4. DiscussionThe nutritional value

4. Discussion

The nutritional value of food rations depends on many factors including nutrient composition, bioavailability, palability and digestibility (Serviere-Zaragoza et al., 2001). This study examined the nutritional value of three algal diets for juvenile abalone, H. tuberculata coccinea, by measuring biochemical composition and energy content of the algae and relating this to growth performance and feed intake of the animals.

The proximate composition of the algae was in the range of values reported for other species of seaweeds used as feed for abalone (Jackson et al., 2001 and Mcbride et al., 2001). Protein content (22–27% DW) of the three algae was within the range for red seaweeds (10–47%) (Fleurence, 1999 and Wong and Cheung, 2000) and was higher than the level found in the red seaweed, Palmaria palmata (18.4%), which has been found to be a good algal diet for H. tuberculata ( Mercer et al., 1993 and Mai et al., 1995a). Furthermore, protein content of H. spinella and H. musciformis was higher than that reported for other species of Hypnea (4.2–19% DW) ( Portugal et al., 1983 and Wong and Cheung, 2000). These high levels of protein content observed in the algae of the present study would be related to its production under the high nitrogen culture conditions of the biofilter system, as it has been also observed in Ulva spp. cultured as macroalgal biofilters ( Tenore, 1976, Neori, 1996, Shpigel et al., 1996a, Shpigel et al., 1996b and Shpigel et al., 1999). Hence, protein content of the three macroalgae used in the present experiment would match the protein requirements described for several species of Haliotis such as H. discus (20%) ( Ogino and Kato, 1964), H. discus hannai (20–30%) ( Uki et al., 1986a), H. kamtschatkana (30%) ( Taylor, 1992) or for H. tuberculata and H. discus hannai (25–35%) ( Mai et al., 1995b), although it would be lower than that required for H. midae (47%) ( Britz, 1996).

All the algae were low in lipid (2–2.4% DW) but within the range of other species of red seaweeds (1–3% DW) reported previously (Mabeau and Fleurence, 1993 and Wong and Cheung, 2000). Nevertheless, abalone species show low lipid requirement, typical of herbivore molluscs and fish (Mai et al., 1995a). This low lipid requirement has been associated by some authors (Durazo-Beltrán et al., 2004) with the low use of dietary lipids as energy source by abalone based upon its low metabolic rate. Indeed, high levels of dietary lipid seem to negatively affect abalone growth (Thongrod et al., 2003). However, high levels of carbohydrate enhance growth (Thongrod et al., 2003) of abalone which has various enzymes capable of hydrolysing complex carbohydrates (Fleming et al., 1996) and a good capacity to synthesize non-essential lipids from carbohydrates. In the present study, carbohydrate values (28–33% DW) were high and comparable to those obtained for other algal species (Kaehler and Kennish, 1996 and Foster and Hodgson, 1998).

Ash content of the Hypnea species was higher than that of other species of the same genus H. charoide (23–35% DW), H. pannosa (15% DW), and H. japonica (19% DW) ( Portugal et al., 1983 and Wong and Cheung, 2000). High ash content in algae results from the calcium carbonate, which limit the other nutrients' presence and reduce nutrient digestibility ( Horn, 1989 and Hay et al., 1994).

It is generally accepted that balanced levels of protein (> 15%), lipid (3–5%) and carbohydrate (20–30%), with no toxic substances in natural algae, are essential for optimal growth performance of abalone (Mercer et al., 1993). From this point of view, the three algae tested appear to be able to match the abalone requirements.

