- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Behavioral safety can actually be c
Behavioral safety can actually be conceptualized as fitting into any
level of the hierarchy whenever implementation or evaluation of a
control depends on behavior change. For example, in some variations of
behavioral-safety processes observers are trained to identify and record
potentially hazardous conditions and equipment to be fixed, with the
goal of eliminating the threat. Behavioral-safety texts also advocate
active positive involvement of supervisors, safety experts (such as safety
engineers), and managers as administrative controls in the process. In
addition, awareness campaigns and comprehensive safety training are
prominent features of a state-of-the-art behavioral-safety process.
Finally, the use of Personal Protective Equipment can be recorded
through peer observation, which offers opportunities for feedback and
even recognition for high levels of use.
Most accounts of the origins of behavioral safety credit Herbert W.
Heinrich's identification of human behavior in the 1930s as an important
factor in occupational safety (Heinrich, 1931; Heinrich, Petersen, & Roos,
1980). Heinrich argued that the overwhelming majority of workplace
injuries were the result of unsafe actions by workers. To prevent or
reduce unsafe behaviors and thus the risk of injuries, Heinrich advocated
engineering controls, as well as non engineering interventions such as
safety training, hiring on the basis of safety-related selection criteria,
progressive disciplinary programs, and, as a last resort termination of
repeated safety violators (Heinrich et al., 1980). Unfortunately, reports of
behavior-based safety implementations that over-emphasized behavioral
controls at the expense of improving unsafe conditions led to
the common criticism that behavior-based safety “blames the worker”(Cooper,
2003). While being sensitive to this criticism, contemporary
behavioral safety providers eschew negative or coercive methods, and
they regard behavioral approaches as just one of many components
in a comprehensive safety program. Furthermore, behavioral safety
processes are not intended to replace other control technologies or
approaches (Cooper, 2003).
Because current behavioral safety providers and researchers emphasize
positive reinforcement as a method for addressing variability in safety
performance, contemporary behavioral safety processes were influenced
arguably more by the psychologist B. F. Skinner than by Heinrich. In fact,
the application of Skinner's principles of reinforcement to occupational
safety and health is one of psychology's important contributions to society
(Zimbardo, 2004). Systematic research on the behavioral approach to
organizational issues, including safety began in 1977 with the Journal of
Organizational Behavior Management, which was dedicated to the
scientific analysis of work-related performance, mainly froma Skinnerian
perspective. Two separate papers by Komaki, Barwick, and Scott (1978)
and Smith, Anger, and Uslan (1978) published in 1978 are probably the
first two empirical investigations of safety behavior that combined
training, performance feedback, and reinforcement to increase the
frequency of safe behaviors in manufacturing settings. Since these early
studies, the field of behavioral safety has evolved into numerous variations
(Agnew & Snyder, 2002; Geller, 2001; Krause, 1997; McSween, 2003).
Many scientific studies and anecdotal reports support the claims of
behavioral safety proponents that lasting injury reductions can be
achieved through some form of behavioral safety process (Agnew &
Snyder, 2002; Grindle et al., 2000; Krause et al., 1999). However, because
specific intervention practices vary considerably, and because fewstudies
have systematically evaluated and compared the various approaches, it is
difficult for safety professionals to identify best practices. Nevertheless,
contemporary behavioral safetyapproaches have increased inpopularity,
an
d they appear to be an important component of comprehensive injury
prevention programs, especially when at-risk behaviors persist even
after other controls have been implemented.
level of the hierarchy whenever implementation or evaluation of a
control depends on behavior change. For example, in some variations of
behavioral-safety processes observers are trained to identify and record
potentially hazardous conditions and equipment to be fixed, with the
goal of eliminating the threat. Behavioral-safety texts also advocate
active positive involvement of supervisors, safety experts (such as safety
engineers), and managers as administrative controls in the process. In
addition, awareness campaigns and comprehensive safety training are
prominent features of a state-of-the-art behavioral-safety process.
Finally, the use of Personal Protective Equipment can be recorded
through peer observation, which offers opportunities for feedback and
even recognition for high levels of use.
Most accounts of the origins of behavioral safety credit Herbert W.
