Fluttering HeartbeatSong inserted i

Fluttering Heartbeat



Song inserted in this chap: Confusing by Jubi and Yi Jeong. (credit to owner)



Sometimes… we do have to be selfless not selfish and think of what’s going to be the best for the ones we love. I always remind myself that no matter how much I love him, how much it hurts me of seeing them together, I have to control myself and not to come between them. Both of them are my best friends and I love them equally much. If I have a choice, I would not hurt any of them. True love is sacrifice. Love is thinking about others before you think about yourself. Love is selfless, not selfish. But why? Why everything changed in a sudden and why did he tell me that he love me? Did I hear it correctly? He said he love me. And at that very moment, I wanted to be selfish for once. Can I really have you? Can I have you today, tomorrow and… for the rest of my life?

~~~~~~~~~~

“So it was her all this while. You finally admit it. She was the reason why we broke up and why we can’t be together again.”

Park Shin Hye quickly pushed Lee Min Ho away and turned to Yoona when she heard her voice. When her eyes met Yoona’s sharp and angry gaze, she bit her lip and clenched her hands into tight fists. A pang of guilt creeps into her conscience, as if she was stealing something away from her best friend.

Yoona took few steps forward and her eyes were still glaring furiously at Shin Hye. She then let out a sarcastic chuckle. “So this is your real face. Say one thing in front of me and did another thing behind my back. You were just pretending to support me to fight for Min Ho oppa but you were actually trying to snatch him away from me.” She chuckled again. “Park Shin Hye, you are the most scheming person I have ever seen.”

Shin Hye shook her head as she walked towards her nervously. “Yoona, it’s a misunderstanding. It’s not like that. We…”

Slap…

Her sentence was cut off when a hard slap landed on her face. Min Ho widened his eyes in shock when he saw Yoona slapped her.

“Yah! What are you doing?” He raised his voice at Yoona as he quickly rushed to Shin Hye, pulled her away from Yoona and stood in between both of them. He looked at her face worriedly as he caressed it softly. Her flawless cheek was reddened because of the slap.

“Are you okay?” He asked softly.

Shin Hye bit her lip as she nodded her head.

Min Ho inhaled a sharp breath as he looked at her with a firm gaze. “It’s not a misunderstanding. Yoona was right. We can’t be together anymore because the person I want is you. I told you very clearly that the one I love is you and please don’t push me to her anymore. Even if you don’t accept me, Yoona and I will not be possible anymore.”

Shin Hye sighed deeply and pulled herself away from him, ignoring him. She turned to Yoona and looked at her apologetically. “Yoona, I’m sorry. I know it’s my fault that I fall in love with Min Ho oppa but…” She paused and stole a sideway glance at Min Ho before she continued. “… but it was long time ago and it was… just a while. I…”

“You what?” Min Ho cut her off with a stern voice. “You don’t feel anything for me now? Don’t you dare to lie, Park Shin Hye! You know you love me and nothing could ever change that no matter how hard you try to deny it and fool us.”

“Liar!” Yoona glared at her with her furious eyes. “Do you still remember what you told Il Woo oppa five years ago when he found out that I was dating Min Ho oopa? That night you were chatting with him in the playground and I heard everything you said. You said you love Min Ho oppa since the first time you met him. But if you really treat me as your best friend, why didn’t you tell me? You lied to me. You lied to me since the first day we met. I treated you as my best friend and told you everything but you were just using me to get near to Min Ho oppa. You betrayed my trust and our friendship.” She shouted, as her breathing is getting heavier by second. She inhaled a deep breath, trying to breathe some air into her lungs. Her head started to spin and her vision started to blur.

“Yoona, please listen to me. It’s not…” Shin Hye paused when she noticed Yoona’s face turned pale. Her breathing was so heavy and she was even wheezing. It’s her asthma. She is having an asthma attack because of the cold weather and her furiousness. She quickly moved forward and held her arms. “Yoona, are you okay? Have you taken your asthma medicine?” She asked worriedly.

Min Ho walked to them too when he heard what Shin Hye said. He scanned Yoona from top to toe with a worried gaze. “You are wheezing. Where is your inhaler?”

Yoona continued to breath deeply as she slowly lifted her hand up, pointed at the door, telling him that the inhaler is inside her room. But before Min Ho could react, her body goes limp and passed out. He quickly reached out to support her from falling onto Shin Hye.

“Yoona! Yoona!” Min Ho and Shin Hye called out her name at the same time.

“What’s wrong? Why is it so noisy out here?” Il Woo asked as he walked out of the house cluelessly. His eyes immediately widened in shock when he saw Yoona’s lying unconsciously in Min Ho’s embrace.

“Oh my god. What happened to Yoona?” He asked worriedly.

Min Ho turned to him with an anxious gaze. “She have asthma attack and fainted. Call the ambulance! Fast!”

----------------------------------------------------------------

Shin Hye was pacing back and forth worriedly in front of the ER while waiting for the doctor to inform them about Yoona’s condition. Il Woo let out a deep sigh as he walked to her and patted her arm.

“Don’t worry. I’m sure Yoona will be alright.” He said, trying to comfort her.

She turned to Il Woo and shook her head. “It was my fault. I shouldn’t have lied to her. I shouldn’t have come. It was my fault.” She said guiltily.

Min Ho who was sitting on chair with his head buried in his palm, looked up and inhaled a deep breath. “It’s not your fault. It’s not anybody’s fault. Why must you always blame yourself when something happened to Yoona?” He asked, staring sharply at her.

Shin Hye looked at him and pursed her lips into a thin line. “How can I not blame myself? Before we come here, she came to me to ask for my help. She wants you back and I promised that I would help her. But can you see what happened now? She saw us kissing at the porch. And you told her you love me and don’t want her anymore. Don’t you think we are too cruel to her? We were cheating behind her back.”

Il Woo widened his eyes as he turned to Min Ho. They were kissing? No wonder Yoona has an asthma attack. He was lucky that he wasn’t the one who witness that scene. It would surely kill him too.

