set down on their lawns and pitches

set down on their lawns and pitches the bouncing ponies, whose forefeet just struck the ground and up they sprung, the whirling young men, and laughing girls in their transparent muslins who, even now, after dancing all night, were taking their absurd woolly dogs for a run; and even now, at this hour, discreet old dowagers were shooting out in their motor cars on errands of mystery; and the shopkeepers were fidgeting in their windows with their paste and diamonds, their lovely old sea-green brooches in eighteenth-century settings to tempt Americans (but one must economise, not buy things rashly for Elizabeth), and she, too, loving it as she did with an absurd and faithful passion, being part of it, since her people were courtiers once in the time of the Georges, she, too, was going that very night to kindle and illuminate; to give her party. But how strange, on entering the Park, the silence; the mist; the hum; the slow-swimming happy ducks; the pouched birds waddling; and who should be coming along with his back against the Government buildings, most appropriately, carrying a despatch box stamped with the Royal Arms, who but Hugh Whitbread; her old friend Hugh — the admirable Hugh!

“Good-morning to you, Clarissa!” said Hugh, rather extravagantly, for they had known each other as children. “Where are you off to?”

“I love walking in London,” said Mrs. Dalloway. “Really it’s better than walking in the country.”

They had just come up — unfortunately — to see doctors. Other people came to see pictures; go to the opera; take their daughters out; the Whitbreads came “to see doctors.” Times without number Clarissa had visited Evelyn Whitbread in a nursing home. Was Evelyn ill again? Evelyn was a good deal out of sorts, said Hugh, intimating by a kind of pout or swell of his very well-covered, manly, extremely handsome, perfectly upholstered body (he was almost too well dressed always, but presumably had to be, with his little job at Court) that his wife had some internal ailment, nothing serious, which, as an old friend, Clarissa Dalloway would quite understand without requiring him to specify. Ah yes, she did of course; what a nuisance; and felt very sisterly and oddly conscious at the same time of her hat. Not the right hat for the early morning, was that it? For Hugh always made her feel, as he bustled on, raising his hat rather extravagantly and assuring her that she might be a girl of eighteen, and of course he was coming to her party to-night, Evelyn absolutely insisted, only a little late he might be after the party at the Palace to which he had to take one of Jim’s boys — she always felt a little skimpy beside Hugh; schoolgirlish; but attached to him, partly from having known him always, but she did think him a good sort in his own way, though Richard was nearly driven mad by him, and as for Peter Walsh, he had never to this day forgiven her for liking him.

She could remember scene after scene at Bourton — Peter furious; Hugh not, of course, his match in any way, but still not a positive imbecile as Peter made out; not a mere barber’s block. When his old mother wanted him to give up shooting or to take her to Bath he did it, without a word; he was really unselfish, and as for saying, as Peter did, that he had no heart, no brain, nothing but the manners and breeding of an English gentleman, that was only her dear Peter at his worst; and he could be intolerable; he could be impossible; but adorable to walk with on a morning like this.