Heinrich's identification of human behavior in the 1930s as an important
factor in occupational safety (Heinrich, 1931; Heinrich, Petersen, & Roos,
1980). Heinrich argued that the overwhelming majority of workplace
injuries were the result of unsafe actions by workers. To prevent or
reduce unsafe behaviors and thus the risk of injuries, Heinrich advocated
engineering controls, as well as non engineering interventions such as
safety training, hiring on the basis of safety-related selection criteria,
progressive disciplinary programs, and, as a last resort termination of
repeated safety violators (Heinrich et al., 1980). Unfortunately, reports of
behavior-based safety implementations that over-emphasized behavioral
controls at the expense of improving unsafe conditions led to
the common criticism that behavior-based safety “blames the worker”(Cooper,
2003). While being sensitive to this criticism, contemporary
behavioral safety providers eschew negative or coercive methods, and
they regard behavioral approaches as just one of many components
in a comprehensive safety program. Furthermore, behavioral safety
processes are not intended to replace other control technologies or
approaches (Cooper, 2003).
Because current behavioral safety providers and researchers emphasize
positive reinforcement as a method for addressing variability in safety
performance, contemporary behavioral safety processes were influenced
arguably more by the psychologist B. F. Skinner than by Heinrich. In fact,
the application of Skinner's principles of reinforcement to occupational
safety and health is one of psychology's important contributions to society
(Zimbardo, 2004). Systematic research on the behavioral approach to
organizational issues, including safety began in 1977 with the Journal of
Organizational Behavior Management, which was dedicated to the
scientific analysis of work-related performance, mainly froma Skinnerian
perspective. Two separate papers by Komaki, Barwick, and Scott (1978)
and Smith, Anger, and Uslan (1978) published in 1978 are probably the
first two empirical investigations of safety behavior that combined
training, performance feedback, and reinforcement to increase the
frequency of safe behaviors in manufacturing settings. Since these early
studies, the field of behavioral safety has evolved into numerous variations
(Agnew & Snyder, 2002; Geller, 2001; Krause, 1997; McSween, 2003).
Many scientific studies and anecdotal reports support the claims of
behavioral safety proponents that lasting injury reductions can be
achieved through some form of behavioral safety process (Agnew &
Snyder, 2002; Grindle et al., 2000; Krause et al., 1999). However, because
specific intervention practices vary considerably, and because fewstudies
have systematically evaluated and compared the various approaches, it is
difficult for safety professionals to identify best practices. Nevertheless,
contemporary behavioral safetyapproaches have increased inpopularity,
an
d they appear to be an important component of comprehensive injury
prevention programs, especially when at-risk behaviors persist even
after other controls have been implemented.
0/5000
