Yun Che raised his head, then activ

Yun Che raised his head, then activated Frozen Cloud Arts… Even though he still had severe injuries on his person, his profound strength had recovered to about thirty percent, he still had enough energy to use Frozen Cloud Arts to make a little snow. Immediately after, a gust of cold wind rose as the surrounding water elements quickly assembled, fusing with the profound energy Yun Che released, transforming into snow that fluttered in the sky, and slowly fell down.

“Your Highness, you can open your eyes now.” Yun Che withdrew his hand and said softly before staring at her jade face, awaiting her reaction.

Princess Snow opened her eyes as a stretch of snowflakes also softly fluttered down on top of her nose. Then, even more snowflakes descended, brushing past her long hair, cheek, and hands… In that moment, Princess Snow went dumbstruck. Her lips opened and her expression grew misty as she stared blankly at everything, as though she had found herself inside a dream.

“It’s snow… snow!”

Princess Snow happily stood up, both her hands cupped the unceasingly falling snowflakes as she happily jumped about in the snow, as though she was a fairy that had found home. Her happiness even seemed to have infected the atmosphere as the breeze became even more gentle.

“It’s really snow… so cold, so beautiful.”

She happily exclaimed in excitement, each sound she made was like the sweetest music in the world. Immersed within the snowflakes and a thin layer of recently accumulated snow, she faced upwards as happiness blossomed on her smiling face, as if she had unrestrainedly released all her joy within the snow.

“Are you the one who made it snow? How did you do it?” Princess Snow tossed the snow cupped in her hands at her own face. She looked at Yun Che with an emotionally moved and thankfulness. But even more so, there was a kind of faint admiration in her gaze.

“Secret.” Yun Che smiled mysteriously. Seeing that she was this overjoyed, a sense of satisfaction rose in Yun Che’s heart.

“Thank you!” Princess Snow smiled in elation. Even though she was curious, she didn’t really want to know the answer that much because she was already submerged in happiness and contentment. She spread out both arms and lightly spun inside the flying snow. Then, she adorably yelled at Yun Che: “I’ll dance for you, okay?”

Without even waiting for Yun Che to response, or perhaps Yun Che had forgotten to reply, Princess Snow let out a heavenly laughter as she picked up the corner of her skirt. She tossed aside her small exquisite shoes and her flawless ankle and feet immediately appeared in Yun Che’s line of sight. The pair of delicate feet that were pure and translucent, snow white and tender, stepped onto the white snow that was unexpectedly less fair than her delicate skin. Each of her toes were like the world’s purest of pearls and jade, they were dainty, and glistened with the luster of gems.

Snowflakes still continued to float down. A small portion had also fallen onto Yun Che’s body. Inside the world of snowflakes, Princess Snow began to gracefully dance. The lower skirt portion of her beautiful phoenix robe fluttered with her elegant movements. Crystals of jade, one after another, let out an enchanting brilliance. Even the golden colored phoenix on her clothing seemed to be gracefully dancing… But, how could the dance of the phoenix even match Princess Snow’s beauty that made one breathless? Her delicate and tender body was like duckweed rippling on the surface of the water, like the willow branches swaying in the wind, and was so fantastical that it was like a dream… Even the dance of goddesses in the Heaven’s palace, perhaps wouldn’t be any greater than this.

Yun Che watched on dumbfoundedly, his gaze fixated without moving for a long time… Her laughter resounded beside his ears and inside his heart. The picture of her lithely dancing within the snow, every single moment was deeply imprinted inside his memories and soul.

