Good evening, everybody!" said the

Good evening, everybody!" said the teacher, Donna. "Where is everybody?" That was sort of a daily joke by Donna. Usually the class started with only two or three students present, and then filled up as the minutes went by. It was summertime. Summer school was only eight weeks long. Class attendance was always smaller than during fall and spring semesters.

"I don't know, teacher. Maybe they late or no come," said one student. "Maybe watching TV football tonight."

"Is there a soccer game tonight? It seems like there's a soccer game every night. Oh, well. Let's get started, okay? We're on page 36 in the workbook. Tonight we're studying participles as adjectives. Students are always confused when they learn about the present and past participles, so we will practice this a lot. Tonight, we're just going to practice the present participle.

"The present participle tells us what emotion or feeling the subject is causing. For example, 'Grammar is boring' means that the subject—grammar—causes an emotion of boredom. If we say, 'The movie is interesting,' we are saying that the movie causes a feeling of interest. If we say, 'The roller coaster is exciting,' we are saying that the roller coaster causes a feeling of excitement. Any questions so far? Am I confusing you? Is everyone confused?"

The classroom was quiet. Donna looked at blank faces. They were confused. She knew this would take a while. But eventually, the faster students would grasp it, and then they would help the slower students. By the end of the evening, most of the class would feel comfortable using the present participle.

Donna erased the board and put some new examples on it. She loved guiding her students through difficult topics like this one. She always felt a little bit thrilled when the look of understanding came to their faces.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เย็นดี ทุกคน "ครู ดอนนากล่าวว่า ซึ่งเป็นทุกคน" ที่ถูกจัดเรียงของตลกรายวัน โดยดอนน่า ชั้นเรียนเริ่มต้นเพียงสอง หรือสามนักแสดง และจากนั้น เติมนาทีผ่านไป มันเป็นฤดูร้อน โรงเรียนคือ ยาวเพียงแปดสัปดาห์ เข้าชั้นเรียนมีขนาดเล็กกว่าเสมอในระหว่างภาคการศึกษาฤดูใบไม้ร่วงและฤดูใบไม้ผลิ"ฉันไม่รู้ ครู บางทีพวกเขาสายหรือไม่มา กล่าวว่า นักเรียนหนึ่ง "อาจดูทีวีฟุตบอลคืนนี้""มีเกมฟุตบอลคืนนี้ ดูเหมือนว่ามีเกมฟุตบอลทุกคืน โอ้ ดี เริ่มต้น ล่ะ เราอยู่หน้า 36 ในสมุดงาน คืนนี้เรากำลังเรียนเบญจศีลเรียกเป็นคำคุณศัพท์ นักเรียนมักสับสนเมื่อพวกเขาเรียนรู้เกี่ยวกับปัจจุบันและอดีตเบญจศีลเรียก ดังนั้นเราจะฝึกนี้มาก คืนนี้ เรากำลังจะไปฝึกพักเพียง"คำนามบอกเราอะไรก่อให้เกิดอารมณ์หรือความรู้สึกแบบนี้ ตัวอย่างเช่น 'ไวยากรณ์คือน่าเบื่อ' หมายความ ว่า เรื่อง — ไวยากรณ์ — ทำให้อารมณ์ของความเบื่อ ถ้า เราบอกว่า 'ภาพยนตร์น่าสนใจ' เรากำลังพูดว่า ภาพยนตร์ทำให้เกิดความรู้สึกน่าสนใจ ถ้า เราบอกว่า 'การเหาะน่าตื่นเต้น' เรากำลังพูดว่า รถไฟเหาะที่ทำให้เกิดความรู้สึกตื่นเต้น มีคำถามเพื่อให้ห่างไกล สับสนคุณ am คือทุกคนสับสน"ห้องเรียนเงียบมาก ดอนน่ามองที่ใบหน้าเปล่า ก็สับสน เธอรู้ว่า จะทำในขณะที่ แต่ในที่สุด นักเรียนเร็วจะเข้าใจ แล้ว พวกเขาจะช่วยให้นักเรียนทำงานช้า ในตอนท้ายของตอนเย็น ส่วนใหญ่ของชั้นเรียนจะรู้สึกสบายใช้กับคำนามดอนน่าลบกระดาน และใส่ตัวใหม่อย่างมัน เธอรักแนะนำนักเรียนของเธอผ่านหัวข้อยากเช่นนี้ เธอมักจะรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยเมื่อมาดูความเข้าใจหน้าที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สวัสดีทุกคน! "กล่าวว่าครูเอก." ทุกคนอยู่ที่ไหน? "นั่นคือการเรียงลำดับของเรื่องตลกในชีวิตประจำวันโดยเอก. โดยปกติระดับเริ่มต้นด้วยเพียงสองหรือสามนักเรียนปัจจุบันและเต็มไปแล้วขึ้นเป็นนาทีผ่านไป มันเป็นช่วงฤดูร้อน. เรียนภาคฤดูร้อนเป็นเพียงแปดสัปดาห์ยาว. เข้าร่วมประชุมระดับก็มักจะมีขนาดเล็กลงกว่าในช่วงเทอมฤดูใบไม้ผลิ.

