Firstly, the problem of how to inte

Firstly, the problem of how to integrate performance measurement systems with
human resource management (HRM) and modern manufacturing practices such as
total quality management, business process re-engineering, just-in-time, or new
information technologies has not been adequately addressed. This is important since
as Wood et al. (2004) observe, bundling, or combining, modern manufacturing practices
can lead to statistically significant increases in performance (also see Flynn and Flynn,
2005). Moreover, practices such as just-in-time implicitly privilege certain metrics,
which may or may not be aligned with the current strategic objectives. For example,
whilst just-in-time encourages low inventory levels, this may conflict with the strategic
goal of increased supply chain flexibility. Secondly, existing measurement systems for
evaluating the performance of supply chains tend to be static rather than dynamic. So,
whilst the need to keep measures aligned with strategy has been well rehearsed within
the literature, surprisingly little attention has been paid to the problem of the ongoing
management of performance measurement systems, or the forces affecting their
evolution over time (Waggoner et al., 1999; Kennerley and Neely, 2002, 2003).
Therefore, the question of how often measures of supply chain performance should be
re-evaluated and when measurement should take place has not yet been given
adequate consideration. Thirdly, as Bourne et al. (2002) observe, there have been few
empirical studies of the factors influencing the success or failure of attempts to
implement performance measurement systems, although some researchers have
attempted to address this issue in recent times (e.g. Bititci et al., 2005; Nudurupati and
Bititci, 2005).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประการแรก ปัญหาของวิธีการรวมระบบประเมินประสิทธิภาพการทำงานด้วยการจัดการทรัพยากรมนุษย์ (HRM) และวิธีการผลิตที่ทันสมัยเช่นการจัดการคุณภาพรวม งานวิศวกรรมใหม่ เพียงในเวลา หรือใหม่เทคโนโลยีข้อมูลไม่ได้รับอย่างเพียงพออยู่ ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญเนื่องจากสังเกตเห็นเป็นไม้และ al. (2004) รวม หรือ รวม กระบวนการผลิตที่ทันสมัยสามารถนำไปสู่การเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (ดู Flynn และฟลินน์2005) ด้วยปฏิบัติเป็นเพียงในเวลานัยสิทธิ์การใช้งานการวัดบางอย่าง นอกซึ่งอาจ หรืออาจไม่สอดคล้องกับวัตถุประสงค์เชิงกลยุทธ์ที่ปัจจุบัน ตัวอย่างในขณะที่เพียงเวลาให้ระดับสินค้าคงคลังต่ำสุด นี้อาจขัดแย้งกับการเชิงกลยุทธ์เป้าหมายของความยืดหยุ่นของโซ่อุปทานที่เพิ่มขึ้น ประการที่สอง ที่มีอยู่ประเมินระบบประเมินผลการดำเนินงานของโซ่มักจะคงที่ มากกว่าแบบไดนามิก ดังนั้นในขณะที่ต้องรักษามาตรการสอดคล้องกับ กลยุทธ์ได้ถูกดี rehearsed ภายในมีการชำระวรรณกรรม สนใจเพียงเล็กน้อยน่าแปลกใจที่ปัญหาต่อเนื่องจัดการระบบการวัดประสิทธิภาพการทำงาน หรือกองที่มีผลต่อการวิวัฒนาการช่วงเวลา (Waggoner et al., 1999 Kennerley และ Neely, 2002, 2003)ดังนั้น คำถามที่ว่าควรจะวัดประสิทธิภาพของโซ่อุปทานประเมินใหม่ และเมื่อประเมินควรจะไม่มีการกำหนดสถานที่พิจารณาอย่างเพียงพอ ประการ เป็นบอร์น et al. (2002) สังเกต มีน้อยผลการศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความสำเร็จหรือความล้มเหลวของความพยายามใช้ระบบการประเมินประสิทธิภาพ แม้ว่าจะมีนักวิจัยบางพยายามที่จะแก้ไขปัญหานี้ในครั้งล่าสุด (เช่น Bititci และ al., 2005 Nudurupati และBititci, 2005)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประการแรกปัญหาของวิธีการรวมระบบการวัดประสิทธิภาพการทำงานกับ
การบริหารทรัพยากรบุคคล (HRM) และการปฏิบัติการผลิตที่ทันสมัยเช่น
การจัดการคุณภาพรวมกระบวนการทางธุรกิจใหม่วิศวกรรมเพียงในเวลาหรือใหม่
เทคโนโลยีสารสนเทศยังไม่ได้รับการแก้ไขอย่างเพียงพอ นี้เป็นสิ่งสำคัญเนื่องจาก
เป็นไม้และคณะ (2004) สังเกต bundling หรือการรวมการปฏิบัติการผลิตที่ทันสมัย
​​สามารถนำไปสู่การเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในการปฏิบัติงาน (ยังเห็นฟลินน์และฟลินน์,
2005) นอกจากนี้การปฏิบัติดังกล่าวเป็นเพียงแค่ในเวลาโดยปริยายสิทธิ์ตัวชี้วัดบางอย่าง
ซึ่งอาจจะหรืออาจจะไม่สอดคล้องกับวัตถุประสงค์เชิงกลยุทธ์ในปัจจุบัน ยกตัวอย่างเช่น
ในขณะที่เพียงแค่ในเวลากระตุ้นให้ระดับสินค้าคงคลังที่ต่ำนี้อาจขัดแย้งกับยุทธศาสตร์
เป้าหมายของความยืดหยุ่นในห่วงโซ่อุปทานที่เพิ่มขึ้น ประการที่สองที่มีอยู่ระบบการวัดสำหรับ
การประเมินผลการปฏิบัติงานของโซ่อุปทานมีแนวโน้มที่จะคงที่มากกว่าแบบไดนามิก ดังนั้น
ในขณะที่ความต้องการเพื่อให้สอดคล้องกับมาตรการกลยุทธ์ที่ได้รับการฝึกซ้อมอย่างดีใน
วรรณคดีความสนใจน้อยน่าแปลกใจที่ได้รับการจ่ายเงินให้กับปัญหาที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องของ
การบริหารจัดการระบบการวัดประสิทธิภาพการทำงานหรือกองกำลังของพวกเขาที่มีผลต่อ
วิวัฒนาการในช่วงเวลา (Waggoner และคณะ 1999; Kennerley และนีลี, 2002, 2003).
