The man in the brown hat looked at

The man in the brown hat looked at Julie. 'You're right,' he said to Bill. 'You can have a good time on holiday in England. We always go to Brighton, me and the wife. But the weather! We went one year, and it rained every day. Morning, afternoon, and night. It's true. It never stopped raining.' He laughed loudly. 'We nearly went home after the first week.'The man in the brown hat looked at Julie. 'You're right,' he said to Bill. 'You can have a good time on holiday in England. We always go to Brighton, me and the wife. But the weather! We went one year, and it rained every day. Morning, afternoon, and night. It's true. It never stopped raining.' He laughed loudly. 'We nearly went home after the first week.'
Bill laughed too. 'What did you do all day, then?' he asked.
Julie read about the weather in Budapest for the third time. Then she looked at the tall man's hands. They were long, brown hands, very clean. 'Nice hands, ' she thought. He wore a very expensive Japanese watch. 'Japan,' she thought. 'I'd like to go to Japan.' She looked up and saw the man's eyes again over the top of his newspaper. This time she did not look away. Green eyes looked into dark brown eyes for a long, slow minute.
After Newton Abbot station the guard came into the carriage to look at their tickets. 'Now then,' he said, 'where are we all going?'
'This train's late,' the man in the brown hat said. 'Twenty minutes late, by my watch.'
'Ten minutes,' the guard said. ' That's all.' He smiled at Julie.
The tall dark man put his newspaper down, found his ticket, and gave it to the guard. The guard looked at it.
' You' re all right, sir,' he said. ' The boat doesn't leave Plymouth before six o'clock. You've got lots of time.'
The tall man smiled, put his ticket back in his pocket and opened his newspaper again.
Julie didn't look at him. 'A boat,' she thought. 'He's taking a boat from Plymouth. Where's he going?' She look at him again with her long green eyes.
He read his newspaper and didn't look at her. But his eyes smiled.
The train stopped at Totnes station and more people got on and off.
'Everybody's going on holiday,' Bill said. He laughed.
'It's going to be wonderful. No work for two weeks. It's a nice, quiet town, St Austell. We can stay in bed in the mornings, and sit and talk in the afternoons, and have a drink or two in the evenings. Eh, Julie?' He looked at his wife. 'Are you all right, Julie?'
'Yes, Bill,' she said quietly. 'I'm OK.' She looked out of the windown again. The train went more quickly now, and it began to rain. Bill and the man in the brown hat talked and talked. Bill told a long story about two men and a dog, and the man in the brown hat laughed very loudly.