พฤติกรรมความปลอดภัยสามารถจริงสามารถ conceptualized เป็น fitting ลงในระดับของลำดับชั้นเมื่อนำไปใช้หรือการประเมินการควบคุมการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมนั้น ในบางรูปแบบของตัวอย่างมีการฝึกอบรมผู้สังเกตการณ์กระบวนการพฤติกรรมความปลอดภัยในการระบุ และบันทึกเกิดอันตรายต่อสภาพและอุปกรณ์ที่จะ fixed มีการเป้าหมายของการกำจัดการคุกคาม นอกจากนี้ยังสนับสนุนข้อความของพฤติกรรมความปลอดภัยมีส่วนร่วมบวกใช้งานของผู้บังคับบัญชา ผู้เชี่ยวชาญด้านความปลอดภัย (เช่นความปลอดภัยวิศวกร), และผู้จัดการเป็นผู้ดูแลควบคุมในกระบวนการ ในเพิ่ม เสริมความรู้ และฝึกอบรมความปลอดภัยครอบคลุมคุณสมบัติเด่นของกระบวนการพฤติกรรมความปลอดภัยทันสมัยในที่สุด สามารถบันทึกการใช้อุปกรณ์ป้องกันส่วนบุคคลผ่านการสังเกตเพื่อน ที่ให้โอกาสสำหรับความคิดเห็น และการรับรู้แม้ในระดับสูงของใช้เฮอร์เบิร์ต W. เครดิตบัญชีส่วนใหญ่กำเนิดของพฤติกรรมความปลอดภัยIdentification ของไฮน์ริชของพฤติกรรมมนุษย์ในช่วงทศวรรษ 1930 เป็นสำคัญปัจจัยด้านความปลอดภัยอาชีว (ไฮน์ริช 1931 ไฮน์ริช Petersen และห้อง พัก1980) . ไฮน์ริชโต้เถียงที่ส่วนใหญ่ทำงานผลของการกระทำที่ไม่ปลอดภัยโดยคนงานบาดเจ็บได้ เพื่อป้องกัน หรือลดพฤติกรรมที่ไม่ปลอดภัย และความเสี่ยงของการบาดเจ็บ ไฮน์ริช advocatedวิศวกรรมควบคุม รวมทั้งงานวิศวกรรมไม่ใช่เช่นฝึกอบรมความปลอดภัย จ้างตามเงื่อนไขการเลือกที่เกี่ยวข้องกับความปลอดภัยโปรแกรมวินัยก้าวหน้า และ จ้างเป็นรีสอร์ทสุดท้ายของผู้ฝ่าฝืนความปลอดภัยซ้ำ (ไฮน์ริช et al., 1980) อับ รายงานใช้งานความปลอดภัยตามลักษณะการทำงานที่มากเกินไปเน้นพฤติกรรมควบคุมค่าใช้จ่ายปรับปรุงนำไปสู่สภาพที่ไม่ปลอดภัยวิจารณ์ทั่วไปที่ความปลอดภัยตามลักษณะการทำงาน " blames "(Cooper, ผู้ปฏิบัติงาน2003) ในขณะที่มีความไวต่อการวิจารณ์อย่างนี้ ร่วมสมัยวิธีการลบ หรือ coercive, eschew ผู้ให้บริการความปลอดภัยพฤติกรรม และพวกเขาพิจารณาแนวทางพฤติกรรมเป็นเพียงหนึ่งในหลายส่วนประกอบในโปรแกรมความปลอดภัยที่ครอบคลุม นอกจากนี้ พฤติกรรมความปลอดภัยกระบวนการไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนเทคโนโลยีควบคุมอื่น ๆ หรือวิธี (คูเปอร์ 2003)เนื่องจากผู้ให้บริการความปลอดภัยพฤติกรรมปัจจุบันและนักวิจัยเน้นเสริมแรงทางบวกเป็นวิธีการแก้ปัญหาสำหรับความผันผวนในด้านความปลอดภัยประสิทธิภาพการทำงาน กระบวนการพฤติกรรมปลอดภัยทันสมัยได้ influencedว่ายิ่งขึ้นจิตวิทยาสกินเนอร์ F. B. มากกว่า โดยไฮน์ริช อันที่จริงการประยุกต์ใช้หลักการเสริมแรงของสกินเนอร์การอาชีวสุขภาพและความปลอดภัยเป็นหนึ่งในผลงานที่สำคัญของจิตวิทยาสังคม(Zimbardo, 2004) วิธีพฤติกรรมการวิจัยระบบปัญหาองค์กร รวมทั้งความปลอดภัยเริ่มต้นใน 1977 ด้วยสมุดรายวันองค์กรพฤติกรรมจัดการ ซึ่งอุทิศตนเพื่อการscientific การวิเคราะห์ที่เกี่ยวข้องกับการทำงานประสิทธิภาพการทำงาน ส่วนใหญ่ froma Skinnerianมุมมองของ เอกสารที่แยกต่างหากสอง โดยโคะมะกิ Barwick และสก็อต (1978)สมิธ ความโกรธ และ Uslan (1978) ประกาศอธิบดีจะคงfirst สองสอบสวนผลของพฤติกรรมความปลอดภัยที่รวมฝึกอบรม ประสิทธิภาพการทำงานความคิดเห็น และเหล็กเสริมเพื่อเพิ่มการความถี่ของพฤติกรรมที่ปลอดภัยในการผลิตการตั้งค่า ตั้งแต่ช่วงต้นเหล่านี้ศึกษา field ของพฤติกรรมความปลอดภัยมีพัฒนาในรูปแบบต่าง ๆ มากมาย(Agnew และ Snyder, 2002 Geller, 2001 Krause, 1997 McSween, 2003)Scientific ศึกษาและรายงานเล็ก ๆ จำนวนมากสนับสนุนการเรียกร้องของพฤติกรรมความปลอดภัย proponents ที่ยาวนานลดการบาดเจ็บได้ได้ผ่านรูปแบบของพฤติกรรมปลอดภัย (Agnew &Snyder, 2002 Grindle และ al., 2000 Krause et al., 1999) อย่างไรก็ตาม เนื่องจากปฏิบัติการแทรกแซงของ specific แตกต่างกันมาก และ fewstudiesมีระบบประเมิน และเปรียบเทียบวิธีการต่าง ๆ เป็นdifficult สำหรับผู้เชี่ยวชาญด้านความปลอดภัยในการระบุแนวทางปฏิบัติ อย่างไรก็ตามsafetyapproaches พฤติกรรมร่วมสมัยได้เพิ่ม inpopularityมีd จะปรากฏเป็น ส่วนประกอบสำคัญของการบาดเจ็บมากมายป้องกันโปรแกรม โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีความเสี่ยงพฤติกรรมคงอยู่แม้หลังจากมีการใช้ตัวควบคุมอื่น ๆ
การแปล กรุณารอสักครู่..
