Chapter 79: “Don’t bother me (3)”Ju

Chapter 79: “Don’t bother me (3)”

Jun Wu Yao helplessly got up as he looked dejectedly at the Jun Wu Xie who was avoiding him. He touched his neck as the red blood trail flowed into his hand, he didn’t seem bothered a single bit by it.

“It seems it’s my fault again, letting you smell this detested smell, I’ll leave first.” He smiled wryly as he let out a soft sigh, turning around, leaving the room immediately after.

After coming out of her room, his smile faded as his fingers touched the his throat as a faint black light glowed and all four needles flew out of his throat and fell onto his hands.

“My Lord!” A shadow flashed by and a silhouette of a man dropped on one knee as he appeared by Jun Wu Yao’s side.

“You’re hurt!” There was a blood scent and the shadow was surprised that the source was from his Lord.

In such a place, someone could actually injure his esteemed Lord?

“Hurt? This counts as being hurt?” He looked at the four needles on his blood stained hands. His eyes no longer had any hint of black in them as a deep purple colour surfaced.

But this was the girl’s small ‘teethmarks’, so he didn’t really mind it.

“Have you found the person I’ve asked for?” Jun Wu Yao asked coldly.

“Everything has been prepared.”

“Ah, that group of old geezers , want to trap me in there? They really know how to dream. I will make sure to repay them properly for that day.” His lips curled upwards as he looked at the needles in his hand. There was a glint in his eyes.

He had never experienced any rejection from her nor had she put up a fight before, however today he had finally seen a different expression on her usually cold and expressionless face. That look in her eyes was priceless, more precious any gems in this world.

He really wanted those eyes…However, if they left her, they would lose its beauty. Those eyes were really meant for her, they suited her perfectly and only she could draw out its beauty.

“How can those fools deserve to be your rivals?” The shadow whispered, his voice was full of admiration and worship.

“Let them gloat and enjoy for a while longer, when I crush them, It’ll be more interesting that way.” The higher they climb, the harder they fall…Jun Wu Yao narrowed his cold eyes.

“Yes!” The shadow answered fervently.

“This time, I’ll stay here, If you have any message just send it here directly.” Jun Wu Yao ordered.

“This subordinate obeys!”

“Oh yes, one more thing.” Jun Wu Yao suddenly thought of something.

Tomorrow go back and retrieve a jar of Jade Moon.

The shadow was surprised for a moment, although he did not know why his lord had requested for the wine, he quickly answered “Yes!”

“Jade Nectar…was it?” Jun Wu Yao narrowed his eyes as his murderous intent filled his surrounding. He did not mind going into the Palace to make that meddling Crown Prince disappear for good.

The shadow was just kneeling quietly at the side, he did not dare to reflect the meaning behind those words, he knew he only needed to do what he was told.

After making a few more arrangements, Jun Wu Yao no longer stayed around. The shadow faded into darkness and completely disappeared.

In Jun Wu Xie’s room, she was frowning as she washed and scrubbed her hands over and over again – only after ascertaining that there was no longer any trace of blood scent on them did she walk over to the table.

Little Lotus stood there in silence as he stared at the dark green bead. Fiddling it between his fingers as he held it towards the moon and looked at it.

“Does it still hurt?” Jun Wu Xie asked Little Lotus monotonously.

