาที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบียพึมพำ " อะไรจะ
ฉันทำ ? " เมื่อ นาเกล ถามเค้าว่า ปัญหาคือ raiffa กล่าวว่าเขาได้รับการเสนองาน และไม่สามารถ
ตัดสินใจว่าจะเอา พยายามที่จะเป็นประโยชน์ นาเกล กล่าว raiffa " โฮเวิร์ด นายหนึ่งของ
โลกผู้เชี่ยวชาญในการตัดสินใจ ทำไมคุณไม่วาดขึ้นต้นไม้การตัดสินใจทั้งหมดเป็นไปได้
การกระทำและผล ใช้ความน่าจะเป็นในการคำนวณคาดว่า สาธารณูปโภค และตัดสินใจ " raiffa ตอบ
กับความรำคาญ " เออร์เนสต์ นี่จริงจังนะ ! " ถ้าคุณได้เคยพยายามที่จะตัดสินใจเกี่ยวกับอาชีพ หรือใช้วิธีการ
ความสัมพันธ์ดังกล่าว คุณอาจจะได้ประสบการณ์แบบเดียวกัน
ของความยุ่งยากในการตัดสินใจสำคัญ เช่น การเปลี่ยนอาชีพ โดยเนื้อแท้เป็นอารมณ์ ,ได้หลายวิธี ครั้งแรก เมื่อ
ตัดสินใจคุณ วิธีที่คุณประเมินความน่าสนใจของผลลัพธ์ที่แตกต่างกันน้อยมาก แต่เกี่ยวข้องกับ
ปริมาณความคิดอารมณ์ ถ้าคุณมีงานที่ต้องใช้
ย้ายไปแคลิฟอร์เนีย , คุณสามารถการจินตนาการสภาพอากาศดี แต่กังวลเกี่ยวกับค่าใช้จ่ายสูงของ
ที่อยู่อาศัยและการจราจรที่ติดขัดสภาพอากาศแดดสำหรับคนส่วนใหญ่ ได้คุณค่าทางอารมณ์เชิงบวก ในขณะที่
ใช้จ่ายเงินมาก และติดอยู่ในการจราจรที่มีค่าเป็นลบ ในสมอง เช่น ประเมินมูลค่าที่
แสดงโดยชนิดของกิจกรรมในสมองที่อธิบายไว้ในบทก่อน โดยสามารถเข้าถึงตัวเลข
ที่สอง การตัดสินใจ มักจะสร้างอารมณ์ เช่น ความกังวลและความตื่นเต้น .
การตัดสินใจต้องใช้ดุลค่าใช้จ่ายและผลประโยชน์ แต่มันแทบจะเป็นไปได้ที่จะดึงขึ้น
สเปรดชีตที่สามารถทำการคำนวณสำหรับคุณ หนึ่งของความขัดแย้งมากมายในการศึกษาเชิงประจักษ์ของ
การตัดสินใจคือคนที่ต้องเลือกระหว่างสองตัวเลือกที่ยอดเยี่ยม เช่น ข้อเสนอสองสูง
น่าสนใจงานอาจจะรู้สึกรุนแรงทุกข์เรื่องความขัดแย้ง แทนที่จะมีความสุขของการรู้
ว่าผล ควรจะปรับในคดี ได้รับการตัดสินใจออกจากวิธีการที่สามารถนำความสงบสุข .
3 ผลของการตัดสินใจมักจะเป็นอารมณ์ทางบวก ค่า แนบกับการกระทำ หรือการกระทำ
ที่ได้รับการตัดสินเป็นดีที่สุด ถ้า raiffa ในที่สุดจะตัดสินใจย้าย เขาก็อาจจะรู้สึก
ที่ดีเกี่ยวกับการกระทำนี้และไม่ดีเกี่ยวกับการกระทำที่ขัดแย้งกันอยู่ในโคลัมเบีย พิจารณา
เกี่ยวกับ pluses และ minuses ของย้ายในที่สุดก็ควรจะเปลี่ยนเป็นชุดของอารมณ์เชิงบวก
ความรู้สึกเกี่ยวกับเลือกผลลัพธ์ ดังนั้น อารมณ์คือ ( 1 ) ปัจจัยในการตัดสินใจผ่านการประเมิน
ส่วนประกอบ ( 2 ) accompaniments เพื่อการตัดสินใจ และ ( 3 ) ผลของ
กระบวนการที่ประกอบด้วยความรู้สึกเกี่ยวกับการกระทำเลือกเช่นเดียวกับความรู้สึกโดยรวมของความพึงพอใจหรือความไม่พึงพอใจเกี่ยวกับ
ตัวเลือกที่ได้รับการทำ .
บทนี้จะขยายการสนทนาของอารมณ์ในบทที่ 5 เพื่อให้บัญชีทั่วไปของ
วิธีสมองตัดสินใจว่า จะนำไปสู่การกระทำ ผมจะเสนอบัญชีตัดสินใจ
เป็นอนุมานเพื่อวางแผนที่ดีที่สุดคล้ายคลึงกับบัญชีของการอนุมานให้คำอธิบายที่ดีที่สุดที่ได้รับใน
บทที่ 2 ผมจะอธิบายวิธีที่สมองสามารถบรรลุข้อสรุปดังกล่าว โดยใช้กลไก
สำหรับอารมณ์มูลค่าอธิบายก่อนหน้านี้ การประเมินการกระทำต้องมีการประเมินว่าพวกเขา
สนับสนุนเป้าหมายอย่างใดอย่างหนึ่ง แต่สิ่งที่เป็นเป้าหมาย และมันมาจากไหนกัน ? ผมจะร่างบัญชี
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- แต่ฉันต้องการหาแฟนที่ดี ที่สามรถดูแลฉันไ
- มีเดือนละสองวัน
- Kkn Yim28 กันยายน เวลา 9:36 น.ไอ้หนุ่มนา
- อ้ายน้องสิไปหายุแต่จะไปแล้วกะกลับบ่ได้ค้
- Kkn Yim28 กันยายน เวลา 9:36 น.ไอ้หนุ่มนา
- 杯垫鸡
- The drama in opera is presented using th
- อ้ายน้องสิไปหายุแต่จะไปแล้วกะกลับบ่ได้ค้
- Used as pipes for irrigation.
- พวกเขาใช้เวลาอยู่กับคอมพิวเตอร์น้อยกว่า
- ฉันอยากได้แถวที่อยู่เพราะใกล้ตลาด
- a decrease in demand with the supply hel
- these hypotheses of soil property-C deco
- Fig. 1(b) depicts the reaction schemes f
- ทั้งเจ็บตัว ทั้งเสียเงิน
- I don't know about?
- เราสามารถหาอาหารกินได้อย่างสะดวก
- Today,my car had a flat tire.
- I already done update exchange rate in O
- โอ้ ฉันยังไม่อยากมีแฟน
- ยอดของเจดีย์ที่หุ้มด้วยทองแท้
- Inductive; generation of theory
- not the mother reported
- การเปรียบเทียบวิธีการสกัดดอกไม้