Behavioral safety can actually be conceptualized as fitting into any
level of the hierarchy whenever implementation or evaluation of a
control depends on behavior change. For example, in some variations of
behavioral-safety processes observers are trained to identify and record
potentially hazardous conditions and equipment to be fixed, with the
goal of eliminating the threat. Behavioral-safety texts also advocate
active positive involvement of supervisors, safety experts (such as safety
engineers), and managers as administrative controls in the process. In
addition, awareness campaigns and comprehensive safety training are
prominent features of a state-of-the-art behavioral-safety process.
Finally, the use of Personal Protective Equipment can be recorded
through peer observation, which offers opportunities for feedback and
even recognition for high levels of use.
Most accounts of the origins of behavioral safety credit Herbert W.
Heinrich's identification of human behavior in the 1930s as an important
factor in occupational safety (Heinrich, 1931; Heinrich, Petersen, & Roos,
1980). Heinrich argued that the overwhelming majority of workplace
injuries were the result of unsafe actions by workers. To prevent or
reduce unsafe behaviors and thus the risk of injuries, Heinrich advocated
engineering controls, as well as non engineering interventions such as
safety training, hiring on the basis of safety-related selection criteria,
progressive disciplinary programs, and, as a last resort termination of
repeated safety violators (Heinrich et al., 1980). Unfortunately, reports of
behavior-based safety implementations that over-emphasized behavioral
controls at the expense of improving unsafe conditions led to
the common criticism that behavior-based safety “blames the worker”(Cooper,
2003). While being sensitive to this criticism, contemporary
behavioral safety providers eschew negative or coercive methods, and
they regard behavioral approaches as just one of many components
in a comprehensive safety program. Furthermore, behavioral safety
processes are not intended to replace other control technologies or
approaches (Cooper, 2003).
Because current behavioral safety providers and researchers emphasize
positive reinforcement as a method for addressing variability in safety
performance, contemporary behavioral safety processes were influenced
arguably more by the psychologist B. F. Skinner than by Heinrich. In fact,
the application of Skinner's principles of reinforcement to occupational
safety and health is one of psychology's important contributions to society
(Zimbardo, 2004). Systematic research on the behavioral approach to
organizational issues, including safety began in 1977 with the Journal of
Organizational Behavior Management, which was dedicated to the
scientific analysis of work-related performance, mainly froma Skinnerian
perspective. Two separate papers by Komaki, Barwick, and Scott (1978)
and Smith, Anger, and Uslan (1978) published in 1978 are probably the
first two empirical investigations of safety behavior that combined
training, performance feedback, and reinforcement to increase the
frequency of safe behaviors in manufacturing settings. Since these early
studies, the field of behavioral safety has evolved into numerous variations
(Agnew & Snyder, 2002; Geller, 2001; Krause, 1997; McSween, 2003).
Many scientific studies and anecdotal reports support the claims of
behavioral safety proponents that lasting injury reductions can be
achieved through some form of behavioral safety process (Agnew &
Snyder, 2002; Grindle et al., 2000; Krause et al., 1999). However, because
specific intervention practices vary considerably, and because fewstudies
have systematically evaluated and compared the various approaches, it is
difficult for safety professionals to identify best practices. Nevertheless,
contemporary behavioral safetyapproaches have increased inpopularity,
an
d they appear to be an important component of comprehensive injury
prevention programs, especially when at-risk behaviors persist even
after other controls have been implemented.
level of the hierarchy whenever implementation or evaluation of a
control depends on behavior change. For example, in some variations of
behavioral-safety processes observers are trained to identify and record
potentially hazardous conditions and equipment to be fixed, with the
goal of eliminating the threat. Behavioral-safety texts also advocate
active positive involvement of supervisors, safety experts (such as safety
engineers), and managers as administrative controls in the process. In
addition, awareness campaigns and comprehensive safety training are
prominent features of a state-of-the-art behavioral-safety process.
Finally, the use of Personal Protective Equipment can be recorded
through peer observation, which offers opportunities for feedback and
even recognition for high levels of use.
Most accounts of the origins of behavioral safety credit Herbert W.