He knew, that in his entire lifetime, he’ll never be able to forget this graceful dancing silhouette.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Che ยุนยกศีรษะของเขา แล้วเรียกใช้แช่แข็งเมฆศิลปะ... แม้ว่ายังมีอาการบาดเจ็บรุนแรงในคนของเขา ความแข็งแรงของเขาอย่างลึกซึ้งได้หายไปประมาณสามสิบเปอร์เซ็นต์ ยังมีพลังงานมากพอจะใช้แช่แข็งเมฆศิลปะเพื่อทำหิมะเล็กน้อย ทันที สายของเย็นลมกุหลาบเป็นธาตุน้ำโดยรอบได้อย่างรวดเร็วประกอบ ฟิวส์พลังงานลึกซึ้งที่ยุน Che ออก เปลี่ยนหิมะที่ fluttered ในท้องฟ้า และตกช้าลง"ฝ่าบาท คุณสามารถเปิดดวงตาของคุณตอนนี้" Che ยุนออกมือของเขา และพูดเบา ๆ ก่อนที่จะจ้องมองใบหน้าหยก รอปฏิกิริยาของเธอเจ้าหญิงหิมะเปิดดวงตาของเธอเป็นลายเกล็ดหิมะ fluttered ยังเบา ๆ ลงบนจมูกของเธอ แล้ว เกล็ดหิมะยิ่งสืบเชื้อสาย แปรงผมของเธอ แก้ม และมือที่ผ่านมา... ในช่วงเวลา เจ้าหญิงหิมะไป dumbstruck เปิดริมฝีปากของเธอ และแสดงโตหมอกเธอจ้องมอง blankly ที่ ราวกับว่าเธอได้พบตัวเองในความฝัน"มันมีหิมะหิมะ...! "เจ้าหญิงหิมะสุขยืนขึ้น มือทั้งสองของเธอบรรจุในถ้วยเกล็ดหิมะตกอย่างต่อเนื่อง ตามเธออย่างมีความสุขเพิ่มขึ้นเกี่ยวกับในหิมะ ว่าเธอเป็นนางฟ้าที่ได้พบบ้าน ความสุขของเธอแม้ดูเหมือนจะ ติดบรรยากาศในขณะที่สายลมกลายเป็นอ่อนโยนมากขึ้น"จริง ๆ คือหิมะ...ดังนั้นเย็น สวย"เธอมีความสุข exclaimed ในใจ เสียงแต่ละเสียงที่เธอทำเป็นเหมือนเพลงที่สุดในโลก อยู่ภายในเกล็ดหิมะและชั้นบาง ๆ ของหิมะที่สะสมล่าสุด เธอเผชิญขึ้นไปเป็นความสุขเบ่งบานบนใบหน้ารอยยิ้ม ว่าเธอ unrestrainedly ได้ปล่อยความสุขของเธอทั้งหมดภายในหิมะ"มีคุณเป็นผู้หนึ่งที่ทำให้หิมะ คุณอย่างไรนั้น" เจ้าหญิงหิมะโยนหิมะที่บรรจุในถ้วยในมือของเธอที่ใบหน้าของเธอเอง เธอมองไปที่ Che ยุนกับการย้ายอารมณ์และอิกอมะฮฺ แต่แม้มาก มีชนิดของลมชื่นชมในสายตาของเธอ"ลับ" Che ยุนยิ้มลึกลับ เห็นว่าเธอนี้เป็นปลื้ม ความพึงพอใจเพิ่มขึ้นในหัวใจยุน Che"ขอบคุณ" เจ้าหญิงหิมะยิ้มทซึ่ง แม้ว่าเธออยากรู้อยากเห็น เธอไม่ต้องการทราบคำตอบที่มากเนื่องจากเธอถูกจมอยู่ในความสุขและความพึงพอใจอยู่แล้ว เธอแพร่กระจายออกแขนทั้งสอง และปั่นเบา ๆ ภายในหิมะบิน แล้ว เธอน่าตะโกนที่ Che ยุน: "จะเต้นสำหรับคุณ เอาล่ะ"Without even waiting for Yun Che to response, or perhaps Yun Che had forgotten to reply, Princess Snow let out a heavenly laughter as she picked up the corner of her skirt. She tossed aside her small exquisite shoes and her flawless ankle and feet immediately appeared in Yun Che’s line of sight. The pair of delicate feet