Little Lotus was slightly surprised for a moment as he raised his head and rubbed his little forehead, “It doesn’t hurt anymore.” His rosy face wore a sweet smile. Earlier when Jun Wu Yao had retracted back the black object, all the pain instantly disappeared, without feeling the slightest discomfort, Little Lotus began to doubt himself if he had really just been hurt by a human.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 79: "อย่ารบกวนฉัน (3)"มิ.ย.วูยาวซมมีขึ้นขณะที่เขามอง dejectedly Wu Xie มิ.ย.ที่ถูกหลีกเลี่ยงเขา เขาสัมผัสคอเป็นเส้นเลือดแดงไหลเข้าไปในมือของเขา เขาไม่ได้ดูเหมือนใส่ใจบิตเดียว โดยมัน"มันดูเหมือนมันเป็นความผิดของฉันอีกครั้ง คุณกลิ่นนี้ detested กลิ่น ฉันจะปล่อยให้ก่อน" ยิ้ม wryly ขณะที่เขาปล่อยออกแยกกันนุ่ม หมุนรอบ ออกจากห้องทันทีหลังจากออกมาจากห้องของเธอ รอยยิ้มของเขาจางหายไป เพราะนิ้วมือของเขาสัมผัสกับเขาคอสวมแสงสีดำจาง ๆ และเข็มทั้งหมดสี่บินจากคอของเขา และไปลงมือของเขา"พระเจ้าของฉัน" โดยประกายเงาและเงาของคนลดลงบนเข่าข้างหนึ่งเป็นเขาปรากฏมิ.ย.วูยาวข้าง"คุณเจ็บ" มีกลิ่นเลือด และเงารู้สึกประหลาดใจว่า แหล่งที่มาจากพระเจ้าของเขาในสถานดังกล่าว คนจริงสามารถทำร้ายเจ้าของเขานับถือ"เจ็บ นี้นับเป็นการถูกทำร้าย" เขามองที่เข็มสี่เขาเลือดย้อมมือ ตาของเขาไม่มีคำแนะนำใด ๆ ของสีดำให้เป็นสีม่วงลึกโผล่ขึ้นมาแต่นี้เป็นของเด็กหญิงเล็ก 'teethmarks' เพื่อให้เขาไม่จริงใจ"คุณได้พบคนที่เคยขอ" มิ.ย.วูยาวถามจ้างงาน"ทุกอย่างถูกเตรียมไว้""Ah ที่กลุ่มเก่า geezers ต้องการดักฉันมี พวกเขาทราบวิธีฝันจริง ๆ ผมจะได้ชำระได้อย่างถูกต้องสำหรับวันที่" ริมฝีปากของเขาโค้งขึ้นไป ตามเขามองเข็มในมือของเขา ได้มีประกายในดวงตาของเขาเขาไม่เคยมีประสบการณ์ใด ๆ การปฏิเสธจากเธอ หรือเธอได้ทำการต่อสู้ก่อน แต่วันนี้เขาก็ได้เห็นการแสดงออกที่แตกต่างกันบนใบหน้าของเธอมักจะเย็น และ expressionless ที่ดูในดวงตาของเธอถูกล้ำค่า มีค่ามากขึ้นอัญมณีใด ๆ ในโลกนี้เขาอยากตาคู่นั้น... อย่างไรก็ตาม ถ้าพวกเขาเธอ พวกเขาจะสูญเสียความสวยงาม ตาคู่นั้นมีความหมายจริง ๆ ของเธอ พวกเขาเหมาะกับเธออย่างดี และเธอสามารถดึงความสวยงามเท่านั้น"วิธีสามารถคนโง่เหล่านั้นสมควรที่จะเป็นคู่แข่งของคุณ" เงากระซิบ เสียงของเขาก็ชื่นชมและบูชา"ให้พวกเขาย่ามใจ และในขณะที่อีกต่อไป เมื่อบดขยี้พวกเขา มันจะเป็นมากขึ้นน่าสนใจวิธีไว้" ยิ่งพวกเขาปีน harder อยู่... มิ.ย.วูยาว narrowed ตาเย็นใช่ครับ" ตอบเงาเร่าร้อน"เวลานี้ ฉันจะอยู่ที่นี่ ถ้าคุณมีข้อความใด ๆ เพียงส่งที่นี่โดยตรง" มิ.ย.วูยาวสั่ง"ปฏิบัติ subordinate นี้""โอ้ ใช่ อีกอย่างหนึ่ง" มิ.ย.วูยาวก็คิดว่า บางสิ่งบางอย่างพรุ่งนี้กลับไป และดึงขวดของดวงจันทร์หยกเงารู้สึกประหลาดใจสำหรับช่วงเวลา ถึงแม้ว่าเขาไม่รู้ว่าทำไมพระเจ้าของเขาได้ขอไวน์ เขาตอบ "ใช่" ได้อย่างรวดเร็ว"หยกหวาน...มัน" มิ.ย.วูยาว narrowed ตาของเขาเป็นความตั้งใจของ murderous เต็มของเขาโดยรอบ ไม่ได้คิดจะเข้ามาในวังให้ที่ meddling เจ้าชายหายดีเงาเป็นเพียงเข่าเงียบ ๆ ด้านข้าง เขาไม่กล้าสะท้อนความหมายเบื้องหลังคำพูดเหล่านั้น เขารู้ว่า เขาต้องทำอะไรที่เขาบอกหลังจากเตรียมเพิ่มเติมกี่ มิ.ย.วูยาวไม่อยู่รอบ ๆ เงาจางหายไปในความมืด และหายไปอย่างสมบูรณ์มิ.ย. Wu Xie ห้อง เธอคือ frowning เธอล้าง และเตรียมมือของเธอซ้ำแล้วซ้ำอีก – หลังจาก ascertaining ว่าไม่มีร่องรอยของกลิ่นเลือดที่พวกเขาได้เธอเดินผ่านไปยังตารางโลตัสน้อยยืนมีในความเงียบเขาจ้องไปที่สีเขียวเข้ม เล่นซอระหว่างนิ้วมือของเขาเขาขึ้นไปสู่ดวงจันทร์ และในเวลานี้"คุณยังทำอะไร" มิ.ย. Wu Xie ถามโลตัสน้อย monotonouslyโลตัสน้อยประหลาดใจเล็กน้อยสำหรับช่วงเวลาเขายกศีรษะของเขา และลูบหน้าผากของเขาน้อย "มันไม่ เจ็บอีกต่อไป" ใบหน้าของเขากุหลาบสวมรอยยิ้มหวาน ก่อนหน้านี้เมื่อมิ.ย.วูยาวได้หดกลับวัตถุดำ ทุกความเจ็บปวดทันทีหายไป โดยไม่รู้สึกไม่สบายเพียงเล็กน้อย น้อยบัวเริ่มสงสัยตัวเองถ้าเขามีจริง ๆ เพียงแค่ถูกทำร้าย โดยมนุษย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 79: "อย่ารำคาญฉัน (3)"

