Alright then, I’ll say something.”

Alright then, I’ll say something.” Zhang Ye turned to face everyone, and paused for a moment. He said, “I recall.. that someone said I cheated?”

Everybody laughed, treating it as a joke.

Only the people from the Beijing Writers’ Association had ugly expressions. They were thinking, “Aren’t you done? Why do you still mention the past? Why are you so petty?”

But in fact, Zhang Ye was a petty person. The more people did not want him to mention something, the more this fellow would mention it. “I want to know who reported me, and I want to ask the comrade from the Beijing Writers’ Association who came on stage a while ago saying I cheated. The judges and comrades from the Couplet Organization had not investigated, and had eventually allowed my participation, but why did you say it in such a certain fashion that I cheated?” He stared at the youth from the Writers’ Association offstage, “Shouldn’t you apologize to me? This is just the most basic respect, right?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่เป็นไรแล้ว ผมจะบอกว่า บางสิ่งบางอย่าง" จางเย่เปิดหน้าทุกคน และหยุดชั่วครู่ เขากล่าวว่า "ผมจำได้... ที่บุคคลกล่าวคะทุกคนหัวเราะ การรักษามันเป็นเรื่องตลกเฉพาะคนจากสมาคมนักเขียนปักกิ่งมีนิพจน์น่าเกลียด พวกเขาได้คิด "คุณทำ ทำไมคุณยังกล่าวถึงอดีตที่ผ่านมา ทำไมท่านจึงลัก"แต่ในความเป็นจริง จางเย่ คนลัก คนขึ้นไปไม่ต้องพูดถึงสิ่งที่เขา มากกว่านี้เพื่อนจะพูดถึงมัน "อยากรู้ผู้รายงานฉัน และต้องการสอบถามเพื่อนที่สมาคมนักเขียนปักกิ่งที่มาบนเวทีขณะที่ผ่านมาพูดคะ ผู้พิพากษาและสหายจาก Couplet องค์กรไม่มีการตรวจสอบ และในที่สุดได้อนุญาตเข้าร่วม แต่ทำไมนะมันเช่นแฟชั่นบางที่คะ? " เขาจ้องไปที่เยาวชนจากสมาคมนักเขียนนอกเวที "ไม่ควรคุณขอโทษผม นี้คือเพียงแค่การเคารพพื้นฐาน ขวา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เอาล่ะฉันจะพูดอะไรบางอย่าง. "จางเจ้าหันไปเผชิญหน้าทุกคนและหยุดชั่วคราวสักครู่ เขากล่าวว่า "ผมจำได้ .. ว่าคนที่บอกว่าผมโกง?"

ทุกคนหัวเราะรักษามันเป็นเรื่องตลก.

เฉพาะผู้คนจากสมาคมนักเขียนปักกิ่ง 'มีการแสดงออกที่น่าเกลียด พวกเขากำลังคิดว่า "คุณไม่ทำ? ทำไมคุณยังคงพูดถึงอดีตที่ผ่านมา? ทำไมคุณจิ๊บจ๊อยเหรอ? "

แต่ในความเป็นจริงจางเจ้าเป็นคนที่จิ๊บจ๊อย ผู้คนจำนวนมากไม่อยากให้เขาพูดถึงบางสิ่งบางอย่างที่มากกว่าคนนี้จะพูดถึงมัน "ผมอยากจะรู้ว่าใครรายงานฉันและฉันต้องการที่จะถามเพื่อนจากสมาคมนักเขียนปักกิ่ง 'ที่ขึ้นมาบนเวทีขณะที่ผ่านมาบอกว่าฉันโกง ผู้พิพากษาและสหายจากองค์การโคลงไม่ได้ตรวจสอบและได้รับอนุญาตให้มีส่วนร่วมของฉันในที่สุด แต่ทำไมคุณไม่บอกว่ามันดังกล่าวในแฟชั่นบางอย่างที่ผมโกง? "เขาจ้องที่เยาวชนจากนักเขียนสมาคมเวที" ไม่ควร ' t คุณขอโทษฉัน? นี่เป็นเพียงความเคารพพื้นฐานที่สุดใช่มั้ย? "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ก็ได้ งั้นฉันจะพูดบางอย่าง " จางเยหันไปมองหน้าทุกคน และหยุดสักครู่ เขากล่าวว่า " ผมจำได้ . . . . . . . ใครบอกว่าผมโกง "ทุกคนหัวเราะ คิดว่ามันเป็นเรื่องตลกเฉพาะบุคคลจากสมาคมนักเขียนสำนวนที่ปักกิ่งได้น่าเกลียด พวกเขาคิดว่า " ยังไม่เสร็จอีกเหรอ ทำไมคุณยังคงพูดถึงอดีต ทำไมคุณใจแคบ ? "แต่ในความเป็นจริง จาง ท่านเป็นคนใจแคบ ยิ่งมีคนไม่อยากให้พูดถึง ยิ่งหมอนี่จะพูดถึงมัน " ฉันต้องการรู้ว่า ใครว่าฉันและฉันต้องการถามสหายจากปักกิ่งสมาคมนักเขียนที่เข้ามาบนเวทีแล้วบอกว่าผมโกง ผู้พิพากษาและสหายจากโคลงองค์การได้ศึกษา และในที่สุดได้รับอนุญาตการมีส่วนร่วมของฉัน แต่ทำไมคุณถึงพูดมันในแฟชั่นนั้นมั่นใจว่าผมโกง " เขาจ้องเยาวชนจากสมาคมนักเขียน offstage ” คุณควรขอโทษฉัน นี้เป็นเพียงพื้นฐานที่สุดเคารพใช่ไหม "