(June had drawn out every leaf on the trees. The mothers of Pimlico gave suck to their young. Messages were passing from the Fleet to the Admiralty. Arlington Street and Piccadilly seemed to chafe the very air in the Park and lift its leaves hotly, brilliantly, on waves of that divine vitality which Clarissa loved. To dance, to ride, she had adored all that.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตั้งค่าลงบนสนามหญ้าและสนามม้าใหญ่ของพวกเขา forefeet มีเพียงหลงดิน และค่าจะ ผุด หนุ่ม whirling และหัวเราะหญิงใน muslins ความโปร่งใสผู้ ป่านนี้ หลังจากเต้นรำตลอดคืน ได้รับกล้วยป่าสุนัขไร้สาระสำหรับการรัน และป่านนี้ ในช่วงเวลานี้ dowagers รอบคอบเก่าถ่ายออกในรถยนต์ของพวกเขาในธุระของลึกลับ และร้านขายถูก fidgeting ใน windows ของตนมีวางและเพชร ของน่ารักเก่าสีเขียวน้ำทะเลสินคในการตั้งค่าราชยั่วยวนใจชาวอเมริกัน (แต่หนึ่งต้อง economise ไม่ซื้อ rashly สำหรับเอลิซาเบธ), และ เขา เกินไป รักเธอทำกับรักไร้สาระ และซื่อสัตย์ เป็นส่วนหนึ่งของมัน เนื่องจากประชาชนมี courtiers ครั้งในขณะจอร์จเขา เกินไป กำลังคืนมาก การจุดแสง สว่าง เพื่อให้พรรคของเธอ แต่ แปลกอย่างไร เข้าอุทยาน เงียบ หมอก ครวญเพลง เป็ดมีความสุขว่ายน้ำช้า นก pouched waddling และที่ควรจะมาพร้อมกับเขากับอาคารรัฐบาล มากที่สุดอย่างเหมาะสม กล่องส่งออกประทับ ด้วยตรา การถือครองซึ่งแต่ฮิวจ์ Whitbread เพื่อนเก่าฮิวจ์ — ฮิวจ์อีกครั้ง"ดีเช้าคุณ Clarissa " กล่าวว่า ฮิวจ์ ค่อนข้างดี สำหรับพวกเขารู้จักกันเป็นเด็ก "ที่เป็นคุณปิด""ฉันรักเดินในลอนดอน กล่าวว่า นาง Dalloway "จริง ๆ มันเป็นดีกว่าเดินในประเทศ"พวกเขามีเพียงมา — อับ — เห็นแพทย์ คนอื่น ๆ มาดูภาพ ไปโอเปร่า ใช้ของลูกสาวออก Whitbreads มา "ดูหมอ" ครั้ง โดยไม่มีหมายเลข Clarissa ได้เยี่ยมชม Evelyn Whitbread ในการพยาบาล คือ Evelyn ป่วยอีกหรือไม่ Evelyn เป็นการจัดการที่ดีจากเรียงลำดับ ว่า ฮิวจ์ intimating โดยชนิดของ pout หรือบวมของเขามากแห่งครอบคลุม แมนลี่ หล่อมาก ร่างกายหุ้มอย่างสมบูรณ์ (กำลังเกือบเกินไปแต่งตัวดีเสมอ แต่น่าจะได้เป็น มีงานน้อยคอร์ท) ภรรยาของเขามีบางภายในโรค ไม่มีอะไรร้ายแรง ที่ เป็นเพื่อนเก่า Clarissa Dalloway จะค่อนข้างเข้าใจโดยเขาระบุ ว่า อา ใช่ เธอได้แน่นอน สิ่งรบกวน และรู้สึกมาก sisterly และน่าใส่ใจในเวลาเดียวกันของหมวก ไม่หมวกเหมาะสำหรับช่วงเช้า ถูกหรือไม่ ฮิวจ์เสมอสร้างความรู้สึกของเธอ เขา bustled