OBJECTIVES: To investigate if the p

OBJECTIVES: To investigate if the population living along streets with high traffic density has a higher prevalence of chronic respiratory symptoms. METHODS: A sample of 673 adults and 106 children (0-15 years), living along busy traffic streets in the city of Haarlem was compared with a control sample of 812 adults and 185 children living along quiet streets. Exposed and control streets were selected on the basis of model calculations of NO2 concentrations. A postal questionnaire containing questions about respiratory symptoms and several potential confounders was used to collect information from the study subjects. RESULTS: After adjustment for potential confounders, children living along busy streets were found to have a higher prevalence of most respiratory symptoms than children living along quiet streets. Adjusted odds ratios were significant for wheeze and for respiratory medication used. Risk ratios were higher for girls than for boys, with significant adjusted odds ratios between 2.9 and 15.8 for girls. In adults, only mild dyspnoea was more often reported by subjects living along streets with high traffic density. CONCLUSIONS: The results suggest that living along busy streets increases the risk of developing chronic respiratory symptoms in children.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์: เพื่อตรวจสอบถ้าประชากรที่อาศัยอยู่ตามท้องถนน มีความหนาแน่นของจราจรสูงมีความชุกสูงของอาการทางเดินหายใจเรื้อรัง วิธีการ: ตัวอย่างของผู้ใหญ่ที่ 673 และ 106 เด็ก (0-15 ปี), ตามแนวถนนที่การจราจรวุ่นวายในเมืองฮาร์เลมถูกเมื่อเทียบกับตัวอย่างควบคุมของผู้ใหญ่ 812 และ 185 เด็กตามแนวถนนที่เงียบสงบ สัมผัส และเลือกถนนที่ควบคุมตามแบบคำนวณความเข้มข้นของ NO2 แบบสอบถามที่ไปรษณีย์ที่ประกอบด้วยคำถามเกี่ยวกับอาการทางเดินหายใจและอาจเกิด confounders หลายถูกใช้เพื่อรวบรวมข้อมูลจากการศึกษาวิชา ผลลัพธ์: หลังจากปรับปรุงศักยภาพ confounders เด็กที่อาศัยอยู่ตามแนวถนนที่วุ่นวายพบมีความชุกสูงของอาการทางเดินหายใจมากที่สุดกว่าเด็กที่อาศัยอยู่ตามแนวถนนที่เงียบสงบ อัตราส่วนราคาต่อรองที่ปรับปรุงสำคัญ สำหรับ wheeze และยารักษาทางเดินหายใจ อัตราส่วนความเสี่ยงสูงสำหรับเด็กหญิงมากกว่าเด็กชาย มีอัตราส่วนราคาต่อรองปรับปรุงที่สำคัญระหว่าง 2.9 และ 15.8 สำหรับหญิง ในผู้ใหญ่ เท่าอ่อนพยายาลมักรายงาน โดยวัตถุที่อาศัยอยู่ตามท้องถนน มีความหนาแน่นของจราจรสูง บทสรุป: ผลการแนะนำว่า