2.3. Analysis of the molecular mech

2.3. Analysis of the molecular mechanisms of antibiotic resistance
For all isolates, the presence of the genes encoding efflux proteins
(tet(K) and tet(L)) and genes encoding ribosomal protection
proteins (tet(M)) was performed. The tetracycline efflux gene tet(K)
amplification was performed according Gevers et al. (2003). PCR
detection of resistance to tetracyclines e tet(M), tet(L) and macrolides
e erm(B) was determined by multiplex PCR (triplex) using the
specific primers and the conditions reported by Rizzotti et al.
(2005). For all the tet(M)-positive isolates the presence of conjugative
transposons of the Tn916eTn1545 family was determined
by using primers targeting the integrase gene int according to
Doherty et al. (2000). Detection of mecA gene were carried out
according to protocols described by Barski et al. (1996). Detection of
erm(A), erm(C) and mrs(A/B) gene were carried out according to
Sutcliffe et al. (1996). In all PCRs determining antimicrobial resistance
genes, strains from Department of Industrial and Food
Microbiology and American Type Culture Collection were used as
positive controls: Enterococcus faecalis 20138 EK (positive for
tet(M), tet(L), erm(B)); E. faecalis 15555 EK (positive for tet(K)) and
S. epidermidis ATCC 49461 (mecAepositive). The amplicons were
evaluated by 1.5% agarose gel electrophoresis followed by staining
in ethidium bromide (0.5 mg/mL), visualized on UV
transilluminator.
3. Results
3.1. Prevalence of CoNS in ready-to-eat food
In the present study fifty-eight strains of coagulase-negative
staphylococci (CoNS) isolated from ready-to-eat food of animal
origin bought in the retail were tested. The following species were
identified: S. xylosus (n ¼ 29/50%), S. epidermidis (n ¼ 16/27.6%),
Staphylococcus lentus (n ¼ 7/12.1%), S. saprophyticus (n ¼ 4/6.9%),
Staphylococcus hyicus (n ¼ 1/1.7%) and S. simulans (n ¼ 1/1.7%).
3.2. Phenotypic and genotypic antibiotic resistance
Resistance to at least one antibiotic was observed in 33 strains
(56.9%), of which 13 strains were isolated from cured meat, 12 from
cheeses and 8 from smoked fish (Table 2). Most isolates revealed a
resistance to cefoxitin e FOX (n ¼ 24/41.3%) of which all harbour
mecA gene (Table 2). 83.3% methicillin resistant strains (n ¼ 24)
showed at the same time resistance to clindamycin (DA), 56% to
tetracycline (TE þ TGC) and 40% to rifampicin (RD). A significant
percentage of isolates were resistant to antibiotics of the MLS group
(n ¼ 33/56.9%), of which 21 strains (36.2%) revealed resistance to
clindamycin (DA), 8 strains (13.8%) to erythromycin (E) and 4
strains (6.9%) to quinupristin/dalfopristin (QDA). Out of 8 staphylococci
strains resistant to erythromycin, 7 were positive for the
msr(A/B) gene and 1 for erm(C) gene. Twenty strains (34.5%) were
resistant to antibiotics of the tetracycline group, of which 14 strains
(24.1%) were resistant to tigecycline (TGC) and 6 strains (10.3%) to
tetracycline (TE). Two of the examined strains were resistant at the
same time to both antibiotics of the tetracycline group. All of the
isolates phenotypic resistant to tetracycline harboured at least one
tetracycline resistance determinant on which tet(M) was most
frequent. The tet(L) genes was also appear but were less common.
Tet(K) gene was always associated with tet(M) and tet(L). All of the
isolates positive for tet(M) genes were positive for the Tn916/
Tn1545-like integrase family gene. Ten strains (17.2%) were resistant
to rifampicin (RD). Resistance to other antibiotics under examination
was observed in groups ranging from 2 (3.4%) to 7
(12.1%) of the examined strains (Table 2). Out of the 58 strains
under analysis, 19 strains (32.8%) revealed multi-drug resistance
(MDR) defined as resistance to antibiotics belonging to three or
more classes. Two out of the examined strains (belonging to the
S. xylosus species) revealed simultaneous resistance to antibiotics of
nine various classes. Most MDR strains (31.6%) revealed simultaneous
resistance to four classes of antibiotics. All MDR strains
(100%) were resistant to cefoxitin (FOX) and the majority (84.2%)
were resistant to clindamycin (DA) and tigecycline (TGC) (52.6%).
