She could imagine that last night,

She could imagine that last night, he had already received such heavy internal injuries and external trauma, in addition to his illness flaring up, on top of that. Also, running into a storm surge on the ocean…so out of luck, how did he run into all these misfortunes?

As for her? What was she doing at that time?

Once Su Luo thought about this, she simply wanted to cover her face.

Last night, under such conditions of high wind and rapid waves, she…actually fell asleep.

She could imagine him with great difficulty dragging his ill body that was seriously injured to chase after her. He was risking his life, sliding through the ocean, following after the direction she went spinning towards non-stop. While she was contentedly sound asleep, having a good dream…

Thinking of this, Su Luo was feeling so guilty that she nearly kneeled down in front of him.

Nangong Liuyun raised an eyebrow, cast a quick sidelong glance at Su Luo, and the corner of his lips rose slightly: “Now you are aware of your mistake?”

Su Luo kept silent but nodded her head with all her might.

Nangong Liuyun beckoned her with his hand: “Come here.”

Su Luo eagerly, with jolting buttocks, ran over. She cleverly sat in front of him, silently watching him.

That was a cleverly cute, meek appearance that Nangong Liuyun had never seen on her body.

Nangong Liuyun reached out his hand to rub her head: “Do you know what to do now?”

“Eh?” Su Luo expressed that she didn’t understand?

Nangong Liuyun slanted her a glance. He sought a comfortable position to lean against on the bed and looked at Su Luo nonchalantly: “Now, this king is hungry.”

Su Luo’s gaze landed on his chest wound.

After sprinkling blood-clotting pill on top, the blood flow on the wound had already stopped. Moreover, it had the faint signs of healing.

Su Luo washed a fruit and handed it over to Nangong Liuyun.

Unexpectedly, he was still very picky and shook his head: “This king doesn’t eat such random stuff.”

They were stranded on this uninhabited island and he was still this picky. Su Luo speechlessly cast him a glance: “Besides these fruits, there are only oysters and Amethyst Thorned fishes.”

Nangong Liuyun very extravagantly spoke a sentence: “Just the Amethyst Thorned fish then.”

One Amethyst Thorned fish was equivalent to one green-colored crystal stone. Fetching the fish to roast, then, you basically couldn’t absorb its spirit essence.

But Su Luo now lacked other stuff, and Amethyst Thorned fish was something she had plenty of. Once she heard Nangong Liuyun say this, she promised without raising any objections.

As far as barbecuing was concerned, Su Luo was so familiar with it that she could do it with one hand tied behind her back. In a short while, she had roasted two golden-colored Amethyst Thorned fishes, so fragrant that it assailed the nostrils.

Su Luo’s barbecuing skills was extremely good, both sides of the fish were golden and not burned, it was flaky and crispy at the same time. Just smelling it would make the person eating emotionally moved.

Su Luo handed the larger one to Nangong Liuyun: “Ready to eat, take it.”

Nangong Liuyun glanced once at her, with an aggrieved expression, he said: “You aren’t showing a bit of sincerity. In any case, shouldn’t you be feeding it to this king?”

“What?” Su Luo was extremely hungry herself, she had snatched up the roasted fish and was stuffing it in her mouth, and with obstructed speech, she asked.

Heavens knows it had already been two days since she had a grain of rice. She was so famished that her bones were sticking out.

“This king is a sick person!” Nangong Liuyun acted somewhat shamelessly.

Su Luo exasperatedly rolled her eyes at him: “Nothing wrong with your hands.”

“However, this king is a sick person! So sick I’m about to die!” Nangong Liuyun angrily glared at her.

An unreasonable male was simply incredibly childish.

Afraid that him getting angry would affect the wound, Su Luo could only raise both hands in surrender: “Okay, okay, okay, feed you, then just feed you, like a disabled person.”

Nangong Liuyun obviously was still somewhat displeased and turned his face away, not looking at Su Luo.