"ผมไม่ทราบว่าครู บางทีพวกเขาอาจล่าช้าหรือไม่มา "นักเรียนคนหนึ่งกล่าวว่า." บางทีคืนนี้ดูทีวีฟุตบอล. "

" มีเกมฟุตบอลคืนนี้? ดูเหมือนว่ามีเกมฟุตบอลทุกคืน โอ้ดี ขอเริ่มต้นได้ไหม เราอยู่ในหน้า 36 ในสมุดงาน คืนนี้เรากำลังศึกษา participles เป็นคำคุณศัพท์ นักเรียนที่มักจะสับสนเมื่อพวกเขาเรียนรู้เกี่ยวกับ participles ปัจจุบันและที่ผ่านมาดังนั้นเราจะปฏิบัติเช่นนี้เป็นจำนวนมาก คืนนี้เรากำลังจะฝึกกริยาปัจจุบัน.

"กริยาปัจจุบันบอกเราว่าสิ่งที่อารมณ์หรือความรู้สึกเรื่องที่เป็นสาเหตุของ. ตัวอย่างเช่น 'ไวยากรณ์น่าเบื่อ' หมายความว่าเรื่องไวยากรณ์ทำให้เกิดอารมณ์ความรู้สึกของความเบื่อหน่าย. หาก เราพูดว่า 'หนังเรื่องนี้เป็นที่น่าสนใจว่าเราจะบอกว่าหนังเรื่องนี้ทำให้เกิดความรู้สึกที่น่าสนใจ. ถ้าเราพูดว่า' รถไฟเหาะที่น่าตื่นเต้น 'เราจะบอกว่ารถไฟเหาะทำให้ความรู้สึกของความตื่นเต้น. คำถามใด ๆ ดังนั้น ห่างไกล? ฉันสับสนคุณหรือไม่ทุกคนสับสน? "

ห้องเรียนเป็นที่เงียบสงบ เอกมองไปที่ใบหน้าว่างเปล่า พวกเขากำลังสับสน เธอรู้ว่าเรื่องนี้จะใช้เวลาสักครู่ แต่ในที่สุดนักเรียนได้เร็วขึ้นจะเข้าใจมันและแล้วพวกเขาจะช่วยให้นักเรียนที่ช้าลง ในตอนท้ายของตอนเย็นส่วนใหญ่ของชั้นจะรู้สึกสบายใจในการใช้กริยาปัจจุบัน.

เอกลบกระดานและนำตัวอย่างใหม่บางอย่างกับมัน เธอรักการชี้แนะนักเรียนของเธอผ่านทางหัวข้อที่ยากลำบากเช่นนี้ เธอมักจะรู้สึกนิด ๆ หน่อย ๆ ตื่นเต้นเมื่อรูปลักษณ์ของความเข้าใจมาถึงใบหน้าของพวกเขา