they don't bother hitting me up any

they don't bother hitting me up anymore. the conversations become shorter. they forget about me and i just become a distant memory. i wonder it it's my fault sometime. but then i realize that people never stay in my life. and there's nothing i can do about it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พวกเขาไม่รบกวนตีฉันขึ้นอีกต่อไป การสนทนาเป็นสั้น พวกเขาลืมเกี่ยวกับฉัน และเพียงแค่เป็นหน่วยความจำที่ห่างไกล สงสัยว่า มันเป็นความผิดของฉันบางครั้ง แต่แล้ว ฉันตระหนักดีว่า คนไม่เคยอยู่ในชีวิตของฉัน และไม่มีอะไรทำเลย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พวกเขาไม่ได้รำคาญตีฉันอีกต่อไป การสนทนากลายเป็นสั้น พวกเขาลืมเกี่ยวกับฉันและฉันก็กลายเป็นหน่วยความจำที่ห่างไกล ฉันสงสัยว่ามันจะเป็นบางครั้งความผิดของฉัน แต่แล้วฉันรู้ว่าคนที่ไม่เคยอยู่ในชีวิตของฉัน และไม่มีอะไรที่ฉันสามารถทำอะไรเกี่ยวกับมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พวกเขาไม่ต้องตีฉันอีก การสนทนาจะกลายเป็นสั้นลง พวกเขาลืมเกี่ยวกับฉันและฉันก็กลายเป็นความทรงจำอันห่างไกล ฉันสงสัยว่ามันเป็นความผิดของฉันบ้าง แต่แล้วฉันก็ตระหนักว่า คนที่ไม่เคยอยู่ในชีวิตของฉัน ไม่มีอะไรที่ฉันสามารถทำได้เกี่ยวกับมัน