Min Ho stood up of the chair, walked towards Shin Hye and stopped right in front of her. “What am I to you?” He asked angrily. “A ball that you can kick around wherever you like? I’m a human. I have my own feeling and I have the right to choose who I want. You can’t make the decision for me just because you don’t want to hurt your best friend. You can’t…”

“Then what about me?” Shin Hye cut him off as her eyes reddened with sadness mix rages. She took two steps backward, lengthened a safety gaps between them. “I’m a human too. I’m not a puppet where you can control by strings. Pull me over to you when you are sad and put me aside when you don’t need me. Who you think you are? Do I have to wag my tail and run to you happily just because you said you love me? I have feelings too. When I needed you the most, where were you? You were having your happy time being with Yoona. Have you forgotten what you told me? You told me you love Yoona very much and nothing could ever change that. So what change now? Me? Because you know I love you and you change your mind? Do you think love is that simple?” She said as tears started to flood in her eyes. She know everything she said now will hurt him but she have to push him away.

Min Ho clenched his jaw, trying hard not to explode and pin her against the wall. This woman is driving him crazy. Being selfless is her best personality that he love her the most but at the same time it annoyed him when she is being overly selfless and hurt herself in the process. He moved closer but Il Woo stopped him by holding his arm.

“Min Ho. Yoona is still in the ER. All of us are worried about her and no matter what you say now Shin Hye will not listen. If you really want to talk to her, let’s wait until Yoona is okay and find a time to talk to her alone. You will not talk any sense into her stubborn head when both of you are so emotional now.” Il Woo whispered, loud enough for Min Ho to listen.

Min Ho glanced at his best friend before he inhaled a sharp breath. He then stared at Shin Hye as he pulled his arm away from Il Woo forcefully. He slowly walked forward and stopped in front of her, as he looked deep into her eyes.

“I’ll take everything you said just now as an angry talk because of your worries for Yoona.” He paused and inhaled another deep breath when he saw the tears welling in Shin Hye’s eyes. His gaze and voice softened instantly. “I know love is not that simple and that’s why I’m trying my best to make us work. If you really love someone, you won’t let anything get in your way. You will find a solution and a way to get past it. Relationships are successful through cooperation and understanding, not fighting.”

Shin Hye held his gaze as she bit her bottom lip. It would be a lie if what he just said didn’t move her heart. Of course she can see how much he was trying to make her understand and accept his love. But she knows this is not the right time. She doesn’t have the courage to take his hand now when Yoona was still in the ER.

Just then, the doctor came out and walked towards them. Three of them quickly rushed to the doctor when they saw him.

“How’s my friend?” Il Woo was the first one to ask.

“It was an asthma exacerbation or you

