Ecotourism’s perceived potential as

Ecotourism’s perceived potential as an effective tool for sustainable development is the main reason
why developing countries are now embracing in their economic development and conservation strategies
[11]. Ecotourism emerged as an alternative form of tourism in the 1990s to mitigate the faults of
conventional (mass) tourism in meeting the needs of sustainable development. It has since become
widespread in Thailand and is adopted not only in natural areas but also in rural communities [12].
Ecotourism is one of the rapidly growing sectors in the tourism industry at present. Since people are
traveling to original and natural regions to enjoy the landscapes, wild animals, plants etc. These actions
had insignificant impact on the environment and natural resources, play role in the protection and survival
of various species of plants and natural sources [13]. In many protected areas, tourism is a major activity
that occurs without much planning or preparation [14]. Limiting ecotourism to such areas where the
region's characteristics are most suited for ecotourism will to an extent reduce negative impacts compared
to areas which are more fragile in nature [9].

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศักยภาพในการรับรู้ของท่องเที่ยวเชิงนิเวศเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพสำหรับการพัฒนาอย่างยั่งยืนเป็นเหตุผลหลักทำไมประเทศกำลังพัฒนาอยู่ตอนนี้กอดในกลยุทธ์การอนุรักษ์และพัฒนาเศรษฐกิจ[11] . นิเวศกลายเป็นอีกรูปแบบหนึ่งของการท่องเที่ยวในปี 1990 เพื่อลดข้อบกพร่องของการท่องเที่ยว (มวล) ที่ธรรมดาในการสนองความต้องการพัฒนาที่ยั่งยืน มันได้กลายเป็นแพร่หลายในประเทศไทย และถูกนำมาใช้ในพื้นที่ธรรมชาติในชนบท [12] แต่ยังไม่เท่ากันท่องเที่ยวเชิงนิเวศเป็นภาคเติบโตเร็วในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวอย่างใดอย่างหนึ่งในปัจจุบัน เนื่องจากมีคนเดินทางไปยังภูมิภาคเดิม และธรรมชาติสามารถเพลิดเพลินกับทิวทัศน์ สัตว์ป่า ต้นไม้ฯลฯ การกระทำเหล่านี้มีผลกระทบสำคัญในสภาพแวดล้อมและทรัพยากรธรรมชาติ เล่นบทบาทในการป้องกันและอยู่รอดชนิดต่าง ๆ ของพืชและแหล่งธรรมชาติ [13] ในหลายพื้นที่มีการป้องกัน การท่องเที่ยวเป็นกิจกรรมที่สำคัญที่เกิดขึ้น โดยไม่มีการวางแผนหรือเตรียมการ [14] จำกัดการท่องเที่ยวเชิงนิเวศในพื้นที่ดังกล่าวซึ่งการลักษณะของภูมิภาคเหมาะสมสุดสำหรับการท่องเที่ยวเชิงนิเวศจะเท่าลดกระทบเปรียบเทียบกับพื้นที่ที่มีความเปราะบางมากขึ้นในธรรมชาติ [9]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การรับรู้ที่มีศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงนิเวศในฐานะที่เป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพสำหรับการพัฒนาที่ยั่งยืนเป็นเหตุผลหลัก
ว่าทำไมประเทศที่กำลังพัฒนาอยู่ในขณะนี้กอดในการพัฒนาและการอนุรักษ์กลยุทธ์ทางเศรษฐกิจของประเทศ
[11] การท่องเที่ยวเชิงนิเวศโผล่ออกมาเป็นรูปแบบทางเลือกของการท่องเที่ยวในปี 1990 เพื่อลดความผิดพลาดของ
การชุมนุม (มวล) การท่องเที่ยวในการประชุมความต้องการของการพัฒนาที่ยั่งยืน มันได้กลายเป็น
ที่แพร่หลายในประเทศไทยและถูกนำมาใช้ไม่เพียง แต่ในพื้นที่ธรรมชาติ แต่ยังอยู่ในชุมชนชนบท [12].
การท่องเที่ยวเชิงนิเวศเป็นหนึ่งในภาคที่เติบโตอย่างรวดเร็วในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวในปัจจุบัน เนื่องจากคนจะ
เดินทางไปยังพื้นที่เดิมและเพลิดเพลินไปกับธรรมชาติภูมิทัศน์, สัตว์ป่า, พืช ฯลฯ การกระทำเหล่านี้
มีผลกระทบไม่มีนัยสำคัญต่อสิ่งแวดล้อมและทรัพยากรธรรมชาติมีบทบาทสำคัญในการป้องกันและความอยู่รอด
ของสายพันธุ์ต่างๆของพืชและแหล่งน้ำธรรมชาติ [13] . ในพื้นที่ที่มีการป้องกันหลายท่องเที่ยวเป็นกิจกรรมที่สำคัญ
ที่เกิดขึ้นไม่มีการวางแผนหรือการจัดเตรียมมาก [14] การ จำกัด การท่องเที่ยวเชิงนิเวศไปยังพื้นที่ดังกล่าวที่
ลักษณะของภูมิภาคมีความเหมาะสมมากที่สุดสำหรับการท่องเที่ยวเชิงนิเวศน้ำพระทัยที่มีขอบเขตลดผลกระทบเชิงลบเมื่อเทียบ
กับพื้นที่ที่มีความเปราะบางมากขึ้นในธรรมชาติ [9]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การรับรู้ศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพสำหรับการพัฒนาที่ยั่งยืน คือเหตุผลหลักทำไมประเทศที่พัฒนาแล้วกอดในการพัฒนาเศรษฐกิจของกลยุทธ์และการอนุรักษ์[ 11 ] การท่องเที่ยวเชิงนิเวศ เกิดเป็นรูปแบบทางเลือกของการท่องเที่ยวในปี 1990 เพื่อลดความผิดพลาดของปกติ ( มวล ) การท่องเที่ยวในการประชุมความต้องการของการพัฒนาที่ยั่งยืน มันได้กลายเป็นตั้งแต่อย่างแพร่หลายในประเทศไทย และถูกนำมาใช้ไม่เพียง แต่ในพื้นที่ธรรมชาติ แต่ยังให้ชุมชนในชนบท [ 12 ]การท่องเที่ยวเป็นหนึ่งในที่เติบโตอย่างรวดเร็วในภาคอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวในปัจจุบัน เพราะคนการเดินทางไปยังภูมิภาคเดิมและเพลิดเพลินกับทัศนียภาพธรรมชาติ สัตว์ป่า พืช ฯลฯ การกระทำเหล่านี้มีผลกระทบน้อยในสภาพแวดล้อม และทรัพยากรธรรมชาติ ให้มีบทบาทในการป้องกัน และการอยู่รอดชนิดต่างๆของพืชและแหล่งธรรมชาติ [ 13 ] ในพื้นที่อนุรักษ์หลาย การท่องเที่ยวเป็นกิจกรรมหลักมันเกิดขึ้นโดยไม่มีการวางแผนหรือเตรียม [ 14 ] การท่องเที่ยวเชิงนิเวศในพื้นที่ที่จำกัด เช่นลักษณะพื้นที่ส่วนใหญ่เหมาะสำหรับการท่องเที่ยวเชิงนิเวศจะต้องมีขอบเขต ลดผลกระทบทางลบ เทียบในพื้นที่ซึ่งมีความเปราะบางมากขึ้นในธรรมชาติ [ 9 ]