Background:The success of combined

Background:

The success of combined periodontal and orthodontic approach in the treatment of aggressive periodontitis patients with the pathologic extruded anterior teeth is a main concern and stability of the treatment results is an important factor to evaluate the treatment. The present study investigated the periodontal parameters at the end of the orthodontic treatment in patients with the aggressive periodontitis.

Materials and Methods:

Eight patients with an aggressive periodontal disease, extruded maxillary incisors, infrabony defects and probing depth of ≥5 mm were enrolled in this clinical trial (before, after). After periodontal therapy, orthodontic treatment was carried out for intrusion and alignment of teeth. Plaque index (PI), probing pocket depth (PPD), distance between incisal edge and interdental papilla, root length (RL), and defect dimensions (depth and width) were examined at the end of treatment and three as well as 6 months afterward. The data were subjected to repeated measure ANOVA test. P < 0.05 was considered as significant.

Results:

There was statistically significant decrease in PPD, PI, and depth of the defects during T0, T3 and T6 (P < 0.05). No significant differences were observed in the RL and distance between incisal edge and interdental papilla (P = 0.95). Furthermore, width of the defects demonstrated significant decrease up to T3 (P = 0.042) while no significant changes from 3 months to 6 months were noted (P = 0.59).

Conclusion:

The results showed that combined periodontal and orthodontic approach would be a successful treatment with acceptable stability in the case of regular follow-up visits and controlled oral hygiene habits.

Keywords: Aggressive periodontitis, orthodontic treatment, periodontal defect

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พื้นหลัง:ความสำเร็จของโรคเหงือก และเดย์รวมวิธีในการบำบัดรักษาของผู้ป่วยปริทันต์ก้าวร้าวฟันแอนทีเรียร์ extruded pathologic จะต้องคำนึงถึงหลัก และความมั่นคงผลการรักษาเป็นปัจจัยสำคัญในการประเมินการรักษา การศึกษาปัจจุบันตรวจสอบพารามิเตอร์โรคเหงือกที่สิ้นสุดการรักษาในผู้ป่วยที่มีปริทันต์ก้าวร้าวเดย์วัสดุและวิธีการ:ผู้ป่วยโรคโรคเหงือกการก้าวร้าว extruded maxillary incisors แปด infrabony ข้อบกพร่อง และอาศัยความลึกของ ≥5 ได้ลงทะเบียนในการทดลองทางคลินิก (ก่อน หลัง) หลังจากการรักษาโรคเหงือก อุปกรณ์ถูกดำเนินการสำหรับการบุกรุกและการจัดตำแหน่งของฟัน ดัชนีหินปูน (ปี่), อาศัยกระเป๋าลึก (PPD), ห่างจากขอบ incisal และ interdental papilla ความยาวราก (RL), และมิติความบกพร่อง (ความลึกและความกว้าง) ถูกตรวจสอบเมื่อสิ้นสุดการรักษาและอีก 3 และ 6 เดือนหลังจากนั้น ข้อมูลถูกต้องการวัดซ้ำการวิเคราะห์ความแปรปรวนการทดสอบ P < 0.05 ถือเป็นสำคัญเป็นการผลลัพธ์:ลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติใน PPD, PI และความลึกของข้อบกพร่องมี ใน T0, T3 T6 (P < 0.05) ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญสุภัค RL และระยะห่างระหว่างขอบ incisal interdental papilla (P = 0.95) นอกจากนี้ ความกว้างของข้อบกพร่องแสดงให้เห็นว่าลดลงอย่างมีนัยสำคัญถึง T3 (P = 0.042) ในขณะที่ไม่เปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญจาก 3 เดือน 6 เดือนได้สังเกต (P =คือ 0.59)สรุป:ผลลัพธ์ที่แสดงให้เห็นว่าที่รวมวิธีโรคเหงือก และเดย์จะรักษาประสบความสำเร็จ ด้วยความมั่นคงยอมรับได้ในกรณีปกติติดตามเยี่ยม และควบคุมพฤติกรรมอนามัยช่องปากคำสำคัญ: ปริทันต์ก้าวร้าว อุปกรณ์ ข้อบกพร่องโรคเหงือก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พื้นหลัง :

ความสำเร็จของอวัยวะปริทันต์ทันตกรรมจัดฟันรวมและวิธีการในการรักษาของผู้ป่วยโรคปริทันต์อักเสบรุนแรงกับพยาธิวิทยาอัดฟันเป็นปัญหาหลักและความมั่นคงในการรักษาผลเป็นปัจจัยสําคัญที่จะประเมินผลการรักษาการศึกษาครั้งนี้เป็นการศึกษาตัวแปรปริทันต์ที่จุดสิ้นสุดของการรักษาทางทันตกรรมจัดฟันในผู้ป่วยโรคปริทันต์ก้าวร้าว .



8 วัสดุและวิธีการ : ผู้ป่วยที่มีโรคปริทันต์ก้าวร้าว อัด ขากรรไกร บน infrabony , ข้อบกพร่องและตรวจสอบความลึกของ≥ 5 มม. ลงทะเบียนเรียนในการทดลองทางคลินิกนี้ ( ก่อนหลัง ) หลังจากปริทันต์บำบัดการรักษาทางทันตกรรมจัดฟันโดยใช้สำหรับการบุกรุกและการเรียงตัวของฟัน ดัชนีคราบจุลินทรีย์ ( ปี่ ) , ระดับการแทง ( PPD ) ระยะห่างระหว่างขอบ incisal และกิจกรรมหลักของตุ่มรากยาว ( RL ) และมิติของเสีย ( ความลึกและความกว้าง ) โดยทำการศึกษาในตอนท้ายของการรักษาและสามรวมทั้ง 6 เดือนหลังจากนั้น ข้อมูลที่ถูกวัดซ้ำ ( ANOVA ทดสอบ p < 005 เป็นสำคัญ ผล :



มีอย่างมีนัยสำคัญลดลงใน PPD , PI , และความลึกของความบกพร่องใน t0 T6 T3 และ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < 0.05 ) ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญที่พบใน RL และระยะห่างระหว่างขอบ incisal และกิจกรรมหลักของตุ่ม ( P = 0.95 ) นอกจากนี้ความกว้างของข้อบกพร่องที่พบลดลงอย่างมากถึง T3 ( P = 0042 ) ในขณะที่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงตั้งแต่ 3 เดือน ถึง 6 เดือน ถูกตั้งข้อสังเกต ( P = 0.59 ) .

สรุป :

รวมปริทันต์ทันตกรรมจัดฟันและพบว่าวิธีการจะประสบความสำเร็จกับการรักษาเสถียรภาพได้ในกรณีของการเข้าชมปกติ และควบคุมพฤติกรรมอนามัยช่องปาก

คำสำคัญ : ก้าวร้าวโรคปริทันต์ จัดฟัน การรักษาโรคปริทันต์ข้อบกพร่อง