Students learn in many ways by seei

Students learn in many ways by seeing and hearing; reflecting and acting; reasoning logically and intuitively; memorizing and visualizing. Teaching methods also vary. Some instructors lecture, others demonstrate or dis- cuss; some focus on rules and others on examples; some emphasize memory and others understanding. How much a given student learns in a class is governed in part by that student’s native ability and prior preparation but also by the compatibility of his or her characteristic approach to learning and the instructor’s characteristic approach to teaching. The ways in which an individual characteristically acquires, retains, and retrieves information are collectively termed the individual’s learning style. Learning styles have been extensively discussed in the educational psychology literature (Claxton & Murrell 1987; Schmeck 1988) and specifically in the context Richard zyxwvutsrqponmlkjihgfedcbaZYXWVUTSRQPONMLKJIHGFEDCBAM. Felder (Ph.D., Princeton University) is the Hoechst Celanese Professor of Chemical Engineering at North Carolina State University, Raleigh. Eunice R. Henriques (Ph.D., University of North Carolina at Chapel Hill) is Livre Docente of Languages, Universidade Estadual de Campinas, Campinas, SBo Paulo, Brazil. of language learning by Oxford and her col- leagues (Oxford 1990; Oxford et al. 1991; Wal- lace and Oxford 1992; Oxford & Ehrman 1993), and over 30 learning style assessment instruments have been developed in the past three decades (Guild & Carger 1985; Jensen 1987). Serious mismatches may occur between the learning styles of students in a class and the teaching style of the instructor (Felder & Sil- verman 1988; Lawrence 1993; Oxford et al. 1991; Schmeck 1988), with unfortunate potential consequences. The students tend to be bored and inattentive in class, do poorly on tests, get discouraged about the course, and may conclude that they are no good at the subject of the course and give up (Felder & Silver- man 1988; Godleski 1984; Oxford et al. 1991; Smith & Renzulli 1984). Instructors, confronted by low test grades, unresponsive or hostile classes, poor attendance, and dropouts, may become overly critical of their students (mak- ing things even worse) or begin to question their own competence

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นักเรียนเรียนรู้ในหลาย ๆ ด้าน โดยได้เห็น และได้ ยิน สะท้อน และการทำ หน้าที่ ใช้เหตุผลตรรกะ และเป็น ธรรมชาติ จดจำ และแสดงผล วิธีการสอนแตกต่างกัน บางผู้สอนบรรยาย อื่น ๆ แสดง หรือส่งผ่านตู้ คิออสก์ บางอย่างเน้นตามกฎตัวอย่าง บางคนเน้นหน่วยความจำและอื่น ๆ เข้าใจ นักเรียนกำหนดจำนวนการเรียนรู้ในชั้นเรียนอยู่ภายใต้ในส่วนของนักเรียนที่ความสามารถในท้องถิ่นและเตรียมการล่วงหน้า แต่ ด้วยความเข้ากันได้ของเขา หรือเธอเพื่อเรียนรู้ลักษณะ และลักษณะของผู้สอนวิธีการสอน วิธีการที่บุคคลนั้นควบรวม รักษา และดึงข้อมูลจะรวมเรียกว่าสไตล์การเรียนรู้ของแต่ละบุคคล เรียนรู้ได้รับการกล่าวถึงอย่างกว้างขวางในวรรณคดีศึกษา (Claxton & Murrell 1987 Schmeck 1988) และโดยเฉพาะ ในบริบทริชาร์ด zyxwvutsrqponmlkjihgfedcbaZYXWVUTSRQPONMLKJIHGFEDCBAM Felder (ปริญญาเอก มหาวิทยาลัย Princeton) เป็นศาสตราจารย์ Hoechst Celanese วิศวกรรมเคมีที่มหาวิทยาลัยนอร์ธคาโรไลนา Raleigh ยูนิช Henriques R. (ปริญญาเอก มหาวิทยาลัยนอร์ทแคโรไลนาเปิลฮิลล์) เป็น Docente ภาษา Livre เด Universidade Estadual คัมปินาส คัมปินาส SBo เปาลู บราซิล ภาษาเรียน Oxford และเธอคอลัมน์ลี (Oxford 1990 Oxford et al. 1991 Wal-ลูกไม้และ Oxford 1992 ฟอร์ด & Ehrman 1993), และได้รับการพัฒนามากกว่า 30 รูปแบบเครื่องมือประเมินการเรียนรู้ในสามทศวรรษ (กิลด์และ Carger 1985 เจนเซน 1987) ร้ายแรงที่ไม่ตรงกันอาจเกิดขึ้นระหว่างรูปแบบการเรียนรู้ของนักเรียนในชั้นเรียนและลักษณะการสอนของผู้สอน (Felder และภาษาศาสตร์-verman 1988 ลอว์เรนซ์ 1993 Oxford et al. 1991 Schmeck 1988) มีผลกระทบอาจโชคร้าย นักเรียนมัก จะเบื่อ และ inattentive ใน ทำได้ไม่ดีในการทดสอบ ท้อแท้เกี่ยวกับหลักสูตร และอาจสรุปว่า จะไม่ดีในเรื่องของหลักสูตร และให้ค่า (Felder และซิลเวอร์แมน 1988 Godleski 1984 Oxford et al. 1991 สมิธ & Renzulli 1984) ผู้สอน เผชิญ โดยทดสอบต่ำเกรด เรียนไม่ตอบสนอง หรือศัตรู เข้างานต่ำ หลุด อาจเป็นสำคัญจนเกินไปนัก (หมาก-ing สิ่งยิ่งแย่ลง) หรือเริ่มจะถามความสามารถของตนเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักเรียนได้เรียนรู้ในหลาย ๆ ด้านโดยเห็นและได้ยิน; สะท้อนให้เห็นถึงและทำหน้าที่; เหตุผลมีเหตุผลและสังหรณ์ใจ; จดจำและแสดงผล วิธีการสอนที่ยังแตกต่างกัน บางอาจารย์บรรยายอื่น ๆ แสดงให้เห็นถึงคนโง่หรือปรากฏ; โฟกัสบางอย่างเกี่ยวกับกฎระเบียบและคนอื่น ๆ ในตัวอย่าง; บางเน้นหน่วยความจำและคนอื่น ๆ เข้าใจ เท่าไหร่เป็นนักเรียนที่ได้รับการเรียนรู้ในชั้นเรียนเป็นหน่วยงานในส่วนของความสามารถพื้นเมืองของนักเรียนและการเตรียมการก่อน แต่ยังโดยการทำงานร่วมกันของวิธีการของเขาหรือเธอลักษณะการเรียนรู้และการสอนวิธีการลักษณะการเรียนการสอน วิธีการในการที่บุคคลมีลักษณะแร่รักษาและดึงข้อมูลรวมกันเรียกว่าสไตล์การเรียนรู้ของแต่ละบุคคล รูปแบบการเรียนได้รับการกล่าวถึงอย่างกว้างขวางในวรรณคดีจิตวิทยาการศึกษา (ลกซ์ & Murrell 1987; Schmeck 1988) และโดยเฉพาะในบริบทของริชาร์ด zyxwvutsrqponmlkjihgfedcbaZYXWVUTSRQPONMLKJIHGFEDCBAM Felder ( Ph.D. , มหาวิทยาลัยพรินซ์) เป็น Hoechst Celanese ศาสตราจารย์วิศวกรรมเคมีที่ North Carolina State University, ราลี ยูนิอาร์ Henriques ( Ph.D. , University of North Carolina ที่ Chapel Hill) เป็นฟรี Docente ของภาษา Universidade Estadual de กัมปีกัมปี SBO เปาโลประเทศบราซิล ของการเรียนรู้ภาษาโดยฟอร์ดและลีกจะเก็บรวบรวมของเธอ (ฟอร์ด 1990; Oxford et al, 1991;. Wal- ลูกไม้และฟอร์ด 1992 ฟอร์ดและ Ehrman 1993) และกว่า 30 การเรียนรู้เครื่องมือที่ใช้ในการประเมินรูปแบบได้รับการพัฒนาในรอบสามทศวรรษที่ผ่านมา (สมาคม และ Carger 1985; เซ่น 1987) ที่ไม่ตรงกันร้ายแรงอาจเกิดขึ้นระหว่างรูปแบบการเรียนรู้ของนักเรียนในชั้นเรียนและรูปแบบการเรียนการสอนของอาจารย์ผู้สอน (Felder & Sil- Verman 1988; อเรนซ์ 1993 Oxford et al, 1991;. Schmeck 1988) ที่มีผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นโชคร้าย นักเรียนมีแนวโน้มที่จะเบื่อและไม่ตั้งใจในชั้นเรียนทำไม่ดีในการทดสอบได้รับท้อแท้เกี่ยวกับหลักสูตรและอาจสรุปได้ว่าพวกเขาจะไม่ดีในเรื่องของการเรียนการสอนและให้ขึ้น (Felder & Silver- ชาย 1988; Godleski 1984; ฟอร์ด et al, 1991;. สมิ ธ แอนด์ Renzulli 1984) อาจารย์เผชิญหน้าเกรดต่ำทดสอบการเรียนไม่ตอบสนองหรือไม่เป็นมิตรเข้าร่วมประชุมยากจนและ dropouts อาจจะกลายเป็นมากเกินไปที่สำคัญของนักเรียนของพวกเขา (สิ่งที่ไอเอ็นจีทรัพยากรให้แย่ลง) หรือเริ่มที่จะตั้งคำถามกับความสามารถของตัวเอง