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คนซ่าส์สีน้ำตาลมองที่จูลี่ 'คุณขวา เขากล่าวไปเรียกเก็บเงิน ' คุณสามารถมีความสุขในวันหยุดในประเทศอังกฤษได้ เราไปกับไบรท์ตัน ผม และภรรยา แต่อากาศ เราไปปีหนึ่ง และฝนตกทุกวัน เช้า บ่าย และกลางคืน มันเป็นความจริง มันไม่เคยหยุดฝนตก ' เขาหัวเราะดัง 'เราเกือบกลับบ้านหลังจากครั้งแรกสัปดาห์นี้' คนซ่าส์สีน้ำตาลมองที่จูลี่ 'คุณขวา เขากล่าวไปเรียกเก็บเงิน ' คุณสามารถมีความสุขในวันหยุดในประเทศอังกฤษได้ เราไปกับไบรท์ตัน ผม และภรรยา แต่อากาศ เราไปปีหนึ่ง และฝนตกทุกวัน เช้า บ่าย และกลางคืน มันเป็นความจริง มันไม่เคยหยุดฝนตก ' เขาหัวเราะดัง 'เราเกือบกลับบ้านหลังจากสัปดาห์แรก'รายการหัวเราะมากเกินไป 'ไม่ได้คุณทำอะไรทั้งวัน แล้ว "เขาถามขึ้นอ่านเกี่ยวกับสภาพอากาศในบูดาเปสต์จูลี่เป็นครั้งที่สาม แล้ว เธอมองที่มือของชายสูง พวกสีน้ำตาล ยาวมือ สะอาด 'มือดี เธอคิด เขาสวมนาฬิกาญี่ปุ่นแพงมาก 'ญี่ปุ่น เธอคิด 'อยากไปญี่ปุ่น' เธอมองขึ้น และเห็นสายตาของคนอีกมากกว่าด้านบนของหนังสือพิมพ์ของเขา เวลานี้เธอไม่ได้เป็นไป มองเข้าไปในดวงตาสีน้ำตาลเข้มตาสีเขียวนาทีนาน ช้าหลังจากแอบบ็อทนิวตันสถานี ยามมาเป็นรถดูตั๋วของพวกเขา 'เอาละ เขากล่าวว่า 'อยู่ที่เราทั้งหมดไปไหน''นี้รถไฟของสาย แมนซ่าส์น้ำตาลกล่าวว่า 'ยี่สิบนาทีปลาย โดยนาฬิกา''สิบนาที ยามกล่าว 'ที่ได้ทั้งหมด' ยิ้มที่จูลี่แมนเข้มสูงใส่หนังสือพิมพ์เขาลง ตั๋วของเขา และให้การรักษาทาง ยามมองได้'คุณ' กำลังขวาทั้งหมด รัก เขากล่าวว่า ' เรือไม่ออกจากพลีมัธก่อนหกโมง คุณมีจำนวนมากเวลา 'คนสูงยิ้ม ใส่บัตรของเขากลับในกระเป๋าของเขา และเปิดหนังสือพิมพ์ของเขาอีกจูลี่ไม่ได้มองที่เขา 'เรือ เธอคิด ' เขาจะมีเรือจากพลีมัธ เขาจะไปไหน? " เธอมองไปที่เขาอีก ด้วยตาสีเขียวยาวของเธอเขาอ่านหนังสือพิมพ์ของเขา และไม่ได้มองไปที่เธอ แต่ตายิ้มรถไฟหยุดที่สถานีโททเนส และคนที่ได้เปิด และปิดบิลกล่าวว่า 'ทุกคนจะไปในวันหยุด เขาหัวเราะ' มันจะยอดเยี่ยม ไม่ทำงานสำหรับสองสัปดาห์ มันเป็นเมืองสะอาด เงียบสงบ St Austell เราสามารถพักใน เตียง และนั่งพูดคุยในช่วงบ่าย และมีเครื่องดื่มหรือสองใน เอ๊ะ จูลี่?' เขามองภรรยาของเขา ' มีคุณ จูลี่?''ใช่ เงิน เธอบอกว่า ติด "ฉันตกลง' เธอมองออก windown อีก รถไฟไปได้เร็วขึ้นตอนนี้ และมันเริ่มที่จะฝน ตั๋วและชายหาดสีน้ำตาลพูดคุย และคุยกัน รายการเล่าเรื่องยาวสองคนและสุนัข และแมนซ่าส์น้ำตาลหัวเราะดังมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชายในหมวกสีน้ำตาลดูจูลี่’ คุณพูดถูก , ' เขากล่าวว่า ' บิล คุณสามารถมีเวลาที่ดีในวันหยุด ใน อังกฤษ เรามักจะไปไบรตัน ผมและภรรยา แต่อากาศ เราไปหนึ่งปี ฝนตกทุกวัน เช้า กลางวัน และกลางคืน มันเป็นความจริง มันไม่เคยหยุดตก เขาหัวเราะเสียงดัง . . . เราเกือบจะกลับบ้าน หลังจากสัปดาห์ก่อน เดอะ แมน หมวกสีน้ำตาลดูจูลี่' ใช่ ' เขาพูด ' บิล คุณสามารถมีเวลาที่ดีในวันหยุด ใน อังกฤษ เรามักจะไปไบรตัน ผมและภรรยา แต่อากาศ เราไปหนึ่งปี ฝนตกทุกวัน เช้า กลางวัน และกลางคืน มันเป็นความจริง มันไม่เคยหยุดตก เขาหัวเราะเสียงดัง . . . เราเกือบจะกลับบ้านหลังจากสัปดาห์แรก '
' บิลหัวเราะด้วย คุณทำอะไรทั้งวัน แล้ว ? เขาถาม
จูลี่ อ่านเกี่ยวกับสภาพอากาศในบูดาเปสต์สำหรับครั้งที่สาม เธอมองมือของชายร่างสูงได้ พวกเขายาวสีน้ำตาล มือสะอาดมาก . มือเยี่ยม ' เธอคิด เขาสวมนาฬิการาคาแพงมากญี่ปุ่น’ ญี่ปุ่น , ' ' เธอว่า ผมอยากไปญี่ปุ่น เธอเงยหน้าขึ้นมาเห็นสายตาของมนุษย์อีกกว่าด้านบนของหนังสือพิมพ์ของเขา เวลานี้เธอไม่ได้มองไปที่อื่นดวงตาสีเขียวมองเข้าไปในดวงตาสีน้ำตาลเข้มที่ยาวช้านาที .
เมื่อนิวตันเจ้าอาวาสสถานียามเข้ามาในรถม้าดูตั๋วของพวกเขา . งั้นตอนนี้ , ' เขากล่าวว่า ' พวกเราอยู่ที่ไหนกัน ?
นี่รถไฟสาย ' ชายในหมวกสีน้ำตาลกล่าว . ช้าไป 20 นาที โดยนาฬิกาของฉัน . '
'ten นาที ' ยามบอกว่า . . . ทั้งหมดนั่น เขายิ้มให้จูลี่
ผู้ชายเข้มสูงวางหนังสือพิมพ์ลง