The most frequently-occurring phenotype in MDR strains was DAFOX-
TGC (Table 3).
4. Discussion
Little information is available regarding the diversity of antibiotic
resistance and resistance genes in coagulase-negative Staphylococcus
species isolated from ready-to-eat. This study provides the
analysis of antibiotic resistance including genotypes of a variety of
staphylococci isolated from retail ready-to-eat food from animal
origin. The identified Staphylococcal species (S. xylosus,
S. epidermidis, S. lentus, S. saprophyticus, S. hyicus and S. simulans)
are commonly in food and they are also associated with farm animals.
However, some of the authors indicate that occurrence of

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.3 การวิเคราะห์กลไกระดับโมเลกุลของความต้านทานยาปฏิชีวนะสำหรับทั้งหมดที่แยกได้ สถานะของยีนที่เข้ารหัสโปรตีน efflux(tet(K) และ tet(L)) และยีนที่เข้ารหัสป้องกัน ribosomalโปรตีน (tet(M)) ที่ดำเนินการ เตตราไซคลีน efflux ยีน tet(K)ขยายที่ดำเนินการตาม Gevers et al. (2003) PCRตรวจสอบความต้านทานต่อ tetracyclines อี tet(M), tet(L) และ macrolidese erm(B) กำหนดโดย multiplex PCR (triplex)ไพรเมอร์เฉพาะและเงื่อนไขรายงานโดย Rizzotti et al(2005) สำหรับทั้งหมด tet (M) -บวกแยกของ conjugativeกำหนด transposons ตระกูล Tn916eTn1545โดยใช้ไพรเมอร์ที่ int ยีน integrase ตามที่ตั้งเป้าหมายไว้โดเฮอร์ตี et al. (2000) ตรวจยีน mecA ได้ดำเนินการตามโปรโตคอลในการอธิบายโดย Barski et al. (1996) ตรวจพบยีน erm(A), erm(C) และ mrs(A/B) ได้ดำเนินการตามSutcliffe et al. (1996) ในการกำหนดความต้านทานจุลินทรีย์ PCRs ทั้งหมดยีน สายพันธุ์จากภาคอุตสาหกรรมและอาหารจุลชีววิทยาและคอลเลกชันชนิดวัฒนธรรมอเมริกันได้ใช้เป็นควบคุมบวก: Enterococcus faecalis 20138 เอก (บวกสำหรับtet(M), tet(L), erm(B)) E. faecalis 15555 เอก (ค่าบวกสำหรับ tet(K)) และS. epidermidis ATCC 49461 (mecAepositive) ได้ ampliconsประเมิน โดย electrophoresis เจล 1.5% agarose ตาม ด้วยย้อมสีในโบรไมด์ ethidium (0.5 mg/mL), visualized บน UVtransilluminator3. ผลลัพธ์3.1. ส่วนในอาหารพร้อมกินในปัจจุบันศึกษาสายพันธุ์สิบแปดของ coagulase ลบstaphylococci (CoNS) แยกต่างหากจากพร้อมกินอาหารของสัตว์จุดเริ่มต้นในการซื้อในการทดสอบ มีชนิดต่อไปนี้ระบุ: S. xylosus (n ¼ 29/50%) S. epidermidis (n ¼ 16/27.6%),Staphylococcus lentus (n ¼ 7/12.1%), S. saprophyticus (n ¼ 4/6.9%),Staphylococcus hyicus (n ¼ 1/1.7%) และ S. simulans (n ¼ 1/1.7%)3.2. ไทป์ และจีโนไทป์ต้านทานยาปฏิชีวนะความต้านทานต่อยาปฏิชีวนะถูกพบในสายพันธุ์ 33(56.9%), ที่ 13 สายพันธุ์แยกต่างหากจากเนื้อแดดเดียว 12เนยแข็งและ 8 จากปลารมควัน (ตาราง 2) แยกส่วนใหญ่เปิดเผยกับความต้านทานต่ออี