NH3 is the principal form of toxic

NH3 is the principal form of toxic ammonia. It has been reported toxic to fresh water organisms at concentrations ranging from 0.53 to 22.8 mg/L. Toxic levels are both pH and temperature dependent. Toxicity increases as pH decreases and as temperature decreases. Plants are more tolerant of ammonia than animals, and invertebrates are more tolerant than fish. Hatching and growth rates of fishes may be affected. In the structural development, changes in tissues of gills, liver, and kidneys may also occur. Toxic concentrations of ammonia in humans may cause loss of equilibrium, convulsions, coma, and death.

Ammonia levels in excess of the recommended limits may harm aquatic life. Ammonia toxicity is thought to be one of the main causes of unexplained losses in fish hatcheries. Although the ammonia molecule is a nutrient required for life, excess ammonia may accumulate in the organism and cause alteration of metabolism or increases in body pH. Different species of fish can tolerate different levels of ammonia but in any event, less is better. Rainbow trout fry can tolerate up to about 0.2 mg./l while Hybrid striped bass can handle 1.2 mg/l.

Fish may suffer a loss of equilibrium, hyperexcitability, increased respiratory activity and oxygen uptake, and increased heart rate. At extreme ammonia levels, fish may experience convulsions, coma, and death. Experiments have shown that the lethal concentration for a variety of fish species ranges from 0.2 to 2.0 mg/l. Trout appear to be most susceptible of these fish and carp the least susceptible.

At higher levels (>0.1 mg/liter NH3) even relatively short exposures can lead to skin, eye, and gills damage. Slightly elevated ammonia levels falling within the acceptable range may adversely impact aquatic life. Fish may experience a reduction in hatching success; reduction in growth rate and morphological development; and injury to gill tissue (i.e., hyperplasia), liver, and kidneys. Hyperplasia-the gill filaments are swollen and clumped together, reducing the fish's ability to 'breath'.

Elevated levels can also lead to ammonia poisoning by suppressing normal ammonia excrement from the gills. If fish are unable to excrete this metabolic waste product there is a rise in blood-ammonia levels resulting in damage to internal organs. The fish response to toxic levels would be lethargy, loss of appetite, laying on the pond bottom with clamped fins, or gasping at the water surface if the gills have been affected. Because this response is similar to the response to poor water quality, parasite infestations and other diseases.

Experiments have shown that exposure to un-ionized ammonia concentrations as low as 0.002 mg/l for six weeks causes hyperplasia of gill lining in salmon fingerlings and may lead to bacterial gill disease.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

