The results of an investigation con

The results of an investigation conducted by Dr. John Bloomfield and his colleagues at the University of Western Australia, however, suggest that such training does not result in an improved throwing velocity. They studied 21 elite male water polo players who were rondomly assigned to either an eight-week strength training program, or to o control group, who maintained their usual swim training program. The strength training group undertook a progressive resistance program, three times a week using a Nautilus system for the duration of the study. The emphasis of the strength training was on the muscle groups of the upper body which were involved in the water polo throwing action. Specifically, the pectoralis major and minor, latissimus dorsi, teres major, trapezius, triceps, biceps and deltoid muscle were trained. Following the eight-week program, all players were assessed during a water polo throw in which the speed of release of the boll was measured during an accurate throw. Players were required to throw at a circular target 1 m in diameter which was positioned 50 cm above water level. The thrower was positioned 6 m away from the target, and five maximum-velocity throws were analysed by high-speed cinematography. The results revealed that there was no difference in throwing velocity between either the strength-trained or control group after the eight-week intervention period. The average throwing speeds were between 16 and 17 m per second irrespective of the previous eight weeks of training.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลของการตรวจสอบที่ดำเนินการโดย ดร. จอห์น Bloomfield และเพื่อนร่วมงานของเขาที่มหาวิทยาลัยของออสเตรเลียตะวันตก แต่ชี้ให้เห็นว่าการฝึกอบรมดังกล่าวไม่ได้ผลในการขว้างปาความเร็วที่ดีขึ้น จะศึกษา 21 ยอดผู้เล่นโปโลน้ำชายที่ได้รับมอบหมาย rondomly ได้ทั้งแปดสัปดาห์โปรแกรมการฝึกความแข็งแรงหรือเพื่อกลุ่ม o ควบคุมยังคงว่ายน้ำโปรแกรมการฝึกอบรมตามปกติของพวกเขา กลุ่มมารับการฝึกอบรมความต้านทานโปรแกรมก้าวหน้าสามครั้งต่อสัปดาห์โดยใช้ระบบหอยโข่งสำหรับระยะเวลาของการศึกษา เน้นของการฝึกความแข็งแรงเป็นกลุ่มกล้ามเนื้อของร่างกายส่วนบนซึ่งมีส่วนร่วมในการกระทำการขว้างปาน้ำโปโล โดยเฉพาะกล้ามเนื้อใหญ่และรายย่อย, latissimus หลัง,ถือตัวสำคัญ trapezius, ไขว้ลูกหนูและกล้ามเนื้อเดลทอยด์ได้รับการฝึกฝน โปรแกรมต่อไปนี้แปดสัปดาห์ผู้เล่นทุกคนได้รับการประเมินในช่วงโปโลน้ำโยนในที่ความเร็วของการเปิดของ Boll ถูกวัดในระหว่างการโยนที่ถูกต้อง ผู้เล่นจะต้องโยนที่เป้าหมายกลม 1 เมตรเส้นผ่าศูนย์กลางซึ่งได้รับตำแหน่ง 50 เซนติเมตรเหนือระดับน้ำโยนวาง ม. 6 ห่างจากเป้าหมายและห้าโยนความเร็วสูงสุดถูกนำมาวิเคราะห์โดยภาพยนตร์ความเร็วสูง ผลการศึกษาพบว่ามีความแตกต่างในการขว้างปาความเร็วระหว่างทั้งสองกลุ่มมีความแข็งแรงรับการฝึกอบรมหรือการควบคุมหลังจากที่ระยะเวลาการแทรกแซงแปดสัปดาห์ไม่ความเร็วในการขว้างปาเฉลี่ยอยู่ระหว่าง 16 และ 17 เมตรต่อวินาทีโดยไม่คำนึงถึงหน้าที่แล้วแปดสัปดาห์ของการฝึกอบรม.