Heinrich's identification of human behavior in the 1930s as an important
factor in occupational safety (Heinrich, 1931; Heinrich, Petersen, & Roos,
1980). Heinrich argued that the overwhelming majority of workplace
injuries were the result of unsafe actions by workers. To prevent or
reduce unsafe behaviors and thus the risk of injuries, Heinrich advocated
engineering controls, as well as non engineering interventions such as
safety training, hiring on the basis of safety-related selection criteria,
progressive disciplinary programs, and, as a last resort termination of
repeated safety violators (Heinrich et al., 1980). Unfortunately, reports of
behavior-based safety implementations that over-emphasized behavioral
controls at the expense of improving unsafe conditions led to
the common criticism that behavior-based safety “blames the worker”(Cooper,
2003). While being sensitive to this criticism, contemporary
behavioral safety providers eschew negative or coercive methods, and
they regard behavioral approaches as just one of many components
in a comprehensive safety program. Furthermore, behavioral safety
processes are not intended to replace other control technologies or
approaches (Cooper, 2003).
Because current behavioral safety providers and researchers emphasize
positive reinforcement as a method for addressing variability in safety
performance, contemporary behavioral safety processes were influenced
arguably more by the psychologist B. F. Skinner than by Heinrich. In fact,
the application of Skinner's principles of reinforcement to occupational
safety and health is one of psychology's important contributions to society
(Zimbardo, 2004). Systematic research on the behavioral approach to
organizational issues, including safety began in 1977 with the Journal of
Organizational Behavior Management, which was dedicated to the
scientific analysis of work-related performance, mainly froma Skinnerian
perspective. Two separate papers by Komaki, Barwick, and Scott (1978)
and Smith, Anger, and Uslan (1978) published in 1978 are probably the
first two empirical investigations of safety behavior that combined
training, performance feedback, and reinforcement to increase the
frequency of safe behaviors in manufacturing settings. Since these early
studies, the field of behavioral safety has evolved into numerous variations
(Agnew & Snyder, 2002; Geller, 2001; Krause, 1997; McSween, 2003).
Many scientific studies and anecdotal reports support the claims of
behavioral safety proponents that lasting injury reductions can be
achieved through some form of behavioral safety process (Agnew &
Snyder, 2002; Grindle et al., 2000; Krause et al., 1999). However, because
specific intervention practices vary considerably, and because fewstudies
have systematically evaluated and compared the various approaches, it is
difficult for safety professionals to identify best practices. Nevertheless,
contemporary behavioral safetyapproaches have increased inpopularity,
an
d they appear to be an important component of comprehensive injury
prevention programs, especially when at-risk behaviors persist even
after other controls have been implemented.
การแปล กรุณารอสักครู่..
ความปลอดภัยพฤติกรรมจริงสามารถ conceptualized เป็นจึงตัดเข้าไปในระดับของลำดับชั้นใด ๆเมื่อใดก็ตามที่การปฏิบัติหรือการประเมิน
การควบคุมขึ้นอยู่กับการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม ตัวอย่างเช่นในบางรูปแบบของพฤติกรรม
ความปลอดภัยกระบวนการผู้สังเกตการณ์การฝึกอบรมเพื่อระบุและบันทึก
เงื่อนไขที่อาจเป็นอันตรายและอุปกรณ์ที่จะถ่ายทอด xed กับ
เป้าหมายของการกำจัดภัยคุกคามข้อความความปลอดภัยพฤติกรรมยังสนับสนุนการมีส่วนร่วมที่ใช้งานของ
บวก ศึกษานิเทศก์ ผู้เชี่ยวชาญด้านความปลอดภัย ( เช่นวิศวกรความปลอดภัย
) และผู้จัดการการควบคุมการบริหารจัดการในกระบวนการ ใน
นอกจากนี้แคมเปญความตระหนักและการฝึกอบรมความปลอดภัยที่ครอบคลุมเป็น
จุดเด่นของกระบวนการความปลอดภัย behavioral state - of - the - art
ในที่สุด การใช้อุปกรณ์ป้องกันอันตรายส่วนบุคคลสามารถบันทึก
จากการสังเกตของเพื่อนที่เสนอโอกาสสำหรับความคิดเห็นและ
แม้รับรู้ระดับใช้ .
ที่สุดบัญชีต้นกำเนิดของพฤติกรรมของ เฮอร์เบิร์ต ดับบลิว เครดิตความปลอดภัย
ไฮน์ริช identi การถ่ายทอดพฤติกรรมของมนุษย์ในช่วงทศวรรษที่ 1930 เป็นปัจจัยสําคัญ
ความปลอดภัย ( ไฮน์ริช , 1931 ; ไฮน์ริช ปีเตอร์เซน&รูส
, , , 1980 ) ไฮน์ริช แย้งว่ายุ่งยากส่วนใหญ่ที่ทำงาน
บาดเจ็บ เป็นผลจากการกระทำที่ไม่ปลอดภัย โดยคนงาน เพื่อป้องกันหรือลดพฤติกรรมที่ไม่ปลอดภัยและ
ดังนั้นความเสี่ยงของการบาดเจ็บ , ไฮน์ริช สนับสนุน
วิศวกรรมการควบคุม ตลอดจนการแทรกแซงองค์กรวิศวกรรมเช่น
การฝึกอบรมความปลอดภัย เช่าบนพื้นฐานของความปลอดภัยที่เกี่ยวข้องกับเกณฑ์การคัดเลือก ,
ก้าวหน้าโปรแกรม ด้านวินัยและการเลิกจ้างเป็นรีสอร์ทสุดท้ายของ
ซ้ำละเมิดความปลอดภัย ( Heinrich et al . , 1980 ) แต่น่าเสียดายที่รายงานพฤติกรรมตามการใช้งานความปลอดภัยที่เน้นการควบคุมพฤติกรรม
ที่ค่าใช้จ่ายของการปรับปรุงเงื่อนไขที่ไม่ปลอดภัยทำให้
ทั่วไปวิจารณ์ว่า " พฤติกรรมความปลอดภัยตามโทษคนงาน " ( คูเปอร์
2003 ) ในขณะที่มีความร่วมสมัย
วิจารณ์นี้ผู้ให้บริการด้านความปลอดภัยเชิงลบหรือการบังคับวิธีการหลบเลี่ยง และพิจารณาแนวทางพฤติกรรม
พวกเขาเพียงหนึ่งในหลายองค์ประกอบ
ในโปรแกรมความปลอดภัยที่ครอบคลุม นอกจากนี้ กระบวนการ
พฤติกรรมความปลอดภัยไม่ได้มีวัตถุประสงค์เพื่อแทนที่เทคโนโลยีอื่น ๆหรือวิธีการควบคุม
( คูเปอร์ , 2003 ) .
เพราะปัจจุบันพฤติกรรมความปลอดภัยผู้ให้บริการและนักวิจัยเน้น
การเสริมแรงทางบวกเป็นวิธีเรียกความแปรปรวนในประสิทธิภาพความปลอดภัย
กระบวนการความปลอดภัยพฤติกรรมร่วมสมัยในfl uenced
arguably เพิ่มเติมโดยนักจิตวิทยาบี. เอฟ. สกินเนอร์มากกว่า โดยเฮนริช ในความเป็นจริง
การประยุกต์ใช้หลักการของการเสริมแรงของสกินเนอร์ เพื่อความปลอดภัย
และสุขภาพเป็นหนึ่งของจิตวิทยาสําคัญต่อสังคม
( ซิมบาร์โด , 2004 )การวิจัยอย่างเป็นระบบวิธีพฤติกรรม
ปัญหาองค์การความปลอดภัยรวมทั้งเริ่มขึ้นในปี 1977 กับวารสารการจัดการพฤติกรรมองค์กร ซึ่งเขาทุ่มเทให้
scienti จึง c การวิเคราะห์เกี่ยวกับงานแสดง ส่วนใหญ่มีมุมมอง skinnerian
สองแยกเอกสารโดยมะกิ barwick , และ Scott ( 1978 )
และสมิธ ความโกรธและ uslan ( 1978 ) ที่ตีพิมพ์ในปี 1978 มีคง
จึงตัดสินใจเดินทางสองเชิงประจักษ์สอบสวนพฤติกรรมความปลอดภัยที่รวม
การฝึกซ้อม การแสดงความคิดเห็น และเสริมแรงเพื่อเพิ่มความถี่ของพฤติกรรมที่ปลอดภัยในการตั้งค่า
ผลิต ตั้งแต่ก่อนการศึกษา
เหล่านี้จึงละมั่ง ความปลอดภัยของพฤติกรรมมีวิวัฒนาการมาเป็นหลายรูปแบบ
( แอกนิว& สไนเดอร์ , 2002 ; เกลเลอร์ , 2001 ; mcsween เคราส์ , 1997 ; ,2003 ) .
