c. Ineffective and Irrational Regul

c. Ineffective and Irrational Regulations
The lack of general and practical regulatory practices
led to dysfunctional planning. Commerce and business
were not categorized in land use, and residential areas
were coarsely classified only in two general types,
i.e., existing and future. Since FAR, height, and other
building criteria were taken as average ones in a block
bounded by streets, the regulation of a plot, or plots, in
that block depended not on statutory requirements but
on the discretion of government authorities, thereby
being vulnerable to arbitrariness. Since procedures
for determining building criteria and evaluating
development impacts were not established, decisions by
city authorities tended to favor developers.
d. Lack of Harmonization among Related Laws and
Institutions
The Law on Land, which was revised in 2003, required
the preparation of land use zoning and planning in
addition to the construction master plan which is
required by the Law on Construction. While land use
zoning and planning are revised every 10 and five years
respectively, construction master plans also include
the periodic preparation of land use plans. These two
kinds of land use plans, which were not sufficiently
harmonized with each other, caused confusion among
future land use policies

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

c. ระเบียบผล และจำนวนอตรรกยะไม่มีทั่วไป และปฏิบัติการกำกับดูแลนำไปวางแผนนบา ค้าและธุรกิจไม่ได้แบ่งใช้ที่ดิน และพื้นที่อยู่อาศัยหยาบมีจัดเฉพาะในสองประเภททั่วไปเช่น ที่มีอยู่และในอนาคต ตั้งแต่ไกล ความสูง และอื่น ๆสร้างเงื่อนไขที่ถ่ายเป็นเฉลี่ยคนในบล็อกล้อมรอบ ด้วยถนน ข้อบังคับของแผน เมื่อ ในขึ้นอยู่กับการไม่ได้อยู่ในข้อกำหนดตามกฎหมาย แต่ในดุลพินิจของหน่วยงานของรัฐ งบการเสี่ยง arbitrariness ตั้งแต่ขั้นตอนกำหนดเกณฑ์การสร้าง และประเมินไม่ก่อผลกระทบต่อการพัฒนา โดยการตัดสินใจอำนาจการเมืองที่มีแนวโน้มที่จะ ชอบนักพัฒนาd. ขาดความปรองดองระหว่างกฎหมายที่เกี่ยวข้อง และสถาบันกฎหมายเกี่ยวกับที่ดิน ที่ถูกแก้ไขใน 2003 ต้องการการเตรียมดินใช้กำหนดเขต และการวางแผนในนอกจากนี้แผนหลักก่อสร้างซึ่งเป็นการต้องตามกฎหมายในการก่อสร้าง ขณะที่การใช้ที่ดินกำหนดเขต และการวางแผนจะปรับปรุงทุกปี 10 และ 5ตามลำดับ แผนหลักก่อสร้างได้แก่การจัดเตรียมที่ดินประจำงวดใช้แผน สองเหล่านี้ประเภทของที่ดินใช้แผน ซึ่งไม่เพียงพอharmonized กัน ทำให้เกิดความสับสนในหมู่นโยบายการใช้ที่ดินในอนาคต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ค ไม่ได้ผลและระเบียบไม่มีเหตุผลการขาดกฎระเบียบของการปฏิบัติทั่วไปและการปฏิบัติที่นำไปสู่การวางแผนที่ผิดปกติ พาณิชย์และธุรกิจที่ไม่ได้แบ่งการใช้ประโยชน์ที่ดินและพื้นที่ที่อยู่อาศัยถูกจัดหยาบเฉพาะในสองประเภททั่วไปเช่นในปัจจุบันและอนาคต ตั้งแต่ FAR สูงและอื่น ๆตามเกณฑ์อาคารที่ถูกนำมาเป็นคนเฉลี่ยในบล็อกล้อมรอบด้วยถนน, กฎระเบียบของพล็อตหรือแปลงในบล็อกที่ขึ้นอยู่ไม่ได้อยู่ในข้อกำหนดตามกฎหมายแต่ในดุลยพินิจของหน่วยงานภาครัฐจึงเป็นความเสี่ยงที่จะความเด็ดขาด ตั้งแต่ขั้นตอนการกำหนดเกณฑ์ในการสร้างและประเมินผลกระทบต่อการพัฒนาที่ไม่ได้เป็นที่ยอมรับในการตัดสินใจโดยเจ้าหน้าที่เมืองแนวโน้มที่จะชอบนักพัฒนา. d ขาดการประสานกันในหมู่กฎหมายที่เกี่ยวข้องและสถาบันกฎหมายเกี่ยวกับที่ดินซึ่งได้รับการปรับปรุงในปี2003 จำเป็นต้องมีการเตรียมความพร้อมของการแบ่งเขตการใช้ที่ดินและการวางแผนในนอกเหนือจากการจัดทำแผนแม่บทการก่อสร้างซึ่งเป็นที่ที่กำหนดไว้ในกฎหมายว่าด้วยการก่อสร้าง ในขณะที่การใช้ที่ดินการแบ่งเขตและการวางแผนได้รับการทบทวนทุก 10 ปีและห้าตามลำดับการก่อสร้างแผนหลักได้แก่การเตรียมความพร้อมระยะของแผนการใช้ที่ดิน ทั้งสองชนิดของแผนการใช้ที่ดินซึ่งไม่เพียงพอสอดคล้องกับแต่ละอื่นๆ ทำให้เกิดความสับสนในหมู่นโยบายการใช้ประโยชน์ที่ดินในอนาคต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

