creditors and credit rating agencie

creditors and credit rating agencies
so far we have discussed corporate governance as if only stockholders should care about it. However, those who lead money to the firm (I,e,creditors) are also important investors in the firm. Therefore, lenders also care about corporate governance because a well run firm is more likely to have the cash to pay off its loans. In general, there are two kinds of lenders, institutional lenders such as a commercial bank, pension or insurance company and individual in vestors. While both kinds of lenders have the same corporate governance concerns, the institutional lender typically makes a larger loan and , hence , has more incentive to monitor the actions of the firm.
Creditors can trade their claims just as stockholders can. For example, bondholders can sell their bonds to other investors (and banks can sell their loans too, but primarily to other institutions.) If firms suffer from poor corporate governance, than the value of their bonds might decline just like poor corporate governance then lenders may get back only pennies on the dollar of their loan.
While a bank may find it worthwhile to monitor the firm that they lend to (because millions, even billions, could be at stake), individual bondholders may not have the resources to do so. Fortunately debt, in and of itself, could be a governance mechanism (we will explain this in more detail soon). Further, there are also credit rating agencies that rate the safety level of corporate debt. As such, they can provide important information to potential bond
investors. Therefore the existence of corporate debt creates three important
corporate system monitors or devices:
1. monitoring by institutional lenders;
2. debt, in and of itself, can be a disciplinary mechanism; and
3. monitoring and debt ratings by credit agencies.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เจ้าหนี้และหน่วยงานที่จัดอันดับเครดิต
จนถึงขณะนี้เราได้กล่าวถึงการกำกับดูแลกิจการเป็นเพียงผู้ถือหุ้นควรดูแลเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ผู้ที่นำเงินให้ บริษัท (i, e-เจ้าหนี้) นอกจากนี้ยังมีนักลงทุนที่สำคัญใน บริษัท ดังนั้นผู้ให้กู้ยังดูแลเกี่ยวกับการกำกับดูแลกิจการเพราะ บริษัท ทำงานได้ดีมีแนวโน้มที่จะมีเงินสดที่จะจ่ายเงินให้กู้ยืมของ โดยทั่วไปมีสองชนิดของผู้ให้กู้ให้กู้สถาบันดังกล่าวเป็น บริษัท ธนาคารพาณิชย์เงินบำนาญหรือประกันและบุคคลใน vestors เป็น ในขณะที่ทั้งสองประเภทของผู้ให้กู้มีความกังวลการกำกับดูแลกิจการเดียวกันผู้ให้กู้สถาบันมักจะทำให้มีขนาดใหญ่และสินเชื่อจึงมีแรงจูงใจมากขึ้นในการตรวจสอบการทำงานของ บริษัท .