cefoxitin FOX (n ¼ 24/41.3%) ของทั้งหมดที่ฮาร์เบอร์ยีน mecA (ตาราง 2) 83.3 สายพันธุ์ทนทานต่อ methicillin % (n ¼ 24)พบที่ต้านทานเวลาเดียวกันกับ clindamycin (ดา), 56%เตตราไซคลีน (TE þ TGC) และ 40% ให้ rifampicin (RD) สำคัญเปอร์เซ็นต์ของแยกได้ทนกับยาปฏิชีวนะกลุ่ม MLS(n ¼ 33/56.9%), ที่ 21 สายพันธุ์ (36.2%) ความต้านทานต่อการเปิดเผยclindamycin (ดา), 8 สายพันธุ์ (13.8%) กับ erythromycin (E) 4สายพันธุ์ที่ (6.9%) กับ quinupristin (QDA) dalfopristin จาก 8 staphylococciสายพันธุ์ทนต่อ erythromycin, 7 มีค่าบวกสำหรับการยีน msr(A/B) และ 1 สำหรับยีน erm(C) มี 20 สายพันธุ์ (34.5%)ทนกับยาปฏิชีวนะกลุ่มเตตราไซคลีน ของสายพันธุ์ที่ 14(24.1%) were resistant to tigecycline (TGC) and 6 strains (10.3%) totetracycline (TE). Two of the examined strains were resistant at thesame time to both antibiotics of the tetracycline group. All of theisolates phenotypic resistant to tetracycline harboured at least onetetracycline resistance determinant on which tet(M) was mostfrequent. The tet(L) genes was also appear but were less common.Tet(K) gene was always associated with tet(M) and tet(L). All of theisolates positive for tet(M) genes were positive for the Tn916/Tn1545-like integrase family gene. Ten strains (17.2%) were resistantto rifampicin (RD). Resistance to other antibiotics under examinationwas observed in groups ranging from 2 (3.4%) to 7(12.1%) of the examined strains (Table 2). Out of the 58 strainsunder analysis, 19 strains (32.8%) revealed multi-drug resistance(MDR) defined as resistance to antibiotics belonging to three ormore classes. Two out of the examined strains (belonging to theS. xylosus species) revealed simultaneous resistance to antibiotics ofnine various classes. Most MDR strains (31.6%) revealed simultaneousresistance to four classes of antibiotics. All MDR strains(100%) were resistant to cefoxitin (FOX) and the majority (84.2%)were resistant to clindamycin (DA) and tigecycline (TGC) (52.6%).The most frequently-occurring phenotype in MDR strains was DAFOX-TGC (Table 3).4. DiscussionLittle information is available regarding the diversity of antibioticresistance and resistance genes in coagulase-negative Staphylococcusspecies isolated from ready-to-eat. This study provides theanalysis of antibiotic resistance including genotypes of a variety ofstaphylococci isolated from retail ready-to-eat food from animalorigin. The identified Staphylococcal species (S. xylosus,S. epidermidis, S. lentus, S. saprophyticus, S. hyicus and S. simulans)are commonly in food and they are also associated with farm animals.However, some of the authors indicate that occurrence of

