The development of digestive enzyme

The development of digestive enzymes of the stomach (pepsin), pancreas (trypsin, chymotrypsin, amylase, and
lipase) and intestine (alkaline phosphatase)were studied in Great sturgeon or Beluga (Huso huso) from hatching
time to 50th day post hatching. Sampling was carried out immediately after hatching, 111.3, 235.2, 306, 400.2,
490, 612.5, 756 and 906.5 degree days post hatching, ddph (0, 7, 14, 18, 23, 28, 35, 42 and 50 days post hatching,
dph, respectively). Beluga larvae had near 70%mortality during rearing procedure. The highestmortality ratewas
accrued in two stages; firstly, during endogenous feeding (2–9 dph; 30.4–144.9 ddph) and then from a mixed
feeding stage (12 dph; 253.5 ddph) until the starting time of weaning (28 dph; 490 ddph), with values ranging
from 50 to 40% of total mortality, respectively. Furthermore, the results showed that at the onset of exogenous
feeding, gastric glands were already functional as indicated by the steady increase in pepsin specific activity. In
contrast, trypsin and chymotrypsin significantly decreased after the onset of exogenous feeding, showing the importance
of these types of enzymes in the cleavage of yolk proteins during the endogenous feeding phase. Moreover,
amylolytic activity fluctuated considerably over the study period; after onset of exogenous feeding alphaamylase
activity increased (P b 0.05), whereas it reached a maximum value at the end of the study (P b 0.05).
Lipolytic activity was low in the first week (P b 0.05), whereas it increased until the onset of exogenous feeding
and then, until 490 ddph (28 dph) went down again and reached the same amount in the first week. At the end
of the study, lipolytic activity reached 4 times more relative to the activity levels recorded during the first
4 weeks of exogenous feeding. Furthermore, changes in enzyme activities from the stomach and pancreas
were coupled with those in the intestine (brush border membrane), whereas the increase in alkaline phosphatase
from hatching until 111.3 ddph (7 dph) and reaching a maximum value between 111.3 ddph and onset
of exogenous feeding at 235.2 ddph (14 dph), suggested that the Beluga larvae had a developed intestine at
the onset of exogenous feeding. The results obtained from this study proposed that, more Beluga weaned earlier,
more larvae will live and hence weaning should begin immediately after commencement of exogenous feeding.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การพัฒนาเอนไซม์ช่วยย่อยอาหารในกระเพาะอาหาร (เพพซิน), ตับอ่อน (ทริปซิน chymotrypsin, amylase และเอนไซม์ไลเปส) และมีศึกษาดีปลาสเตอร์เจียนหรือปลาสเตอร์เจียนขาว (Huso huso) ลำไส้ (อัลคาไลน์ฟอสฟาเตส) จากฟักไข่เวลา 50 วันลงฟัก สุ่มตัวอย่างได้ดำเนินการทันทีหลังฟัก 111.3, 235.2, 306, 400.2490, 612.5, 756 และระดับ 906.5 วันลงฟัก ddph (0, 7, 14, 18, 23, 28, 35, 42 และ 50 วันลงฟักดีพีเอช ตามลำดับ) ปลาสเตอร์เจียนขาวตัวอ่อนมีใกล้ตาย 70% ระหว่างขั้นตอนการเพาะเลี้ยง