Feed efficiency measured as a funct

Feed efficiency measured as a function of gain in body weight and feed consumed was studied for 1,324 bull and heifer calves at three experiment stations. Three measures were computed: (1) feed consumption adjusted for differences in gain; (2) gain adjusted for differences in feed consumption; and (3) the ratio of gain to feed consumed. In all three measures, mid-weight was considered simultaneously in an attempt to remove differences in maintenance requirements.

Efficiency expressed as gain adjusted for differences in feed consumption (i.e., ±deviation from the regression of gain on consumption) was considered the most accurate mathematical description of the cause and effect relationships and resulted in the highest heritability of the three measures studied.

No trends in the heritabilities calculated for each experiment station were noted. The combined heritabilities were 0.65 for gain on test, 0.64 for feed consumed, 0.62 for gain adjusted for differences in feed consumption, 0.28 for feed consumption adjusted for differences in gain, and 0.36 for the ratio of gain to feed consumed.

A path analysis of feed efficiency (gain adjusted for feed consumption), feed consumption and gain was made. The analysis indicated that 38% of the variation in gain could be attributed directly to genetic differences in feed efficiency. Genetic differences in feed consumption accounted for 25% of the variation in gain. The remaining 37% of the variation in gain was accounted for by variations in environmental influences.

The genetic correlation between feed efficiency and gain was 0.79, between feed consumption and gain was 0.64, and between feed efficiency and feed consumption was 0.04.