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.3 การวิเคราะห์ของกลไกระดับโมเลกุลของความต้านทานยาปฏิชีวนะสำหรับทุกสายพันธุ์, การปรากฏตัวของยีนที่เข้ารหัสโปรตีนไหล (เทต (K) และเทต (L)) และยีนที่ควบคุมการป้องกันโซมอลโปรตีน(เทต (M)) ที่ได้ดำเนินการ tetracycline ไหลยีนเทต (K) ขยายได้ดำเนินการตาม Gevers et al, (2003) PCR ตรวจสอบของความต้านทานต่อการ tetracyclines อีเทต (M), เทต (L) และ macrolides จ ERM (B) ถูกกำหนดโดย multiplex PCR (เท่า) โดยใช้ไพรเมอร์ที่เฉพาะเจาะจงและเงื่อนไขที่รายงานโดยRizzotti et al. (2005) สำหรับทุกเทต (M) บวกแยกการปรากฏตัวของ conjugative transposons ของครอบครัว Tn916eTn1545 ถูกกำหนดโดยใช้ไพรเมอร์กำหนดเป้าหมาย int ยีน integrase ตามโดเฮอร์ตี้, et al (2000) การตรวจหายีน Meca ได้ดำเนินการตามโปรโตคอลอธิบายโดยBarski et al, (1996) การตรวจหาERM (A), ERM (C) และนาง (A / B) ยีนได้ดำเนินการตามSutcliffe et al, (1996) ใน PCRs ทั้งหมดกำหนดดื้อยายีนสายพันธุ์จากกรมโรงงานอุตสาหกรรมและอาหารจุลชีววิทยาและอเมริกันประเภทวัฒนธรรมการเก็บถูกนำมาใช้เป็นตัวควบคุมบวก: Enterococcus faecalis 20138 EK (ในเชิงบวกสำหรับเทต(M), เทต (L), ERM (B)); E. faecalis 15555 EK (ในเชิงบวกสำหรับเทต (K)) และเอส epidermidis ATCC 49461 (mecAepositive) amplicons ถูกประเมินโดย1.5% ข่าวคราว agarose ตามด้วยการย้อมสีในโบรไมด์ethidium (0.5 มิลลิกรัม / มิลลิลิตร), มองเห็นใน UV transilluminator. 3 ผล3.1 ความชุกของข้อเสียในการพร้อมที่จะกินอาหารในการศึกษาปัจจุบันห้าสิบแปดสายพันธุ์ของ coagulase ลบเชื้อ(ข้อเสีย) ที่แยกได้จากความพร้อมต่อการกินอาหารของสัตว์แหล่งที่มาซื้อในร้านค้าปลีกได้รับการทดสอบ ชนิดต่อไปนี้ถูกระบุ: เอส xylosus (n ¼ 29/50%) เอส epidermidis (n ¼ 16 / 27.6%) Staphylococcus lentus (n ¼ 7 / 12.1%) เอส saprophyticus (n ¼ 4 / 6.9 %) Staphylococcus hyicus (n ¼ 1 / 1.7%) และเอส simulans (n ¼ 1 / 1.7%). 3.2 ฟีโนไทป์และความต้านทานยาปฏิชีวนะทางพันธุกรรมต้านทานอย่างน้อยหนึ่งยาปฏิชีวนะพบว่าใน 33 สายพันธุ์ (56.9%) ที่ 13 สายพันธุ์ที่แยกได้จากเนื้อสัตว์หาย 12 จากชีสและ8 จากปลารมควัน (ตารางที่ 2) สายพันธุ์ส่วนใหญ่เผยให้เห็นความต้านทานต่ออีฟ็อกซ์ cefoxitin (n ¼ 24 / 41.3%) ซึ่งทั้งหมดท่าเรือ Meca ยีน (ตารางที่ 2) 83.3% สายพันธุ์ที่ทน methicillin (n ¼ 24) แสดงให้เห็นว่าที่ต้านทานในเวลาเดียวกันเพื่อ clindamycin (DA) 56% ที่จะtetracycline (TE þ TGC) และ 40% เป็น rifampicin (RD) ที่สำคัญร้อยละของเชื้อดื้อต่อยาปฏิชีวนะของกลุ่ม MLS (n ¼ 33 / 56.9%) ที่ 21 สายพันธุ์ (36.2%) เปิดเผยความต้านทานต่อการclindamycin (DA), 8 สายพันธุ์ (13.8%) เพื่อ erythromycin (E) และ 4 สายพันธุ์ (6.9%) เพื่อ quinupristin / dalfopristin (QDA) ออกจากเชื้อ 8 สายพันธุ์ที่ทนต่อ erythromycin, 7 เป็นบวกสำหรับMSR (A / B) ของยีนและ 1 สำหรับ ERM (C) ของยีน สายพันธุ์ที่ยี่สิบ (34.5%) เป็นดื้อต่อยาปฏิชีวนะของกลุ่มtetracycline ซึ่ง 14 สายพันธุ์(24.1%) มีความทนทานต่อการ tigecycline (TGC) และ 6 สายพันธุ์ (10.3%) เพื่อtetracycline (TE) สองสายพันธุ์ที่ทนต่อการตรวจสอบเป็นที่เวลาเดียวกันต่อยาปฏิชีวนะทั้งสองกลุ่ม tetracycline ทุกสายพันธุ์ที่ทนต่อฟีโนไทป์ tetracycline เก็บงำอย่างน้อยหนึ่งปัจจัยต้านทานtetracycline ที่เทต (M) เป็นส่วนใหญ่ที่พบบ่อย เทต (L) ยีนก็ยังปรากฏ แต่ก็น้อยกว่าปกติ. เทต (K) ของยีนที่เกี่ยวข้องกับเทตเสมอ (M) และเทต (L) ทุกสายพันธุ์ในเชิงบวกสำหรับเทต (M) ยีนที่เป็นบวกสำหรับ Tn916 / Tn1545 เหมือนยีน integrase ครอบครัว สิบสายพันธุ์ (17.2%) มีความทนทานต่อการrifampicin (RD) ความต้านทานต่อยาปฏิชีวนะอื่น ๆ ภายใต้การตรวจสอบพบว่าในกลุ่มตั้งแต่2 (3.4%) ถึงระดับ 7 (12.1%) ของสายพันธุ์ที่ตรวจสอบ (ตารางที่ 2) ออกจาก 58 สายพันธุ์ภายใต้การวิเคราะห์19 สายพันธุ์ (32.8%) เปิดเผยต้านทานหลายยาเสพติด(MDR) กำหนดให้เป็นความต้านทานต่อยาปฏิชีวนะที่เป็นของสามหรือมากขึ้นในชั้นเรียน ทั้งสองออกจากสายพันธุ์ที่ตรวจสอบ (เป็นของเอสxylosus ชนิด) เปิดเผยพร้อมกันต้านทานต่อยาปฏิชีวนะของเก้าชั้นเรียนต่างๆ สายพันธุ์ MDR ส่วนใหญ่ (31.6%) พร้อมกันเปิดเผยความต้านทานต่อสี่ชั้นเรียนของยาปฏิชีวนะ ทุกสายพันธุ์ดื้อยาหลายขนาน(100%) มีความทนทานต่อการ cefoxitin (ฟ็อกซ์) และส่วนใหญ่ (84.2%) มีความทนทานต่อการ clindamycin (DA) และ tigecycline (TGC) (52.6%). ฟีโนไทป์บ่อยที่สุดที่เกิดขึ้นในสายพันธุ์ MDR เป็น DAFOX- TGC (ตารางที่ 3). 4 คำอธิบายข้อมูลเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มีอยู่เกี่ยวกับความหลากหลายของยาปฏิชีวนะต่อต้านและยีนต้านทานในStaphylococcus coagulase ลบสายพันธุ์ที่แยกได้จากReady-to-eat การศึกษาครั้งนี้มีการวิเคราะห์ความต้านทานยาปฏิชีวนะรวมทั้งยีนของความหลากหลายของเชื้อที่แยกได้จากการค้าปลีกพร้อมที่จะกินอาหารจากสัตว์แหล่งกำเนิด ระบุสายพันธุ์จากเชื้อ (เอส xylosus, S. epidermidis เอส lentus เอส saprophyticus เอส hyicus และ S. simulans) เป็นปกติในอาหารและพวกเขาจะยังเกี่ยวข้องกับสัตว์เลี้ยงในฟาร์ม. แต่บางส่วนของผู้เขียนแสดงให้เห็นว่า การเกิดขึ้นของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.3 การวิเคราะห์กลไกระดับโมเลกุล
ต้านทานยาปฏิชีวนะทุกสายพันธุ์มียีนโปรตีน การเข้ารหัส ( Tet
( K ) และเทต ( L ) และยีนโปรตีน Protein ( Tet การป้องกันการเข้ารหัส
( M ) ) กำหนด การเตตราไซคลีน การยีนเทต ( K )
( การปฏิบัติตาม gevers et al . ( 2003 ) การตรวจ PCR
ความต้านทานเตตราซัยคลินอีเทต ( M )เทต ( L ) และแมคโครไลด์
E . . . ( ข ) ถูกกำหนดโดย multiplex PCR ( Triplex ) โดยใช้ไพรเมอร์ที่เฉพาะเจาะจงและเงื่อนไข
รายงานโดยริซซ ติ et al .
