The Tell-Tale Heart" is a short sto

The Tell-Tale Heart" is a short story by Edgar Allan Poe first published in 1843. The story was first published in James Russell Lowell's The Pioneer in January 1843. "The Tell-Tale Heart" is widely considered a classic of the Gothic fiction genre and is one of Poe's most famous short stories.

It is told by an unnamed narrator who endeavors to convince the reader of his sanity, while describing a murder he committed; the victim was an old man with a filmy "vulture-eye", as the narrator calls it. The murder is carefully calculated, and the murderer hides the body by dismembering it and hiding it under the floorboards. Ultimately the narrator's guilt manifests itself in the form of the sound—possibly hallucinatory—of the old man's heart still beating under the floorboards. It is unclear what relationship, if any, the old man and his murderer share. The narrator denies having any feelings of hatred or resentment for the man. He states: 'I loved the old man! He had never wronged me! He had never given me insult!'. He also denies the assumption that he killed for greed: 'Object there was none.', 'For his gold I had no desire.' It has been suggested that the old man is a father figure, the narrator's landlord, or that the narrator works for the old man as a servant, and that perhaps his "vulture-eye" represents some sort of veiled secret, or power. The ambiguity and lack of details about the two main characters stand in stark contrast to the specific plot details leading up to the murder.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บอกเล่าหัวใจ "เป็นเรื่องสั้นโดยเอ็ดการ์อัลลันโปตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 1843 เป็นเรื่องที่ตีพิมพ์ครั้งแรกในเจมส์รัสเซลโลเวลล์ของไพโอเนียร์ในเดือนมกราคม 1843" หัวใจบอกเรื่อง "ถือว่าเป็นคลาสสิกของนิยายกอธิค ประเภทและเป็นหนึ่งในโพเรื่องสั้นที่มีชื่อเสียงที่สุด. มันเป็นเรื่องที่บอกเล่าที่ไม่มีชื่อที่พยายามที่จะโน้มน้าวให้ผู้อ่านของสติของเขาในขณะที่การอธิบายการฆาตกรรมที่เขามุ่งมั่น; เหยื่อเป็นคนเก่าที่มีเยิ้ม "อีแร้งตา" เป็นผู้บรรยายเรียกมันว่า. ฆาตกรรมถูกคำนวณอย่างระมัดระวังและฆาตกรซ่อนร่างกายโดย dismembering และหลบซ่อนตัวอยู่ภายใต้พื้น. ในท้ายที่สุดความผิดบรรยายที่ปรากฏตัวในรูปแบบของเสียงอาจประสาทหลอนของหัวใจของชายชรายังคงเป็น .. เต้นภายใต้พื้นมันเป็นสิ่งที่ไม่ชัดเจนความสัมพันธ์ถ้ามีคนเก่าและส่วนแบ่งฆาตกรของเขาเล่าปฏิเสธการมีความรู้สึกใด ๆ ของความเกลียดชังหรือความไม่พอใจสำหรับผู้ชายคนนั้นเขากล่าว. 'ฉันรักคนเก่าเขาไม่เคยทำผิด! ฉัน! เขาไม่เคยให้ฉันดูถูก! นอกจากนี้เขายังปฏิเสธสมมติฐานที่ว่าเขาฆ่าเพื่อความโลภ '. สำหรับทองของเขาผมมีความปรารถนาที่ไม่มี' '. วัตถุไม่มีใคร' มันได้รับการชี้ให้เห็นว่าชายชราเป็นพ่อเจ้าของบ้านเล่าของหรือว่าผู้บรรยายการทำงานสำหรับคนเก่าเป็นคนรับใช้และที่อาจจะเป็น "อีแร้งตา" ของเขาแสดงให้เห็นถึงการจัดเรียงของความลับที่ถูกปกคลุมบางส่วนหรืออำนาจ กำกวมและการขาดรายละเอียดเกี่ยวกับสองตัวละครหลักยืนในทางตรงกันข้ามกับพล็อตที่ระบุรายละเอียดที่นำไปสู่การฆาตกรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บอกเรื่องหัวใจ " เป็นเรื่องสั้นโดย เอ็ดการ์ อัลเลน โพ ตีพิมพ์ครั้งแรกใน 1843 . เรื่องนี้ถูกตีพิมพ์ครั้งแรกในเจมส์รัสเซลล์โลเวลล์เป็นผู้บุกเบิกในมกราคม 1843 . บอก " เรื่องหัวใจมีการพิจารณาอย่างกว้างขวางคลาสสิกของประเภทนวนิยายกอธิคและเป็นหนึ่งที่มีชื่อเสียงที่สุดของ Poe เรื่องสั้น

มันบอกเป็นชื่อผู้บรรยายที่ความพยายามที่จะโน้มน้าวให้ผู้อ่านที่สติของเขาในขณะที่การอธิบายการฆาตกรรม เขามุ่งมั่น ; เหยื่อถูกชายชราด้วยซึ่งถูกปกคลุมด้วยเยื่อบางๆ " แร้งตา " เป็นผู้บรรยาย เรียกมัน การฆาตกรรมอย่างรอบคอบ คำนวณ และฆาตกรซ่อนศพ โดยว่าเป็นคนตัดแยกชิ้นส่วน และซ่อนอยู่ใต้พื้นสุดบรรยายความผิดของตนเองออกมาในรูปของเสียงอาจจะ hallucinatory หัวใจของชายชรายังคงเต้นอยู่ใต้พื้น มันยังไม่ชัดเจนสิ่งที่ความสัมพันธ์ใด ๆ ถ้า ชายชรา และแบ่งปัน ฆาตกรที่ฆ่าเขา เล่าว่ามีความรู้สึกของความเกลียดชังหรือความแค้นไว้สำหรับผู้ชาย เขาระบุ : ผมชอบคนแก่ ! เขาไม่เคยทำร้ายฉันไม่เคยดูถูกดูแคลน ! เขายังปฏิเสธสมมติฐานว่าเขาฆ่าเพื่อความโลภ : ' วัตถุไม่มี ' , ' ทองของเขาฉันก็ไม่ปรารถนา มันได้รับการแนะนำว่าเขาเป็นพ่อ ของผู้เล่าที่เจ้าของที่ดิน หรือที่เล่าเรื่องงานให้ชายชราเป็นคนรับใช้ และบางที " ตา " แร้งเป็นบางจัดเรียงของอีกคนไว้ หรืออำนาจความคลุมเครือและขาดรายละเอียดเกี่ยวกับสองตัวละครหลักยืนในสิ้นเชิงกับเฉพาะแผนรายละเอียดที่นำไปสู่การฆาตกรรม