These results indicate that selecting for gain should be effective and lead to both increased feed efficiency and increased feed consumption. Selecting for feed efficiency would increase feed efficiency and result in increased daily gain, but feed consumption would not be affected. Selection for feed consumption would increase feed consumption and daily gain, but would lead to no improvement in feed efficiency other than that attributable to a smaller portion of the intake being used for body maintenance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประสิทธิภาพวัดเป็นกำไรน้ำหนักร่างกายและอาหารที่ใช้ฟังก์ชันถูกศึกษาวัวกระทิงและ heifer 1,324 ที่สถานีทดลองสาม มาตรการที่สามได้จากคำนวณ: ปริมาณอาหาร (1) ปรับปรุงผลต่างในกำไร (2) ได้รับการปรับปรุงสำหรับความแตกต่างในการใช้ตัวดึงข้อมูล และ (3) อัตราส่วนของกำไรให้อาหารใช้ มาตรการที่สาม น้ำหนักกลางถูกพิจารณาพร้อมกันในความพยายามที่จะเอาความแตกต่างในความต้องการบำรุงรักษาประสิทธิภาพที่แสดงกำไรที่ปรับปรุงสำหรับความแตกต่างในการใช้ตัวดึงข้อมูล (เช่น ±deviation จากการถดถอยของกำไรในการใช้) ถือว่าคำอธิบายทางคณิตศาสตร์ถูกต้องที่สุดของความสัมพันธ์ของเหตุและผล และส่งผลให้ heritability สูงวัดสามศึกษาไม่มีแนวโน้มใน heritabilities ที่คำนวณได้สำหรับแต่ละสถานีทดลองได้สังเกต Heritabilities รวม 0.65 สำหรับกำไรในการทดสอบ 0.64 สำหรับการบริโภค อาหาร 0.62 สำหรับกำไรที่ปรับปรุงสำหรับความแตกต่างในการบริโภคอาหาร 0.28 สำหรับปริมาณการใช้ตัวดึงข้อมูลการปรับปรุงสำหรับความแตกต่างในกำไร และ 0.36 สำหรับอัตราส่วนของกำไรให้อาหารใช้การวิเคราะห์เส้นทางของประสิทธิภาพ (กำไรปรับปริมาณอาหาร), ดึงข้อมูลปริมาณการใช้ และทำกำไร การวิเคราะห์ระบุว่า 38% ของการเปลี่ยนแปลงในกำไรอาจเกิดจากตรงความแตกต่างทางพันธุกรรมในประสิทธิภาพ ความแตกต่างทางพันธุกรรมในการบริโภคอาหารคิดเป็น 25% ของความผันแปรในที่รับ เหลือ 37% ของการเปลี่ยนแปลงในกำไรถูกคิด โดยรูปแบบในสิ่งแวดล้อมที่มีอิทธิพลต่อการความสัมพันธ์ทางพันธุกรรมระหว่างประสิทธิภาพและกำไรถูก 0.79 ระหว่างกำไรและปริมาณการใช้ตัวดึงข้อมูลถูก 0.64 และระหว่างประสิทธิภาพและการใช้ตัวดึงข้อมูลถูก 0.04ผลลัพธ์เหล่านี้บ่งชี้ว่า เลือกสำหรับกำไรควรจะนำไปสู่การเพิ่มประสิทธิภาพและปริมาณอาหารเพิ่มขึ้น และมีประสิทธิภาพ เลือกประสิทธิภาพจะเพิ่มประสิทธิภาพ และผลกำไรเพิ่มขึ้นทุกวัน แต่การใช้ตัวดึงข้อมูลจะได้รับผลกระทบไม่ เลือกบริโภคอาหารจะเพิ่มปริมาณอาหารและได้รับประจำวัน แต่จะนำไปสู่ไม่ปรับปรุงในประสิทธิภาพการใช้อาหารอื่น ๆ ที่รวมส่วนย่อย ๆ ของการบริโภคที่ถูกใช้สำหรับการบำรุงรักษาร่างกาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประสิทธิภาพการใช้อาหารวัดเป็นฟังก์ชั่นของการเพิ่มของน้ำหนักตัวและอาหารที่บริโภคได้รับการศึกษา 1324 วัวและลูกวัววัวสาวที่สามสถานีทดลอง สามมาตรการถูกคำนวณดังนี้ (1) การบริโภคอาหารปรับความแตกต่างในกำไร; (2) กำไรจากการปรับความแตกต่างในการบริโภคอาหารสัตว์ และ (3) อัตราส่วนของกำไรที่จะกินอาหารที่บริโภค ในทุกสามมาตรการกลางน้ำหนักได้รับการพิจารณาพร้อมกันในความพยายามที่จะเอาความแตกต่างในการบำรุงรักษา. ประสิทธิภาพแสดงเป็นกำไรปรับความแตกต่างในการบริโภคอาหาร (เช่น±ค่าเบี่ยงเบนจากการถดถอยของกำไรจากการบริโภค) ได้รับการพิจารณาความถูกต้องทางคณิตศาสตร์มากที่สุด รายละเอียดของสาเหตุและผลกระทบความสัมพันธ์และส่งผลให้ในพันธุกรรมที่สูงที่สุดของสามมาตรการศึกษา. แนวโน้มไม่มีพันธุกรรมคำนวณสำหรับสถานีทดลองแต่ละถูกตั้งข้อสังเกต พันธุกรรมรวมเป็น 0.65 สำหรับกำไรจากการทดสอบ 0.64 สำหรับอาหารบริโภค 0.62 สำหรับกำไรปรับความแตกต่างในการบริโภคอาหาร 0.28 สำหรับการบริโภคอาหารปรับความแตกต่างในกำไรและ 0.36 สำหรับอัตราส่วนของกำไรที่จะเลี้ยงบริโภค. การวิเคราะห์เส้นทางของ ประสิทธิภาพการใช้อาหาร (กำไรปรับปริมาณอาหารที่กิน) การบริโภคอาหารและกำไรที่ถูกสร้างขึ้น การวิเคราะห์แสดงให้เห็นว่า 38% ของการเปลี่ยนแปลงกำไรอาจจะประกอบโดยตรงกับความแตกต่างทางพันธุกรรมในประสิทธิภาพการใช้อาหาร ความแตกต่างทางพันธุกรรมในการบริโภคอาหารคิดเป็น 25% ของการเปลี่ยนแปลงในกำไร ส่วนที่เหลืออีก 37% ของการเปลี่ยนแปลงกำไรได้คิดโดยการเปลี่ยนแปลงในอิทธิพลของสิ่งแวดล้อม. ความสัมพันธ์ทางพันธุกรรมระหว่างประสิทธิภาพการใช้อาหารและกำไรเป็น 0.79 ระหว่างการบริโภคอาหารและการเพิ่มเป็น 0.64 และระหว่างประสิทธิภาพการใช้อาหารและการบริโภคอาหารเป็น 0.04. ผลลัพธ์เหล่านี้บ่งชี้ว่า ว่าการเลือกเพื่อผลประโยชน์ที่ควรจะเป็นที่มีประสิทธิภาพและนำไปสู่การเพิ่มขึ้นทั้งประสิทธิภาพการใช้อาหารและเพิ่มปริมาณอาหารที่กิน เลือกสำหรับประสิทธิภาพการใช้อาหารจะเพิ่มประสิทธิภาพการใช้อาหารและผลกำไรที่เพิ่มขึ้นทุกวัน แต่ปริมาณอาหารที่กินจะไม่ได้รับผลกระทบ การเลือกอาหารเพื่อการบริโภคจะเพิ่มการบริโภคอาหารและการเพิ่มทุกวัน แต่จะนำไปสู่การปรับปรุงในประสิทธิภาพการใช้อาหารนอกเหนือจากที่ส่วนที่เป็นส่วนหนึ่งของการบริโภคขนาดเล็กที่ใช้สำหรับการบำรุงรักษาร่างกาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาหารที่ใช้วัดเป็นฟังก์ชันเพิ่มในน้ำหนักและอาหารบริโภคศึกษาสำหรับวัวและลูกวัววัว 1324 3 สถานีทดลอง สามมาตรการ 4 ด้าน ได้แก่ ( 1 ) อาหารปรับความแตกต่างในผลประโยชน์ ( 2 ) ได้รับการปรับสำหรับความแตกต่างในการบริโภคอาหาร และ ( 3 ) อัตราส่วนของผลประโยชน์ให้อาหารที่บริโภค ทั้งสามมาตรการน้ำหนักกลางได้พิจารณาพร้อมกันในความพยายามที่จะขจัดความแตกต่างในความต้องการของการบำรุงรักษา

