The second key challenges lies at t

The second key challenges lies at the systemic level. It refers to the existing regulatory framework that has not served as a supportive environment for good urban practices. For example, functional decentralization has not generally been adequately followed by fiscal and technical decentralization. When local governments still rely heavily on their national government to generate revenue, the ability toEffectuate urban sustainability is certainly very limited. This is especially so in Southeast Asian countries where governments still struggle with unbalanced budgets and an insufficient provision of vital expenditures for services (see Gonzales and Mendoza 2002, p. 211)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความท้าทายสำคัญสองอยู่ที่ระดับระบบ มันถึงกรอบกฎระเบียบที่มีอยู่ที่ไม่ได้ทำหน้าที่เป็นสภาพแวดล้อมที่สนับสนุนการปฏิบัติการเมืองดี ตัวอย่าง กระจายอำนาจหน้าที่การแพร่กระจายได้ไม่ทั่วได้อย่างเพียงพอตามกระจายอำนาจการแพร่กระจายทางการเงิน และทางเทคนิค เมื่อรัฐบาลท้องถิ่นยังคงพึ่งพาอย่างมากของรัฐบาลแห่งชาติเพื่อสร้างรายได้ ยั่งยืนเมือง toEffectuate ความสามารถถูกจำกัดมากแน่นอน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพื่อให้ประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่รัฐบาลยังคงต่อสู้งบประมาณขาดดุลและเงินสำรองไม่เพียงพอของรายจ่ายที่สำคัญสำหรับการบริการ (ดูกอนซาเลซและเมนโดซา 2002, p. 211)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความท้าทายที่สำคัญที่สองอยู่ที่ระดับระบบ มันหมายถึงกรอบการกำกับดูแลที่มีอยู่ที่ยังไม่ได้ทำหน้าที่เป็นสภาพแวดล้อมที่สนับสนุนการปฏิบัติที่ดีในเมือง ยกตัวอย่างเช่นการกระจายอำนาจการทำงานยังไม่ได้รับโดยทั่วไปตามอย่างเพียงพอโดยการกระจายอำนาจทางการคลังและทางเทคนิค เมื่อรัฐบาลท้องถิ่นยังคงต้องพึ่งพารัฐบาลแห่งชาติของพวกเขาในการสร้างรายได้อย่างยั่งยืนในเมือง toEffectuate ความสามารถอย่างแน่นอนมี จำกัด มาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่รัฐบาลยังคงต่อสู้กับงบประมาณไม่สมดุลและไม่เพียงพอของการตั้งสำรองค่าใช้จ่ายที่สำคัญสำหรับการให้บริการ (ดูกอนซาเลเมนโดซาและ 2002 พี. 211)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สองความท้าทายหลักอยู่ในระดับระบบ มันหมายถึงการที่มีอยู่ ได้แก่ บริษัท ที่ไม่ได้ทำหน้าที่เป็นสภาพแวดล้อมที่สนับสนุนการปฏิบัติในเมืองดี ตัวอย่างเช่น การกระจายอำนาจ หน้าที่โดยทั่วไปจะไม่มีการอย่างเพียงพอตามงบประมาณและด้านการกระจายอำนาจ เมื่อรัฐบาลท้องถิ่นยังคงพึ่งพาอาศัยรัฐบาลของตนเพื่อสร้างรายได้ความสามารถใน toeffectuate เมืองยั่งยืนอย่างแน่นอน มี จำกัด มาก นี้โดยเฉพาะดังนั้นในตะวันออกเฉียงใต้ประเทศในเอเชียที่รัฐบาลยังคงดิ้นรนกับงบประมาณขาดดุลและการใช้จ่ายไม่เพียงพอสําคัญสําหรับบริการ ( ดู Gonzales และเมนโดซา 2002 , หน้า 210 )