The Types of organizations Studied

The Types of organizations Studied
The concept of organizational learning hasbeen applied predominantly to companies in the private sector. This tendency has not always existed, however. The earliest writings by Cyert and March (1963) and their colleagues and by Argyris and Schon (1978) were based on experiences in governmental agencies and educational institutions as well as in companies. Strangely, this original work was essentially for- gotten in the intervening period. Only in the past few years have practitioners taken an active interest in a wide range of organizations, such as unions (see, for example, Drinkuth, Riegler, and Wolff, Ch. 20 in this volume) schools, and the military (Friedman, Lipshitz, and overmeer, Ch. 34). Researchers, too, have recently broad- ened the scope of their analyses and now also include nonprivate-sector organizations, such as public administrations and political organizations (see LaPalombara, Chs. 6 and 25), and increasingly fluid conceptions of organizations, such as social movements Kadtler, Ch. (e.g. 9), industry networks (Lane, Ch. 3), imaginary organizations (Hedberg and Holmqvist, Ch. 33), and ba, the space within which organizational learning and knowledge creation can flourish Nonaka, Toyama, and Byosiere, Ch. 22). As the authors of these chapters argue, the inclusion of networks and nonprivate sector organizations is not simply a quantitative change in the range of organization types under study. It challenges some of the basic tenets of theory building about processes of organizational learning and knowledge creation, for those fundamentals have been derived solely from experiences in individual companies. Such research is in its infancy, and much more of it will be needed in the coming years.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชนิดขององค์กร Studied The concept of organizational learning hasbeen applied predominantly to companies in the private sector. This tendency has not always existed, however. The earliest writings by Cyert and March (1963) and their colleagues and by Argyris and Schon (1978) were based on experiences in governmental agencies and educational institutions as well as in companies. Strangely, this original work was essentially for- gotten in the intervening period. Only in the past few years have practitioners taken an active interest in a wide range of organizations, such as unions (see, for example, Drinkuth, Riegler, and Wolff, Ch. 20 in this volume) schools, and the military (Friedman, Lipshitz, and overmeer, Ch. 34). Researchers, too, have recently broad- ened the scope of their analyses and now also include nonprivate-sector organizations, such as public administrations and political organizations (see LaPalombara, Chs. 6 and 25), and increasingly fluid conceptions of organizations, such as social movements Kadtler, Ch. (e.g. 9), industry networks (Lane, Ch. 3), imaginary organizations (Hedberg and Holmqvist, Ch. 33), and ba, the space within which organizational learning and knowledge creation can flourish Nonaka, Toyama, and Byosiere, Ch. 22). As the authors of these chapters argue, the inclusion of networks and nonprivate sector organizations is not simply a quantitative change in the range of organization types under study. It challenges some of the basic tenets of theory building about processes of organizational learning and knowledge creation, for those fundamentals have been derived solely from experiences in individual companies. Such research is in its infancy, and much more of it will be needed in the coming years.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประเภทขององค์กรศึกษา
แนวคิดของการเรียนรู้ขององค์กร มีการใช้ส่วนใหญ่ให้กับ บริษัท ในภาคธุรกิจเอกชน แนวโน้มนี้ยังมีชีวิตอยู่เสมอ อย่างไรก็ตาม แรกสุดเขียนโดยไซเยิร์ตและมีนาคม ( 1963 ) และเพื่อนร่วมงาน และ กีริสชัน ( 1978 ) และจากประสบการณ์ในหน่วยงานของรัฐและสถาบันการศึกษา รวมทั้งบริษัทแปลกนะ ต้นฉบับนี้เป็นหลักสำหรับ - ไปแทรกแซงเป็นระยะ เฉพาะในไม่กี่ปีที่ผ่านมามีผู้สนใจใช้งานในหลากหลายองค์กร เช่น สหภาพ ( เห็น ตัวอย่างเช่น drinkuth riegler , และวูลฟ์ , 20 Ch . ในเล่มนี้ ) โรงเรียน และทหาร ( ฟรีดแมน , lipshitz และ overmeer CH , 34 ) นักวิจัยด้วยเพิ่ง ened กว้างขอบเขตของการวิเคราะห์ของพวกเขาและตอนนี้ยังรวมถึงองค์กรภาค nonprivate เช่น การบริหารงานภาครัฐและองค์กรทางการเมือง ( ดู lapalombara CHS , . 6 และ 25 ) และของเหลวมากขึ้นแนวความคิดขององค์กร เช่น การเคลื่อนไหว kadtler สังคม , CH ( เช่น 9 ) , เครือข่ายอุตสาหกรรม ( เลน ตอนที่ 3 ) องค์กรในจินตนาการ ( และ hedberg holmqvist CH , 33 )และ BA , พื้นที่ภายใน ซึ่งการเรียนรู้ขององค์กร และการสร้างความรู้ที่สามารถเจริญ โนนากะ , โทยามะ และ byosiere 22 ตอน ) เป็นผู้เขียนของบทเหล่านี้เถียง , รวมของเครือข่ายองค์กรภาค nonprivate ไม่ได้เป็นเพียงการเปลี่ยนแปลงเชิงปริมาณในช่วงขององค์กรประเภทศึกษามันท้าทายบางส่วนของความเชื่อพื้นฐานของอาคารเกี่ยวกับกระบวนการของการเรียนรู้ขององค์กร และการสร้างความรู้ทฤษฎี สำหรับพื้นฐานเหล่านั้นได้ถูกได้มา แต่เพียงผู้เดียวจากประสบการณ์ในแต่ละบริษัท งานวิจัยดังกล่าวเป็นในวัยเด็ก และ มากขึ้น ก็จะต้องมา