Sample Analysis. Follow the procedu

Sample Analysis. Follow the procedures in sections 11.1 and 11.2, except add 0.5 ml of 0.1 N HCl to the Erlenmeyer flask and mix before adding the indicator. The following analysis procedure may be used for an approximation of the sulfur trioxide concentration. The accuracy of the calculated concentration will depend upon the ammonia to SO2 ratio and the level of oxygen present in the gas stream. A fraction of the SO2 will be counted as sulfur trioxide as the ammonia to SO2 ratio and the sample oxygen content increases. Generally, when this ratio is 1 or less and the oxygen content is in the range of 5 percent, less than 10 percent of the SO2 will be counted as sulfur trioxide. Analyze the peroxide and isopropanol sample portions separately. Analyze the peroxide portion as described above. Sulfur trioxide is determined by difference using sequential titration of the isopropanol portion of the sample. Transfer the contents of the isopropanol storage container to a 100-ml volumetric flask, and dilute to exactly 100 ml with water. Pipette a 20-ml aliquot of this solution into a 250-ml Erlenmeyer flask, add 0.5 ml of 0.1 N HCl, 80 ml of 100 percent isopropanol, and two to four drops of thorin indicator. Titrate to a pink endpoint using 0.0100 N barium perchlorate. Repeat and average the titration volumes that agree within 1 percent or 0.2 ml, whichever is larger. Use this volume in Equation 6-2 to determine the sulfur trioxide concentration. From the flask containing the remainder of the isopropanol sample, determine the fraction of SO2 collected in the bubbler by pipetting 20-ml aliquots into 250-ml Erlenmeyer flasks. Add 5 ml of 3 percent H2O2, 100 ml of 100 percent isopropanol, and two to four drips of thorin indicator, and titrate as before. From this titration volume, subtract the titrant volume determined for sulfur trioxide, and add the titrant volume determined for the peroxide portion. This final volume constitutes Vt , the volume of barium perchlorate used for the SO2 sample.