Vocal commiseration strategies are

Vocal commiseration strategies are a family of four strategies that Smith (2009, p. 124) describes as ones in which the organization expresses empathy and understanding about the misfortune suffered by its publics: (a) concern through which the organization expresses that it is not indifferent to a problem, without admitting guilt, (b) condolence in which the organization expresses grief over someone’s loss or misfortune, again without admitting guilt, (c) regret which involves admitting sorrow and remorse for a situation with a wish that an event had not happened, and finally (d) apology which involves publicly accepting full responsibility and asking forgiveness.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กลยุทธ์ vocal commiseration เป็นครอบครัวกลยุทธ์สี่ที่สมิธ (2009, p. 124) อธิบายเป็น คนในการที่ องค์กรแสดงเอาใจใส่และความเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องรับของชน: (ก) ปัญหาที่องค์กรแสดงว่า ไม่สนใจกับปัญหา ไม่ มี admitting ความผิด (b) condolence ที่องค์กรแสดงความเศร้าโศกสูญเสียหรือโชคร้ายของคน อีกไม่ admitting ความผิด ริเกร็ต (c) ซึ่งเกี่ยวข้องกับ admitting ความเสียใจและเลือดเย็นในสถานการณ์ที่มีความปรารถนาที่ไม่เกิดเหตุการณ์ และสุดท้ายขอโทษ (d) ซึ่งเกี่ยวข้องกับเผยยอมรับความรับผิดชอบทั้งหมด และขออภัยโทษ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กลยุทธ์ความสังเวชแกนนำเป็นครอบครัวของสี่กลยุทธ์ที่สมิ ธ (2009, หน้า 124.) อธิบายว่าคนที่องค์กรเป็นการแสดงออกถึงความเห็นอกเห็นใจและความเข้าใจเกี่ยวกับความโชคร้ายที่ได้รับความเดือดร้อนโดยสาธารณชนของ (ก) ความกังวลผ่านที่องค์กรเป็นการแสดงออกถึงว่ามันไม่ได้ ไม่แยแสกับปัญหาที่เกิดขึ้นโดยไม่ยอมรับความผิด (ข) แสดงความเสียใจในการที่องค์กรเป็นการแสดงออกถึงความเศร้าโศกกับการสูญเสียของใครบางคนหรือโชคร้ายอีกครั้งโดยไม่ยอมรับความผิด (ค) เสียใจที่เกี่ยวข้องกับการยอมรับความเศร้าโศกและความสำนึกผิดกับสถานการณ์ที่มีความปรารถนาว่าเหตุการณ์มี ไม่ได้เกิดขึ้นและในที่สุด (ง) ที่เกี่ยวข้องกับการขอโทษต่อสาธารณชนยอมรับความรับผิดชอบอย่างเต็มที่และขอการให้อภัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กลยุทธ์ที่ทำให้รู้สึกเศร้าเสียใจ ร้องเป็นครอบครัวสี่กลยุทธ์ที่สมิธ ( 2552 , หน้า 124 ) อธิบายว่าสิ่งที่องค์กรแสดงความเห็นใจและเข้าใจความเดือดร้อนของประชาชนโชคร้าย ( ) ซึ่งแสดงความกังวลผ่านองค์กรที่ไม่เพิกเฉยต่อปัญหา โดยไม่ยอมรับความผิด( b ) แสดงความเสียใจที่องค์กรแสดงความโศกเศร้าจากการสูญเสียใครบางคน หรือ โชคร้ายอีกครั้งโดยไม่ยอมรับความผิด , ( C ) ซึ่งเกี่ยวข้องกับการยอมรับความเศร้า และเสียใจต่อสถานการณ์ ด้วยหวังว่า เหตุการณ์ยังไม่เกิดขึ้น และในที่สุด ( D ) ขอโทษที่เกี่ยวข้องกับสาธารณชนยอมรับความรับผิดชอบเต็ม และขอให้ยกโทษให้