C . ไม่ได้ผลและไม่มีเหตุผล กฎระเบียบขาดการปฏิบัติและกฎระเบียบปฏิบัติทั่วไปนำไปสู่การวางแผนแตกแยก ธุรกิจการพาณิชย์และไม่มีหมวดหมู่ในการใช้ที่ดิน และพื้นที่อยู่อาศัยมีเพียงสองชนิดหยาบจัดในทั่วไปคือ ปัจจุบันและอนาคต ตั้งแต่ขนาด ความสูง และ อื่น ๆอาคารถูกเกณฑ์เป็นเฉลี่ยอยู่ในบล็อกล้อมรอบด้วยถนน ระเบียบของแปลง หรือ แปลง ในบล็อกที่ขึ้นอยู่กับความต้องการตามกฎหมาย แต่ไม่ในดุลพินิจของเจ้าหน้าที่รัฐ จึงเป็นความเสี่ยงที่จะตามอำเภอใจ . ตั้งแต่ขั้นตอนเพื่อกำหนดเกณฑ์ประเมินอาคารและผลกระทบจากการพัฒนาที่ไม่ได้ก่อตั้งขึ้นในการตัดสินใจโดยเจ้าหน้าที่ของเมืองมีแนวโน้มที่จะสนับสนุนนักพัฒนาD . การขาดการประสานกันระหว่างกฎหมายที่เกี่ยวข้องและสถาบันกฎหมายเกี่ยวกับที่ดิน ซึ่งต้องแก้ไขใน 2003การเตรียมการของการวางแผนการใช้ที่ดิน และการวางแผนในนอกจากต้นแบบแผนการก่อสร้างซึ่งเป็นต้องตามกฎหมายในงานก่อสร้าง ในขณะที่การใช้ที่ดินการแบ่งเขตและการวางแผนปรับปรุงทุกๆ 10 ปีตามแผนหลัก ได้แก่ การก่อสร้างการเตรียมธาตุของแผนการใช้ที่ดิน เหล่านี้สองชนิดของแผนการใช้ที่ดิน ซึ่งไม่เพียงพอความสอดคล้องกับแต่ละอื่น ๆ ทำให้เกิดความสับสนระหว่างนโยบายการใช้ที่ดินในอนาคต