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฮาร์ทบีท flutteringเพลงแทรกใน chap นี้: เกิดความสับสนโดย Jubi Yi จอง (เครดิตให้เจ้าของ)บางครั้ง...เราต้องเสียสละไม่เห็นแก่ตัว และคิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นจะ ดีสุดสำหรับคนที่เรารัก ฉันจะเตือนตัวเองที่ ไม่เท่าฉันรักเขา จำนวนเจ็บฉันเห็นกัน ฉันมี การควบคุมตัวเอง และไม่ ไปมาระหว่าง พวกเขาทั้งสองเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด และรักพวกเขาอย่างเท่าเทียมกันมาก ถ้ามีทางเลือก ฉันจะไม่เจ็บของพวกเขา รักคือการ เสียสละ รักคือความคิดเกี่ยวกับผู้อื่นก่อนคุณคิดว่า ตัวเอง ความรักคือการเสียสละ ไม่เห็นแก่ตัว แต่ทำไม ทำไมทุกอย่างในการเปลี่ยนแปลงแบบฉับพลัน และทำไมไม่ได้เขาบอกว่า เขารักฉันหรือไม่ ฉันไม่ได้ยินนั้นถูกต้องหรือไม่ เขากล่าวว่า เขารักฉัน และในช่วงเวลานั้นมาก ฉันอยากจะเห็นแก่ตัวการ จริง ๆ ได้คุณ ได้คุณวันนี้ วันพรุ่งนี้ and. ... ที่เหลือของชีวิตของฉัน~~~~~~~~~~"เพื่อเป็นของเธอทั้งหมดในขณะนี้ คุณก็ยอมรับมัน เธอเป็นเหตุผล ทำไมเราเทอม และ ทำไมเราไม่สามารถอยู่ด้วยกันอีก"Park Shin Hye ผลักโฮ Lee Min ไปอย่างรวดเร็ว และหันไป Yoona เมื่อเธอได้ยินเสียงของเธอ เมื่อดวงตาของเธอไปตามสายตาคม และโกรธของ Yoona เธอมากเธอลิ และกัดมือของเขาลงในหมัดแน่น ปางความผิดเลื้อยเข้าไปในจิตสำนึกของเธอ ถ้าเธอถูกขโมยจากเพื่อนที่ดีที่สุดYoona เอาเดินไปข้างหน้า และดวงตาของเธอก็ยังคงแกลริงอย่างดุเดือดที่ Shin Hye เธอแล้วให้ออก chuckle แดกดัน "ดังนั้นนี้เป็นใบหน้าจริงของคุณ ไหว้ด้านหน้าของฉัน และได้สิ่งของหลังของฉัน คุณมีเพียงหลอกสนับสนุนผมสู้เพื่อ oppa แล้วโฮจิมินห์ แต่คุณจริงพยายามแนเขาไปจากฉัน" เธอเบา ๆ อีกครั้ง "Park Shin Hye คุณจะคน scheming ที่สุดที่ผมเคยเห็น"Hye ชินจับศีรษะของเธอขณะที่เธอเดินเข้าไปหาเธอคน "Yoona มันเป็นความเข้าใจผิด มันไม่ใช่อย่างนั้น เรา..."ตบ...ประโยคของเธอถูกตัดออกเมื่อที่ดินเปอร์สยากบนใบหน้าของเธอ นาทีโฮ widened ตาในช็อคเมื่อเขาเห็น Yoona slapped เธอ"Yah จะทำอะไร" เขายกพระสุรเสียงที่ Yoona เป็นอย่างรวดเร็ววิ่งให้ Shin Hye ดึงเธอจาก Yoona และยืนระหว่างทั้งสองอย่าง เขามองใบหน้าของเธอ worriedly เป็นเขาคนนั้นกอดมันเบา ๆ แก้มซุกได้ reddened เพราะเปอร์ส"เป็นคุณล่ะ" เขาถามเบา ๆชิน Hye บิตลิเธอเป็นนาง nodded ศีรษะของเธอนาทีโฮจิมินห์ช่วยลมคมในขณะที่เขามองเธอ ด้วยสายตาของบริษัท "มันไม่ใช่ความเข้าใจผิด Yoona ถูก เราไม่ได้กันอีกต่อไป เพราะคนที่อยากเป็นคุณ ผมบอกคุณอย่างชัดเจนว่า ที่ฉันรักคือคุณ และโปรดอย่าผลักดันฉันกับเธออีกต่อไป แม้ว่าคุณไม่ยอมรับฉัน Yoona และจะไม่ได้เป็นไปได้อีกต่อไป"Hye ชินถอนหายใจลึก และดึงตัวเองออกจากเขา ละเว้นเขา เธอหันไป Yoona และมองดูที่เธอ apologetically "Yoona ขอโทษ ฉันรู้ว่า มันเป็นความผิดของฉันที่ฉันตกหลุมรัก กับ oppa แล้วโฮจิมินห์ แต่... " เธอหยุดชั่วคราว และขโมยเป็น sideway ค้อนที่โฮจิมินห์นาทีก่อนเธอต่อด้วย "... แต่ก็นานมาแล้ว และก็...เพียงชั่วขณะ ฉัน.. ""คุณอะไร? " นาทีโฮตัดเธอ ด้วยเสียงตรง ๆ "คุณไม่รู้สึกอะไรสำหรับฉันตอนนี้หรือไม่ คุณไม่กล้านอน Park Shin Hye คุณรู้ว่า คุณรักฉัน และไม่เคยได้เปลี่ยนไม่ยากคุณพยายามที่จะปฏิเสธมัน และหลอกเรา""โกหก" Yoona glared ที่เธอ ด้วยตาของเธอรุนแรง "คุณยังจำอะไรคุณบอกอิลวู oppa ห้าปีที่ผ่านมาเมื่อเขาพบว่า ฉันมีเดท oopa โฮจิมินห์นาที คืนนั้นคุณได้สนทนากับเขาในสนามเด็กเล่น และได้ยินทุกอย่างที่คุณกล่าวว่า คุณว่า คุณรัก oppa แล้วโฮจิมินห์ตั้งแต่ครั้งแรกที่คุณพบเขา แต่ถ้าคุณจริง ๆ ถือว่าผมเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด ทำไมไม่ได้คุณบอกฉัน คุณโกหกผม คุณโกหกผมตั้งแต่วันแรกที่เราพบ ผมถือว่าคุณเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด และบอกคุณทุกอย่าง แต่คุณเพียงใช้ฉันไปเที่ยวโฮจิมินห์นาที oppa คุณทรยศต่อความไว้วางใจของฉันและมิตรภาพของเรา" เธอตะโกน เป็นการหายใจของเธอกำลังหนัก