มิถุนายน Wu ยาวอย่างช่วยไม่ได้ลุกขึ้นขณะที่เขามองคอตกที่มิถุนายนวู Xie ที่ถูกหลีกเลี่ยงเขา เขาสัมผัสคอของเขาเป็นเส้นทางสีแดงเลือดไหลเข้าสู่มือของเขาเขาไม่ได้ดูเหมือนใส่ใจบิตเดียวโดยมัน.

"มันดูเหมือนว่ามันเป็นความผิดของฉันอีกครั้งให้คุณได้กลิ่นกลิ่นเกลียดนี้ฉันจะปล่อยครั้งแรก." เขายิ้ม ถึงคราวที่เขาให้ออกถอนหายใจอ่อนหันออกจากห้องทันทีหลังจาก.

หลังจากที่ออกมาจากห้องของเธอมารอยยิ้มของเขาจางหายไปในขณะที่นิ้วมือของเขาสัมผัสลำคอของเขาเป็นแสงสีดำจาง ๆ ส่องแสงและทั้งสี่เข็มบินออกมาจากลำคอของเขา และล้มลงบนมือของเขา.

"พระเจ้าของฉัน!" เงาประกายโดยเงาของชายคนหนึ่งหล่นลงบนเข่าข้างหนึ่งขณะที่เขาปรากฏตัวขึ้นข้างจุนวูยาวของ.

"คุณเจ็บ!" มีกลิ่นเลือดเป็นและเงาเป็น แปลกใจว่าแหล่งที่มาจากพระเจ้าของเขา.

ในสถานที่ดังกล่าวมีคนจริงอาจทำร้ายพระเจ้าที่นับถือของเขา?

"เจ็บหรือเปล่า? นี้นับว่าเป็นเจ็บหรือเปล่า? "เขามองไปที่สี่เข็มเลือดเปื้อนมือของเขา ดวงตาของเขาไม่ได้มีคำใบ้ของสีดำในพวกเขาเป็นสีม่วงเข้มโผล่.

แต่นี้คือหญิงสาวเล็ก 'ร่องรอยของฟันบน' เขาจึงไม่ได้จริงๆใจ.

"คุณพบคนที่ผมเคยถามหา?" มิถุนายนวูยาวถามอย่างเย็นชา.

"ทุกอย่างที่ได้รับการเตรียม."

"อากลุ่ม Geezers เก่าที่ต้องการที่จะดักจับฉันในมี? พวกเขาจริงๆรู้วิธีที่จะฝัน ผมจะให้แน่ใจว่าจะชำระคืนได้อย่างถูกต้องสำหรับวันที่. "ริมฝีปากของเขาขดขึ้นในขณะที่เขามองที่เข็มในมือของเขา มีแววอยู่ในดวงตาของเขา.

เขาไม่เคยมีประสบการณ์การปฏิเสธใด ๆ จากเธอมิได้มีเธอใส่ขึ้นต่อสู้ก่อน แต่วันนี้เขาได้เห็นในที่สุดการแสดงออกที่แตกต่างกันบนใบหน้ามักจะหนาวเย็นและความรู้สึกของเธอ มองในสายตาของเธอนั่นคือล้ำค่าที่มีค่ามากกว่าอัญมณีใด ๆ ในโลกนี้.