บน เพิ่มหมวกของเขาค่อนข้างดี และมั่นใจของเธอว่า เธออาจเป็นสาวของเอททีน และแน่นอนเขาไม่มาเธอพรรคเพื่อคืน Evelyn จริง ๆ ยืนยัน ปลายเพียงเล็กน้อยเท่านั้นคงเป็นหลังจากพาเลซซึ่งเขามีการเสียสละของชายจิม — เธอเสมอรู้สึกเหนียวเล็กน้อยข้างฮิวจ์ schoolgirlish แต่กับเขา บางส่วนจากมีรู้จักเขาเสมอ แต่เธอไม่ได้คิดว่า เขาเรียงลำดับดีในทางของเขาเอง แม้ว่าริชาร์ดได้เกือบขับบ้าตามเขา และสำหรับปีเตอร์วอลช์ เขามีไม่ถึงวันนี้ให้อภัยเธอในใจเขาเธอสามารถจำฉากหลังฉากที่ Bourton — ปีเตอร์โกรธ ฮิวจ์ไม่ แน่นอน จับคู่ของเขาในทางใดทางหนึ่ง แต่ยังไม่บวก imbecile เป็นปีเตอร์ทำออก ไม่ตัดผมเป็นเพียงบล็อก เมื่อแม่ของเขาเก่าต้องเขาให้ยิง หรือพาเธอไปอาบน้ำ เขาไม่ได้ ไม่ มีคำ เขาจริง ๆ unselfish และสำหรับการพูด เป็นปีเตอร์ได้ ว่า เขามีหัวใจไม่ ไม่มีสมอง อะไร แต่มารยาท และพันธุ์ของสุภาพบุรุษเป็นภาษาอังกฤษ ที่เป็นเพียงเธอรักปีเตอร์ที่เขาร้าย และอาจนำมารวม เขาอาจจะเป็นไปไม่ได้ แต่น่ารักเดินด้วยเมื่อเช้านี้(มิถุนายนได้ยืดทุกใบไม้บนต้นไม้ มารดาของแหล่งให้ดูดให้หนุ่มของพวกเขา ข้อความถูกช่วยจากกองเรือรบให้การแอดไมรัลตี้ ถนนอาร์ลิงตันและพิคคาดิลลี่ดูเหมือนจะ เสียดสีอากาศมากในสวน และยกใบ hotly เก่ง บนคลื่นของพลังที่พระเจ้าที่รัก Clarissa การเต้นรำ ขี่ เธอได้เคารพทั้งหมดที่)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชุดลงบนสนามหญ้าและสนามใหญ่ม้าที่มีหน้าแค่หลงพื้นดินและพวกเขาได้เด้งแล้ว , การขว้างชายหนุ่มและหญิงใสชุดมัสลินหัวเราะในที่ แม้ตอนนี้ หลังจากเต้นทั้งคืน กำลังขนสุนัขของพวกเขาไร้สาระสำหรับวิ่ง และตอนนี้ เวลานี้ รอบคอบ เก่า dowagers ถูกยิงในรถยนต์ของพวกเขาไปทำธุระของความลึกลับ ;และเจ้าของร้าน กำลังเซ็งใน Windows ของพวกเขา ด้วยการวางและเพชรของพวกเขาน่ารักเก่าสีเขียวน้ำทะเลเข็มกลัดในการตั้งค่าในศตวรรษที่สิบแปดที่จะหลอกล่อคนอเมริกัน ( แต่ต้องประหยัดการใช้ ไม่ใช่ซื้อรอบคอบสำหรับ Elizabeth ) และเธอก็หลงรักมันเหมือนเธอกับความรักที่ไร้สาระ และซื่อสัตย์ เป็นส่วนหนึ่ง ของ มัน ตั้งแต่ ผู้คนของเธอ ข้าราชบริพาร เมื่อในเวลาของจอร์จ เธอด้วยจะคืนมากจุด และส่องสว่าง ; เพื่อให้บุคคลที่เธอ แต่แปลก เมื่อเข้าสู่สวนสาธารณะ ความเงียบ ; ละออง ; ครวญเพลง ; เป็ดว่ายช้ามีความสุข ; ถุงนก waddling ; และผู้ที่ควรจะมาพร้อมๆ กับหลังของเขากับสถานที่ราชการ ส่วนใหญ่เหมาะสมพร้อมกับส่งกล่องประทับด้วยแขนพระ ใครแต่ฮิววิทเบรด ;เป็นเพื่อนเก่าของฮิวจ์ - ฮิวจ์ น่าชื่นชมจริงๆ