Highestmortality ratewasรับรู้ในขั้นที่สอง ประการแรก ใน ระหว่างอาหาร endogenous (ดีพีเอช 2 – 9; 30.4-144.9 ddph) และ จากการผสมอาหารขั้น (ดีพีเอช 12; 253.5 ddph) จนถึงเวลาเริ่มต้นของ weaning (ดีพีเอชที่ 28; 490 ddph), มีค่าตั้งแต่จาก 50 เป็น 40% ของการตายทั้งหมด ตามลำดับ นอกจากนี้ ผลพบว่าอย่างบ่อยต่อมในกระเพาะอาหาร ให้อาหารแล้วได้ทำงานตามที่ระบุในกิจกรรมเพพซิน โดยเพิ่มขึ้นมั่นคง ในความคมชัด ทริปซิน และ chymotrypsin อย่างมีนัยสำคัญลดลงหลังจากเริ่มมีอาการขู่บ่อย แสดงความสำคัญเหล่านี้ชนิดของเอนไซม์ในปริของแดงโปรตีนอาหารระยะ endogenous นอกจากนี้กิจกรรม amylolytic fluctuated มากระยะศึกษา หลังจากเริ่มมีอาการของ alphaamylase ให้อาหารบ่อยกิจกรรมเพิ่มขึ้น (P b 0.05), ในขณะที่ขึ้นถึงค่าสูงสุดท้ายของการศึกษา (P b 0.05)กิจกรรม lipolytic ถูกต่ำสุดในสัปดาห์แรก (P b 0.05), ในขณะที่มันเพิ่มขึ้นจนเริ่มมีอาการของการให้อาหารบ่อยจาก นั้น 490 ddph (ดีพีเอช 28) ลงไปอีก และถึงยอดเงินเดียวกันในสัปดาห์แรก ในตอนท้ายการศึกษา กิจกรรม lipolytic ถึง 4 ครั้งขึ้นไปเทียบระดับกิจกรรมบันทึกในช่วงแรกสัปดาห์ที่ 4 ของการให้อาหารบ่อย นอกจากนี้ การเปลี่ยนแปลงในกิจกรรมของเอนไซม์จากกระเพาะและตับอ่อนได้ควบคู่กับในลำไส้ (แปรงขอบเยื่อ), ในขณะที่การเพิ่มขึ้นของอัลคาไลน์ฟอสฟาเตสจากฟัก 111.3 ddph (ดีพีเอช 7) จนถึงค่าสูงสุดระหว่าง ddph 111.3 และเริ่มมีอาการของบ่อยอาหารที่ ddph 235.2 (14 ดีพีเอช), แนะนำว่า ตัวอ่อนเบลูมีลำไส้ที่พัฒนาที่เริ่มมีอาการของการให้อาหารบ่อย ผลได้รับจากการศึกษานี้เสนอว่า ปลาสเตอร์เจียนขาวมากหย่านมถึงก่อนหน้านี้เพิ่มเติมตัวอ่อนจะอาศัย และ weaning จึง ควรเริ่มต้นทันทีหลังจากที่เริ่มดำเนินการให้อาหารบ่อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การพัฒนาของเอนไซม์ย่อยอาหารของกระเพาะอาหาร (น้ำย่อย), ตับอ่อน (trypsin, chymotrypsin, อะไมเลสและ
ไลเปส) และลำไส้ (ด่าง phosphatase) ได้รับการศึกษาในปลาสเตอร์เจียนที่ยิ่งใหญ่หรือ Beluga (Huso huso) จากฟัก
เวลาในการฟักไข่โพสต์วันที่ 50 การเก็บตัวอย่างได้ดำเนินการทันทีหลังจากที่ฟัก, 111.3, 235.2, 306, 400.2,
490, 612.5, 906.5 และ 756 องศาวันฟักโพสต์, ddph (0, 7, 14, 18, ​​23, 28, 35, 42 และ 50 วันหลังการฟักไข่ ,
DPH ตามลำดับ) ตัวอ่อนมี Beluga ใกล้การตาย 70% ในระหว่างขั้นตอนการเลี้ยง ratewas highestmortality
เกิดขึ้นในสองขั้นตอน; ประการแรกในระหว่างการให้อาหารภายนอก (2-9 DPH; 30.4-144.9 ddph) และจากการผสม
ขั้นตอนการให้อาหาร (12 DPH; 253.5 ddph) จนกว่าจะถึงเวลาเริ่มต้นของการหย่านม (28 DPH; 490 ddph) มีค่าตั้งแต่
จาก 50 40% ของการเสียชีวิตทั้งหมดตามลำดับ นอกจากนี้ผลการศึกษาพบว่าในการโจมตีของภายนอก
ให้อาหารต่อมในกระเพาะอาหารมีอยู่แล้วทำงานตามที่ระบุโดยการเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องในกิจกรรมน้ำย่อยที่เฉพาะเจาะจง ใน
ทางตรงกันข้าม trypsin และ chymotrypsin ลดลงอย่างมีนัยสำคัญหลังจากที่เริ่มมีอาการของการให้อาหารจากภายนอกแสดงให้เห็นถึงความสำคัญ
ของประเภทนี้ของเอนไซม์ในความแตกแยกของโปรตีนไข่แดงในระหว่างขั้นตอนการให้อาหารภายนอก นอกจากนี้
กิจกรรม amylolytic ความผันผวนอย่างมากในช่วงระยะเวลาการศึกษา; หลังจากที่เริ่มมีอาการของการให้อาหาร alphaamylase ภายนอก
กิจกรรมที่เพิ่มขึ้น (P ข 0.05) ในขณะที่มันจะมาถึงค่าสูงสุดในตอนท้ายของการศึกษา (P 0.05 ข).