Growth rates of abalone fed the dietary treatments in this study were within the range of 62–127 μm day−1, close to those obtained by other authors in similar species (50–100 μm day−1; Viana et al., 1996, Viana et al., 2000, Guzmán and Viana, 1998 and Gómez-Montes et al., 2003) under similar experimental conditions and to that obtained under commercial conditions (80 μm day−1; Gómez-Montes et al., 2003). SGR values were also high (1.5–2.7%) in comparison with those reported by Mai et al. (1996), who studied the effect of five species of macroalgae (P. palmata, Alaria esculenta, Ulva lactuca, Laminaria digitata and Laminaria saccharina) and reported SGR values of 1.03–1.31% for H. tuberculata and 0.7–1.25% for H. discus hannai.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4. สนทนาคุณค่าทางโภชนาการของอาหารได้ขึ้นอยู่กับหลายปัจจัยรวมถึงองค์ประกอบของธาตุอาหาร ชีวปริมาณออกฤทธิ์ palability และ digestibility (ซาราโกซา Serviere และ al., 2001) การศึกษานี้ตรวจสอบคุณค่าทางโภชนาการของอาหารสาม algal สำหรับเยาวชนเป๋าฮื้อ H. tuberculata เข็ม ทางวัดเนื้อหาองค์ประกอบและพลังงานชีวเคมีของสาหร่ายเกี่ยวข้องซึ่งผลการดำเนินงานเติบโต และอาหารบริโภคของสัตว์เคียงองค์ประกอบของสาหร่ายอยู่ในช่วงของค่าที่รายงานสำหรับชนิดอื่น ๆ ของสาหร่ายทะเลที่ใช้เป็นอาหารสำหรับหอยเป๋าฮื้อ (Jackson et al., 2001 และ Mcbride et al., 2001) โปรตีน (22-27% DW) ของสาหร่ายสามได้ภายในช่วงในสาหร่ายทะเลสีแดง (10 – 47%) (Fleurence, 1999 และวง และ จาง 2000) และสูงกว่าระดับที่พบในสาหร่ายสีแดง Palmaria palmata (18.4%), ซึ่งจะ เป็นอาหารแบบ algal tuberculata H. (al. et เซ็ตต์ 1993 และเชียงใหม่ร้อยเอ็ด al., 1995a) นอกจากนี้ โปรตีน H. spinella และ H. musciformis ได้สูงกว่าที่รายงานสำหรับพันธุ์ Hypnea (DW 4.2 – 19%) อื่น ๆ (โปรตุเกสและ al., 1983 และวง และ จาง 2000) ระดับเหล่านี้สูงเนื้อหาโปรตีนในสาหร่ายการศึกษาปัจจุบันจะเกี่ยวข้องกับการผลิตภายใต้เงื่อนไขของระบบ biofilter วัฒนธรรมไนโตรเจนสูงจะมีได้ยังพบในอ่างเป็น macroalgal biofilters Ulva โอ (Tenore, 1976, Neori, 1996, Shpigel et al., 1996a, Shpigel et al., 1996b และ Shpigel et al., 1999) ดังนั้น โปรตีนของ macroalgae สามที่ใช้ในการทดลองอยู่จะตรงกับความต้องการโปรตีนที่อธิบายไว้สำหรับหลายชนิด Haliotis เช่นปลาปอมปาดัวร์ H. (20%) (Ogino และนายกาโต 1964), H. ปลาปอมปาดัวร์ hannai (20 – 30%) (Uki et al., 1986a), H. kamtschatkana (30%) (Taylor, 1992) หรือการ H. tuberculata