" สวัสดีครับ คุณคลาริสซา " บอกว่า ฮิวจ์ ค่อนข้างฟุ่มเฟือย สำหรับพวกเขาได้รู้จักกันเป็นเด็ก " นายจะไปไหน ? "

" ฉันชอบเดินอยู่ในลอนดอน กล่าวว่า คุณนายดัลโลเวย์ . " จริงๆมันก็ดีกว่าเดินในประเทศ "

เขาเพิ่งมา - อับ - พบหมอ คนอื่นมาเห็นภาพ ; ไปชมโอเปร่า ;พาลูกสาวออกไป ; whitbreads มา " ไปหาหมอ " ครั้งโดยไม่มีหมายเลข Clarissa เยือนเอเวอลีนวิทเบรดในบ้านพยาบาล เอเวอร์ลีน ป่วยอีกแล้วเหรอ เอเวอลินมากประเภท ว่า ฮิวจ์ ล้อมรอบด้วยโดย , ชนิดของอารมณ์โกรธ หรือบวมของเขาดีมาก ครอบคลุม ลูกผู้ชายมากๆ กริบหุ้มร่างกาย ( เขาเกือบจะแต่งตัวดีอยู่เสมอ แต่น่าจะต้องเป็นกับงานเล็ก ๆน้อย ๆของเขาในศาล ) ว่าภรรยาของเขาได้ภายใน พยาธิ ไม่มีอะไรร้ายแรง ซึ่ง เป็น เพื่อน เก่า คลาริสซาดัลโลเวย์จะค่อนข้างเข้าใจโดยไม่ต้องให้เขาระบุ อ่าใช่แน่นอน น่ารำคาญ และรู้สึกห่วงใยพี่น้องและผิดปกติในเวลาเดียวกันของหมวกของเธอ ไม่ใช่หมวกสำหรับเช้า อย่างนั้นเหรอ ? สำหรับ ฮิวจ์ ก็ทำให้เธอรู้สึกเขา bustled บนเพิ่มหมวกของเขาค่อนข้างฟุ่มเฟือยและมั่นใจของเธอว่า เธออาจจะเป็นสาวสิบแปด และแน่นอนเขาจะมางานของเธอคืน เอเวอลินอย่างยืนยันช้าเพียงเล็กน้อย เขาอาจจะหลังงานเลี้ยงที่วัง ซึ่งเขาต้องใช้เวลาหนึ่งของจิม บอย - เธอ รู้สึกเสมอว่าขี้เหนียวเล็กน้อยข้างฮิวจ์ ; schoolgirlish ; แต่ที่แนบมากับเขาส่วนหนึ่งจากการที่รู้จักเขาเสมอ แต่เขาคิดว่าเขาเป็นดีในทางของเขาเอง แต่ริชาร์ดก็เกือบบ้าตามเขา และเป็น ปีเตอร์ วอลช์ เขาไม่เคยมีวันยกโทษให้เธอชอบเขา เธอสามารถจำได้

หลังจากฉากฉากที่ bourton - ปีเตอร์โกรธ ; ฮิวไม่ แน่นอน ราคาของเขาแต่อย่างใด แต่ยังไม่บวกปัญญาอ่อน เมื่อปีเตอร์ได้หมดไม่ได้เป็นเพียงช่างตัดผมบล็อก เมื่อแม่ของเขาต้องการให้เขายิง หรือจะพาเธอไปอาบน้ำ เขาทำมัน โดยไม่ต้องพูดอะไร เขาไม่เห็นแก่ตัวจริงๆ เหมือนกับว่าเป็น ปีเตอร์ เขาไม่มีหัวใจ ไม่มีสมอง แต่มารยาทและการผสมพันธุ์ของสุภาพบุรุษอังกฤษ ที่ของเธอเท่านั้นที่รักปีเตอร์ ที่เลวร้ายที่สุดของเขา และเขาอาจจะเหลือทน ; เขาอาจจะเป็นไปไม่ได้แต่ที่น่ารักเดินในตอนเช้าแบบนี้

( มิถุนายนมีดึงออกทุกใบในต้นไม้ มารดาของ pimlico ให้ดูดของเด็ก ข้อความที่ส่งผ่านจากเรือในทะเล . Arlington Street และ Piccadilly ดูจะรำคาญอากาศในสวนสาธารณะ และยกใบกวดเก่งในคลื่นของพลังที่ศักดิ์สิทธิ์ซึ่งคลาริสซารัก เต้น , ขี่จักรยานเธอชอบทั้งหมด )