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การวิเคราะห์ตัวอย่าง ปฏิบัติตามขั้นตอนในส่วน 11.1 และ 11.2 ยกเว้นเพิ่ม 0.5 ml ของ 0.1 N HCl Erlenmeyer หนาวและผสมก่อนที่จะเพิ่มตัวบ่งชี้ กระบวนการวิเคราะห์ต่อไปอาจจะใช้สำหรับการประมาณความเข้มข้นของซัลเฟอร์ trioxide ความถูกต้องของการคำนวณความเข้มข้นจะขึ้นแอมโมเนียต่อ SO2 และระดับของออกซิเจนในกระแสก๊าซ จะนับเศษของ SO2 trioxide กำมะถันเป็นแอมโมเนียต่อ SO2 และเนื้อหาตัวอย่างออกซิเจนเพิ่มขึ้น ทั่วไป เมื่ออัตราส่วนนี้คือ 1 หรือน้อยกว่า และเนื้อหาออกซิเจนอยู่ในช่วงร้อยละ 5 น้อยกว่า 10 เปอร์เซ็นต์ของ SO2 จะนับ trioxide กำมะถัน วิเคราะห์เพอร์ออกไซด์และ isopropanol ส่วนตัวอย่างแยกต่างหาก วิเคราะห์ส่วนเปอร์ออกไซด์ที่อธิบายข้างต้น Trioxide กำมะถันจะถูกกำหนด โดยความแตกต่างใช้การไทเทรตลำดับของส่วน isopropanol ของตัวอย่าง โอนย้ายเนื้อหาของคอนเทนเนอร์ isopropanol เก็บไปเป็น 100 ml volumetric หนาว และ dilute จะตรง 100 ml ด้วยน้ำ ประหยัดพื้นที่ส่วนลงตัว 20 ml ของโซลูชันนี้เป็นความหนาว Erlenmeyer 250 ml เพิ่ม 0.5 ml ของ 0.1 N HCl, 80 ml ของ isopropanol 100 เปอร์เซ็นต์ และ 2-4 หยดของธอรินโอตัวบ่งชี้ Titrate กับปลายสีชมพูที่ใช้ 0.0100 perchlorate แบเรียม N ทำซ้ำ และเฉลี่ยปริมาณการไทเทรตที่ยอมรับภายใน 1 เปอร์เซ็นต์หรือ 0.2 ml แล้วมีขนาดใหญ่ ใช้ไดรฟ์ข้อมูลนี้ในสมการที่ 6-2 เพื่อกำหนดความเข้มข้นของซัลเฟอร์ trioxide จากหนาวประกอบด้วยเหลืออย่าง isopropanol กำหนดเศษของ SO2 ที่รวบรวมในที่ bubbler โดย pipetting aliquots 20 ml ลงในน้ำ 250 ml Erlenmeyer เพิ่ม 5 ml 3 เปอร์เซ็นต์ H2O2, 100 ml ของ isopropanol 100 เปอร์เซ็นต์ และ 2-4 หยดของธอรินโอตัวบ่งชี้ และ titrate เป็นมาก่อน จากนี้การไทเทรต ลบปริมาณ titrant ที่กำหนดสำหรับกำมะถัน trioxide และเพิ่มปริมาณ titrant ที่กำหนดสำหรับส่วนเปอร์ออกไซด์ ไดรฟ์ข้อมูลนี้สุดท้ายถือ Vt ปริมาณใช้สำหรับตัวอย่างของ SO2 perchlorate แบเรียม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การวิเคราะห์ตัวอย่าง ปฏิบัติตามขั้นตอนในส่วนที่ 11.1 และ 11.2 ยกเว้นเพิ่ม 0.5 มล. 0.1 N HCl กับขวด Erlenmeyer และผสมก่อนที่จะเพิ่มตัวบ่งชี้ ขั้นตอนการวิเคราะห์ต่อไปนี้อาจจะใช้สำหรับการประมาณของความเข้มข้นของซัลเฟอร์ไดออกไซด์ที่ ความถูกต้องของความเข้มข้นของการคำนวณจะขึ้นอยู่กับแอมโมเนียอ​​ัตราส่วน SO2 และระดับของออกซิเจนในกระแสก๊าซ เศษของ SO2 จะถูกนับเป็นกำมะถันออกไซด์แอมโมเนียอ​​ัตราส่วน SO2 และการเพิ่มขึ้นของปริมาณออกซิเจนตัวอย่าง โดยทั่วไปเมื่ออัตราส่วนนี้เป็น 1 หรือน้อยลงและปริมาณออกซิเจนอยู่ในช่วงร้อยละ 5 น้อยกว่าร้อยละ 10 ของ SO2 จะถูกนับเป็นกำมะถันออกไซด์ วิเคราะห์เปอร์ออกไซด์และ isopropanol ตัวอย่างส่วนแยก วิเคราะห์ส่วนเปอร์ออกไซด์ที่อธิบายข้างต้น ซัลเฟอร์ออกไซด์จะถูกกำหนดโดยความแตกต่างโดยใช้ไตเตรทตามลำดับส่วน isopropanol ของตัวอย่าง การถ่ายโอนเนื้อหาของภาชนะที่เก็บ isopropanol เพื่อขวดปริมาตร 100 มิลลิลิตรและเจือจางให้ตรง 100 มล. กับน้ำ ปิเปต aliquot 20 มล. ของการแก้ปัญหานี้ลงในขวด Erlenmeyer 250 มล. เพิ่ม 0.5 มล. 0.1 N HCl 80 มิลลิลิตร isopropanol ร้อยละ 100 และ 2-4 