หลาย scienti จึง C การศึกษาและจดรายงานสนับสนุนการเรียกร้องของผู้เสนอพฤติกรรมที่ลดการบาดเจ็บความปลอดภัย
ความยั่งยืนสามารถผ่านบางรูปแบบความปลอดภัยของกระบวนการเชิงพฤติกรรม ( แอกนิว&
สไนเดอร์ , 2002 ; กรินเดิล et al . , 2000 ; ครอส et al . , 1999 ) อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการแทรกแซงการปฏิบัติ C
กาจึงแตกต่างกันมาก และเพราะ fewstudies
ต้องมีระบบการประเมินและเปรียบเทียบวิธีการต่าง ๆ มันคือระดับศาสนา เพื่อความปลอดภัยจึง
ผู้เชี่ยวชาญระบุวิธีปฏิบัติที่ดีที่สุด อย่างไรก็ตาม ,
safetyapproaches พฤติกรรมร่วมสมัยได้เพิ่มขึ้น inpopularity
D , ที่พวกเขาดูเหมือนจะเป็นองค์ประกอบที่สำคัญของโปรแกรมการป้องกันการบาดเจ็บ
อย่างละเอียด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพฤติกรรมเสี่ยงยังคงมีอยู่แม้
หลังจากการควบคุมอื่น ๆ ได้ถูกนำมาใช้
การควบคุมขึ้นอยู่กับการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม ตัวอย่างเช่นในบางรูปแบบของพฤติกรรม
ความปลอดภัยกระบวนการผู้สังเกตการณ์การฝึกอบรมเพื่อระบุและบันทึก
เงื่อนไขที่อาจเป็นอันตรายและอุปกรณ์ที่จะถ่ายทอด xed กับ
เป้าหมายของการกำจัดภัยคุกคามข้อความความปลอดภัยพฤติกรรมยังสนับสนุนการมีส่วนร่วมที่ใช้งานของ
บวก ศึกษานิเทศก์ ผู้เชี่ยวชาญด้านความปลอดภัย ( เช่นวิศวกรความปลอดภัย
) และผู้จัดการการควบคุมการบริหารจัดการในกระบวนการ ใน
นอกจากนี้แคมเปญความตระหนักและการฝึกอบรมความปลอดภัยที่ครอบคลุมเป็น
จุดเด่นของกระบวนการความปลอดภัย behavioral state - of - the - art
ในที่สุด การใช้อุปกรณ์ป้องกันอันตรายส่วนบุคคลสามารถบันทึก
จากการสังเกตของเพื่อนที่เสนอโอกาสสำหรับความคิดเห็นและ
แม้รับรู้ระดับใช้ .
ที่สุดบัญชีต้นกำเนิดของพฤติกรรมของ เฮอร์เบิร์ต ดับบลิว เครดิตความปลอดภัย
ไฮน์ริช identi การถ่ายทอดพฤติกรรมของมนุษย์ในช่วงทศวรรษที่ 1930 เป็นปัจจัยสําคัญ
ความปลอดภัย ( ไฮน์ริช , 1931 ; ไฮน์ริช ปีเตอร์เซน&รูส
, , , 1980 ) ไฮน์ริช แย้งว่ายุ่งยากส่วนใหญ่ที่ทำงาน
บาดเจ็บ เป็นผลจากการกระทำที่ไม่ปลอดภัย โดยคนงาน เพื่อป้องกันหรือลดพฤติกรรมที่ไม่ปลอดภัยและ
ดังนั้นความเสี่ยงของการบาดเจ็บ , ไฮน์ริช สนับสนุน
วิศวกรรมการควบคุม ตลอดจนการแทรกแซงองค์กรวิศวกรรมเช่น
การฝึกอบรมความปลอดภัย เช่าบนพื้นฐานของความปลอดภัยที่เกี่ยวข้องกับเกณฑ์การคัดเลือก ,
ก้าวหน้าโปรแกรม ด้านวินัยและการเลิกจ้างเป็นรีสอร์ทสุดท้ายของ
ซ้ำละเมิดความปลอดภัย ( Heinrich et al . , 1980 ) แต่น่าเสียดายที่รายงานพฤติกรรมตามการใช้งานความปลอดภัยที่เน้นการควบคุมพฤติกรรม
ที่ค่าใช้จ่ายของการปรับปรุงเงื่อนไขที่ไม่ปลอดภัยทำให้
ทั่วไปวิจารณ์ว่า " พฤติกรรมความปลอดภัยตามโทษคนงาน " ( คูเปอร์
2003 ) ในขณะที่มีความร่วมสมัย
วิจารณ์นี้ผู้ให้บริการด้านความปลอดภัยเชิงลบหรือการบังคับวิธีการหลบเลี่ยง และพิจารณาแนวทางพฤติกรรม
พวกเขาเพียงหนึ่งในหลายองค์ประกอบ
ในโปรแกรมความปลอดภัยที่ครอบคลุม นอกจากนี้ กระบวนการ
พฤติกรรมความปลอดภัยไม่ได้มีวัตถุประสงค์เพื่อแทนที่เทคโนโลยีอื่น ๆหรือวิธีการควบคุม
( คูเปอร์ , 2003 ) .
