project in central Thailand.4 It is

project in central Thailand.4 It is hoped that similar restudies will be made of villages in the other regions as well.The Florescence of Ethnographic Research in Thailand
In the 1950s and 1960s, while most other countries in Southeast Asia were beset by political upheavals and war, Thailand remained relatively quiescent under the rule of conservative military dictators. The prospect of non-threatening conditions, coupled with the Thai government’s willingness to allow Western researchers into the country, encouraged an increasing number of anthropologists to undertake ethnographic research in the kingdom. These ethnographers came from a number of countries, but the overwhelming majority of them came from the United States.
During this period, the United States government had assumed an increasingly powerful role in Thailand, providing the kingdom with one of the largest amounts of military and economic aid provided to any country in the world. The ‘special relation- ship’ the United States enjoyed with Thailand, the availability of large amounts of research support—from both official and non-official sources – for work in Thailand, and the exposure of large numbers of Americans to experience in Thailand, through such programs as the Peace Corps – these all contributed to the fact that American anthropologists were attracted in sizable numbers to ethnographic research in Thailand.
Much of the anthropological research done in Thailand during the 1950s and 1960s was concentrated on rural communities, both in the lowlands and in upland tribal areas. There now exists a sizable corpus of ethnographic studies of lowland communities from all four regions (North, Northeast, Central Plains, and South). A number of these studies – notably those by Kaufman (1960), of a community in central Thailand, Fraser (1960, 1966) of a Malay fishing village in southern Thailand, Kingshill (1960, 1965) and Moerman (1968) of northern Thai villages, and Tambiah (1970) of a northeastern Thai village, in addition to several studies growing out of the Bang Chan project (Sharp et al. 1953; Phillips 1965; Hanks 1972; Sharp and Hanks 1978) – have become, their varying quality and different emphases notwithstanding, basic ethnographic sources for those interested in rural Thai society and culture. The village of Ku Daeng in northern Thailand has been studied three times over a period of two decades, thus providing longitudinal data that can be used for comparative purposes with those emerging from the Bang Chan project in central Thailand. It is hoped that similar restudies will be made of villages in the other regions as well.
In addition to the monographic contributions to the ethnography of rural lowland Thailand, I am familiar with a substantial number of articles and dissertations by anthropologists who have studied communities or congeries of rural communities in various parts of the country. Space does not permit a full discussion of this ethnographic literature here. However, I would like to make mention of the substantial body of data on seventeen villages in northeastern Thailand, which was gathered in a project supported by the United States Mission to Thailand (see Yatsushiro 1966-67, 1967, and 1967-68).
To date, there have been very few efforts to pull together the findings of ethnographic researchers in lowland rural communities in the several regions of the country in order to compare and contrast rural social and cultural patterns. Some limited comparisons were made in the bibliographical essay by Amyot (1965), based upon researches that had been completed before the mid-1960s. Wijeyewardene wrote a short paper (1967) in which he drew upon a few ethnographic studies completed as of the mid-1960s, to construct a general overview of rural life in Thailand. And I attempted in one paper (1976c) to make a systematic comparison of types of local leadership in rural Thailand, as described in a number of ethnographic reports. I also drew upon the ethnographic literature from lowland communities in Thailand, in constructing an overview of rural life in the Theravada Buddhist countries of mainland Southeast Asia (Keyes 1977c: ch. III).
One important result of these comparisons has been to point up that central Thai villages, including Bang Chant have characteristics not typically found in lowland villages elsewhere in Thailand. Piker, who carried out research in a central Thai community, has demonstrated (1975, 1976) that the uniqueness of rural communities in central Thailand is a consequence, at least in part, of an earlier and more intense impact of capitalism on this region than on other parts of the country. Piker’s findings gain support from the detailed historical studies by Johnston (1975, 1976, and 1978) on socioeconomic conditions in rural central Thailand in the late 1800s and early 1900s.