เขาอยากตาคู่นั้น ... แต่ถ้าพวกเขาทิ้งเธอพวกเขาจะสูญเสียความงามของมัน ดวงตาของผู้ที่มีความหมายจริงๆสำหรับเธอพวกเขาเหมาะกับเธอได้อย่างสมบูรณ์แบบและมีเพียงเธอจะวาดออกความงามของมัน.

"วิธีสามารถคนโง่ผู้ที่สมควรที่จะคู่แข่งของคุณ?" เงากระซิบเสียงของเขาก็เต็มไปด้วยความชื่นชมและนมัสการ.

"ให้พวกเขาย่ามใจ และเพลิดเพลินไปกับในขณะที่อีกต่อไปเมื่อฉันสนใจพวกเขามันจะน่าสนใจมากขึ้นด้วยวิธีการที่. "ที่สูงขึ้นของพวกเขาปีนที่ยากที่พวกเขาตก ... มิถุนายนวูยาวแคบสายตาเย็นชาของเขา.

" ใช่! "เงาตอบเร่าร้อน.

" เวลานี้ผมจะอยู่ที่นี่, หากคุณมีข้อความใด ๆ เพียงแค่ส่งได้ที่นี่โดยตรง. "มิถุนายนวูยาวสั่งซื้อ.

" นี่ผู้ใต้บังคับบัญชา obeys! "

" โอ้ใช่สิ่งหนึ่งมากขึ้น. "มิถุนายนวูยาวก็คิดของบางสิ่งบางอย่าง.

พรุ่งนี้ กลับไปและดึงขวดหยกดวงจันทร์.

เงาประหลาดใจสำหรับช่วงเวลาที่แม้ว่าเขาจะไม่ทราบว่าทำไมพระเจ้าของเขาได้รับการร้องขอสำหรับไวน์ที่เขารีบตอบว่า "ใช่!"

"หยกน้ำทิพย์ ... มันเป็น?" จุนวูยาว หรี่ตาของเขาเป็นความตั้งใจของเขาที่เต็มไปด้วยการฆาตกรรมโดยรอบของเขา เขาไม่ได้ใจจะเข้าไปในพระราชวังที่จะทำให้การเข้าไปยุ่งมกุฎราชกุมารหายดี.

เงาเป็นเพียงคุกเข่าอย่างเงียบ ๆ ที่ด้านข้างที่เขาไม่กล้าที่จะสะท้อนให้เห็นถึงความหมายที่อยู่เบื้องหลังคำพูดเหล่านั้นเขารู้ว่าเขาจำเป็นเท่านั้นที่จะทำในสิ่งที่เขาเป็น บอก.

หลังจากทำการเตรียมการอีกไม่กี่จุนวูยาวไม่อยู่รอบ ๆ เงาจางหายไปในความมืดและหายไปอย่างสมบูรณ์.

ในห้องจุนวู Xie ของเธอก็หน้ามุ่ยขณะที่เธอล้างและขัดมือของเธอซ้ำแล้วซ้ำอีก - เฉพาะหลังจากที่การสืบหาว่ามีไม่ร่องรอยของกลิ่นเลือดในลักษณะใดที่พวกเขาไม่เธอเดินไปยัง ตาราง.

ลิตเติ้ลโลตัสยืนอยู่ที่นั่นในความเงียบในขณะที่เขาจ้องที่ลูกปัดสีเขียวเข้ม เล่นซอไว้ระหว่างนิ้วมือของเขาในขณะที่เขาถือมันไว้ต่อดวงจันทร์และมองไปที่มัน.

"มันยังคงเจ็บหรือเปล่า?" จุนวู Xie ถามลิตเติ้ลโลตัสเบื่อหน่าย.

ลิตเติ้ลโลตัสรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยสำหรับช่วงเวลาที่เขายกศีรษะของเขาและลูบหน้าผากตัวน้อยของเขา "มันไม่เจ็บอีกต่อไป." ใบหน้าของเขาเป็นสีดอกกุหลาบสวมรอยยิ้มหวาน ก่อนหน้านี้เมื่อจุนวูยาวได้หดหลังวัตถุสีดำทุกความเจ็บปวดหายไปทันทีโดยไม่รู้สึกไม่สบายเล็ก ๆ น้อย ๆ โลตัสเริ่มสงสัยตัวเองว่าเขาได้จริงๆเพียงถูกทำร้ายโดยมนุษย์