เพราะปัจจุบันพฤติกรรมความปลอดภัยผู้ให้บริการและนักวิจัยเน้น
การเสริมแรงทางบวกเป็นวิธีเรียกความแปรปรวนในประสิทธิภาพความปลอดภัย
กระบวนการความปลอดภัยพฤติกรรมร่วมสมัยในfl uenced
arguably เพิ่มเติมโดยนักจิตวิทยาบี. เอฟ. สกินเนอร์มากกว่า โดยเฮนริช ในความเป็นจริง
การประยุกต์ใช้หลักการของการเสริมแรงของสกินเนอร์ เพื่อความปลอดภัย
และสุขภาพเป็นหนึ่งของจิตวิทยาสําคัญต่อสังคม
( ซิมบาร์โด , 2004 )การวิจัยอย่างเป็นระบบวิธีพฤติกรรม
ปัญหาองค์การความปลอดภัยรวมทั้งเริ่มขึ้นในปี 1977 กับวารสารการจัดการพฤติกรรมองค์กร ซึ่งเขาทุ่มเทให้
scienti จึง c การวิเคราะห์เกี่ยวกับงานแสดง ส่วนใหญ่มีมุมมอง skinnerian
สองแยกเอกสารโดยมะกิ barwick , และ Scott ( 1978 )
และสมิธ ความโกรธและ uslan ( 1978 ) ที่ตีพิมพ์ในปี 1978 มีคง
จึงตัดสินใจเดินทางสองเชิงประจักษ์สอบสวนพฤติกรรมความปลอดภัยที่รวม
การฝึกซ้อม การแสดงความคิดเห็น และเสริมแรงเพื่อเพิ่มความถี่ของพฤติกรรมที่ปลอดภัยในการตั้งค่า
ผลิต ตั้งแต่ก่อนการศึกษา
เหล่านี้จึงละมั่ง ความปลอดภัยของพฤติกรรมมีวิวัฒนาการมาเป็นหลายรูปแบบ
( แอกนิว& สไนเดอร์ , 2002 ; เกลเลอร์ , 2001 ; mcsween เคราส์ , 1997 ; ,2003 ) .
หลาย scienti จึง C การศึกษาและจดรายงานสนับสนุนการเรียกร้องของผู้เสนอพฤติกรรมที่ลดการบาดเจ็บความปลอดภัย
ความยั่งยืนสามารถผ่านบางรูปแบบความปลอดภัยของกระบวนการเชิงพฤติกรรม ( แอกนิว&
สไนเดอร์ , 2002 ; กรินเดิล et al . , 2000 ; ครอส et al . , 1999 ) อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการแทรกแซงการปฏิบัติ C
กาจึงแตกต่างกันมาก และเพราะ fewstudies
ต้องมีระบบการประเมินและเปรียบเทียบวิธีการต่าง ๆ มันคือระดับศาสนา เพื่อความปลอดภัยจึง
ผู้เชี่ยวชาญระบุวิธีปฏิบัติที่ดีที่สุด อย่างไรก็ตาม ,
safetyapproaches พฤติกรรมร่วมสมัยได้เพิ่มขึ้น inpopularity
D , ที่พวกเขาดูเหมือนจะเป็นองค์ประกอบที่สำคัญของโปรแกรมการป้องกันการบาดเจ็บ
อย่างละเอียด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพฤติกรรมเสี่ยงยังคงมีอยู่แม้
หลังจากการควบคุมอื่น ๆ ได้ถูกนำมาใช้
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- Here
- Do not withhold pain medication during t
- เวลายังคงเปลี่ยนไป ทุกสิ่งยังคงเปลี่ยนแป
- Please getting more rest
- สมบัติ
- โครงงานเรื่อง สังขยาฟักทอง อาศัยกระบวนกา
- ตรวจ
- เมื่อเพื่อนในห้องทะเลาะกัน
- Why the face up like that.
- Government officials.
- Diffuser
- คุณให้ฉันเขียนใช่ไหม
- ฉันกลัวผี
- no !! youre not bothering
- โอ๋ๆ อย่าเศร้านะฉันขอให้คุณได้พบกับเพื่อ
- ฉันเพิ่งจะรู้
- เมื่อค่าครองชีพเพิ่มสูงขึ้น
- คุณต้องการดื่มอะไรไหม
- Therefore, addition of 2% GOS could prov
- A lazy person
- ประโยชน์สูงสุดของประชาชน
- อีกสามเดือนก็จะเข้าสู่เดือนกุมภาพันธ์
- เมื่อเกษียณ
- From this passage, it can be concluded t
