Mazáčio (Italian: [maˈzattʃo]; Dece

Mazáčio (Italian: [maˈzattʃo]; December 21, 1401 – summer 1428), born Tommaso di Ser Giovanni di Simone, was the first great Italian painter of the Quattrocento period of the Italian Renaissance. According to Vasari, Masaccio was the best painter of his generation because of his skill at recreating lifelike figures and movements as well as a convincing sense of three-dimensionality.[1] Masaccio died at twenty-six and little is known about the exact circumstances of his death.[2]

The name Masaccio is a humorous version of Maso (short for Tommaso), meaning "clumsy" or "messy" Tom. The name may have been created to distinguish him from his principal collaborator, also called Maso, who came to be known as Masolino ("little/delicate Tom").

Despite his brief career, he had a profound influence on other artists. He was one of the first to use linear perspective in his painting, employing techniques such as vanishing point in art for the first time. He also moved away from the International Gothic style and elaborate ornamentation of artists like Gentile da Fabriano to a more naturalistic mode that employed perspective and chiaroscuro for greater realism.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Mazáčio (อิตาลี: [maˈzattʃo]; 21 ธันวาคม 1401 – ฤดูร้อน 1428), เกิด Tommaso di Ser Giovanni di Simone ถูกแรกนักอิตาลีดี Quattrocento ระยะเวลาของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาอิตาลี ตาม Vasari, Masaccio เป็นจิตรกรที่ดีที่สุดของรุ่นเนื่องจากทักษะของเขาที่สร้างตัวเลข lifelike และเคลื่อนไหว ตลอดจนความน่าเชื่อถือ three-dimensionality [1] Masaccio ตายที่ยี่สิบหก และน้อยเป็นที่รู้จักกันเกี่ยวกับสถานการณ์ของตายแน่นอน [2]ชื่อ Masaccio เป็นรุ่นอารมณ์ขันของ Maso (สั้นสำหรับ Tommaso), หมายถึง ทอม "ป้ำๆ" หรือ "ยุ่ง" ชื่ออาจถูกสร้างเพื่อแยกเขาจาก collaborator เขาหลัก เรียกว่า Maso ที่จะมาเรียกเป็น Masolino ("เล็ก/ละเอียดอ่อนต้ม")แม้ว่าอาชีพของเขาโดยย่อ เขามีอิทธิพลอย่างลึกซึ้งในการปกครอง เขาเป็นหนึ่งในการใช้มุมมองเชิงเส้นในภาพวาดของเขา ใช้เทคนิคเช่นจุด vanishing ในครั้งแรก เขายังย้ายสไตล์โกธิคนานาชาติและโอบอย่างประณีตของศิลปินเช่น Gentile da Fabriano โหมด naturalistic มากที่มุมมองและ chiaroscuro สำหรับความสมจริงมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Mazáčio (อิตาลี: [mazattʃo]; 21 ธันวาคม 1401 - ฤดูร้อน 1428) เกิดทอมมาโซดิ Ser Giovanni di Simone เป็นจิตรกรอิตาลีแรกที่ดีของรอบระยะเวลา Quattrocento ของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาอิตาลี ตามที่วาซารี Masaccio เป็นจิตรกรที่ดีที่สุดในรุ่นของเขาเพราะความสามารถของเขาในการสร้างตัวเลขที่เหมือนจริงและการเคลื่อนไหวเช่นเดียวกับความรู้สึกที่น่าเชื่อของสามมิติ. [1] Masaccio เสียชีวิตที่ยี่สิบหกและเล็ก ๆ น้อย ๆ เป็นที่รู้จักกันเกี่ยวกับสถานการณ์ที่แน่นอน การตายของเขา. [2] ชื่อ Masaccio เป็นรุ่นอารมณ์ขันของ Maso (ย่อมาจากทอมมาโซ) ความหมาย "เงอะงะ" หรือ "ยุ่ง" ทอม ชื่ออาจได้รับการสร้างขึ้นเพื่อแยกเขาจากผู้ร่วมงานของเขาหลักที่เรียกว่า Maso ที่มาเป็นที่รู้จักในโซลิโน่ ("เล็ก ๆ น้อย ๆ / ละเอียดอ่อนทอม"). แม้จะมีอาชีพสั้น ๆ ของเขาเขามีอิทธิพลอย่างลึกซึ้งต่อศิลปินคนอื่น ๆ เขาเป็นหนึ่งในคนแรกที่ใช้มุมมองเชิงเส้นในการวาดภาพของเขาใช้เทคนิคเช่นยาจุดในงานศิลปะเป็นครั้งแรก นอกจากนี้เขายังย้ายออกไปจากสไตล์โกธิคระหว่างประเทศและการตกแต่งที่ซับซ้อนของศิลปินที่ชอบคริสเตียนดา Fabriano ไปยังโหมดธรรมชาติมากขึ้นว่าการจ้างงานและมุมมอง chiaroscuro เพื่อความสมจริงมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพื่อนáč IO ( อิตาลี : [ มาˈ zatt ʃ O ] ; 21 ธันวาคม 1944 –ฤดูร้อน 1428 ) เกิดทอมมาโซ ดิ เซอร์จิโอวานนิ di Simone เป็นครั้งแรกที่ดีอิตาลีจิตรกรของจักรพรรดิคอนสแตนตินที่ระยะเวลาของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาอิตาลี ตามเส้นมาซาชิโอ , เป็นจิตรกรที่ดีที่สุดในรุ่นของเขา เพราะเขามีฝีมือในการมีชีวิตตัวเลขและความเคลื่อนไหว ตลอดจนความรู้สึกน่าเชื่อถือสาม dimensionality .[ 1 ] มาซาชิโอตายที่ 26 และเป็นที่รู้จักกันเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับสถานการณ์ที่แท้จริงของการเสียชีวิตของเขา [ 2 ]

ชื่อมาซาชิโอเป็นรุ่นอารมณ์ขันของมาโซ ( สั้นสำหรับทอมมาโซ ) ความหมาย " ซุ่มซ่าม " หรือ " ยุ่ง " ทอม ชื่ออาจได้รับการสร้างขึ้นเพื่อแยกเขาจากเกี่ยวกับหลักของเขา เรียกว่ามาโซที่มาเป็นที่รู้จักในฐานะมาโซลีโน ( น้อย " / ละเอียดอ่อนทอม " )

แม้อาชีพสั้น ๆของเขาเขามีอิทธิพลลึกซึ้งในศิลปินอื่น ๆ เขาเป็นคนแรกที่ใช้มุมมองเชิงเส้นในการวาดภาพของเขา การใช้เทคนิค เช่น จุดหายไปในศิลปะเป็นครั้งแรก เขาย้ายออกไปจากนานาชาติสไตล์โกธิคและประดับซับซ้อนของศิลปินเช่นเรซซิ่งลากูนเป็นอีกโหมดด ที่ใช้มุมมองและรำพึงมากกว่าความเป็นจริง