Public ExpendituresBoth households

Public Expenditures
Both households and the government have failed to invest enough in education, health, and nutrition. About three-quarters of Guatemala's population are poor and, given their low incomes, the poor tend to underinvest in the human capital of their children. At the government level, whenever a financing crisis has occurred, as happened in the early 1980s and again in 1989-90, social sector expenditures have usually been the first targets for cuts. As a result, the level of social sector investments fell sharply from 1980 to 1992. By 1992, the cumulative effect of these cuts was to push real health expenditure down to 80 percent below its 1980 level, while real education expenditure was down to some 33 percent below its 1980 level. Infrastructure investment also declined considerably, which has constrained the viability and productivity of producers and, thus, has indirectly affected labor demand. There is a particularly desperate need for investment in rural roads.
Years of underinvestment have been aggravated by low internal efficiency and an inequitable and inefficient allocation of expenditures biased towards urban areas and the nonpoor. For example, the 1986 Constitution earmarks 5 percent of all tax revenue to San Carlos University, and in 1990, the operating expenses of the two largest hospitals in the metropolitan area exceeded the operating costs of all of the country's health posts and clinics.
It is important to identify the key source of Guatemala's low social expenditures. In fact, as a percentage of total government spending, Guatemala's health and education expenditures are similar to those of other Latin American countries because it raises much lower taxes as a percentage of GDP than do its neighbors. This should be borne in mind in devising a poverty reduction strategy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รายจ่ายสาธารณะครัวเรือนและรัฐบาลได้ล้มเหลวในการลงทุนเพียงพอ ในการศึกษา สุขภาพ โภชนาการ เกี่ยวกับ three-quarters ของประชากรของประเทศกัวเตมาลามีฐานะยากจน และ รับรายได้ต่ำของพวกเขา คนจนมักจะ underinvest ในทุนมนุษย์ของเด็ก ระดับรัฐบาล เมื่อเกิดวิกฤตทางการเงินเกิดขึ้น เกิดขึ้น ในต้นทศวรรษ 1980 และอีกครั้ง ในปี 1989-90 ภาคสังคมค่าใช้จ่ายปกติแล้วเป้าหมายแรกสำหรับตัด ผล ระดับของการลงทุนภาคสังคมตกอย่างรวดเร็วจาก 1980 1992 โดย 1992 ผลสะสมของตัดเหล่านี้คือการ ผลักดันรายจ่ายสุขภาพจริงลงไปร้อยละ 80 ต่ำกว่าระดับของปี 1980 ขณะศึกษาจริงค่าใช้จ่ายลงร้อยละ 33 บางต่ำกว่าระดับของปี 1980 ลงทุนโครงสร้างพื้นฐานยังปฏิเสธมาก ซึ่งมีจำกัดชีวิตและผลผลิตของผู้ผลิต และ ดังนั้น ทางอ้อมผลกระทบความต้องการแรงงาน ไม่ต้องหมดหวังโดยเฉพาะอย่างยิ่งการลงทุนในทางหลวงชนบท ปีของ underinvestment มีการ aggravated โดยภายในประสิทธิภาพต่ำและต่ำ และ inequitable การปันส่วนเป็นค่าใช้จ่ายที่ลำเอียงต่อเขตเมืองและ nonpoor ที่ ตัวอย่าง รัฐธรรมนูญ 1986 earmarks 5 เปอร์เซ็นต์ของรายได้ภาษีทั้งหมดมหาวิทยาลัย San Carlos และในปี 1990 ค่าใช้จ่ายดำเนินงานของโรงพยาบาลที่ใหญ่ที่สุดสองในปริมณฑลที่เกินราคาต้นทุนดำเนินงานทั้งหมดของบทความสุขภาพและคลินิกต้องระบุแหล่งที่มาหลักของค่าใช้จ่ายทางสังคมของกัวเตมาลาที่ต่ำได้ ในความเป็นจริง เป็นเปอร์เซ็นต์ของการใช้จ่ายของรัฐบาลรวม สุขภาพของกัวเตมาลาและค่าใช้จ่ายในการศึกษาได้ใกล้เคียงกับประเทศละตินอเนื่องจากมันปรับขึ้นมากต่ำกว่าภาษีเป็นเปอร์เซ็นต์ของ GDP มากกว่าทำเป็นบ้าน นี้ควรจะแบกรับในจิตใจในการทบทวนกลยุทธ์การลดความยากจน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ค่าใช้จ่ายของประชาชนผู้ประกอบการทั้งสองและรัฐบาลมีความล้มเหลวในการลงทุนมากพอในการศึกษาสุขภาพและโภชนาการ เกี่ยวกับสามในสี่ของประชากรของประเทศกัวเตมาลายากจนและได้รับรายได้ต่ำของพวกเขายากจนมีแนวโน้มที่จะ underinvest ในทุนมนุษย์ของเด็กของพวกเขา ในระดับรัฐบาลเมื่อใดก็ตามที่เกิดวิกฤตทางการเงินที่เกิดขึ้นที่เกิดขึ้นในช่วงต้นปี 1980 และอีกครั้งใน 1989-1990 ค่าใช้จ่ายภาคสังคมได้รับมักจะเป็นเป้าหมายแรกสำหรับการตัด เป็นผลให้ระดับของการลงทุนภาคสังคมลดลงอย่างรวดเร็วจากปี 1980 ปี 1992 ปี 1992 โดยมีผลสะสมของการตัดเหล่านี้เป็นค่าใช้จ่ายที่จะผลักดันสุขภาพที่แท้จริงลงไปร้อยละ 80 ด้านล่าง 1980 ระดับในขณะที่ค่าใช้จ่ายในการศึกษาที่แท้จริงก็คือลงไปที่ 33 ร้อยละด้านล่าง 1980 ระดับ การลงทุนโครงสร้างพื้นฐานลดลงอย่างมากซึ่งมีการ จำกัด การมีชีวิตและการผลิตของผู้ผลิตและจึงได้รับผลกระทบทางอ้อมความต้องการแรงงาน มีความจำเป็นที่จะต้องหมดหวังโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการลงทุนในถนนชนบท.
