As an example, personal initiative is a form of proactive behavior that involves going beyond
assigned tasks, developing one’s own goals, and attempting to solve problems that have not yet
occurred (Frese & Fay, 2001). Taking charge is also an example of proactive behavior, referring to
active efforts to bring about change on work methods (Morrison & Phelps, 1999). Further examples
include individuals proactively shaping their work environment as a newcomer (Ashford & Black,
1996), actively building networks (Morrison, 2002), and persuading leaders to take notice of
important strategic issues (Dutton & Ashford, 1993). All of these behaviors have in common an
emphasis on taking control of a situation by looking ahead and initiating change. They are also all
behaviors that are partially determined by disposition, and partially influenced by situational forces,
such as job design and leadership
เป็นตัวอย่างความคิดริเริ่มส่วนบุคคลเป็นรูปแบบของการทำงานเชิงรุกที่เกี่ยวข้องกับการจะเกิน
งานที่ได้รับมอบหมายในการพัฒนาเป้าหมายของตัวเองและพยายามที่จะแก้ปัญหาที่ยังไม่ได้
เกิดขึ้น (Frese และนางฟ้า, 2001) การคิดค่าใช้จ่ายยังเป็นตัวอย่างของพฤติกรรมเชิงรุกหมายถึง
ความพยายามในการใช้งานที่จะนำมาเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงในวิธีการทำงาน (มอร์ริสันแอนด์เฟลป์ส, 1999) ตัวอย่างต่อไป
รวมถึงบุคคลในเชิงรุกการสร้างสภาพแวดล้อมการทำงานของพวกเขาเป็นผู้มาใหม่ (Ashford ดำ,
1996), งานการสร้างเครือข่าย (มอร์ริสัน, 2002) และการจูงใจผู้นำที่จะแจ้งให้ทราบล่วงหน้าของ
ประเด็นยุทธศาสตร์สำคัญ (ดัตตันส์และแอชฟอ, 1993) ทั้งหมดของพฤติกรรมเหล่านี้มีเหมือนกัน
ให้ความสำคัญกับการควบคุมสถานการณ์โดยการมองไปข้างหน้าและเริ่มต้นการเปลี่ยนแปลง พวกเขายังมีทั้งหมด
พฤติกรรมที่ถูกกำหนดบางส่วนจากการจำหน่ายและได้รับอิทธิพลบางส่วนจากกองกำลังสถานการณ์
เช่นการออกแบบงานและความเป็นผู้นำ
การแปล กรุณารอสักครู่..