H. ปลาปอมปาดัวร์ hannai (25 – 35%) (เชียงใหม่ร้อยเอ็ด al., 1995b), แม้ว่ามันจะต่ำกว่าที่จำเป็นสำหรับ midae H. (47%) (Britz, 1996)ทั้งหมดที่มีสาหร่ายต่ำ ในไขมัน (2-2.4% DW) แต่ภาย ในช่วงของสาหร่ายทะเลสีแดง (1-3% DW) ชนิดอื่น ๆ รายงานก่อนหน้านี้ (Mabeau และ Fleurence, 1993 และวง และ จาง 2000) อย่างไรก็ตาม หอยเป๋าฮื้อพันธุ์แสดงความต้องไขมันต่ำ โดยทั่วไปของมอลลัสกา herbivore และปลา (เชียงใหม่ร้อยเอ็ด al., 1995a) ความต้องการไขมันต่ำนี้ได้เชื่อมโยง โดยบางอย่างผู้เขียน (Durazo Beltrán et al., 2004) มีการใช้ต่ำสุดของโครงการอาหารเป็นพลังงาน มาเป๋าฮื้อตามอัตราการเผาผลาญต่ำ แน่นอน อาหารไขมันระดับสูงดูเหมือนจะ ส่งผลเสียต่อการเจริญเติบโตของหอยเป๋าฮื้อ (ทองรอดและ al., 2003) อย่างไรก็ตาม คาร์โบไฮเดรตระดับสูงเพิ่มการเจริญเติบโต (ทองรอดและ al., 2003) ของหอยเป๋าฮื้อซึ่งมีเอนไซม์ต่าง ๆ ที่สามารถ hydrolysing คาร์โบไฮเดรตซับซ้อน (เฟลมมิงและ al., 1996) และกำลังการผลิตดีสังเคราะห์โครงการไม่จำเป็นจากคาร์โบไฮเดรต ในการศึกษาปัจจุบัน ค่าคาร์โบไฮเดรต (28 – 33% DW) สูง และเปรียบเทียบได้กับสปีชีส์อื่น algal (Kaehler และ Kennish, 1996 และฟอสเตอร์ และ Hodgson, 1998) ได้เนื้อหาเถ้าพันธุ์ Hypnea มีสูงกว่าที่อื่น ๆ ชนิดของพืชสกุล H. charoide เดียวกัน (23 – 35% DW), H. pannosa (DW 15%), และ H. japonica (19% DW) (โปรตุเกสและ al., 1983 และวง และ จาง 2000) เนื้อหาในสาหร่ายเถ้าสูงเกิดจากแคลเซียมคาร์บอเนต ซึ่งจำกัดสถานะของสารอาหารอื่น ๆ และลดธาตุอาหาร digestibility (ฮอร์น 1989 และเฮย์ et al., 1994)โดยทั่วไปยอมรับระดับสมดุลของโปรตีน (> 15%), (3-5%) ไขมัน และคาร์โบไฮเดรต (20 – 30%), ด้วยไม่มีสารพิษในธรรมชาติสาหร่าย จำเป็นสำหรับการเจริญเติบโตดีที่สุดประสิทธิภาพของหอยเป๋าฮื้อ (เซ็ตต์ et al., 1993) จากมุมนี้มอง สาหร่ายสามทดสอบจะ ต้องตรงกับความต้องการหอยเป๋าฮื้ออัตราการเจริญเติบโตของหอยเป๋าฮื้อที่เลี้ยงรักษาอาหารในการศึกษานี้ได้ของ day−1 μm 62-127 ใกล้กับผู้รับ โดยผู้เขียนอื่นในสปีชีส์คล้าย (50 – 100 μm day−1 Viana et al., 1996, Viana et al., 2000, Guzmán และ Viana, 1998 และ Gómez Montes et al., 2003) ภาย ใต้เงื่อนไขการทดลองที่คล้ายกัน และที่ได้รับภายใต้เงื่อนไขทางการค้า (80 μm day−1 Gómez-Montes และ al., 2003) SGR ค่าแนะนำสูง (1.5-2.7%) เมื่อเปรียบเทียบกับผู้ที่รายงานโดยเชียงใหม่และ al. (1996), ผู้ศึกษาผลของพันธุ์ห้า macroalgae (P. palmata, Alaria esculenta, Ulva lactuca, Laminaria digitata และ Laminaria saccharina) และรายงานค่า SGR 1.03 – 1.31% H. tuberculata และ 0.7 – 1.25% H. ปลาปอมปาดัวร์ hannai