ประสิทธิภาพซึ่งได้รับการปรับความแตกต่างในอาหาร ( เช่น±เบี่ยงเบนจากความถดถอยของได้รับในการบริโภค ) ได้รับการพิจารณาคำอธิบายทางคณิตศาสตร์ที่ถูกต้องที่สุดของความสัมพันธ์ของเหตุและผล และส่งผลให้อัตราสูงสุดของ 3 มาตรการเรียน

ไม่มีแนวโน้มในการคํานวณค่าอัตราพันธุกรรมในแต่ละการทดลองสถานีสังเกต ส่วนค่าอัตราพันธุกรรมรวมเป็น 0.65 ได้รับแบบทดสอบสำหรับอาหาร , บริโภค , 0เขาได้รับการปรับสำหรับความแตกต่างในการบริโภคอาหารเพื่อการบริโภคอาหารมีค่าปรับสำหรับความแตกต่างในกำไรและโดยอัตราส่วนกำไรอาหารบริโภค

เส้นทางการวิเคราะห์ประสิทธิภาพการใช้อาหาร ( ได้รับการปรับการบริโภคอาหาร ) , ปริมาณอาหารที่กินและได้ถูกสร้างขึ้นการศึกษาพบว่าร้อยละ 38 ของการได้รับโดยตรง อาจจะเกิดจากความแตกต่างทางพันธุกรรมในประสิทธิภาพของอาหาร ความแตกต่างทางพันธุกรรมในอาหารคิดเป็นร้อยละ 25 ของการได้รับ ที่เหลืออีก 37 เปอร์เซ็นต์ของการคิดโดยการได้รับอิทธิพลจากสิ่งแวดล้อม

สหสัมพันธ์ทางพันธุกรรมระหว่างประสิทธิภาพของอาหาร และเข้าเป็น 0.79 ,ระหว่างปริมาณอาหารที่กินและเพิ่มขึ้น 0.64 และประสิทธิภาพการใช้อาหาร และปริมาณอาหารที่กินระหว่างเท่ากับ 0.04 .

ผลลัพธ์เหล่านี้แสดงให้เห็นว่าการได้รับควรมีประสิทธิภาพ และนำไปสู่การเพิ่มประสิทธิภาพทั้งอาหารและปริมาณอาหารที่บริโภค การเลือกสำหรับอาหารที่ใช้เลี้ยงจะเพิ่มประสิทธิภาพและผลในการเข้าทุกวันเพิ่มขึ้น แต่ปริมาณอาหารที่กิน จะไม่ได้รับผลกระทบ