NH3 เป็นรูปแบบหลักของแอมโมเนียที่เป็นพิษ ได้รับรายงานการเป็นพิษกับสิ่งมีชีวิตน้ำที่ความเข้มข้นตั้งแต่ 0.53 มิลลิกรัม 22.8/ระดับ พิษ L. มีค่า pH และอุณหภูมิอ้างอิง ความเป็นพิษเพิ่มขึ้น เป็นการลดค่า pH และอุณหภูมิลดลง พืชมีมากทนกับแอมโมเนียมากกว่าสัตว์ และ invertebrates จะป้องกันความผิดพลาดมากกว่าปลา อัตราการฟักไข่และการเจริญเติบโตของปลาอาจได้รับผลกระทบ ในการพัฒนาโครงสร้าง การเปลี่ยนแปลงในเนื้อเยื่อ ของ gills ตับ ไตอาจเกิดขึ้น พิษความเข้มข้นของแอมโมเนียในมนุษย์อาจทำให้สูญเสียสมดุล convulsions หมดสติ และความตายระดับแอมโมเนียเกินกว่าขีดจำกัดแนะนำอาจเป็นอันตรายต่อสัตว์น้ำ ความเป็นพิษของแอมโมเนียถูกคิดว่า เป็นหนึ่งในสาเหตุหลักของความสูญเสียที่ไม่คาดหมายในปลา hatcheries ถึงแม้ว่าโมเลกุลแอมโมเนียเป็นสารอาหารที่จำเป็นสำหรับชีวิต แอมโมเนียมากเกินอาจสะสมอยู่ในสิ่งมีชีวิตที่ และทำเอาไว้เผาผลาญหรือเพิ่มค่า pH ในร่างกาย สายพันธุ์ต่าง ๆ ของปลาสามารถทนระดับของแอมโมเนีย แต่ในกรณีใด ๆ น้อยกว่า เรนโบว์เทราต์ทอดสามารถทนได้ถึงประมาณ 0.2 mg. / l ขณะผสมลายเบสสามารถจัดการ 1.2 mg/lปลาอาจประสบการสูญเสียสมดุล hyperexcitability เพิ่มขึ้นหายใจกิจกรรมและออกซิเจนดูดซับ และอัตราการเต้นหัวใจเพิ่มขึ้น ระดับ แอมโมเนียมากปลาอาจพบ convulsions หมดสติ และความตาย การทดลองได้แสดงที่เข้มข้นยุทธภัณฑ์ต่าง ๆ ปลาพันธุ์ตั้งแต่ 0.2 ไป 2.0 mg/l เทราต์ปรากฏควบคู่ที่สุดของปลาเหล่านี้ และเหน็บไวต่อน้อยระดับสูง (> NH3 0.1 มิลลิกรัม/ลิตร) ถ่ายภาพได้ค่อนข้างสั้นอาจทำให้ผิว ตา และ gills ความเสียหายได้ ระดับแอมโมเนียสูงขึ้นเล็กน้อยอยู่ในช่วงยอมรับได้อาจส่งผลกระทบชีวิตสัตว์น้ำ ปลาอาจลดเวลาในการฟักความสำเร็จ ลดอัตราการเติบโตและพัฒนาของ และบาดเจ็บเหงือกเนื้อเยื่อ (เช่น เจริญเกิน), ตับ และไต Filaments เจริญเกินเหงือกจะบวม และ clumped กัน ลดความสามารถของปลาใน 'ลมหายใจ'ระดับสูงยังอาจทำให้พิษของแอมโมเนียโดยแอมโมเนียปกติเราจาก gills เมื่อ ถ้าปลาไม่สามารถขับถ่ายนี้เผาผลาญเสียผลิตภัณฑ์ มีการเพิ่มขึ้นในระดับแอมโมเนียเลือดเกิดความเสียหายกับอวัยวะภายใน ตอบปลาระดับพิษจะถูกกระตุ้น เจริญอาหาร วางบ่อด้านล่างมีครีบ clamped หรือ gasping ที่ผิวน้ำถ้า gills ได้รับผลกระทบ เนื่องจากผลตอบรับนี้จะคล้ายกับการตอบสนองต่อคุณภาพน้ำไม่ดี infestations ปรสิต และโรคอื่น ๆการทดลองได้แสดงให้เห็นให้สัมผัสกับความเข้มข้นของแอมโมเนียไม่ ionized ต่ำสุด 0.002 mg/l การเจริญเกินสาเหตุการป่วยของเยื่อบุเหงือกในปลาแซลมอนชนิด และอาจนำไปสู่โรคเหงือกแบคทีเรีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

NH3 เป็นรูปแบบหลักของแอมโมเนียที่เป็นพิษ มันได้รับรายงานที่เป็นพิษต่อสิ่งมีชีวิตในน้ำจืดที่ความเข้มข้นตั้งแต่ 0.53-22.8 มิลลิกรัม / ลิตร ระดับที่เป็นพิษมีทั้งค่า pH และขึ้นอยู่กับอุณหภูมิ การเพิ่มขึ้นของความเป็นพิษเป็นค่า pH ลดลงและอุณหภูมิจะลดลง พืชมีความอดทนมากขึ้นของแอมโมเนียกว่าสัตว์และสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังมีความอดทนมากกว่าปลา ฟักและอัตราการเจริญเติบโตของปลาอาจได้รับผลกระทบ ในการพัฒนาโครงสร้างการเปลี่ยนแปลงในเนื้อเยื่อของเหงือกตับและไตอาจเกิดขึ้น ความเข้มข้นของแอมโมเนียเป็นพิษในมนุษย์อาจก่อให้เกิดการสูญเสียสมดุลชักโคม่าและตาย. ระดับแอมโมเนียในส่วนที่เกินขีด จำกัด ที่แนะนำอาจเป็นอันตรายต่อสัตว์น้ำ พิษแอมโมเนียเป็นความคิดที่จะเป็นหนึ่งในสาเหตุหลักของการสูญเสียที่ไม่สามารถอธิบายในโรงเพาะฟักปลา แม้ว่าโมเลกุลแอมโมเนียเป็นสารอาหารที่จำเป็นสำหรับชีวิตแอมโมเนียส่วนเกินอาจสะสมในสิ่งมีชีวิตและก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของการเผาผลาญหรือการเพิ่มขึ้นของค่า pH ของร่างกาย สายพันธุ์ที่แตกต่างกันของปลาที่สามารถทนต่อระดับที่แตกต่างกันของแอมโมเนีย แต่ในกรณีใด ๆ จะดีกว่าน้อย ทอดเรนโบว์เทราท์สามารถทนได้ถึงประมาณ 0.2 มก. / ลิตรในขณะที่ปลากะพงไฮบริดสามารถจัดการกับ 1.2 mg / l. ปลาอาจได้รับการสูญเสียสมดุล, hyperexcitability เพิ่มกิจกรรมทางเดินหายใจและการดูดซึมออกซิเจนและอัตราการเต้นหัวใจเพิ่มขึ้น ในระดับแอมโมเนียมากปลาอาจมีอาการชักโคม่าและตาย การทดลองแสดงให้เห็นว่าความเข้มข้นของตายสำหรับความหลากหลายของสายพันธุ์ปลาในช่วง 0.2-2.0 มิลลิกรัม / ลิตร ปลาเทราท์ดูเหมือนจะอ่อนแอที่สุดของปลาเหล่านี้และปลาคาร์พน้อยอ่อนแอ. ในระดับที่สูงขึ้น (> 0.1 มก. / ลิตร NH3) แม้ว่าความเสี่ยงที่ค่อนข้างสั้นสามารถนำไปสู่ผิวตาและเหงือกเกิดความเสียหาย ยกระดับแอมโมเนียเล็กน้อยตกอยู่ในช่วงที่ยอมรับอาจมีผลกระทบต่อสัตว์น้ำ ปลาอาจพบการลดลงของความสำเร็จในการฟักไข่; การลดลงของอัตราการเจริญเติบโตและการพัฒนาทางสัณฐานวิทยา; และได้รับบาดเจ็บที่เนื้อเยื่อเหงือก (เช่น hyperplasia) ตับและไต hyperplasia-เส้นใยเหงือกบวมและ clumped กันลดความสามารถของปลาที่ 'ลมหายใจ'. ระดับสูงนอกจากนี้ยังสามารถนำไปสู่การเป็นพิษแอมโมเนียโดยการปราบปรามอุจจาระแอมโมเนียตามปกติจากเหงือก ถ้าปลาไม่สามารถขับถ่ายของเสียผลิตภัณฑ์นี้มีการเผาผลาญอาหารเพิ่มขึ้นในระดับเลือดแอมโมเนียส่งผลให้เกิดความเสียหายต่ออวัยวะภายใน การตอบสนองปลาให้อยู่ในระดับที่เป็นพิษจะซึมเบื่ออาหารวางอยู่ด้านล่างบ่อมีครีบยึดหรืออ้าปากค้างที่พื้นผิวของน้ำถ้าเหงือกได้รับผลกระทบ เพราะการตอบสนองนี้จะคล้ายกับการตอบสนองต่อคุณภาพน้ำไม่ดีการระบาดปรสิตและโรคอื่น ๆ . ทดลองแสดงให้เห็นการสัมผัสกับความเข้มข้นของแอมโมเนียยกเลิกการแตกตัวเป็นไอออนที่ต่ำเป็น 0.002 mg / l เป็นเวลาหกสัปดาห์ทำให้เกิดโรคเหงือกของเยื่อบุในลูกปลาแซลมอนและอาจ นำไปสู่โรคเหงือกแบคทีเรีย