So it was in “This Lime-Tree Bower

So it was in “This Lime-Tree Bower My Prison,” which describes a walk some of them took one day in Coleridge’s absence. The jealous Sara had spilled a pan of boiling milk on his foot, excluding him from the company of Dorothy and William Wordsworth, as well as Charles Lamb, on a jaunt in the surrounding spur of low hills—combes, in local parlance—the Quantocks. From his confinement in the garden, he celebrates the pleasures of the natural world as seen from within this harmonious community of like-minded individuals. The detailed evocation of their itinerary marks the apogee of his response to landscape. In the end, the poet’s imagination triumphs over his separation: his bower reveals pleasures of its own; Nature is hospitable to human response. Sensation proves adequate to human need; Nature is a providential resource against isolation. The poem’s conclusion dwells on the joy of companionship in such a world.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดังนั้น มันเป็น "นี้ต้นไม้มะนาว Bower ฉันจำคุก ซึ่งอธิบายการเดินบางถ่ายหนึ่งวันที่ขาดของ Coleridge ซาร่าอิจฉามีหกกระทะต้มนมบนเท้าของเขา ไม่รวมเขาจากบริษัทของโดโรธี และ William Wordsworth เป็นเนื้อ แกะ Charles ในระยะในกระตุ้นรอบเนินต่ำ — combes ในสำนวนท้องถิ่น — Quantocks จากเขากักในสวน เขาฉลองความสุขของโลกของธรรมชาติที่เห็นจากภายในชุมชนความสามัคคีพบปะบุคคล ขอร้องรายละเอียดของการเดินทางนับประติมากรของตอบให้เป็นแนวนอน ในสุด triumphs จินตนาการของกวีผ่านแยกเขา: bower เขาเผยให้เห็นความสุขของตัวเอง ลักษณะเป็นมิตรเพื่อตอบสนองมนุษย์ รู้สึกพิสูจน์เพียงพอกับความต้องการมนุษย์ ธรรมชาติเป็นทรัพยากรที่เล็ดลอดออกจากแยก บทสรุปของบทกวีสถิตบนความสุขของเพื่อนในโลกดังกล่าว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดังนั้นมันจึงเป็นใน "มะนาวต้นไม้เรือนจำซุ้มของฉันนี้" ซึ่งอธิบายถึงเวลาเดินเพียงบางส่วนของพวกเขาเอาวันใดวันหนึ่งในกรณีที่ไม่มีของโคลริดจ์ อิจฉาซาร่าได้ที่หกรั่วไหลกระทะนมเดือดบนเท้าของเขาไม่รวมเขาจาก บริษัท ของโดโรธีและวิลเลียมเวิร์ดสเวิร์เช่นเดียวกับชาร์ลส์พระเมษโปดกบนเที่ยวในเดือยรอบต่ำเนินเขาหุบเขาในท้องถิ่นการพูดจาที่ Quantocks . จากการคุมขังของเขาในสวนเขาฉลองความสุขของโลกธรรมชาติเท่าที่เห็นจากภายในชุมชนมีความสามัคคีนี้ของบุคคลที่มีใจเดียวกัน ขอร้องรายละเอียดของการเดินทางของพวกเขานับเป็นสุดยอดของการตอบสนองของเขาเพื่อภูมิทัศน์ ในท้ายที่สุดของกวีชัยชนะเหนือจินตนาการของเขาแยก: ซุ้มของเขาเผยให้เห็นความสุขของตัวเอง; ธรรมชาติคือมีอัธยาศัยที่จะตอบสนองของมนุษย์ Sensation พิสูจน์ที่เพียงพอกับความต้องการของมนุษย์ ธรรมชาติเป็นทรัพยากรที่มีการจัดเตรียมต่อต้านการแยก สรุปบทกวีสถิตอยู่บนความสุขของมิตรภาพในโลกเช่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันอยู่ในนี้ " มะนาวต้นเรือนจำของฉัน " ซึ่งอธิบายถึงการเดินบางส่วนของพวกเขาใช้เวลาหนึ่งวันในโคลริดจ์ก็ขาด Sara อิจฉามีหกกระทะต้มนมในเท้าของเขาทำให้เขาจาก บริษัท ของโดโรธี และ วิลเลียม เวิร์ดสเวิร์ธ เช่นเดียวกับชาร์ลส์ลูกแกะ ในการเดินทางในรอบเดือยของเนินเขาเตี้ย โคมส์ ในสํานวนท้องถิ่น quantocks . จากพันธนาการของเขาในสวน เขาฉลองความสุขของธรรมชาติของโลกเท่าที่เห็นจากภายในชุมชนสามัคคีของบุคคลที่มีใจเดียวกัน การ evocation รายละเอียดของการเดินทางของพวกเขาเป็นสุดยอดของการตอบสนองของเขาไปในแนวนอน ในที่สุด กวีจินตนาการชัยชนะจากการปลีกตัว : ซุ้มของเขาพบความสุขของตัวเอง ; ธรรมชาติใจดีกับการตอบสนองของมนุษย์ ความรู้สึกพิสูจน์เพียงพอที่จะต้องการมนุษย์ ธรรมชาติเป็นทรัพยากรที่มาจากแยก สรุป คือ บทกวี สถิตอยู่ในความสุขของมิตรภาพในเช่นโลก