When I was kid, all bikes were stee

When I was kid, all bikes were steel. Not just any steel though, they were really, really heavy steel. It wasn't until the mid 1970's that Vitus and Alan introduced aluminum frames that I lusted after. These frames resembled conventional frames but had anodized finishes instead of paint and were very light weight (in comparison to the steel frames of that day). The ride was very soft, and worked best for riders who were of lighter weight, and rode with very high cadences.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อเด็ก จักรยานทั้งหมดถูกเหล็ก ไม่เพียงมีเหล็กแม้ว่า พวกเขาจริง ๆ เหล็กหนักจริง ๆ มันไม่ได้จนถึงกลางยุค 1970 ที่ Vitus และ Alan แนะนำเฟรมอลูมิเนียมที่ฉัน lusted หลัง เฟรมเหล่านี้คล้ายกับเฟรมแบบดั้งเดิม แต่มีเครื่องผิวสีแทน และมีน้ำหนักเบามาก (เมื่อเปรียบเทียบกับเฟรมเหล็กของวันนั้น) นั่งได้นุ่มมาก และทำงานส่วนสำหรับผู้ขับขี่ ที่มีน้ำหนักเบา ขี่กับ cadences สูงมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อฉันเป็นเด็ก, จักรยานทุกคนเหล็ก ไม่เพียงเหล็กใด ๆ แม้ว่าพวกเขาจริงๆเหล็กหนักจริงๆ มันไม่ได้จนกว่ากลางปี​​ 1970 ที่วิทูและอลันแนะนำเฟรมอลูมิเนียมที่ฉัน lusted หลังจาก ภาพเหล่านี้คล้ายกับกรอบเดิม แต่ anodized เสร็จสิ้นแทนของสีและมีน้ำหนักเบามาก (เมื่อเทียบกับเฟรมเหล็กของวันนั้น) นั่งนุ่มมากและการทำงานที่ดีที่สุดสำหรับผู้ขับขี่ที่มีน้ำหนักเบาและขี่ม้ากับกระดึบสูงมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อฉันยังเด็ก , จักรยานถูกเหล็ก ไม่ใช่เหล็ก แต่พวกเขาจริงๆ , เหล็กหนักจริงๆ มันไม่ได้จนกว่าจะถึงกลางปี 1970 ว่าไวทัส อลันแนะนำเฟรมอลูมิเนียมที่ผมโหยหา . เฟรมเหล่านี้คล้ายกับเฟรมธรรมดา แต่ได้ anodized เสร็จสิ้นแทนสีและน้ำหนักเบามาก ( เปรียบเทียบกับเหล็กเฟรมของวันนั้น ) นั่งนิ่มมากและทำงานที่ดีที่สุดสำหรับผู้ขับขี่ที่มีน้ำหนักเบาและขี่กับจังหวะที่สูงมาก