that were pure and translucent, snow white and tender, stepped onto the white snow that was unexpectedly less fair than her delicate skin. Each of her toes were like the world’s purest of pearls and jade, they were dainty, and glistened with the luster of gems.Snowflakes still continued to float down. A small portion had also fallen onto Yun Che’s body. Inside the world of snowflakes, Princess Snow began to gracefully dance. The lower skirt portion of her beautiful phoenix robe fluttered with her elegant movements. Crystals of jade, one after another, let out an enchanting brilliance. Even the golden colored phoenix on her clothing seemed to be gracefully dancing… But, how could the dance of the phoenix even match Princess Snow’s beauty that made one breathless? Her delicate and tender body was like duckweed rippling on the surface of the water, like the willow branches swaying in the wind, and was so fantastical that it was like a dream… Even the dance of goddesses in the Heaven’s palace, perhaps wouldn’t be any greater than this.ยุน Che ดูบน dumbfoundedly มุ่ง fixated โดยไม่ย้ายเป็นเวลานาน... เสียงหัวเราะของเธอ resounded ข้างหูของเขา และหัวใจของเขา รูปภาพของเธอ lithely เต้นรำภายในหิมะ ทุกขณะเดียวถูกตราตรึงใจลึกในความทรงจำและจิตวิญญาณของเขาเขารู้ว่า ว่า ในตลอดชีวิตของเขา เขาจะไม่สามารถลืมเงาเต้นนี้สง่างาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยุนเช ยกศีรษะของเขา แล้วเปิดใช้งานแช่แข็งเมฆศิลปะ . . . . . . . แม้ว่าเขาจะยังคงได้รับบาดเจ็บรุนแรงในคนของเขา พลังที่ลึกซึ้งของเขาได้คืนประมาณสามสิบเปอร์เซ็นต์ เขายังได้พลังงานเพียงพอที่จะใช้ศิลปะเมฆแช่แข็งเพื่อให้หิมะเล็ก ๆน้อย ๆ ทันทีหลังจากนั้น กระโชกของลมเย็นเป็นดอกกุหลาบรอบน้ำองค์ประกอบอย่างรวดเร็วประกอบ รวมตัวกับลึกซึ้งพลังงานยุนเช ออก เปลี่ยนเป็นหิมะขึ้นในท้องฟ้า และค่อยๆล้มลง" องค์ชาย ลืมตาได้แล้ว " ยุนเชหดมือของเขาและพูดเบาๆ ก่อนจะจ้องหน้าหยกใบหน้าของเธอ รอปฏิกิริยาของเธอเจ้าหญิง หิมะ เปิดตาของเธอเป็นยืดของเกล็ดหิมะที่ยังขึ้นลงเบา ๆบนจมูกของเธอ แล้วยิ่งเกล็ดหิมะลงมา ปัดอดีต ผมยาว ใบหน้า และ มือ . . . . . . . ในขณะนั้นเอง เจ้าหญิงหิมะไปเซ็งมาก . ริมฝีปากของเธอเปิด และการแสดงออกของเธอขณะที่เธอจ้องอย่างว่างเปล่า ที่เติบโตด้วยทุกอย่าง ราวกับว่าเธอได้พบว่าตัวเองอยู่ในความฝัน" มันคือหิมะ . . . หิมะ "เจ้าหญิงหิมะอย่างมีความสุข ยืนขึ้น