โดยที่สอง เธอช่วยในลมหายใจ การหายใจอากาศบางเป็นปอดของเธอ ศีรษะของเธอเริ่มที่จะหมุน และวิสัยทัศน์ของเธอเริ่มเบลอ" Yoona โปรดฟังฉัน ไม่..." ชิน Hye หยุดชั่วคราวเมื่อเธอสังเกตเห็นใบหน้าของ Yoona เปิดซีด การหายใจของเธอหนักมาก และเธอยังมีหายใจหอบ โรคหอบหืดของเธอได้ เธอมีโรคหอบหืดการโจมตีเนื่องจากสภาพอากาศหนาวเย็นและ furiousness ของเธอ เธออย่างรวดเร็วย้ายไปข้างหน้า และแขนของเธอที่จัดขึ้น " Yoona เป็นคุณล่ะ คุณเคยนำยาโรคหอบหืดของคุณ" เธอถาม worriedlyโฮจิมินห์นาทีเดินไปเกินไป เมื่อเขาได้ยินว่า Shin Hye กล่าวว่า เขาสแกน Yoona จากหัวจรดเท้า ด้วยสายตาเป็นห่วง "คุณกำลังหายใจหอบ ถ้ำของคุณ"Yoona อย่างต่อเนื่องหายใจลึกเป็นเธอช้า ๆ ยกมือของเธอ ชี้ไปที่ประตู บอกเขาว่ายาที่ใช้ภายในห้องของเธอ แต่ก่อนที่โฮจิมินห์นาทีสามารถตอบสนอง ร่างกายของเธอไป limp และผ่านออก เขาได้อย่างรวดเร็วแล้วออกจะสนับสนุนเธอจากการล้มลงใน Shin Hye"Yoona Yoona " นาทีโฮจิมินห์และ Shin Hye เรียกออกชื่อของเธอในเวลาเดียวกันคืออะไรผิด ทำไมมีเสียงดังดังนั้นที่นี่" อิลวูถามขณะที่เขาเดินออกจากบ้าน cluelessly ตา widened ช็อตทันทีเมื่อเห็นของ Yoona รับนอนในอ้อมกอดของโฮจิมินห์นาที"โอ้ พระเจ้าของฉัน เกิดอะไรขึ้นกับ Yoona " เขาถาม worriedlyนาทีโฮจิมินห์เปิดเขา ด้วยสายตากระตือรือร้น "เธอมีโรคหืด และดิฉัน เรียกรถพยาบาลที่ รวดเร็ว"----------------------------------------------------------------Shin Hye เป็น pacing และกลับ worriedly หน้า ER ที่ขณะที่รอหมอเพื่อแจ้งให้ทราบเกี่ยวกับเงื่อนไขของ Yoona อิลวูให้ออกล่องลึกขณะที่เขาเดินกับเธอ และ patted แขน"ช่างเถอะ ฉันแน่ใจว่า จะเป็น Yoona ครับ" เขากล่าวว่า พยายามมอบความสบายให้เธอเธอหันไปอิลวู และจับศีรษะของเธอ "มันเป็นความผิดของฉัน ฉันไม่ได้โกหกเธอ เราไม่ได้มา มันเป็นความผิดของฉัน" เธอบอกว่า guiltilyนาทีโฮที่นั่งอยู่บนเก้าอี้มีหัวฝังอยู่ในปาล์มของเขา มองขึ้น และหายใจลึก ๆ ช่วยใน "มันไม่ใช่ข้อบกพร่องของคุณ มันไม่ใช่ความบกพร่องของใคร ทำไมต้องคุณจะโทษตัวเองเมื่อบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นกับ Yoona " เขาถาม อย่างรวดเร็วจ้องเธอHye ชินมองเขา และ pursed ของเธอริมฝีปากเป็นเส้นบาง "วิธีสามารถฉันไม่โทษตัวเองหรือไม่ ก่อนที่เรามาที่นี่ เธอมาให้ฉันเพื่อขอความช่วยเหลือของฉัน เธอต้องการคุณกลับ และฉันสัญญาว่า ฉันจะช่วยเธอ แต่คุณสามารถเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นขณะนี้ เธอเห็นเราจูบที่ระเบียง และคุณบอกเธอคุณรักฉัน และไม่ต้องการเธออีกต่อไป อย่าคิดว่า เราจะโหดร้ายเกินไปกับเธอ เราถูกโกงหลังเธอกลับ"อิลวู widened ตาของเขาขณะที่เขาหันไปโฮจิมินห์นาที พวกเขาได้จูบ พบ Yoona เป็นโรคหืดได้ เขายังโชคดีที่เขาไม่ได้เป็นผู้หนึ่งที่ชมฉากนั้น มันก็ฆ่าเขาเกินไปโฮจิมินห์นาทีขึ้นของเก้าอี้ยืน เดินต่อ Shin Hye และหยุดหน้าเธอ "อะไรฉันจะคุณ" เขาถาม angrily "ลูกที่คุณสามารถเตะสถานที่ใดก็ตามคุณต้องการ ฉันเป็นมนุษย์ มีความรู้สึกของฉันเอง และฉันมีสิทธิ์ที่จะเลือกที่อยาก คุณไม่สามารถทำการตัดสินใจสำหรับฉันเพียง เพราะคุณไม่อยากทำร้ายเพื่อนที่ดีที่สุด คุณไม่สามารถ...""แล้วอะไรเกี่ยวกับฉันหรือ" ชิน Hye ตัดเขาเป็นดวงตาของเธอ reddened กับความโศกเศร้าผสม rages เธอเอาสองขั้นตอนย้อนหลัง lengthened ความปลอดภัยช่องว่างระหว่างพวกเขา "ฉันเป็นมนุษย์เกินไป ฉันไม่หุ่นที่คุณสามารถควบคุม ด้วยสายอักขระ ดึงผมไปกับคุณเมื่อคุณกำลังเศร้า และวางฉันเฉยเมื่อคุณต้องการให้ฉัน ที่คุณคิดว่า คุณเป็นอย่างไร ฉันมี การกระดิกหางของฉันทำงานให้คุณอย่างมีความสุขเพียง เพราะว่า คุณรักฉันไหม มีความรู้สึกเกินไป เมื่อฉันต้องการคุณมากที่สุด ที่มีคุณหรือไม่ คุณได้มีความสุขเวลาอยู่กับ Yoona คุณลืมอะไรคุณบอกฉัน คุณบอกคุณรัก Yoona มาก และไม่สามารถเปลี่ยนที่ ดังนั้น สิ่งเปลี่ยนแปลงตอนนี้ ฉัน เพราะคุณรู้ว่า ฉันรักคุณ และคุณเปลี่ยนใจ คุณคิดว่า ความรักคือเรื่อง" เธอบอกว่า เป็นน้ำตาเริ่มน้ำท่วมในตาของเธอ เธอรู้ทุกอย่างที่เธอกล่าวว่า ตอนนี้จะทำร้ายเขาแต่เธอผลักเขาออกไปนาทีโฮจิมินห์กัดขากรรไกรของเขา พยายามอย่างหนักไม่ให้กระจาย และตรึงเธอกำแพง ผู้หญิงคนนี้คือการขับรถเขาบ้า การเสียสละเป็นบุคลิกภาพของเธอสุดที่รักของเธอได้มากที่สุด แต่ ในเวลาเดียวกันรำคาญเขาเมื่อเธอกำลังเสียสละมากเกินไป และทำร้ายตัวเองในการ เขาย้ายใกล้ชิด แต่อิลวูหยุดเขา โดยจับแขนของเขา"Yoona นทร์ยังเป็น ER min เราเป็นห่วงเธอ และไม่ว่าสิ่งที่คุณพูดตอนนี้ Shin Hye จะไม่ฟัง ถ้าคุณต้องการพูดคุยกับเธอ ลอง Yoona ไม่เป็นไรรอ และหาเวลาที่จะพูดคุยกับเธอคนเดียว คุณจะไม่พูดความรู้สึกใด ๆ เป็นเธอปากแข็งหัวเมื่อทั้งของคุณก็ให้อารมณ์ " อิลวูกระซิบ เสียงดังพอที่โฮจิมินห์นาทีฟังนาทีโฮ glanced ที่เพื่อนของเขาก่อนที่เขาช่วยในลมคม เขาแล้วจ้องไปที่ Shin Hye เป็นเขาดึงแขนของเขาจากอิลวูประ เขาเดินไปข้างหน้าช้า ๆ และหยุดหน้าเธอ ตามเขามองลึกเข้าไปในตาของเธอ"ฉันจะทำทุกอย่างที่คุณพูดเมื่อกี้นี้เป็นการพูดโกรธเนื่องจากความกังวลสำหรับ Yoona" เขาหยุดชั่วคราว และช่วยในการหายใจเข้าลึกอีกเมื่อเขาเห็นน้ำตาที่เบ้าตา Shin Hye สายตาของเขาและเสียงที่ก่อได้ทันที "ฉันรู้ว่า รักไม่ได้ที่ง่าย ๆ และที่ว่าทำไมฉันพยายามดีที่สุดที่จะทำให้เราทำงาน ถ้าคุณรักใคร คุณจะไม่ให้สิ่งที่ได้รับในทางของคุณ คุณจะค้นหาปัญหาและวิธีการได้มานั้น ความสัมพันธ์ประสบความสำเร็จผ่านความร่วมมือและความเข้าใจ ไม่มีการต่อสู้"Hye ชินจับสายตาของเขาขณะเธอบิต lip ด้านล่างของเธอ มันจะเป็นการโกหกถ้าเขาเพียงพูดไม่ย้ายหัวใจของเธอ แน่นอนเธอจะเห็นว่าเขาพยายามจะทำให้เข้าใจ และยอมรับความรักของเขา แต่เธอรู้ว่า นี่ไม่ใช่เวลาเหมาะสม เธอไม่มีความกล้าที่จะใช้มือของเขาตอนนี้เมื่อยังอยู่ใน ER Yoonaเชื่อแล้ว หมอออกมา และเดินเข้าไปหาพวกเขา สามของพวกเขาอย่างรวดเร็ววิ่งไปถึงแพทย์เมื่อเห็นเขาความว่าคือเพื่อนของฉัน อิลวูเป็นคนแรกที่ถาม"ก็มี exacerbation โรคหอบหืด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กระพือการเต้นของหัวใจที่แทรกอยู่ในเพลงนี้เด็กชาย: สับสนโดย Jubi และยี่จอง (เครดิตให้กับเจ้าของ) บางครั้ง ... เราจะต้องมีการเสียสละไม่เห็นแก่ตัวและคิดว่าสิ่งที่จะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับคนที่เรารัก ฉันมักจะเตือนตัวเองว่าไม่ว่าเท่าไหร่ที่ฉันรักเขาเท่าไหร่มันเจ็บผมเห็นพวกเขาร่วมกันฉันจะต้องควบคุมตัวเองและไม่ได้ที่จะมาระหว่างพวกเขา ทั้งสองของพวกเขาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันและฉันรักพวกเขาอย่างเท่าเทียมกันมาก ถ้าฉันมีทางเลือกที่ผมจะไม่ได้รับบาดเจ็บใด ๆ ของพวกเขา ความรักที่แท้จริงคือการเสียสละ ความรักคือการคิดเกี่ยวกับคนอื่น ๆ ก่อนที่คุณคิดเกี่ยวกับตัวเอง ความรักคือการเสียสละไม่เห็นแก่ตัว แต่ทำไม? ทำไมทุกอย่างเปลี่ยนไปในฉับพลันและทำไมเขาบอกผมว่าเขารักฉัน? ผมได้ยินมันถูกต้องหรือไม่ เขาบอกว่าเขารักฉัน และในขณะที่ฉันอยากจะเป็นความเห็นแก่ตัวเป็นครั้งแรก ฉันสามารถจริงๆมีคุณ? ฉันสามารถมีคุณในวันนี้พรุ่งนี้และ ... สำหรับส่วนที่เหลือของชีวิตของฉัน? ~~~~~~~~~~ "ดังนั้นมันเป็นของเธอทั้งหมดในขณะนี้ คุณก็ยอมรับมัน เธอเป็นเหตุผลว่าทำไมเราเลิกและเหตุผลที่เราไม่สามารถจะอยู่ด้วยกันอีกครั้ง ". ปาร์คชินเฮอย่างรวดเร็วผลักอีมินโฮออกไปและหันไปยุนอาเมื่อเธอได้ยินเสียงของเธอ เมื่อดวงตาของเธอได้พบกับยุนอาที่คมชัดและโกรธจ้องมองเธอกัดริมฝีปากของเธอและ clenched มือของเธอลงในหมัดแน่น ปางของความผิดย่องเข้าไปในจิตสำนึกของเธอราวกับว่าเธอถูกขโมยบางสิ่งบางอย่างออกไปจากเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอ. ยุนอาเอาไม่กี่ก้าวไปข้างหน้าและดวงตาของเธอก็ยังคงจ้องมองที่คึกชินเฮ จากนั้นเธอก็ให้ออกหัวเราะเยาะเย้ย "ดังนั้นนี่คือใบหน้าที่แท้จริงของคุณ พูดสิ่งหนึ่งที่ด้านหน้าของฉันและทำสิ่งอื่นที่อยู่ข้างหลังของฉัน คุณเป็นเพียงแค่ทำท่าจะสนับสนุนผมที่จะต่อสู้กับพี่มินโฮ แต่คุณจริงพยายามที่จะคว้าตัวเขาไปจากฉัน. "เธอหัวเราะอีกครั้ง "ปาร์คชินเฮ, คุณเป็นคนที่วางแผนมากที่สุดที่ผมเคยเห็น." ชินเฮส่ายหัวของเธอขณะที่เธอเดินต่อเธอประหม่า "ยุนอาก็เข้าใจผิด มันไม่เหมือนที่ เรา ... " ตบ ... ประโยคของเธอถูกตัดออกเมื่อตบหนักลงบนใบหน้าของเธอ มินโฮกว้างดวงตาของเขาในช็อตเมื่อเขาเห็นยุนอาตบเธอ. "ย่ะ! คุณกำลังทำอะไร? "เขายกเสียงของเขาที่ยุนอาในขณะที่เขาวิ่งไปอย่างรวดเร็วชินเฮดึงเธอออกไปจากยุนอาและยืนอยู่ในระหว่างทั้งสองคน เขามองไปที่ใบหน้าของเธอกังวลในขณะที่เขาลูบมันเบา ๆ แก้มไร้ที่ติของเธอถูกแดงเพราะตบ. "คุณโอเค?" เขาถามเบา ๆ . ชินเฮกัดริมฝีปากเธอขณะที่เธอพยักหน้าเธอ. มินโฮสูดดมหายใจคมชัดขณะที่เขามองเธอด้วยสายตา บริษัท "มันไม่ใช่ความเข้าใจผิด ยุนอาที่ถูกต้อง เราไม่สามารถจะอยู่ด้วยกันอีกต่อไปเพราะคนที่ผมต้องการก็คือคุณ ผมบอกคุณได้อย่างชัดเจนว่าผมรักคุณและโปรดอย่าผลักดันให้ฉันไปเธออีกต่อไป แม้ว่าคุณจะไม่ยอมรับฉันยุนอาและฉันจะเป็นไปไม่ได้อีกต่อไป. " ชินเฮถอนหายใจลึก ๆ และดึงตัวเองออกไปจากเขาไม่สนใจเขา เธอหันไปยุนอาและมองไปที่เธอขอโทษ "ยุนอา, ฉันขอโทษ ฉันรู้ว่ามันเป็นความผิดของฉันที่ฉันตกหลุมรักกับพี่มินโฮ แต่ ... "เธอหยุดชั่วคราวและขโมยอย่างรวดเร็วด้านข้างที่มินโฮก่อนที่เธอจะยังคง "... แต่มันก็นานมาแล้วและมันก็เป็นเพียงในขณะที่ ... ฉัน ... " "คุณอะไร?" มินโฮตัดเธอออกด้วยเสียงท้าย "คุณไม่ได้รู้สึกอะไรสำหรับฉันตอนนี้หรือไม่ คุณไม่กล้าที่จะโกหกปาร์คชินเฮ! คุณรู้ว่าคุณรักฉันและไม่มีอะไรที่เคยได้เปลี่ยนที่ไม่ว่าคุณพยายามอย่างหนักที่จะปฏิเสธมันและหลอกเรา. " "โกหก!" ยุนอาจ้องเธอด้วยสายตาโกรธเธอ "คุณยังจำสิ่งที่คุณบอก Il Woo พี่ห้าปีที่ผ่านมาเมื่อเขาพบว่าผมคบกับมินโฮ oopa? คืนที่คุณได้พูดคุยกับเขาในสนามเด็กเล่นและผมได้ยินทุกอย่างที่คุณกล่าวว่า คุณบอกว่าคุณรักพี่มินโฮตั้งแต่ครั้งแรกที่คุณได้พบกับเขา แต่ถ้าคุณปฏิบัติกับฉันเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของคุณทำไมคุณไม่บอกฉัน? คุณโกหกฉัน คุณโกหกฉันตั้งแต่วันแรกที่เราพบกัน ฉันได้รับการรักษาคุณเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันและบอกคุณทุกอย่าง แต่คุณเพียงแค่ใช้ฉันเพื่อให้ได้อยู่ใกล้กับพี่มินโฮ คุณทรยศต่อความไว้วางใจและมิตรภาพของเราของฉัน. "เธอตะโกนการหายใจของเธอจะได้รับหนักโดยที่สอง เธอสูดดมหายใจลึก ๆ พยายามที่จะสูดอากาศบางส่วนเข้าไปในปอดของเธอ หัวของเธอเริ่มที่จะหมุนและวิสัยทัศน์ของเธอเริ่มที่จะเบลอ. "ยุนอาโปรดฟังฉัน มันไม่ได้ ... "ชินเฮหยุดชั่วคราวเมื่อเธอสังเกตเห็นใบหน้าของยุนอาหันซีด การหายใจของเธอเป็นหนักมากและเธอได้รับแม้กระทั่งหายใจ มันเป็นโรคหอบหืดของเธอ เธอเป็นคนที่มีโรคหอบหืดเนื่องจากสภาพอากาศที่หนาวเย็นและ furiousness เธอ เธอรีบเดินไปข้างหน้าและถือแขนของเธอ "ยุนอา, คุณโอเค? คุณได้ยาโรคหอบหืดของคุณ? "เธอถามกังวล. มินโฮเดินไปที่พวกเขามากเกินไปเมื่อเขาได้ยินสิ่งที่ชินเฮกล่าวว่า เขาสแกนยุนอาจากด้านบนจรดเท้าด้วยสายตากังวล "คุณจะหายใจ อยู่ที่ไหนหายใจของคุณ? " ยุนอายังคงหายใจลึกขณะที่เธอยกช้ามือของเธอขึ้นชี้ไปที่ประตูเขาบอกว่าหายใจอยู่ภายในห้องของเธอ แต่ก่อนที่มินโฮจะตอบสนองร่างกายของเธอไปปวกเปียกและผ่านออกมา เขารีบเอื้อมมือออกไปสนับสนุนเธอจากการล้มลงบนชินเฮ. "ยุนอา! ยุนอา! "มินโฮและชินเฮเรียกออกชื่อของเธอในเวลาเดียวกัน. "มีอะไรผิดหรือเปล่า? ทำไมมันมีเสียงดังออกจากที่นี่? "Il Woo ถามขณะที่เขาเดินออกจากบ้าน cluelessly ดวงตาของเขากว้างขึ้นทันทีในช็อตเมื่อเขาเห็นยุนอานอนไม่รู้ตัวในมินโฮของอ้อมกอด. "โอ้พระเจ้าของฉัน เกิดอะไรขึ้นกับยุนอา? "เขาถามว่ากังวล. มินโฮหันไปเขาด้วยสายตากังวล "เธอมีอาการโรคหอบหืดและโรคลม