Well, Thomas may think so but so-ca

Well, Thomas may think so but so-called ‘virtue theorists’ have taken Aristotle’s later discussion of it very seriously. On the other hand, if he read on, Thomas would see that Socrates actually disagrees with Meno. For a start (and again at odds with Aristotle’s later version), Socrates says that he is not interested in different virtues, he is looking for the common feature of all of them, the defining characteristic that makes them virtues in the first place. Some to-ing and fro-ing between Socrates and Meno leaves Meno bamboozled and admitting he does not know anything about ‘virtue’ after all. Socrates then takes the lead and offers the observation that if ‘virtue’ is a kind of special skill or knowledge, it should be possible to teach it. Since it appears no one can teach it, Socrates concludes, then no one seems to have it. But Socrates has some ideas, which he then offers in unusually direct form. First of all, he states that virtue involves knowledge of the mean. Indeed, Plato’s account has Socrates explaining that courage in excess is foolhardiness, a dangerous overconfidence, and that taken to excess, all virtues become vices. Instead they all need to be guided by wisdom. ‘In short, everything that the human spirit undertakes will lead to happiness when it is guided by wisdom, but to the opposite, when guided by folly. . . . In short, virtue, to be something advantageous, must be a kind of wisdom.’ So doing the right thing is, indeed, the highest form of wisdom. Socrates then concludes the discussion by claiming that although some people have enough knowledge to appear wise and to be successful in some respects, they are only like those who have learned a solution to a problem without truly understanding how it Discussions 215 was arrived at. They appear knowledgeable, and may often be successful, but they do not truly know what is the essence of goodness. Just like James, Samantha and even ‘Brains!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดี Thomas อาจคิดมากแต่เรียกว่า 'ผู้ประเสริฐ' มีดำเนินการของอริสโตเติลสนทนาหลังมันจัง บนมืออื่น ๆ ถ้าเขาอ่านบน Thomas จะเห็นว่า โสกราตีจริง ๆ ไม่เหมาะกับเมโน สำหรับการเริ่มต้น (และ at odds with ของอริสโตเติลอีกรุ่นที่ใหม่กว่า), โซเครตีสกล่าวว่า เขาไม่สนใจในคุณค่าที่แตกต่างกัน เขากำลังสำหรับคุณลักษณะทั่วไปของพวกเขา