ปีของการลงทุนไม่พอได้รับ aggravated โดยมีประสิทธิภาพต่ำภายในและการจัดสรรธรรมและไม่มีประสิทธิภาพของค่าใช้จ่ายลำเอียงต่อเขตเมืองและ nonpoor ยกตัวอย่างเช่น 1986 รัฐธรรมนูญ earmarks ร้อยละ 5 ของรายได้จากภาษีทั้งหมดกับมหาวิทยาลัยซานคาร์ลอและในปี 1990 ค่าใช้จ่ายในการดำเนินงานของทั้งสองโรงพยาบาลที่ใหญ่ที่สุดในพื้นที่นครบาลเกินค่าใช้จ่ายในการดำเนินงานของทุกภาคของประเทศโพสต์สุขภาพและคลินิก.
มันเป็น สำคัญในการระบุแหล่งที่มาที่สำคัญของกัวเตมาลาต่ำค่าใช้จ่ายทางสังคม ในความเป็นจริงเป็นร้อยละของการใช้จ่ายของรัฐบาลรวมกัวเตมาลาสุขภาพและค่าใช้จ่ายการศึกษามีความคล้ายคลึงกับประเทศละตินอเมริกาอื่น ๆ เพราะมันจะเพิ่มภาษีที่ต่ำกว่ามากเป็นร้อยละของจีดีพีกว่าประเทศเพื่อนบ้าน นี้ควรจะเป็นพาหะในใจในการณ์กลยุทธ์การลดความยากจน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รายจ่ายสาธารณะ
ทั้งครัวเรือนและรัฐบาลไม่ได้ลงทุนเพียงพอในการศึกษา สุขภาพ และโภชนาการ เกี่ยวกับสามในสี่ของประชากรกัวเตมาลาเป็นยากจนและให้พวกเขาน้อย รายได้ ดี ชอบ underinvest ในทุนมนุษย์ของเด็กของพวกเขา ในระดับรัฐบาล เมื่อเกิดวิกฤตการณ์ทางการเงินที่เกิดขึ้นในต้นทศวรรษ 1980 ใน 1989-90 และอีกครั้ง ,รายจ่ายภาคสังคมมักจะเป็นเป้าหมายแรกสำหรับการตัด เป็นผลให้ระดับของการลงทุนภาคสังคมลดลงอย่างมากจากปี 1980 ถึงปี 1992 โดย 1992 ผลสะสมของการตัดเหล่านี้ถูกผลักดันรายจ่ายสุขภาพที่แท้จริงลงถึง 80 เปอร์เซ็นต์ของระดับล่าง 1980 ในขณะที่รายจ่ายการศึกษาที่แท้จริงคือการบางลง 33 เปอร์เซ็นต์ด้านล่างของ 1980 )การลงทุนโครงสร้างพื้นฐานก็ลดลงมาก ซึ่งได้สะท้อนความมีชีวิตและผลผลิตของผู้ผลิต ดังนั้นจึงได้รับผลกระทบทางอ้อม ความต้องการแรงงาน มีความต้องการโดยเฉพาะอย่างยิ่งหมดหวังสำหรับการลงทุนในถนนในชนบท
ปี underinvestment ได้รับ aggravated โดยต่ำภายใน ประสิทธิภาพและการเหลื่อมล้ำและการจัดสรรรายจ่ายไม่ลำเอียงต่อเขตเมืองและ nonpoor . ตัวอย่างเช่น , 1986 รัฐธรรมนูญ earmarks ร้อยละ 5 ของรายได้จากภาษีทั้งหมดที่มหาวิทยาลัยซานคาร์ลอส และในปี 1990ค่าใช้จ่ายการทำงานของทั้งสองที่ใหญ่ที่สุดของโรงพยาบาลในเขตกรุงเทพมหานครเกินค่าใช้จ่ายในการดำเนินงานทั้งหมดของประเทศสุขภาพโพสต์และคลินิก .
มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะระบุแหล่งที่มาสำคัญของกัวเตมาลาต่ำทางสังคมของบุคคล ในความเป็นจริง เป็นเปอร์เซ็นต์ของการใช้จ่ายของรัฐบาลทั้งหมดค่าใช้จ่ายด้านสุขภาพและการศึกษา กัวเตมาลา เป็นคล้ายกับบรรดาของประเทศละตินอเมริกาอื่น ๆเพราะมันเพิ่มลดภาษีมากเป็นเปอร์เซ็นต์ของ GDP สูงกว่าประเทศเพื่อนบ้าน นี้ควรจะเป็นพาหะในใจในการคิดค้นกลยุทธ์การลดความยากจน .