Su Luo didn’t know whether to laugh or cry, and said: “Didn’t I say I will feed you? Why are you still mad?”

“No sincerity.” Nangong Liuyun mumbled a phrase in complaint.

“How could I not have sincerity?” Su Luo sat properly at his side, with the other hand turning his face that was panting with rage back: “Ahhh, open your mouth——”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เธอสามารถจินตนาการว่า คืนสุดท้าย เขาแล้วได้รับบาดเจ็บภายในหนักและบาด ดังกล่าวนอกเหนือจากการเจ็บป่วยของเขาชุด จากนั้น ยัง ทำงานเป็นการหลั่งไหลของพายุในมหาสมุทร...ดังนั้นอับโชค วิธีทำวิ่งเข้าไปในฉากเหล่านี้สำหรับเธอ เธอกำลังทำอะไรในเวลานั้นเมื่อ Su Luo ความคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอก็อยากจะครอบคลุมใบหน้าของเธอคืนสุดท้าย ภายใต้สภาวะของลมและคลื่นอย่างรวดเร็ว เธอ...จริง หลับเธอสามารถจินตนาการเขาอีหลุกขลุกขลักลากร่างกายของเขาป่วยที่รับบาดเจ็บสาหัสไล่หลังจากที่เธอ เขาได้เสี่ยงชีวิตของเขา เลื่อนผ่านมหาสมุทร ต่อหลังจากทิศทางที่เธอเดินหมุนไปไม่หยุด ในขณะที่เธอเสียง contentedly นอนหลับ มีความฝันที่ดี...คิดนี้ Su Luo มีความรู้สึกผิดที่เธอเกือบ kneeled ลงหน้าเขาNangong Liuyun ยกคิ้วตัว โยนล่ะ sidelong ที่ Su Luo และมุมของกุหลาบของเขาริมฝีปากเล็กน้อย: ตอนนี้รับทราบความผิดของคุณ"Su Luo เก็บเงียบ แต่หัวของเธอทั้งหมดของเธอด้วยแล้วพยักหน้าอย่างNangong Liuyun beckoned เธอ ด้วยมือของเขา: "มานี่"Su Luo กระหาย กับบั้นท้าย jolting วิ่งผ่าน เธอฉลาดวันเสาร์หน้าเขา ชมเขาอย่างเงียบ ๆที่มีลักษณะน่ารักฉลาด สุภาพที่ Nangong Liuyun ไม่เคยเห็นบนร่างกายของเธอNangong Liuyun เอื้อมมือไปถูหัวของเธอ: "คุณรู้สิ่งที่ควรทำตอนนี้""ใช่มั้ย" Su Luo แสดงว่า เธอไม่เข้าใจNangong Liuyun เอียงเธอทันที เขาขอตำแหน่งที่สะดวกสบายเพื่อยืนพิงบนเตียง และดู Su Luo อย่างเมินเฉย: "ตอนนี้ กษัตริย์องค์นี้ไม่หิว"จ้องมอง Su Luo ที่ดินอกแผลหลังจากการแข็งตัวของเลือดยาโรยด้านบน การไหลเวียนของเลือดบนแผลได้แล้วหยุด นอกจากนี้ มันมีสัญญาณลมของการรักษาSu Luo ล้างผลไม้ และมอบให้ Nangong Liuyunโดยไม่คาดคิด เขายังคงมากจู้จี้จุกจิก และส่ายศีรษะของเขา: "คิงนี้ไม่กินสิ่งที่สุ่มดังกล่าว"พวกเขาติดบนเกาะนี้ไม่มีใครอยู่ และเขาก็ยังคงนี้จู้จี้จุกจิก Su Luo speechlessly ชำเลืองเขา: "นอกจากผลไม้เหล่านี้ มีเฉพาะหอยนางรมและปลา Thorned แอเมทิสต์"Nangong Liuyun พูดมากระดับประโยค: "เพียงแค่แอเมทิสต์ Thorned ปลาแล้วกัน"ปลาอเมทิส Thorned หนึ่งคือเท่ากับหนึ่งหินคริสตัลสีเขียว นำปลาย่าง แล้ว คุณโดยทั่วไปไม่สามารถดูดซับสาระสำคัญของวิญญาณแต่ Su Luo ตอนนี้ขาดสิ่งอื่น ๆ และปลาอเมทิส Thorned บางสิ่งบางอย่างที่เธอมีมากมาย เมื่อเธอได้ยินพูดแบบนี้ Nangong Liuyun เธอสัญญาไว้ โดยไม่มีการคัดค้านใด ๆ เพิ่มเป็นเว็บเกี่ยวข้อง Su Luo คุ้นที่เธอสามารถทำได้ ด้วยมือเดียวผูกหลังของเธอได้ สั้นใน ขณะ เธอมีคั่วสองโกลเด้นสี พลอย Thorned ปลา หอมว่า มัน assailed จมูกSu Luo อีกระดับทักษะก็ดี ทั้งด้านของปลาทอง และเผาไม่ได้ มันก็ไม่สม่ำเสมอ และกรอบเวลาเดียวกัน เพียงแค่กลิ่นมันจะทำให้คนกินอารมณ์ย้ายSu Luo มือหนึ่งขนาดใหญ่ที่ Nangong Liuyun: "พร้อมจะกิน ใช้มัน"Nangong Liuyun glanced ครั้งที่เธอ ด้วยการแสดงออกที่ aggrieved เขากล่าวว่า: "คุณไม่ได้แสดงความจริงใจ ในกรณีใด ๆ ไม่ควรคุณสามารถให้อาหารมันคิงนี้""อะไร" Su Luo เป็นหิวมากตัวเอง เธอก็กระชากขึ้นปลาย่าง และถูกบรรจุในปากของเธอ และ มีเสียงบัง เธอถามสวรรค์รู้ว่า มันมาแล้วสองวันเนื่องจากเธอมีเม็ดข้าว เธอ famished ว่า กระดูกของเธอแลบ"กษัตริย์องค์นี้เป็นผู้ป่วย" Nangong Liuyun ทำหน้าที่ค่อนข้าง shamelesslySu Luo exasperatedly รีดดวงตาของเธอที่เขา: "ไม่มีอะไรผิดปกติกับมือของคุณ""อย่างไรก็ตาม กษัตริย์องค์นี้เป็นผู้ป่วย ป่วยดังนั้นฉันจะตาย" Nangong Liuyun glared ที่เธอด้วยความโกรธชายไม่มีเหตุผลได้อย่างเหลือเชื่อเพียงแค่หน่อมแน้มกลัวว่า เขาได้รับโกรธจะมีผลต่อแผล Su Luo อาจเพียงยกมือทั้งสองข้างในการยอมจำนน: "โอเค โอ เค โอเค คุณ แล้วก็ฟีดคุณ เช่นคนพิการ"Nangong Liuyun ก็เห็นค่อนข้างชัด และเปิดใบหน้าของเขา ไม่ได้มองที่ Su LuoSu Luo ไม่รู้ว่าจะหัวเราะ หรือร้องไห้ และกล่าวว่า: "ฉันไม่ได้ผมจะกินคุณ เหตุใดคุณยังคงบ้า""ไม่มีความจริงใจ" Nangong Liuyun mumbled วลีในร้องเรียน"วิธีสามารถฉันไม่มีความจริงใจ" Su Luo เสาร์อย่างที่ด้านของเขา ด้วยมืออื่น ๆ ที่เปิดใบหน้าของเขาที่ถูกหอบ ด้วยความโกรธกลับ: " Ahhh เปิดปากของคุณ — —"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เธอจะคิดว่าคืนที่ผ่านมาเขาได้รับบาดเจ็บแล้วภายในเช่นหนักและการบาดเจ็บภายนอกที่นอกเหนือไปจากความเจ็บป่วยของเขาวูบวาบขึ้นด้านบนของที่ นอกจากนี้การทำงานเป็นพายุคลื่นในมหาสมุทร ... เพื่อออกจากโชควิธีที่เขาวิ่งเข้ามาในความโชคร้ายทั้งหมดเหล่านี้สำหรับเธอ? อะไรคือสิ่งที่เธอทำในช่วงเวลานั้น? เมื่อซู Luo คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เธอเพียงต้องการที่จะครอบคลุมใบหน้าของเธอ. คืนที่ผ่านมาภายใต้เงื่อนไขดังกล่าวของลมและคลื่นอย่างรวดเร็วเธอ ... จริงผล็อยหลับไป. เธอสามารถจินตนาการเขาด้วยความยากลำบากลาก ร่างกายของเขาป่วยที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสที่จะไล่ตามหลังเธอ เขาได้รับการเสี่ยงชีวิตของเขาเลื่อนผ่านทะเลต่อไปนี้หลังจากทิศทางที่เธอเดินปั่นต่อไม่หยุด ขณะที่เธอกำลังสมถะนอนหลับเสียงมีฝันดี ... คิดนี้ซู Luo รู้สึกผิดเพื่อที่เธอเกือบคุกเข่าลงตรงหน้าเขา. Nangong Liuyun ยกคิ้วโยนได้อย่างรวดเร็วเอียงอย่างรวดเร็วที่ซู Luo และมุม ของริมฝีปากของเขาเพิ่มขึ้นเล็กน้อย: "ตอนนี้คุณมีความตระหนักในความผิดพลาดของคุณ?" ซู Luo เก็บเงียบ แต่พยักหน้าเธอมีทั้งหมดอาจของเธอ. Nangong Liuyun กวักมือเรียกเธอด้วยมือของเขา: ". มาที่นี่" ซู Luo กระหายก้นกระแทก, วิ่งไป เธออย่างชาญฉลาดนั่งอยู่ในด้านหน้าของเขาเงียบ ๆ เฝ้าดูเขา. นั่นเป็นความน่ารักอย่างชาญฉลาดลักษณะอ่อนโยนที่ Nangong Liuyun ไม่เคยเห็นมาในร่างกายของเธอ. Nangong Liuyun ถึงมือของเขาออกจะถูหัวของเธอว่า "คุณรู้หรือไม่ว่าจะทำอะไรตอนนี้หรือไม่ " " ใช่มั้ย? "ซู Luo แสดงว่าเธอไม่เข้าใจ? Nangong Liuyun เป๋ของเธออย่างรวดเร็ว เขาหาตำแหน่งที่สะดวกสบายในการยืนพิงอยู่บนเตียงและมองไปที่ซู Luo เมินเฉย ". ตอนนี้กษัตริย์นี้หิว" . จ้องมองซู Luo ของที่ดินบนแผลหน้าอกของเขาหลังจากที่โรยยาแข็งตัวของเลือดบนไหลเวียนของเลือดใน แผลได้หยุดแล้ว นอกจากนี้ยังมีสัญญาณของการรักษาลม. ซู Luo ล้างผลไม้และส่งมันไปยัง Nangong Liuyun. จู่ ๆ เขาก็ยังคงจู้จี้จุกจิกมากและส่ายหัว ". กษัตริย์นี้ไม่ได้กินสิ่งที่สุ่มเช่น" พวกเขาถูกควั่น ไม่มีใครอยู่บนเกาะนี้และเขาก็ยังคงจู้จี้จุกจิกนี้ ซู Luo คอแข็งโยนเขาอย่างรวดเร็ว: ". นอกจากนี้ผลไม้เหล่านี้มีหอยนางรมเท่านั้นและปลาอเมทิส Thorned" Nangong Liuyun มากเติบพูดประโยค: ". เพียงปลาอเมทิส Thorned แล้ว" หนึ่งปลาอเมทิส Thorned เท่ากับหนึ่งสีเขียว หินคริสตัลสี การเรียกปลาย่างแล้วคุณโดยทั่วไปไม่สามารถดูดซับสาระสำคัญของจิตวิญญาณ. แต่ซู Luo ตอนนี้ขาดสิ่งอื่น ๆ และปลาอเมทิส Thorned เป็นสิ่งที่เธอมีความอุดมสมบูรณ์ของ เมื่อเธอได้ยิน Nangong Liuyun พูดแบบนี้เธอสัญญาโดยไม่ต้องเพิ่มการคัดค้านใด ๆ . เท่าที่บาร์บีคิวเป็นห่วงซู Luo จึงคุ้นเคยกับมันว่าเธอจะทำมันด้วยมือข้างหนึ่งผูกติดอยู่ด้านหลังของเธอ ในขณะที่ระยะสั้นที่เธอเคยคั่วสองสีทองสีปลาอเมทิส Thorned เพื่อให้มีกลิ่นหอมที่จะถาโถมเข้าใส่จมูก. ซู Luo ทักษะบาร์บีคิวเป็นสิ่งที่ดีมากทั้งสองด้านของปลามีสีทองและไม่เผามันเป็นขุยและกรอบที่ ในเวลาเดียวกัน. เพียงแค่ได้กลิ่นก็จะทำให้คนกินย้ายอารมณ์. ซู Luo ส่งขนาดใหญ่หนึ่งไปยัง Nangong Liuyun: ". พร้อมที่จะกินจะเอามัน" Nangong Liuyun ชำเลืองมองครั้งเดียวที่เธอมีสีหน้าเสียใจเขากล่าวว่า "คุณไม่ได้ แสดงบิตของความจริงใจ ในกรณีใด ๆ คุณไม่ควรจะให้อาหารมันไปยังกษัตริย์นี้? " " คืออะไร "ซู Luo หิวมากตัวเองเธอได้คว้าปลาย่างและได้รับการบรรจุไว้ในปากของเธอและด้วยคำพูดที่เป็นอุปสรรคเธอถามชั้นฟ้าทั้งหลายรู้ว่ามันได้รับแล้วสองวันนับตั้งแต่ที่เธอได้มีเม็ดข้าว เธอเป็นคนที่หิวเพื่อให้กระดูกของเธอถูกยื่นออกมา. "ราชานี้เป็นคนป่วย!" Nangong Liuyun ทำหน้าที่ค่อนข้างลงคอ. ซู Luo exasperatedly รีดตาของเธอที่เขา: ". ไม่มีอะไรผิดปกติกับมือของคุณ" " แต่กษัตริย์นี้เป็น คนป่วย! ดังนั้นป่วยฉันกำลังจะตาย ". Nangong Liuyun จ้องด้วยความโกรธที่เธอชายที่ไม่สมควรเป็นเพียงหน่อมแน้มอย่างไม่น่าเชื่อ. กลัวว่าเขาจะไม่โกรธและจะส่งผลกระทบต่อแผลซู Luo เท่านั้นที่สามารถยกมือขึ้นทั้งในการยอมจำนน" เอาล่ะเอาล่ะ เอาล่ะคุณกินแล้วก็กินคุณเช่นคนพิการ ". Nangong Liuyun เห็นได้ชัดก็ยังค่อนข้างไม่พอใจและหันใบหน้าของเขาอยู่ห่างออกไปไม่ได้มองที่ซู Luo. ซู Luo ไม่ทราบว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้และพูดว่า: "ฉันไม่ได้บอกว่าเราจะเลี้ยงคุณ? ทำไมคุณยังคงบ้า? " " ไม่มีความจริงใจ. "Nangong Liuyun พึมพำวลีในการร้องเรียน. " ฉันไม่สามารถมีความจริงใจ? "ซู Luo นั่งอย่างถูกต้องในด้านข้างของเขาด้วยมืออีกข้างเปลี่ยนใบหน้าของเขาที่ถูกหอบด้วยความโกรธกลับ "Ahhh เปิด mouth-- ของคุณ"