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4 . การอภิปราย

คุณค่าทางโภชนาการของอาหารอาหารขึ้นอยู่กับหลายปัจจัยรวมถึงองค์ประกอบธาตุอาหารการดูดซึมและการย่อยได้ , , palability ( serviere Zaragoza et al . , 2001 ) ศึกษาคุณค่าทางโภชนาการของอาหารของสาหร่ายสำหรับเยาวชน 3 . ศึกษา tuberculata , เป๋าฮื้อโดยการวัดปริมาณองค์ประกอบและพลังงานทางชีวเคมีของสาหร่าย และมีความสัมพันธ์กับการเจริญเติบโต และปริมาณอาหารของสัตว์

ส่วนประกอบโดยประมาณของสาหร่ายอยู่ในช่วงของค่าที่รายงานสำหรับชนิดอื่น ๆของสาหร่ายที่ใช้เป็นอาหารเลี้ยงหอยเป๋าฮื้อ ( Jackson et al . , 2001 และแมคไบรด์ et al . , 2001 )โปรตีน ( 22 – 27 % DW ) ทั้งสามสาหร่ายอยู่ภายในช่วงสาหร่ายทะเลสีแดง ( 10 ) 47 % ) ( fleurence , 2542 และหว่องจาง , 2000 ) และเป็นระดับที่สูงกว่าที่พบในสาหร่ายสีแดง พาลเมเรีย palmata ( 18.4 % ) ซึ่งได้ถูกพบว่าเป็นอาหาร สาหร่าย ดีเอช tuberculata ( Mercer et al . , 1993 และเชียงใหม่ et al . , 1995a ) นอกจากนี้ ปริมาณโปรตีนของ H และ H . สปินเนล่าmusciformis สูงกว่าที่มีการรายงานสำหรับชนิดอื่น ๆของ hypnea ( 4.2 ) 19 % ( DW ) โปรตุเกส et al . , 1983 และหว่องจาง , 2000 ) เหล่านี้มีระดับสูงของโปรตีนที่พบในสาหร่ายของการศึกษาจะเกี่ยวข้องกับการผลิตภายใต้สภาพการเลี้ยงของไนโตรเจนสูงระบบกรองชีวภาพ , มันได้ถูกพบในอัลวา spp .เป็นระบบการเพาะเลี้ยง macroalgal ( แนวโน้ม , 1976 , neori , 1996 , shpigel et al . , 1996a shpigel , et al . , 1996b และ shpigel et al . , 1999 ) ดังนั้น ปริมาณโปรตีนของทั้งสาม ( ที่ใช้ในการทดลอง ปัจจุบันจะตรงกับความต้องการโปรตีนอธิบายหลายชนิด Haliotis เช่น H . จักร ( 20% ) และ โอกิโนะ คาโต้ , 1964 ) , H . ขว้างจักร hannai ( 20 - 30 % ) ( ยูกิ et al . , 1986a ) Hkamtschatkana ( 30% ) ( Taylor , 1992 ) หรือ H . tuberculata และ H . ขว้างจักร hannai ( 25 – 35 % ) ( เชียงใหม่ et al . , 1995b ) แม้ว่าจะต่ำกว่าที่จำเป็นสำหรับชั่วโมง midae ( 47% ) ( บริทซ์ , 1996 ) .