การกำหนดลักษณะที่ทำให้คุณธรรมในสถานที่แรก -Ing และหวี-ing ระหว่างโสกราตีและเมโนบางใบเมโน bamboozled และยอมรับเขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับ 'คุณธรรม' หลังจากทั้งหมด โสกราตีแล้วใช้ลูกค้าเป้าหมาย และมีการสังเกตว่า ถ้า 'คุณธรรม' เป็นชนิดของความรู้หรือทักษะพิเศษ ควรสามารถสอนได้ ตั้งแต่ปรากฏไม่มีใครสามารถสอน สรุปโสกราตี แล้วไม่มีใครดูเหมือนว่าจะมีมัน แต่โสกราตีมีความคิดบางอย่าง ซึ่งเขาเสนอแบบผิดปกติโดยตรงแล้ว ครั้งแรก เขาระบุว่า เกี่ยวข้องกับคุณธรรมความรู้หมายถึง แน่นอน บัญชีของเพลโตได้อธิบายว่า ความกล้าหาญเกิน foolhardiness เหลิงอันตราย และที่มากเกินไป ทั้งหมดคุณค่ากลายเป็น คมีโซเครตีส แต่ พวกเขาทั้งหมดต้องตามภูมิปัญญา ' แบบสั้น ๆ ทุกอย่างที่รับจิตวิญญาณของมนุษย์จะนำความสุขเมื่อมันถูกนำ โดยภูมิปัญญา แต่ตรง ข้าม เมื่อนำ โดยความเขลา... ในระยะสั้น คุณธรรม จะเป็นสิ่งได้เปรียบ ต้องเป็นชนิดของภูมิปัญญา.' ทำสิ่งถูกต้องได้ จริง แบบสูงสุดของปัญญา โสกราตีแล้วสรุปการอภิปราย โดยอ้างว่า ถึงแม้ว่าบางคนมีความรู้พอจะฉลาด และจะประสบความสำเร็จบางประการ พวกเขาเป็นเท่านั้นเช่นผู้ที่ได้เรียนรู้วิธีแก้ไขปัญหาที่ไม่เข้าใจอย่างแท้จริง ว่ามันอภิปราย 215 ได้มาถึงที่ พวกเขาปรากฏความรู้ และอาจจะประสบความสำเร็จ แต่อย่างไรอะไรคือสาระสำคัญของความดี เพียงแค่ชอบ James ซาแมนธา และแม้ ' สมอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดีโทมัสอาจจะคิดอย่างนั้น แต่ที่เรียกว่า 'ทฤษฎีคุณธรรม' ได้นำการอภิปรายต่อมามันอริสโตเติลเป็นอย่างมาก ในทางกลับกันถ้าเขาอ่านบนโทมัสจะเห็นว่าโสกราตีสจริงไม่เห็นด้วยกับ Meno สำหรับการเริ่มต้น (และอีกครั้งที่ค้านกับรุ่นที่ใหม่กว่าของอริสโตเติล) โสกราตีสบอกว่าเขาไม่สนใจในคุณงามความดีที่แตกต่างกันเขากำลังมองหาคุณลักษณะทั่วไปของทั้งหมดของพวกเขาที่กำหนดลักษณะที่ทำให้พวกเขาคุณธรรมในสถานที่แรก บางอย่างที่ไอเอ็นจีเทียวไปเทียวมาไอเอ็นจีระหว่างโสกราตีสและ Meno ใบ Meno bamboozled และยอมรับว่าเขาไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับ 'คุณธรรม' หลังจากทั้งหมด โสกราตีสแล้วจะใช้เวลานำและมีข้อสังเกตว่าถ้า 'คุณธรรม' เป็นชนิดของทักษะพิเศษหรือความรู้ที่มันควรจะเป็นไปได้ที่จะสอน เพราะมันปรากฏไม่มีใครสามารถสอนโสกราตีสสรุปแล้วไม่มีใครดูเหมือนว่าจะมีมัน แต่โสกราตีสมีความคิดบางอย่างซึ่งเขาก็มีในรูปแบบโดยตรงผิดปกติ ครั้งแรกของทั้งหมดเขากล่าวว่าอาศัยอำนาจตามความเกี่ยวข้องกับความรู้เกี่ยวกับความหมาย แท้จริงบัญชีของเพลโตมีโสกราตีสอธิบายว่าความกล้าหาญในส่วนที่เกินเป็นบ้าบิ่นเป็นความเชื่อมั่นที่เป็นอันตรายและที่นำไปยังส่วนเกินทั้งหมดคุณธรรมกลายเป็นความชั่วร้าย แต่พวกเขาทุกคนต้องได้รับคำแนะนำจากภูมิปัญญา 