หยดของตัวบ่งชี้ ธ อริน ไทเทรตไปยังปลายทางโดยใช้สีชมพู 0.0100 ไม่มี perchlorate แบเรียม ทำซ้ำและค่าเฉลี่ยของปริมาณการไตเตรทที่ยอมรับภายใน 1 หรือร้อยละ 0.2 มล. แล้วแต่จำนวนใดจะมีขนาดใหญ่ ใช้ในปริมาณ 6-2 สมการนี​​้เพื่อตรวจสอบความเข้มข้นออกไซด์กำมะถัน จากขวดที่มีที่เหลือของตัวอย่าง isopropanol ที่กำหนดส่วนของการเก็บรวบรวม SO2 ใน bubbler โดยปิเปต aliquots 20 มล. ลงไปใน 250 มล. ขวด Erlenmeyer เพิ่ม 5 มิลลิลิตร H2O2 ร้อยละ 3, 100 มล. ของ isopropanol ร้อยละ 100 และ 2-4 หยดของตัวบ่งชี้ Thorin และไทเทรตเป็นมาก่อน จากปริมาณการไทเทรตนี้ลบ titrant ปริมาณที่กำหนดสำหรับกำมะถันออกไซด์และเพิ่มปริมาณ titrant ที่กำหนดส่วนเปอร์ออกไซด์ เล่มสุดท้ายนี้ถือว่า Vt ปริมาณของ perchlorate แบเรียมที่ใช้สำหรับตัวอย่าง SO2

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวิเคราะห์ตัวอย่าง ทำตามขั้นตอนในส่วนจำนวน 11.2 และยกเว้นเพิ่ม 0.5 ml 0.1 N HCl กับเออร์เลนเมเยอร์ขวดผสมก่อนที่จะเพิ่มตัวบ่งชี้ ขั้นตอนการวิเคราะห์ต่อไปนี้อาจจะใช้ค่าประมาณของซัลเฟอร์ไตรออกไซด์ที่ความเข้มข้น ความถูกต้องของการคำนวณจะขึ้นอยู่กับความเข้มข้นของแอมโมเนียเพื่อ SO2 และอัตราส่วนของออกซิเจนในก๊าซสายธารส่วนของ SO2 จะนับได้เป็นซัลเฟอร์ไตรออกไซด์ แอมโมเนีย จะเป็นอย่างนั้น อัตราส่วนและจำนวนปริมาณออกซิเจนที่เพิ่มขึ้น โดยทั่วไป เมื่ออัตราส่วนนี้มี 1 หรือน้อยกว่า และปริมาณออกซิเจนในช่วง 5 เปอร์เซ็นต์ น้อยกว่าร้อยละ 10 ของ SO2 จะนับได้เป็นซัลเฟอร์ไตรออกไซด์แล้ว วิเคราะห์เปอร์ออกไซด์ และไอโซโพรพานอลตัวอย่างส่วนที่แยกต่างหากวิเคราะห์เปอร์ออกไซด์ส่วนตามที่อธิบายไว้ข้างต้น ซัลเฟอร์ไตรออกไซด์ที่ถูกกำหนดโดยความแตกต่างโดยใช้การไทเทรตแบบของไอโซโพรพานอล ส่วนของตัวอย่าง โอนเนื้อหาของไอโซโพรพานอลกระเป๋าคอนเทนเนอร์ 100 มล. ปริมาตรขวด และเจือจางตรง 100 มิลลิลิตร กับน้ำ ปิเปตต์ 20 ml ส่วนลงตัวของโซลูชั่นนี้เป็น 250 ml ขวดเออร์เลนเมเยอร์ , เพิ่ม 0.5 ml 0.1 N HCl ,80 ml 100 เปอร์เซ็นต์ ไอโซโพรพานอล และสองถึงสี่หยดบ่งชี้ธอริน . ไทเทรตกับสีชมพู ( ใช้ 0.0100 N แบเรียมเรต . ย้ำและเฉลี่ยไทเทรตปริมาณที่ตกลงภายใน 1 เปอร์เซ็นต์ หรือ 0.2 มิลลิลิตร ให้ใหญ่ขึ้น ใช้เล่มนี้ในสมการที่ 2 หาซัลเฟอร์ไตรออกไซด์ที่ความเข้มข้น จากขวดที่มีส่วนที่เหลือของไอโซโพรพานอล ตัวอย่างตรวจสอบส่วนของ SO2 เก็บในฟอง โดย pipetting 20 ml ในขวดเออร์เลนเมเยอร์เฉยๆ 250 ml . เพิ่ม 5 กรัมแบตเตอรี่ 3 เปอร์เซ็นต์ , 100 ml ของไอโซโพรพานอล 100 เปอร์เซ็นต์ และสองถึงสี่หยดของตัวบ่งชี้ธอริน และวัดความเข้มข้นของสารละลายก่อน จากไทเทรตปริมาณและปริมาณซัลเฟอร์ไตรออกไซด์ไทแทรนต์ได้ และเพิ่มปริมาณเปอร์ออกไซด์ไทแทรนต์ได้ส่วนหนังสือเล่มนี้สุดท้ายถือว่า VT , ปริมาณแบเรียมเรตใช้สำหรับ SO2 ตัวอย่าง