เจ้าหนี้สามารถทางการค้าในการเรียกร้องของพวกเขาเป็นเพียงแค่ผู้ถือหุ้นสามารถตัวอย่างเช่นผู้ถือหุ้นกู้สามารถขายพันธบัตรของพวกเขาให้กับนักลงทุนอื่น ๆ (และธนาคารสามารถขายเงินให้กู้ยืมของพวกเขาด้วย แต่ส่วนใหญ่ไปยังสถาบันอื่น ๆ .) ถ้า บริษัท ได้รับจากการกำกับดูแลกิจการที่ดีกว่ามูลค่าของพันธบัตรของพวกเขาอาจจะลดลงเช่นเดียวกับการกำกับดูแลกิจการที่ดีนั้นผู้ให้กู้ อาจได้รับกลับ pennies เฉพาะในเงินดอลลาร์ของเงินให้กู้ยืมของพวกเขา
ในขณะที่ธนาคารอาจพบว่ามันคุ้มค่าที่จะตรวจสอบ บริษัท ที่พวกเขายืมไป (เพราะล้านพันล้านอาจจะเดิมพัน) ผู้ถือหุ้นกู้แต่ละบุคคลไม่อาจมีทรัพยากรที่จะทำเช่นนั้น หนี้โชคดีในและของตัวเองอาจจะเป็นกลไกการกำกับดูแล (เราจะอธิบายเรื่องนี้ในรายละเอียดเพิ่มเติมเร็ว ๆ นี้) ต่อไปนอกจากนี้ยังมีหน่วยงานการจัดอันดับเครดิตที่ระดับอัตราความปลอดภัยของหนี้ภาคเอกชนเป็นเช่นนี้พวกเขาสามารถให้ข้อมูลที่สำคัญที่มีศักยภาพที่จะลงทุนพันธบัตร
ดังนั้นการดำรงอยู่ของหนี้ภาคเอกชนสร้างที่สำคัญสามจอ
ระบบขององค์กรหรืออุปกรณ์:
1 การตรวจสอบโดยผู้ให้กู้สถาบัน
2 หนี้ในและของตัวเองสามารถเป็นกลไกการทางวินัยและ
3 การตรวจสอบและการให้คะแนนหนี้โดยหน่วยงานเครดิต.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เจ้าหนี้และหน่วยงานจัดอันดับเครดิต
จนเราได้กล่าวถึงธรรมาภิบาลว่า stockholders เดียวควรดูแลเกี่ยวกับเรื่องการ อย่างไรก็ตาม ผู้ที่ทำเงินให้บริษัท (ฉัน อี เจ้าหนี้) ยังมีนักลงทุนที่สำคัญในบริษัท ดังนั้น ผู้ให้กู้ยังดูแลกำกับเนื่องจากแนวโน้มที่จะมีเงินสดที่จ่ายออกเงินให้สินเชื่อของบริษัทดีใช้ ทั่วไป มีสองประเภทของผู้ให้กู้ สถาบันผู้ให้กู้เช่นธนาคารพาณิชย์ บริษัทประกันภัยหรือเงินบำนาญ และบุคคลใน vestors ในขณะที่ผู้ให้กู้ทั้งสองชนิดมีความวิตกกังวลการกำกับเดียวกัน ผู้ให้กู้สถาบันโดยทั่วไปจะทำให้เงินกู้ขนาดใหญ่ และ ดังนั้น ได้จูงใจเพิ่มเติมให้ตรวจสอบการดำเนินการของบริษัท
เจ้าหนี้สามารถค้าเรียกร้องของพวกเขาเหมือน stockholders สามารถ ตัวอย่าง bondholders สามารถขายพันธบัตรของนักลงทุนอื่น ๆ (และธนาคารสามารถขายสินเชื่อของพวกเขามากเกินไป แต่เพื่อสถาบันอื่น ๆ) ถ้าบริษัทประสบดีกำกับ มากกว่ามูลค่าของพันธบัตรของพวกเขา อาจปฏิเสธเหมือนกำกับไม่ดี แล้วผู้ให้กู้อาจกลับเฉพาะ pennies ในดอลลาร์ของเงินกู้ยืมของพวกเขา