'ในระยะสั้นทุกอย่างที่รับรองจิตวิญญาณของมนุษย์จะนำไปสู่​​ความสุขเมื่อมันถูกนำโดยภูมิปัญญา แต่ตรงข้ามเมื่อได้รับคำแนะนำจากความโง่เขลา . . . ในระยะสั้นคุณธรรมจะเป็นสิ่งที่ได้เปรียบจะต้องเป็นชนิดของภูมิปัญญา. ดังนั้นในการทำสิ่งที่ถูกต้องเป็นจริงรูปแบบสูงสุดของภูมิปัญญา โสกราตีสแล้วสรุปการอภิปรายโดยอ้างว่าถึงแม้ว่าบางคนมีความรู้พอที่จะปรากฏที่ชาญฉลาดและจะประสบความสำเร็จในบางประการพวกเขาเป็นเพียงเช่นบรรดาผู้ที่ได้เรียนรู้วิธีการแก้ปัญหาโดยไม่ต้องทำความเข้าใจอย่างแท้จริงว่ามันสนทนา 215 ถูกมาถึงที่ พวกเขาดูเหมือนมีความรู้และบ่อยครั้งที่อาจจะประสบความสำเร็จ แต่พวกเขาไม่ได้อย่างแท้จริงรู้ว่าสิ่งที่เป็นสาระสำคัญของความดี เช่นเดียวกับเจมส์ซาแมนต้าและแม้กระทั่ง 'สมอง!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดี โธมัส อาจคิดอย่างนั้น แต่เรียกว่า " คุณธรรม " ได้นำทฤษฎีของอริสโตเติล ภายหลังการอภิปรายมันอย่างจริงจัง ในทางกลับกัน ถ้าเขาอ่าน โทมัสจะเห็นว่าโสคราตีสที่จริงไม่เห็นด้วยกับเมโน . สำหรับการเริ่มต้น ( และอีกครั้งที่ราคากับอริสโตเติล เป็นรุ่นที่ใหม่กว่า ) , โสเครติสกล่าวว่าเขาไม่ได้สนใจในคุณธรรมต่าง ๆ เขาจะมองหาคุณลักษณะทั่วไปของทั้งหมดของพวกเขา , การกำหนดลักษณะที่ทำให้คุณธรรมในสถานที่แรก บางไอเอ็นจีและไปๆมาๆระหว่างโสกราตีสไอเอ็นจีและใบและเมโนเมโนชอบที่จะยอมรับว่าเขาไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับ " คุณธรรม " หลังจากทั้งหมด โสเครติสแล้วนำและมีการสังเกตว่า ถ้า " คุณธรรม " เป็นชนิดของทักษะพิเศษหรือความรู้ มันควรจะเป็นไปได้ที่จะสอนได้ เนื่องจากปรากฏ ไม่มีใครสอน โสเครติสสรุปแล้วไม่มีใครมี แต่เพื่อนมีความคิดบางอย่าง ซึ่งจากนั้นเขาก็เสนอในรูปแบบโดยตรง ปกติ แรกของทั้งหมด , เขากล่าวว่า คุณธรรมที่เกี่ยวข้องกับความรู้ของหมายถึง แน่นอน เพลโต โสเครติสอธิบายว่าบัญชีมีความกล้าหาญในส่วนเกินคือความกล้าหาญ , เหลิงอันตราย และถ่ายไปเกิน ทั้งคุณธรรมกลายเป็นความชั่วร้าย . พวกเขาทั้งหมดต้องถูกชี้นำโดยปัญญา " ในระยะสั้นทุกสิ่งที่จิตวิญญาณของมนุษย์ รับรองจะทำให้มีความสุขเมื่ออยู่ด้วยปัญญา แต่ตรงกันข้าม เมื่อแนะนำโดยความเขลา . . . . . . . ในสั้น คุณธรรม เป็นสิ่งที่มีประโยชน์ ต้องเป็นปัญญา เพื่อทำในสิ่งที่ถูกต้องก็เป็นรูปแบบสูงสุดของปัญญา โสเครติสแล้วสรุปการอภิปราย โดยอ้างว่า ถึงแม้ว่าบางคนมีความรู้เพียงพอที่จะปรากฏที่ชาญฉลาดและประสบความสำเร็จในบางประการ พวกเขาเพียงต้องการคนที่ได้เรียนรู้การแก้ไขปัญหา โดยไม่มีความรู้ความเข้าใจที่แท้จริงว่ามันการอภิปราย 215 ก็มาถึง . พวกเขาดูเหมือนมีความรู้ และมักจะประสบความสำเร็จ แต่พวกเขาไม่ได้อย่างแท้จริงรู้ว่าสิ่งที่เป็นแก่นแท้ของพระเจ้า เหมือนเจมส์ ซาแมนต้า และแม้แต่สมอง !