เรียกรถพยาบาล! อย่างรวดเร็ว! " ----------------------------------------------- ----------------- ชินเฮก็เดินไปเดินมากลับมากังวลในด้านหน้าของ ER ขณะที่รอให้แพทย์ที่จะแจ้งให้ทราบเกี่ยวกับสภาพของยุนอา Il Woo ให้ออกถอนหายใจลึกในขณะที่เขาเดินไปที่เธอและตบแขนของเธอ. "ไม่ต้องกังวล ฉันแน่ใจว่ายุนอาจะไม่เป็นไร. "เขากล่าวว่าพยายามที่จะปลอบเธอ. เธอหันไป Il Woo และส่ายหัวของเธอ "มันเป็นความผิดของฉัน ผมไม่ควรจะโกหกเธอ ผมไม่ควรจะมา มันเป็นความผิดของฉัน. "เธอกล่าวอย่างมลทิน. มินโฮที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่มีหัวของเขาถูกฝังอยู่ในฝ่ามือของเขาเงยหน้าขึ้นและสูดดมหายใจเข้าลึก ๆ "มันไม่ใช่ความผิดของคุณ มันไม่ใช่ความผิดของใคร ทำไมเสมอคุณต้องตำหนิตัวเองเมื่อบางสิ่งบางอย่างที่เกิดขึ้นกับยุนอา? "เขาถามจ้องมองมาที่เธออย่างรวดเร็ว. ชินเฮมองไปที่เขาและเม้มริมฝีปากของเธอเป็นเส้นบาง ๆ "ฉันจะไม่โทษตัวเอง? ก่อนที่เราจะมาที่นี่เธอมาให้ฉันจะขอความช่วยเหลือของฉัน เธอต้องการให้คุณกลับมาและฉันสัญญาว่าฉันจะช่วยเธอ แต่คุณสามารถดูสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้หรือไม่ เธอเห็นเราจูบกันที่ระเบียง และคุณบอกเธอว่าคุณรักฉันและไม่ต้องการเธออีกต่อไป คุณไม่คิดว่าเราจะโหดร้ายเกินไปที่จะเธอ? เราถูกโกงด้านหลังของเธอ. " Il Woo กว้างดวงตาของเขาในขณะที่เขาหันไปมินโฮ พวกเขาได้รับการจูบ? ไม่น่าแปลกใจยุนอามีโรคหอบหืด เขาเป็นคนที่โชคดีที่เขาไม่ได้เป็นหนึ่งในผู้ที่เป็นสักขีพยานในที่เกิดเหตุว่า มันก็จะฆ่าเขามากเกินไป. มินโฮลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้เดินไปทางชินเฮและหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ "สิ่งที่ฉันกับคุณ?" เขาถามด้วยความโกรธ "ลูกที่คุณสามารถเตะรอบที่ใดก็ตามที่คุณชอบ? ผมมนุษย์ ฉันมีความรู้สึกของตัวเองและฉันมีสิทธิที่จะเลือกผู้ที่ฉันต้องการ คุณไม่สามารถทำให้การตัดสินใจสำหรับฉันเพียงเพราะคุณไม่ต้องการที่จะทำร้ายเพื่อนที่ดีที่สุดของคุณ คุณไม่สามารถ ... " "แล้วสิ่งที่เกี่ยวกับฉัน" ชินเฮตัดเขาออกเป็นตาของเธอแดงโกรธผสมกับความโศกเศร้า เธอเข้ามามีสองขั้นตอนข้างหลังยาวช่องว่างระหว่างพวกเขาปลอดภัย "ฉันเป็นมนุษย์มากเกินไป ฉันไม่ได้เป็นหุ่นเชิดที่คุณสามารถควบคุมโดยสตริง ดึงฉันไปกับคุณเมื่อคุณมีความเศร้าและวางฉันไว้เมื่อคุณไม่ต้องการฉัน ใครที่คุณคิดว่าคุณมีอะไรบ้าง ฉันต้องกระดิกหางของฉันและทำงานอย่างมีความสุขให้กับคุณเพียงเพราะคุณบอกว่าคุณรักฉัน? ผมมีความรู้สึกมากเกินไป เมื่อฉันต้องการคุณมากที่สุดที่เป็นคุณ? คุณมีเวลาคุณมีความสุขที่ได้อยู่กับยุนอา คุณลืมสิ่งที่คุณบอกผมได้ไหม คุณบอกผมว่าคุณรักยุนอาเป็นอย่างมากและไม่มีอะไรที่เคยได้เปลี่ยนที่ ดังนั้นสิ่งที่เปลี่ยนตอนนี้หรือไม่ ฉัน? เพราะคุณรู้ว่าฉันรักคุณและคุณเปลี่ยนความคิดของคุณ? คุณคิดว่าความรักเป็นเรื่องง่ายที่? "เธอกล่าวในขณะที่น้ำตาเริ่มต้นที่จะเกิดน้ำท่วมในดวงตาของเธอ เธอรู้ทุกอย่างที่เธอบอกว่าตอนนี้จะทำร้ายเขา แต่เธอก็ต้องผลักดันเขาออกไป. มินโฮ clenched ขากรรไกรของเขาพยายามอย่างหนักที่จะไม่ระเบิดและขาของเธอกับผนัง ผู้หญิงคนนี้คือการขับรถเขาบ้า ความเสียสละเป็นบุคลิกภาพที่ดีที่สุดของเธอว่าเขารักเธอมากที่สุด แต่ในเวลาเดียวกันก็รำคาญเขาเมื่อเธอจะถูกเกินไปเสียสละและทำร้ายตัวเองในกระบวนการ เขาขยับเข้าไปใกล้ แต่ Il Woo หยุดเขาโดยถือแขนของเขา. "มินโฮ ยุนอายังคงอยู่ใน ER เราทุกคนมีความกังวลใจเกี่ยวกับตัวเธอและไม่ว่าสิ่งที่คุณพูดตอนนี้ชินเฮจะไม่ฟัง ถ้าคุณต้องการที่จะพูดคุยกับเธอให้รอจนกว่าจะถูกยุนอาและหาเวลาที่จะพูดคุยกับเธอคนเดียว คุณจะไม่ได้พูดคุยความรู้สึกใด ๆ เข้ามาในหัวของเธอปากแข็งเมื่อคุณทั้งสองมีอารมณ์ดังนั้นตอนนี้. "Il Woo กระซิบดังพอสำหรับมินโฮที่จะฟัง. มินโฮเหลือบมองไปที่เพื่อนที่ดีที่สุดของเขาก่อนที่เขาจะสูดดมลมหายใจที่คมชัด จากนั้นเขาก็จ้องที่ชินเฮในขณะที่เขาดึงแขนของเขาออกไปจาก Il Woo อย่างแข็งขัน