ในขณะที่ธนาคารอาจพบว่าคุ้มค่าการตรวจสอบบริษัทที่จะให้ยืม (เพราะอาจล้าน พันล้านคู่ ที่เดิมพัน) bondholders แต่ละอาจมีทรัพยากรดังนั้น โชคดีหนี้ ใน และ ของตัว เอง อาจเป็นกลไกกำกับดูแล (เราจะอธิบายนี้ในรายละเอียดเพิ่มเติมเร็ว ๆ นี้) เพิ่มเติม ยังมีหน่วยงานจัดอันดับเครดิตที่อัตราระดับความปลอดภัยของหนี้สินของบริษัท เช่น พวกเขาสามารถให้ข้อมูลสำคัญพันธบัตรอาจ
นักลงทุนได้ ดังนั้น การดำรงอยู่ของธุรกิจหนี้สร้างสามสำคัญ
องค์กรระบบจอภาพหรืออุปกรณ์:
1 ตรวจสอบ โดยผู้ให้กู้สถาบัน;
2 หนี้ ใน และ ของตัว เอง สามารถกลไกวินัย และ
3 หนี้สินและการตรวจสอบการจัดอันดับ โดยหน่วยงานสินเชื่องาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การจัดอันดับความน่าเชื่อถือหน่วยงานและเจ้าหนี้
ซึ่งจะช่วยทำให้ไกลเราได้พูดคุยกันถึงการกำกับดูแลกิจการของบริษัทเป็นผู้ถือหุ้นหากเท่านั้นจึงต้องให้ความสนใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ถึงอย่างไรก็ตามสำหรับผู้ที่นำเงินไปยังบริษัทที่( I อีเจ้าหนี้)นอกจากนั้นยังมีนักลงทุนที่สำคัญในบริษัท ดังนั้นเจ้าหนี้ยังดูแลเกี่ยวกับการกำกับดูแลกิจการของบริษัทเนื่องจากบริษัทดำเนินการเป็นอย่างดีจะมีเงินที่จะจ่ายหนี้ได้ โดยทั่วไปมีสอง ประเภท ของนายทุนเงินกู้นายทุนเงินกู้สถาบันเช่นแบบเฉพาะรายและบริษัทประกัน ภัย หรือเงินบำนาญธนาคารพาณิชย์ใน vestors ในขณะที่ทุกชนิดทั้งของเจ้าหนี้มีความกังวลเกี่ยวกับการกำกับดูแลกิจการของบริษัทเดียวกันกับที่ผู้ให้เช่าสถาบันที่โดยปกติแล้วจะทำให้เงินกู้ที่มีขนาดใหญ่กว่าและดังนั้นจึงมีแรงจูงใจมากขึ้นในการตรวจสอบการดำเนินการของบริษัทที่.
เจ้าหนี้การค้าสามารถอ้างว่าได้เป็นผู้ถือหุ้นสามารถตัวอย่างเช่นผู้ถือหุ้นกู้สามารถขายพันธบัตรของตนให้กับผู้ลงทุนโดยอื่นๆ(และที่ธนาคารสามารถขายหนี้ของตนมากเกินไปแต่เป็นหลักในการกำกับสถาบันการเงินอื่นๆ)หากบริษัทได้รับผลกระทบจากการกำกับดูแลกิจการของบริษัทผู้น่าสงสารมากกว่าค่าของพันธบัตรของพวกเขาอาจจะลดลงเหมือนกับการกำกับดูแลกิจการของบริษัทผู้น่าสงสารแล้วเจ้าหนี้อาจจะได้รับกลับมาเก็บหอมรอมริบเฉพาะในเงินดอลลาร์ที่ของเงินกู้ของพวกเขา
ในขณะที่ธนาคารอาจพบว่าความคุ้มค่าในการตรวจสอบบริษัทที่ให้ยืมไปที่(เพราะหลายล้านคนได้นับพันล้านไม่สามารถมีที่ถือหุ้น)ผู้ถือหุ้นกู้แต่ละคนอาจไม่มีทรัพยากรที่จะทำเช่นนั้น โชคดีหนี้ในตัวมันเองอยู่จะมีกลไกการกำกับดูแลกิจการที่(เราจะอธิบายในรายละเอียดในเร็วๆ) นอกจากนั้นยังมีอีกหลายหน่วยงานจัดอันดับเครดิตที่อัตราดอกเบี้ยระดับความ ปลอดภัย ของตราสารหนี้ของบริษัทเมื่อเป็นเช่นนี้จะสามารถให้ข้อมูลที่สำคัญให้กับผู้ลงทุนโดยพันธบัตร
มี ศักยภาพ ดังนั้นการมีอยู่ของตราสารหนี้ของบริษัทสร้างสามสิ่งสำคัญของบริษัท
ซึ่งจะช่วยระบบจอมอนิเตอร์หรืออุปกรณ์:
1 .การตรวจสอบโดยนายทุนเงินกู้สถาบัน
2 .หนี้ในและของตัวมันเองสามารถมีกลไกการทางวินัยและ
3 .การตรวจสอบและการจัดอันดับตราสารหนี้เครดิตจากสถาบัน.