During the 1960s and continuing into the early 1970s, ethnographic research on upland tribal peoples was quite intense, involving res

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โครงการใน Thailand.4 กลางก็หวังว่า restudies ที่คล้ายกันจะจะทำจากหมู่บ้านในภูมิภาคอื่น ๆ ได้เป็นอย่างดีบานสะพรั่งของชาติพันธุ์วิทยาวิจัยในประเทศไทย
ในปี 1950 และ 1960 ในขณะที่ประเทศอื่น ๆ มากที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ถูกรุมเร้าด้วยความวุ่นวายทางการเมืองและ สงครามไทยยังค่อนข้างนิ่งภายใต้การปกครองของเผด็จการทหารอนุรักษ์นิยม ความคาดหวังของเงื่อนไขที่ไม่เป็นอันตรายควบคู่กับความตั้งใจของรัฐบาลไทยที่จะช่วยให้นักวิจัยตะวันตกเข้ามาในประเทศได้รับการสนับสนุนการเพิ่มจำนวนของนักมานุษยวิทยาการทำวิจัยชาติพันธุ์วิทยาในราชอาณาจักร ethnographers เหล่านี้มาจากหลายประเทศ แต่ส่วนใหญ่ที่ครอบงำของพวกเขามาจากประเทศสหรัฐอเมริกา.
ในช่วงเวลานี้รัฐบาลสหรัฐอเมริกาสันนิษฐานว่าบทบาทที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นในประเทศไทยให้ราชอาณาจักรที่มีหนึ่งในจำนวนที่ใหญ่ที่สุดของทหารและ ความช่วยเหลือทางเศรษฐกิจให้กับประเทศใด ๆ ในโลก ของความสัมพันธ์พิเศษ 'สหรัฐอเมริกามีความสุขกับประเทศไทยพร้อมของจำนวนมากของการวิจัยการสนับสนุนจากทั้งสองแหล่งที่มาอย่างเป็นทางการและไม่เป็นทางการ - สำหรับการทำงานในประเทศไทยและความเสี่ยงของจำนวนมากของชาวอเมริกันที่จะได้สัมผัสในประเทศไทย ผ่านโปรแกรมเช่นสันติภาพ - ทั้งหมดเหล่านี้มีส่วนทำให้ความจริงที่ว่านักมานุษยวิทยาชาวอเมริกันถูกดึงดูดในตัวเลขขนาดใหญ่เพื่อการวิจัยทางชาติพันธุ์ในประเทศไทย.
มากของการวิจัยทางมานุษยวิทยาทำในประเทศไทยในช่วงปี 1950 และ 1960 ได้รับการจดจ่ออยู่กับชุมชนในชนบททั้งใน ที่ราบลุ่มและในพื้นที่ชนเผ่าบนพื้นที่สูง ขณะนี้มีอยู่คลังขนาดใหญ่ของการศึกษาชาติพันธุ์วิทยาของชุมชนลุ่มจากสี่ภูมิภาค (ภาคเหนือ, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือภาคกลางและภาคใต้) จำนวนของการศึกษาเหล่านี้ - สะดุดตาเหล่านั้นโดยลิตร (1960) ของชุมชนในภาคกลางของประเทศไทย, เฟรเซอร์ (1960, 1966) ของหมู่บ้านชาวประมงมาเลย์ในภาคใต้ของประเทศไทย Kingshill (1960, 1965) และ Moerman (1968) ทางภาคเหนือของไทย หมู่บ้านและ Tambiah (1970) ของหมู่บ้านชาวไทยภาคตะวันออกเฉียงเหนือที่นอกเหนือไปจากการศึกษาหลายงอกออกมาจากโครงการบางชัน (Sharp et al, 1953; ฟิลลิป 1965; แฮงค์ 1972. ชาร์ปและแฮงค์ 1978) - ได้กลายเป็นที่มีคุณภาพที่แตกต่างกันของพวกเขา และเน้นที่แตกต่างแม้จะมีแหล่งที่มาชาติพันธุ์วิทยาขั้นพื้นฐานสำหรับผู้ที่สนใจในสังคมไทยในชนบทและวัฒนธรรม หมู่บ้านกู่แดงในภาคเหนือของไทยได้รับการศึกษาสามครั้งในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมาจึงให้ข้อมูลระยะยาวที่สามารถนำมาใช้เพื่อการเปรียบเทียบกับผู้ที่โผล่ออกมาจากโครงการบางชันในภาคกลางของประเทศไทย ก็หวังว่า restudies ที่คล้ายกันจะจะทำจากหมู่บ้านในภูมิภาคอื่น ๆ เช่นกัน.