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลการสอบสวนที่ดำเนินการ โดยดร.จอห์นบลูมฟิลด์และเพื่อนร่วมงานของเขาที่มหาวิทยาลัยเวสเทิร์นออสเตรเลีย แต่ แนะนำว่า การฝึกอบรมดังกล่าวไม่ทำความเร็วการขว้างปาการปรับปรุง พวกเขาศึกษาเล่นโปโลน้ำยอดชาย 21 คนมอบหมาย ให้ทั้งความแรงแปดสัปดาห์ฝึกโปรแกรม หรือ กลุ่มควบคุม o, rondomly ที่เก็บโปรแกรมฝึกว่ายน้ำปกติของพวกเขา กลุ่มฝึกความแข็งแรง undertook โปรแกรมต้านทานก้าวหน้า เวลา 3 สัปดาห์ใช้ระบบ Nautilus สำหรับระยะเวลาของการศึกษา เน้นการฝึกความแข็งแรงของกลุ่มกล้ามเนื้อของร่างกายส่วนบนซึ่งมีเกี่ยวข้องในการดำเนินการขว้างปาของโปโลน้ำได้ โดยเฉพาะ pectoralis และ latissimus dorsi มีฝึกหลักเทเรส ทราพีเซียส triceps, biceps และกล้ามเนื้อเดลทอยด์ ต่อไปนี้โปรแกรมแปดสัปดาห์ ผู้เล่นทั้งหมดถูกประเมินระหว่างโยนโปโลน้ำในที่ ที่ความเร็วของรุ่น boll ถูกวัดในการโยนที่ถูกต้อง ผู้เล่นจำเป็นต้องโยนที่เป้าหมายวงกลม 1 เมตรเส้นผ่านศูนย์กลางซึ่งเป็นตำแหน่ง 50 เซนติเมตรระดับน้ำ Thrower ที่ถูกตำแหน่ง 6 เมตรจากเป้าหมาย และความเร็วสูงสุดห้า throws ถูก analysed โดย cinematography ความเร็วสูง ผลการเปิดเผยว่า มีไม่แตกต่างโยนความเร็วระหว่างการฝึกการความแข็งแรงอบรมหรือกลุ่มควบคุมหลังจากระยะเวลาแปดสัปดาห์แทรกแซง ค่าเฉลี่ยความเร็วในการขว้างปาได้ระหว่าง 16 และ 17 เมตรต่อวินาทีไม่แปดสัปดาห์ก่อนหน้าการฝึก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลที่ได้จากการสืบสวนสอบสวนที่ดำเนินการโดยดร.จอห์น Bloomfield Track และเพื่อนร่วมงานของเขาที่มหาวิทยาลัยของออสเตรเลียตะวันตกอย่างไรก็ตามขอแนะนำให้การฝึกอบรมดังกล่าวจะไม่ส่งผลให้ในอัตราความเร็วโยนได้ดียิ่งขึ้น พวกเขาจะศึกษา 21 ผู้เล่นโปโลน้ำชายยอดเยี่ยมที่ได้รับมอบหมายให้ทั้งโปรแกรมการฝึกซ้อมความแข็งแกร่งแปดสัปดาห์หรือในกลุ่มควบคุม O rondomlyผู้ที่ได้รับการดูแลรักษาเป็นอย่างดีโปรแกรมการฝึกซ้อมว่ายน้ำตามปกติของพวกเขา การฝึกอบรมกลุ่มความแรงของโปรแกรมที่ได้ทำการต่อต้านที่โปรเกรสสีฟสามครั้งต่อสัปดาห์โดยใช้ระบบ Nautilus สำหรับช่วงระยะเวลาของการศึกษาให้ การเน้นความสำคัญของการฝึกอบรมความแรงของที่อยู่ในกลุ่มกล้ามเนื้อของร่างกายส่วนบนที่มีส่วนเกี่ยวข้องในโปโลน้ำที่ทิ้งการดำเนินการ โดยเฉพาะ pectoralis สำคัญและรายย่อย latissimus dorsiteres สำคัญ trapezius ไตรเซปกล้ามเนื้อและกล้ามเนื้อ deltoid ได้ถูกฝึกหัด โปรแกรมต่อไปนี้:แปดสัปดาห์ที่ผู้เล่นทั้งหมดได้รับการประเมินในระหว่างทิ้งโปโลน้ำที่อยู่ในที่ที่ความเร็วในการออกแมลงโบะวี - ฝิลวัดได้ในระหว่างทิ้งได้อย่างถูกต้องและแม่นยำ ผู้เล่นต้องทิ้งที่ทรงกลมเป้าหมาย 1 ม.ที่อยู่ในเส้นผ่านศูนย์กลางซึ่งได้รับการกำหนดจุดยืน 50 ซม.สูงกว่าระดับน้ำปืนครกที่อยู่ในตำแหน่งที่อยู่ห่างออกไป 6 เมตรจากเป้าหมายที่ห้าสูงสุด - ปรากฎการณ์ความเร็วก็วิเคราะห์โดยการถ่ายและฉาย ภาพยนตร์ ความเร็วสูง ผลการศึกษาพบว่าไม่มีความแตกต่างในโยนความเร็วระหว่างทั้งที่กลุ่มความแรงของการฝึกอบรมหรือการควบคุมหลังจากที่ระยะเวลาการแทรกแซง 8 สัปดาห์ความเร็วโยนโดยเฉลี่ยอยู่ระหว่าง 16 และ 17 ม.ต่อวินาทีโดยไม่คำนึงถึงเหตุผลของแปดสัปดาห์ก่อนหน้าที่ของการฝึกอบรม.