Chapter 288: Peach BlossomThe mount

Chapter 288: Peach Blossom

The mountain vanished. Far, far off in the distance, a mountain range was just barely visible.

The sky, was no longer blue. Instead, it was as red as flame, because it was dusk.

The dusk carried with it the afterglow of the setting sun, which trickled across the land to blanket over a small county-level city. The walls surrounding the city had existed for many years, which was clear from their ancient appearance. They were covered with blotches and marks, evidence of the passage of time.

Atop the walls, a few guards lazed about. Occasionally the faint sounds of their laughter and chatting would drift down into the bordello below. There was a new girl in town, and their laughter contained the beauty of anticipation which comes in life.

Horse carts lined up to enter through the city gate; atop each cart sat a driver brandishing a whip and bellowing out directions to his horses as they ambled toward the city center.

The sun was setting, but oppressive heat still held sway over the land, turning it into something like an oven that wanted to bake the earth.

There was no wind or rain.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 288: พีชบลอสซั่มเขาลือ ห่างไกล ไกลออกในระยะไกล เทือกเขามากเพิ่งจะเห็นท้องฟ้า สีฟ้าไม่ได้ แทน มันก็เป็นสีแดงเป็นเปลวไฟ เพราะมันเป็นการค่ำค่ำนี้ดำเนินการกับมันระเรื่อของดวงอาทิตย์ ซึ่ง trickled ข้ามที่ดินครอบคลุมผ่านระดับเขตเมืองเล็กๆ ผนังโดยรอบเมืองมีอยู่หลายปี ซึ่งเป็นที่ชัดเจนจากลักษณะโบราณของพวกเขา พวกเขาถูกปกคลุมมิดชิด และเครื่องหมาย หลักฐานของกาลเวลาบนผนัง กี่ยาม lazed เกี่ยวกับ บางครั้งลมเสียงหัวเราะของพวกเขา และพูดคุยจะเคลิ้มลง bordello ด้านล่าง มีเด็กใหม่ในเมือง และเสียงหัวเราะของพวกเขาประกอบด้วยความสวยงามของความคาดหวังซึ่งมาในชีวิตรถม้าเรียงรายขึ้นไปป้อนผ่านประตูเมือง บนรถเข็นแต่ละส.ควบคุมแส้ brandishing และ bellowing ออกเส้นทางม้าของเขา ตามที่พวกเขา ambled ไปสู่ใจกลางเมืองดวงอาทิตย์ตั้ง แต่ความร้อนกดขี่ยังคงถือแกว่งผ่านที่ดิน เปลี่ยนมันเป็นเหมือนเตาอบที่อยากจะอบโลกไม่มีลมหรือฝนได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 288: Peach Blossom

ภูเขาหายไป ไกลออกไปในระยะทางที่เทือกเขาเป็นเพียงแค่มองเห็นแทบ.

ท้องฟ้าเป็นสีฟ้าไม่มีอีกต่อไป แต่มันเป็นสีแดงเป็นไฟเพราะมันมืด.

มืดดำเนินการกับมันสายัณห์ของดวงอาทิตย์ซึ่งไหลไปทั่วแผ่นดินผ้าห่มกว่าเมืองระดับเขตขนาดเล็ก กำแพงล้อมรอบเมืองได้ดำรงอยู่มานานหลายปีซึ่งเป็นที่ชัดเจนจากลักษณะโบราณ พวกเขาถูกปกคลุมไปด้วยรอยเปื้อนและเครื่องหมายหลักฐานของกาลเวลา.

บนยอดกำแพงยามไม่กี่ lazed เกี่ยวกับ บางครั้งเสียงลมของเสียงหัวเราะและการสนทนาของพวกเขาจะลอยลงไปในซ่องดังต่อไปนี้ มีสาวคนใหม่ที่อยู่ในเมืองได้และเสียงหัวเราะของพวกเขาที่มีความงามของความคาดหมายที่มาในชีวิต.

รถม้าเรียงรายขึ้นไปป้อนผ่านประตูเมือง; อยู่บนรถเข็นแต่ละนั่งคนขับควงแส้และตะโกนออกเส้นทางไปยังม้าของเขาในฐานะที่พวกเขา ambled ไปยังใจกลางเมือง.

ดวงอาทิตย์คือการตั้งค่า แต่ความร้อนกดขี่ยังคงถือแกว่งไปแกว่งมาทั่วแผ่นดินเปลี่ยนมันเป็นบางอย่างเช่นเตาอบที่อยากจะอบ แผ่นดิน.

ไม่มีลมหรือฝน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนที่ 288 : ดอกพีชเขาหายตัวไป ไกลจากระยะทางที่เทือกเขาก็แทบจะมองเห็นได้ท้องฟ้าที่ไม่ใช่สีฟ้า แทนที่จะเป็นสีแดงเหมือนเปลวไฟ เพราะมันมืดแล้วสายัณห์ ดำเนินการกับมันสายัณห์ตะวันซึ่งหยดทั่วแผ่นดินให้ผ้าห่มคลุมเมืองมณฑลระดับเล็ก กำแพงรอบเมืองมีอยู่หลายปี ซึ่งมีความชัดเจนจากลักษณะโบราณของพวกเขา พวกเขาถูกปกคลุมด้วย blotches และเครื่องหมาย ร่องรอยของกาลเวลาบนยอดกำแพง ยามไม่กี่ lazed เกี่ยวกับ บางครั้งลม เสียงหัวเราะของพวกเขาและการสนทนาจะลอยลงไปในซ่องโสเภณีด้านล่าง มีเด็กใหม่ในเมือง และเสียงหัวเราะของพวกเขามีความสวยงามของเอกชนที่เข้ามาในชีวิตรถม้าเรียงรายขึ้นเพื่อป้อนผ่านประตูของเมือง บนยอดของแต่ละรถเข็นนั่งคนขับควงแส้ และตะโกนออกไปเส้นทางม้าของเขา ขณะที่พวกเขา ambled ไปยังศูนย์กลางเมืองพระอาทิตย์กำลังจะตกดิน แต่ความร้อนที่กดขี่ยังคงจัดขึ้นแกว่งเหนือดินแดน , เปลี่ยนมันเป็นบางอย่างเช่นเตาอบที่อยากจะอบโลกไม่มีลมและฝน