มือทั้งสองข้างของเธออย่างไม่หยุดยั้งถ้วยเกล็ดหิมะตกเธอมีความสุขเพิ่มขึ้นในหิมะ เหมือนเธอจะเป็นนางฟ้าที่เจอที่บ้าน ความสุขของเธอ ดูเหมือนจะติดบรรได สายลมก็ยิ่งอ่อนโยนมากขึ้น" มันเป็นหิมะจริงๆ . . . . . . หนาวมาก”เธอมีความสุขอย่างตื่นเต้น แต่ละเสียงที่เธอทำเหมือนเป็นเพลงที่น่ารักที่สุดในโลก จมอยู่ในหิมะและชั้นบาง ๆสะสมหิมะ เธอต้องขึ้นความสุขเบ่งบานบนใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเธอ ราวกับว่าเธอเคย unrestrainedly ออกทั้งหมดของเธอ ความสุขในหิมะ" คุณเป็นคนหนึ่งที่ทำให้หิมะ ? คุณทำมันได้ยังไง ? " เจ้าหญิงหิมะโยนหิมะถ้วยในมือเธอที่หน้าของเธอ เธอมองยุนเช กับ ย้าย อารมณ์ และ ขอบคุณ แต่ยิ่งดังนั้น มีชนิดของการเป็นลมในสายตาของเธอ" ความลับ " ยุนเชยิ้มอย่างลึกลับ เห็นว่าเธอนี้เหลือเกิน ความรู้สึกของความพึงพอใจที่เพิ่มขึ้นในหัวใจของยุนเช" ขอบคุณ ! " เจ้าหญิงสโนว์ ยิ้มและมีความสุข . แม้เธอจะสงสัย เธอไม่ได้อยากจะรู้คำตอบมาก เพราะว่าเธอได้จมอยู่ในความสุขและความพึงพอใจ เธอแผ่แขนทั้งสองข้าง และค่อย ๆปั่นภายในบินหิมะ แล้วเธอก็น่ารักตะโกนยุนเช : " ผมจะเต้นเพื่อคุณ โอเค ? "โดยไม่รอให้ยุนเช การตอบสนอง หรือบางที ยุนเช ลืมตอบ องค์หญิงสโนว์ปล่อยเสียงหัวเราะจากเธอหยิบมุมกระโปรงของเธอ เธอทอดทิ้งไปรองเท้าที่สวยงามของเธอเล็กและข้อเท้าและเท้าของเธอที่สมบูรณ์แบบทันทีปรากฏในสายตาของยุนเช . คู่ของเท้าที่ละเอียดอ่อนบริสุทธิ์ และโปร่งใส หิมะขาวและนุ่ม , เดินบนหิมะสีขาวที่ไม่คาดคิดไม่ยุติธรรมกว่าผิวบอบบางของเธอ แต่ละนิ้วเท้าของเธอเป็นเหมือนโลกที่บริสุทธิ์ของมุกและหยก มันงดงาม และพราวแสงกับเงาของอัญมณีเกล็ดหิมะก็ยังลอยลง ส่วนเล็กก็ล้มลงบนตัวของยุนเช ภายในโลกของเกล็ดหิมะ เจ้าหญิงหิมะเริ่มที่จะได้เต้น ส่วนล่างกระโปรงเสื้อคลุม Phoenix สวยงามของเธอหวั่นไหวกับการเคลื่อนไหวของเธอสวยงาม คริสตัลเจด หนึ่งหลังจากที่อื่น ปล่อยเสน่ห์ฉลาด แม้แต่สีทองฟินิกซ์บนเสื้อผ้าของเธอดูเหมือนจะได้เต้น . . . . . . . แต่ทำไมการเต้นรำของวิหคเพลิงตรงแม้เจ้าหญิงหิมะของความงามที่ทำให้หนึ่งหอบ ? เธอบอบบางและอ่อนโยน ร่างกายเหมือนจอกแหนกระเพื่อมบนผิวน้ำ เหมือนกิ่งต้นวิลโลว์โอนเอนในลมและก็แปลกประหลาด มันเป็นเหมือนความฝัน . . . . . . . แม้แต่การร่ายรำของเทพธิดาบนสวรรค์ พาเลซ บางทีไม่ได้มากกว่านี้ยุนเช ดูใน น่าประหลาด นะ สายตาของเขาจับจ้องโดยไม่ต้องย้ายมานานแล้ว . . . เสียงหัวเราะของเธอ ทั้งข้างหูของเขาและภายในหัวใจของเขา ภาพของเธอ lithely เต้นภายในหิมะ , ทุกช่วงเวลาเดียวคือลึกซึ้งตราตรึงในความทรงจำและวิญญาณของเขาเขารู้ ว่าในชีวิตของเขา เขาจะลืมนี้สง่างามเต้นรำ Silhouette