ช้าเขาเดินไปข้างหน้าและหยุดอยู่ตรงหน้าเธอในขณะที่เขามองลึกเข้าไปในดวงตาของเธอ. "ฉันจะใช้ทุกอย่างที่คุณกล่าวว่าในขณะนี้เป็นเพียงการพูดคุยโกรธเพราะความกังวลของคุณสำหรับยุนอา." เขาหยุดและสูดดมหายใจลึก ๆ อีกเมื่อเขา เห็นน้ำตาที่เกาะในสายตาของชินเฮ สายตาของเขาและเสียงนิ่มทันที "ฉันรู้ว่ารักคือไม่ง่ายและที่ว่าทำไมฉันพยายามที่ดีที่สุดของฉันที่จะทำให้เราทำงาน ถ้าคุณรักใครสักคนคุณจะไม่ยอมให้สิ่งใดในทางของคุณ คุณจะพบวิธีการแก้ปัญหาและวิธีการที่จะได้รับที่ผ่านมานั้น ความสัมพันธ์ที่ประสบความสำเร็จผ่านความร่วมมือและความเข้าใจไม่ได้ต่อสู้. " ชินเฮจัดขึ้นจ้องมองของเขาในฐานะที่เธอกัดริมฝีปากล่างของเธอ มันจะเป็นเรื่องโกหกถ้าสิ่งที่เขาพูดไม่ได้ย้ายหัวใจของเธอ แน่นอนเธอสามารถมองเห็นว่าเขาได้พยายามที่จะทำให้เธอเข้าใจและยอมรับความรักของเขา แต่เธอรู้เรื่องนี้ไม่ได้เป็นเวลาที่เหมาะสม เธอไม่ได้มีความกล้าหาญที่จะใช้มือของเขาตอนนี้เมื่อยุนอายังคงอยู่ใน ER. เพียงแค่นั้นแพทย์ออกมาและเดินต่อพวกเขา สามของพวกเขาได้อย่างรวดเร็วรีบไปพบแพทย์เมื่อพวกเขาเห็นเขา. "วิธีการของเพื่อนของฉัน" Il Woo เป็นคนแรกที่จะขอ. "มันเป็นอาการกำเริบของโรคหอบหืดหรือคุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เต้นเต้น



เพลงแทรกในนี้ CHAP : สับสน โดย jubi อีจอง ( เครดิตจากเจ้าของ )



บางครั้ง . . . เราต้องเสียสละ ไม่เห็นแก่ตัว และคิดว่าสิ่งที่จะดีที่สุดสำหรับคนที่เรารัก ผมมักจะบอกกับตัวเองว่า ไม่ว่าฉันรักเขามากแค่ไหน ฉันก็เจ็บที่เห็นพวกเขาอยู่ด้วยกัน ผมต้องควบคุมตัวเองได้ และไม่เกิดขึ้นระหว่างพวกเขาทั้งสองคนเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันและฉันรักพวกเขาอย่างเท่าเทียมกันมาก ถ้าผมเลือกได้ ผมจะไม่ได้ทำร้ายพวกเขา รักแท้คือการเสียสละ ความรักคือการคิดถึงคนอื่นก่อนคิดถึงตัวเอง ความรักคือการเสียสละ ไม่ใช่การเห็นแก่ตัว แต่ทำไม ? ทำไมทุกอย่างเปลี่ยนไปในฉับพลัน และทำไมเขาบอกฉันว่าเขารักฉัน ฉันได้ยินมันอย่างถูกต้อง เขาบอกว่าเขารักฉัน และในช่วงเวลานั้นผมเห็นแก่ตัวสักครั้ง ฉันสามารถจริงๆใช่ไหม ? ฉันสามารถมีคุณในวันนี้และวันพรุ่งนี้ . . . . . . . สำหรับส่วนที่เหลือของชีวิตของฉัน

~~~~~~~~~~

" มันคือทั้งหมดในขณะนี้ ในที่สุดคุณก็ยอมรับมัน เธอคือเหตุผลว่าทำไมเราถึงเลิกกัน แล้วทำไมพวกเราไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้อีกแล้ว "

ปาร์คชินเฮรีบผลักอีมินโฮและยุนอาไปเปิดเมื่อเธอได้ยินเสียงของเธอ .เมื่อสบตาคมของยุนอาและโกรธจ้องมอง เธอกัดริมฝีปากแน่น มือของเธอลงและกำหมัดแน่น เป็นปางที่ความผิดของครีพในจิตสำนึกของเธอ ราวกับว่าเธอกำลังขโมยบางอย่างไปจากเพื่อนสนิท

ยุนอาเอาไม่กี่ก้าวไปข้างหน้า และดวงตาของเธอยังคงจ้องมองคึกที่ชินเฮ จากนั้นเธอก็ปล่อยหัวเราะประชด " ดังนั้นนี้คือใบหน้าที่แท้จริงของคุณพูดอย่างหนึ่งต่อหน้าผมและอีกอย่างลับหลังฉัน นายแค่แกล้งทำเพื่อสนับสนุนให้ฉันสู้เพื่อพี่มินโฮ แต่เธอพยายามแย่งเขาไปจากฉัน " เธอหัวเราะอีก " ปาร์ค ชิน เฮ คุณเป็นคนที่เจ้าเล่ห์ที่สุดที่ผมเคยเห็น "

ชินเฮส่ายหัวของเธอขณะที่เธอเดินไปหาเขาอย่างหงุดหงิด " ยุนอา มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด มันไม่เหมือนอย่างนั้นเรา . . . . . . . "

. . . . . . . .

เธอประโยคที่ถูกตัดออกเมื่อตบยากลงบนใบหน้าของเธอ . มินโฮเบิกกว้าง ดวงตาของเขาตกใจเมื่อเขาเห็นยุนอาตบหน้าเธอ

" นี่ ! คุณจะทำอะไร ? " เขายกเสียงของเขาที่ยุนอา เขารีบวิ่งกับชินเฮ ดึงเธอออกมาจากยุนอายืนอยู่ระหว่างทั้งสองของพวกเขา เขามองหน้าเธอ worriedly เขาลูบมันเบาๆแก้มไร้ที่ติของเธอถูก reddened เพราะตบ

" คุณโอเคมั้ย ? " เขาถามเบาๆ

ชินเฮกัดเธอริมฝีปากเธอพยักหน้าหัว

มินโฮสูดลมหายใจเขาแหลม มองเธอด้วยสายตามั่นคง . " มันไม่ใช่การเข้าใจผิด ยุนอาพูดถูก เราไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้อีกต่อไป เพราะคนที่ฉันต้องการคือคุณ