นอกจากนี้ยังมีผลงานขนอ่อนเพื่อกลุ่มชาติพันธุ์ของลุ่มชนบทของประเทศไทยที่ฉันคุ้นเคยกับจำนวนมากของบทความและสาธยายโดยนักมานุษยวิทยาที่มีการศึกษาชุมชนหรือ congeries ของชุมชนในชนบทในส่วนต่างๆของประเทศ พื้นที่ไม่อนุญาตให้มีการสนทนาแบบเต็มของวรรณกรรมชาติพันธุ์วิทยาที่นี่ แต่ผมต้องการที่จะทำให้การกล่าวถึงร่างกายที่สำคัญของข้อมูลเกี่ยวกับเจ็ดหมู่บ้านในภาคตะวันออกเฉียงเหนือซึ่งเป็นที่รวมตัวกันในโครงการที่ได้รับการสนับสนุนโดยสหรัฐอเมริกาภารกิจที่ประเทศไทย (ดู Yatsushiro 1966-1967, 1967 และ 1967-1968)
ในวันที่มีความพยายามที่น้อยมากที่จะดึงเข้าด้วยกันผลการวิจัยของนักวิจัยชาติพันธุ์วิทยาในชุมชนชนบทที่ลุ่มในหลายภูมิภาคของประเทศในการสั่งซื้อเพื่อเปรียบเทียบและความคมชัดรูปแบบทางสังคมและวัฒนธรรมชนบท บางคนเปรียบเทียบ จำกัด ได้ทำในเรียงความบรรณานุกรมโดย Amyot (1965) ขึ้นอยู่กับงานวิจัยที่ได้รับการเสร็จสิ้นก่อนช่วงกลางทศวรรษที่ 1960 Wijeyewardene เขียนกระดาษสั้น (1967) ในการที่เขาเข้ามาศึกษาชาติพันธุ์วิทยาไม่กี่เสร็จในกลางทศวรรษที่ 1960 เพื่อสร้างภาพรวมทั่วไปของชีวิตในชนบทในประเทศไทย และฉันพยายามในกระดาษ (1976c) เพื่อให้การเปรียบเทียบระบบของประเภทของการเป็นผู้นำท้องถิ่นในชนบทของประเทศไทยตามที่อธิบายไว้ในจำนวนของรายงานชาติพันธุ์วิทยา ฉันยังดึงวรรณกรรมชาติพันธุ์วิทยาจากชุมชนลุ่มในประเทศไทยในการสร้างภาพรวมของชีวิตในชนบทในประเทศพุทธเถรวาทของแผ่นดินใหญ่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (คีย์ส 1977c: บริษัท ช. การ III).
หนึ่งผลที่สำคัญของการเปรียบเทียบเหล่านี้ได้รับการชี้ให้เห็นว่า หมู่บ้านไทยภาคกลางรวมทั้งบางเพลงมีลักษณะไม่พบโดยทั่วไปในหมู่บ้านที่ลุ่มที่อื่น ๆ ในประเทศไทย Piker ที่ดำเนินการวิจัยในชุมชนไทยภาคกลางได้แสดงให้เห็น (1975, 1976) ที่เป็นเอกลักษณ์ของชุมชนในชนบทในภาคกลางของประเทศไทยเป็นผลให้อย่างน้อยในส่วนของก่อนหน้านี้และรุนแรงมากขึ้นผลกระทบของระบบทุนนิยมในภูมิภาคนี้กว่า ในส่วนอื่น ๆ ของประเทศ ผลการวิจัย Piker ของได้รับการสนับสนุนจากการศึกษาประวัติศาสตร์ละเอียดโดยจอห์นสตัน (1975, 1976 และ 1978) อยู่กับสภาพทางเศรษฐกิจและสังคมในชนบทภาคกลางของประเทศไทยในปี 1800 ตอนปลายและต้นปี 1900.
ในช่วงปี 1960 และต่อเนื่องเข้าไปในต้นปี 1970 การวิจัยชาติพันธุ์วิทยาในเผ่ามนุษย์ดอน รุนแรงมากที่เกี่ยวข้องกับความละเอียด