สาหร่ายทั้งหมดต่ำในไขมัน ( 2 ) 2.4% DW ) แต่ในช่วงของชนิดอื่น ๆของสาหร่ายสีแดง ( 1 – 3 % ( DW ) และเคยมีรายงาน mabeau fleurence , 2536 และหว่องจาง , 2000 ) อย่างไรก็ตามหอยเป๋าฮื้อชนิด แสดงความต้องการไขมันต่ำ โดยทั่วไปของหอยกินผักและปลา ( เชียงใหม่ et al . , 1995a ) ไขมันต่ำความต้องการได้รับการเชื่อมโยงโดยผู้เขียน ( Durazo beltr . kgm n et al . , 2004 ) ด้วยการใช้อาหารไขมันต่ำเป็นแหล่งพลังงานจากหอยเป๋าฮื้อขึ้นอยู่กับอัตราการเผาผลาญของน้อย แน่นอน ระดับของไขมันอาหารดูเหมือนจะส่งผลเสียต่อการเจริญเติบโตของหอยเป๋าฮื้อ ( thongrod et al . , 2003 )อย่างไรก็ตาม ระดับสูงของคาร์โบไฮเดรตเพิ่มการเติบโต ( thongrod et al . , 2003 ) ของหอยเป๋าฮื้อ ซึ่งมีเอนไซม์ต่าง ๆ สามารถ hydrolysing คาร์โบไฮเดรตเชิงซ้อน ( เฟลมมิ่ง et al . , 1996 ) และมีความสามารถดี ไม่สรุปสังเคราะห์ไขมันจากคาร์โบไฮเดรต ในการศึกษาครั้งนี้คาร์โบไฮเดรตค่า ( 28 – 33 % DW ) สูง และ เปรียบเทียบกับส่วนอื่น ๆ ( kaehler ชนิดของสาหร่าย และ kennish , 1996 และอุปถัมภ์ และฮอดจ์สัน , 1998 ) .

เถ้าของ hypnea ชนิด มากกว่าชนิดอื่น ๆของชนิดเดียวกันของเอช charoide ( 23 – 35 % DW ) H pannosa ( 15% DW ) และ H . ญี่ปุ่น ( 19 % ( DW ) โปรตุเกส et al . , 1983 และหว่องจาง , 2000 )ปริมาณเถ้าสูงในสาหร่ายผลจากแคลเซียมคาร์บอเนต ซึ่งจำกัดสารอาหารอื่น ๆตนและลดการย่อยได้ ( เสียงแตร , 1989 และแพ้ et al . , 1994 ) .

เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่าสมดุลระดับของโปรตีน ( 15% ) , ไขมัน ( 3 – 5% ) และคาร์โบไฮเดรต ( 20 ) 30 % ) ไม่มีสารเป็นพิษในสาหร่ายธรรมชาติ เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการเจริญเติบโตที่เหมาะสมของหอยเป๋าฮื้อ ( Mercer et al . ,1993 ) จากมุมมองนี้ สามสาหร่ายทดสอบ ปรากฏว่าสามารถตรงกับความต้องการเป๋าฮื้อ

อัตราการเจริญเติบโตของหอยเป๋าฮื้อที่เลี้ยงอาหาร การรักษาในการศึกษานี้อยู่ในช่วง 62 – 127 วันμ m − 1 , ใกล้ผู้ที่ได้รับโดยผู้เขียนอื่น ๆในชนิดที่คล้ายกัน ( 50 - 100 μเอ็มวัน − 1 ; Viana et al . , 1996 , Viana et al . , 2000 , guzm . kgm N Viana , 1998 และ G óแมสเญิน et al . ,2003 ) ภายใต้สภาวะการทดลองที่คล้ายกัน และที่ได้รับภายใต้เงื่อนไขทางการค้า ( 80 μ M วัน− 1 ; G óแมสเญิน et al . , 2003 ) SGR มีค่าสูง ( 1.5 – 2.7% ) ในการเปรียบเทียบกับที่รายงานโดยเชียงใหม่ et al . ( 1996 ) ที่ศึกษาผลของ 5 ชนิด ( ( หน้า palmata และอาราเรีย , ประสิทธิภาพ , ใบ ,ลามินาเรีย digitata ลามินาเรีย saccharina และ SGR ) และการรายงานค่า 1.03 ( ร้อยละ 1.31 ชั่วโมง tuberculata และ 0.7 - 1.25 % H . ขว้างจักร hannai .