นั่งเล่นไปตามถนนที่วุ่นวายเพิ่มความเสี่ยงของอาการเรื้อรังทางเดินหายใจในเด็ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุประสงค์: เพื่อตรวจสอบถ้าประชากรที่อาศัยอยู่ตามแนวถนนที่มีการจราจรหนาแน่นสูงมีความชุกสูงของอาการระบบทางเดินหายใจเรื้อรัง วิธีการ: ตัวอย่างของผู้ใหญ่และเด็ก 673 106 (0-15 ปี) ที่อาศัยอยู่ตามท้องถนนการจราจรที่วุ่นวายในเมืองฮาร์เลมที่ถูกเมื่อเทียบกับตัวอย่างการควบคุมของผู้ใหญ่และเด็ก 812 185 อาศัยอยู่ตามแนวถนนที่เงียบสงบ สัมผัสและถนนควบคุมได้รับการคัดเลือกบนพื้นฐานของการคำนวณรูปแบบของความเข้มข้นของ NO2 แบบสอบถามไปรษณีย์ที่มีคำถามเกี่ยวกับอาการทางเดินหายใจและตัวแปรที่มีศักยภาพหลายถูกใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลจากอาสาสมัครการศึกษา ผลการศึกษา: หลังจากปรับเกี่ยวกับตัวแปรที่มีศักยภาพเด็กที่อาศัยอยู่ตามแนวถนนที่วุ่นวายพบว่ามีความชุกสูงขึ้นของอาการระบบทางเดินหายใจมากที่สุดกว่าเด็กที่อาศัยอยู่ตามถนนที่เงียบสงบ อัตราส่วนราคาต่อรองปรับอย่างมีนัยสำคัญสำหรับเสียงฮืด ๆ และสำหรับการใช้ยาระบบทางเดินหายใจที่ใช้ อัตราส่วนความเสี่ยงสูงสำหรับสาว ๆ กว่าสำหรับเด็กอย่างมีนัยสำคัญอัตราส่วนราคาต่อรองปรับได้ระหว่าง 2.9 และ 15.8 สำหรับสาว ๆ ในผู้ใหญ่เท่านั้นหายใจลำบากอ่อนมากขึ้นมักจะถูกรายงานโดยวิชาที่อาศัยอยู่ตามแนวถนนที่มีการจราจรหนาแน่นสูง สรุปผลการวิจัยแนะนำว่าอาศัยอยู่ตามแนวถนนที่วุ่นวายเพิ่มความเสี่ยงของการพัฒนาอาการระบบทางเดินหายใจเรื้อรังในเด็ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัตถุประสงค์ : เพื่อศึกษาว่าประชากรที่อาศัยอยู่ตามถนนกับความหนาแน่นของการจราจรสูงมีความชุกสูงของอาการระบบทางเดินหายใจเรื้อรัง วิธีการศึกษาผู้ใหญ่และเด็ก ( 0-15 ปี 106 ) อาศัยอยู่ตามถนนการจราจรวุ่นวายในเมือง Haarlem เปรียบเทียบกับตัวอย่างควบคุม ของผู้ใหญ่และเด็กที่อาศัยอยู่ตาม 185 ถนนที่เงียบสงบ สัมผัสและควบคุมถนนถูกเลือกบนพื้นฐานของแบบจำลองในการคำนวณความเข้มข้นของ NO2 . ไปรษณีย์ แบบสอบถามประกอบด้วยคำถามเกี่ยวกับอาการทางระบบหายใจและตัววัดศักยภาพหลายที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลจากการศึกษาวิชา ผลที่ได้ : หลังจากปรับสำหรับการทำผิดกฎหมายที่อาจเกิดขึ้น เด็กที่อาศัยอยู่ตามถนนว่าง พบว่ามีความชุกของอาการทางระบบหายใจมากที่สุดกว่าเด็กที่อาศัยอยู่ตามถนนที่เงียบสงบ ปรับอัตราส่วนอัตราต่อรองอย่างมีนัยสำคัญสำหรับอึดอัดและหายใจยาใช้ อัตราส่วนความเสี่ยงที่สูงขึ้นสำหรับผู้หญิงมากกว่าผู้ชายด้วย ( Adjusted Odds อัตราส่วนระหว่าง 2.9 และ 15.8 สำหรับสาว ในผู้ใหญ่ แต่ไม่รุนแรง ทำเป็นเล่นอยู่บ่อย ๆที่รายงานโดยกลุ่มตัวอย่างที่อาศัยอยู่ตามถนนกับความหนาแน่นของการจราจรสูง สรุป : พบว่าอาศัยอยู่ตามถนนว่างเพิ่มความเสี่ยงของการพัฒนาอาการระบบทางเดินหายใจเรื้อรังในเด็ก