( 2005 ) สำหรับทุกเครื่อง ( M ) - บวกจากการแสดงตนของ conjugative
transposons ของครอบครัว tn916etn1545 ตั้งใจ
โดยใช้ไพรเมอร์เป้าหมายอินทีเกรสยีน INT ตาม
โดเฮอร์ตี้ et al . ( 2000 )การตรวจหายีน MECA ปกติกา
ตามโปรโตคอลที่อธิบายโดย barski et al . ( 1996 ) การตรวจหา
. ( ) . ( C ) และนาง ( A / B ) ของยีน พบว่าตาม
ซัตคลิฟ et al . ( 1996 ) ใน pcrs กำหนดยีนต้านทานสารต้านเชื้อจาก
, กรมอุตสาหกรรมและอาหาร
จุลชีววิทยาและประเภทรวบรวมวัฒนธรรมของชาวอเมริกันที่ใช้
ตัวควบคุมบวกเอ็นเทโรค็อกคัส faecalis 20138 EK ( บวก
เทต ( M ) , เท็ต ( L ) . . . ( ข ) ) ; E . faecalis 15555 EK ( บวกสำหรับเทต ( K ) และอาหาร 49461
s ) ( mecaepositive ) การ amplicons ถูก
ประเมิน 1.5% ( gel electrophoresis โดยการย้อมสี
ในทิเดียมโบรไมด์ ( 0.5 mg / ml ) มองเห็นใน transilluminator UV
.
3 ผลลัพธ์
3.1 . ความชุกของข้อเสียในอาหารพร้อมบริโภค
ในปัจจุบันการศึกษา 58 สายพันธุ์ของลูกเมียและลบ
( ข้อเสีย ) ที่แยกได้จากอาหารของสัตว์
ซื้อปลีก ถูกทดสอบ ชนิดต่อไปนี้
ระบุ : S . xylosus ( N ¼ 29 / 50 % ) , S . อาหาร ( N ¼ 16 / 27.6% ) ,
Staphylococcus ทน ( N ¼ 7 / 12.1 % ) , S . saprophyticus ( N ¼ 4 / 6.9 % )
Staphylococcus hyicus ( N ¼ 1 / 1.7 % ) และ เอส simulans ( N ¼ 1 / 1.7 % )
2 .การศึกษาฟีโนไทป์และความต้านทาน
ต้านทานยาปฏิชีวนะยาปฏิชีวนะพบว่าอย่างน้อยหนึ่งใน 33 สายพันธุ์
( 56.9 % ) , ที่ 13 สายพันธุ์ที่แยกได้จาก เนื้อแดดเดียว จาก
cheeses และ 8 จากปลารมควัน ( ตารางที่ 2 ) ที่สุดจากค่าความต้านทาน E
มาตฟ็อกซ์ ( N ¼ 24 / 41.3 เปอร์เซ็นต์ ) ซึ่งทั้งหมดท่าเรือ
MECA ยีน ( ตารางที่ 2 ) ค่า % เมทิซิลลินป้องกันสายพันธุ์ ( N ¼ 24 )