ดังนั้นคำถามที่ว่ามักจะวัดประสิทธิภาพห่วงโซ่อุปทานควรได้รับการ
ประเมินอีกครั้งและเมื่อวัดควรจะเกิดขึ้นยังไม่ได้รับ
การพิจารณาอย่างเพียงพอ ประการที่สามเป็นบอร์นและคณะ (2002) สังเกตได้มีการไม่กี่
การศึกษาเชิงประจักษ์ของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความสำเร็จหรือความล้มเหลวของความพยายามที่จะ
ใช้ระบบการวัดประสิทธิภาพแม้ว่านักวิจัยบางคนได้
พยายามที่จะแก้ไขปัญหานี้ในช่วงเวลาที่ผ่านมา (เช่น Bititci et al, 2005;. Nudurupati และ
Bititci, 2005)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประการแรก ปัญหาของวิธีการรวมระบบการวัดประสิทธิภาพด้วยการจัดการทรัพยากรมนุษย์ ( HRM ) และการปฏิบัติในการผลิตที่ทันสมัย เช่น การจัดการคุณภาพรวม เรื่องวิศวกรรมกระบวนการทางธุรกิจในเวลาเพียง หรือเทคโนโลยีข้อมูลใหม่
ไม่ได้รับอย่างเพียงพอ ระบุ นี้เป็นสิ่งสำคัญเนื่องจาก
เป็นไม้ et al . ( 2004 ) สังเกต การรวมกลุ่ม หรือ การ รวม
การปฏิบัติการผลิตที่ทันสมัยสามารถนำไปสู่การเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในการทำงาน ( ยังเห็นฟลินน์และฟลินน์
2005 ) นอกจากนี้ วิธีปฏิบัติ เช่น ในเวลาเพียงแค่โดยปริยายสิทธิพิเศษบางวัด
ซึ่งอาจจะหรืออาจจะไม่สอดคล้องกับปัจจุบันวัตถุประสงค์เชิงกลยุทธ์ . ตัวอย่างเช่น
ในขณะที่เพียงในเวลากระตุ้นระดับสินค้าคงคลังต่ำ ซึ่งอาจขัดแย้งกับกลยุทธ์
เป้าหมายของการเพิ่มขึ้นของห่วงโซ่อุปทานมีความยืดหยุ่น ประการที่สอง ระบบการวัดที่มีอยู่สำหรับ
ประเมินผลการปฏิบัติงานของห่วงโซ่อุปทานมีแนวโน้มที่จะคงที่มากกว่าแบบไดนามิก ดังนั้น ขณะที่มาตรการ
ต้องให้สอดคล้องกับกลยุทธ์ที่ได้ฝึกซ้อมภายใน
วรรณคดี จู่ ๆเล็ก ๆน้อย ๆความสนใจได้รับจ่ายให้กับปัญหาของการจัดการอย่างต่อเนื่องของระบบการวัดสมรรถนะ
,หรือกองกำลังที่มีผลต่อวิวัฒนาการของ
ตลอดเวลา ( Waggoner et al . , 1999 ; และ kennerley Neely , 2002 , 2003 ) .
ดังนั้นคำถามของวิธีการวัดประสิทธิภาพของโซ่อุปทานมักจะควร
Re ประเมิน และเมื่อวัดควรใช้สถานที่ยังไม่ระบุ
พิจารณาอย่างเพียงพอ ประการที่สาม เป็น บอร์น et al . ( 2002 ) สังเกต มีไม่กี่
การศึกษาเชิงประจักษ์ของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความสำเร็จหรือความล้มเหลวของความพยายาม

ระบบการวัดสมรรถนะขององค์กร ถึงแม้ว่านักวิจัยบางคนมี
พยายามแก้ไขปัญหานี้ในครั้งล่าสุด ( เช่น bititci et al . , 2005 ; nudurupati และ
bititci , 2005 )