กิจกรรมสลายไขมันต่ำในสัปดาห์แรก (P ข 0.05) ในขณะที่มันเพิ่มขึ้นจน เริ่มมีอาการของการให้อาหารจากภายนอก
และจากนั้นจนกระทั่ง 490 ddph (28 DPH) ลงไปอีกครั้งและถึงปริมาณที่เท่ากันในสัปดาห์แรก ในตอนท้าย
ของการศึกษา, กิจกรรม lipolytic ถึง 4 เท่าเมื่อเทียบมากขึ้นในระดับกิจกรรมที่บันทึกไว้ในช่วงแรก
4 สัปดาห์ของการให้อาหารจากภายนอก นอกจากนี้การเปลี่ยนแปลงในการทำงานของเอนไซม์จากกระเพาะอาหารและตับอ่อน
ถูกคู่กับผู้ที่อยู่ในลำไส้ (แปรงเยื่อชายแดน) ในขณะที่การเพิ่มขึ้นของด่าง phosphatase
จากการฟักไข่จน 111.3 ddph (7 DPH) และถึงค่าสูงสุดระหว่าง 111.3 ddph และการโจมตี
ของ การให้อาหารจากภายนอกที่ 235.2 ddph (14 DPH) ชี้ให้เห็นว่าตัวอ่อน Beluga มีลำไส้ที่พัฒนาแล้วที่
เริ่มมีอาการของการให้อาหารจากภายนอก ผลที่ได้รับจากการศึกษานี้เสนอว่ามากขึ้น Beluga หย่านมก่อนหน้านี้
ตัวอ่อนมากขึ้นจะมีชีวิตอยู่และด้วยเหตุนี้หย่านมควรเริ่มต้นทันทีหลังจากที่เริ่มต้นของการให้อาหารจากภายนอก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การพัฒนาเอนไซม์ย่อยอาหารในกระเพาะอาหาร ( อักษร ) , ตับอ่อน ( เอนไซม์ไคโมทริปซิน , อะไมเลส และเอนไซม์ไลเปส
) และไส้ ( วันวาเลนไทน์ ) มีการศึกษาในปลาสเตอร์เจียนหรือเบลูก้า ( huso huso ) จากการ
เวลา 50 วันหลังฟัก ทดลองทันทีหลังจากฟัก 111.3 235.2 , , ,
400.2 306 , 490 , 612.5 ให้ 906.5 , ปริญญาวันหลังการฟัก ddph , 0 , 7 , 14 ,18 , 23 , 28 , 35 , 42 และ 50 วันหลังการฟัก
, Inc ตามลำดับ ) เบลูก้า วัยใกล้ 70 % มีอัตราการตายในการเลี้ยงดูขั้นตอน การ highestmortality เลี้ยง
ค้างสองขั้นตอน ; แรกขณะให้อาหารภายใน ( 2 – 9 Inc ; 30.4 และเงินเฟ้อ ddph ) แล้วจากการผสม
ให้อาหารเวที ( 12 Inc ; 253.5 ddph ) จนเริ่มเวลาหย่านม ( 28 Inc ; 490 ddph ) มีค่าตั้งแต่
จาก 50 ถึง 40% ของการตายทั้งหมด ตามลำดับ นอกจากนี้ยังพบว่า ที่เริ่มมีอาการของต่อมในกระเพาะอาหารอาหารภายนอก
, มีอยู่แล้วการทำงานตามที่ระบุโดยเพิ่มขึ้นในกิจกรรมที่เฉพาะเจาะจง เอนไซม์เปปซิน ในทริปสิบโท
ความคมชัดลดลง หลังจากเริ่มให้อาหารจากภายนอก แสดงความสำคัญ
ของเหล่านี้ชนิดของเอนไซม์ในตัวของโปรตีนไข่แดงในระหว่างขั้นตอนการให้อาหารใน . โดย
กิจกรรมไมโลไลติกผันผวนมากระยะเวลาเรียน หลังจากการขจัดอาหารแอลฟาอมัยเลส
กิจกรรมเพิ่มขึ้น ( P B ตามลำดับ ในขณะที่มันมาถึง มูลค่าสูงสุดที่จบการศึกษา ( p B ) ) .
กิจกรรมกับต่ำในสัปดาห์แรก ( P , B + )ในขณะที่มันเพิ่มขึ้นจนเกิด
อาหารจากภายนอกแล้ว จนตอนนี้ ddph ( 28 Inc ) ลงไปอีก และถึงจํานวนเดียวกันในสัปดาห์แรก ในตอนท้าย
การศึกษากิจกรรมกับญาติอีกถึง 4 ครั้งเพื่อกิจกรรมระดับบันทึกในช่วงแรก
4 สัปดาห์ของอาหารจากภายนอก . นอกจากนี้ การเปลี่ยนแปลงในกิจกรรมเอนไซม์จากกระเพาะอาหาร และตับอ่อน
อยู่คู่กับผู้ที่อยู่ในลำไส้ ( Membrane ชายแดนแปรง ) ในขณะที่การเพิ่มอัลคาไลน์ ฟอสฟาเตส
จากฟักจน 111.3 ddph ( 7 Inc ) และสูงสุดถึงค่าระหว่าง 111.3 ddph และ onset
ให้อาหารจากภายนอกที่ 235.2 ddph ( 14 , Inc ) พบว่าตัวอ่อนมีการพัฒนาไส้ที่เบลูก้า
การโจมตีการให้อาหารจากภายนอก . ผลที่ได้จากการศึกษานี้เสนอว่าเบลูก้ายิ่งหย่านมก่อน
ตัวอ่อนมากกว่าจะมีชีวิตอยู่และจึงหย่านมควรเริ่มต้นทันทีหลังจากการเริ่มให้อาหารจากภายนอก .