So he kept going, trying new things

So he kept going, trying new things until he found something that worked. And as with other stories of calling, this wasn’t something new. It was something old, something he had always loved but hadn’t considered a career, maybe due to the jabs of his mother or pressure from his family to make a living. At the age of twenty-seven, however, Vincent van Gogh decided to become an artist.

It’s a little disingenuous to say he didn’t give up. He did, in fact, quit many things. He just never gave up on that inner nudge he felt to do something significant with his life. He used failure to help him find out what it was, using each closed door of opportunity as a pivot point to send him in a new direction.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพื่อให้เขาเก็บไป พยายามสิ่งใหม่ ๆ จนกระทั่งเขาได้พบบางสิ่งบางอย่างที่ทำ และ มีเรื่องราวอื่น ๆ โทร นี่ไม่ใช่สิ่งใหม่ มันเป็นสิ่งเก่า สิ่งที่เขารักได้เสมอ แต่ไม่ได้ถือว่าอาชีพ อาจจะเนื่องจากศัตรูของแม่ของเขาหรือจากครอบครัวของเขาไป ที่อายุยี่สิบเจ็ด อย่างไรก็ตาม Vincent van Gogh ตัดสินใจเป็น ศิลปินแสดงออกไม่ตรงจะบอกว่า เขาไม่ให้ขึ้นเล็กน้อยได้ นอกจากนี้เขาในความเป็นจริง ได้ ออกจากสิ่ง เขาก็ไม่เคยให้ขึ้นบนที่เขยิบภายในเขารู้สึกจะทำอะไรสำคัญกับชีวิตของเขา เขาใช้ความล้มเหลวเพื่อช่วยเขาค้นหาสิ่งที่มันเป็น ใช้ละปิดประตูโอกาสเป็นสาระสำคัญที่จะส่งเขาในทิศทางใหม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดังนั้นเขาจึงยังคงต้องไปพยายามทำสิ่งใหม่จนกว่าเขาจะพบว่าบางสิ่งบางอย่างที่ทำงาน และเช่นเดียวกับเรื่องอื่น ๆ ของการโทรนี้ไม่ได้อะไรใหม่ ๆ มันเป็นสิ่งที่เก่าสิ่งที่เขาเคยรักเสมอ แต่ไม่ได้พิจารณาอาชีพอาจจะเนื่องจากศัตรูของแม่หรือความดันของเขาจากครอบครัวของเขาที่จะทำให้ชีวิต ตอนอายุยี่สิบเจ็ด แต่ Vincent van Gogh ตัดสินใจที่จะกลายเป็นศิลปิน. มันเป็นเพียงเล็กน้อยมีเลศนัยจะบอกว่าเขาไม่ให้ขึ้น เขาไม่ในความเป็นจริงออกจากหลายสิ่งหลายอย่าง เขาก็ไม่เคยยอมแพ้ในดุนภายในที่เขารู้สึกว่าจะทำสิ่งที่มีความสำคัญกับชีวิตของเขา เขาใช้ความล้มเหลวที่จะช่วยเขาหาว่ามันคืออะไรใช้แต่ละประตูที่ปิดโอกาสเป็นจุดหมุนที่จะส่งเขาไปในทิศทางใหม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แล้วเขาก็กำลัง พยายามสิ่งใหม่ ๆ จนกระทั่งเขาได้พบสิ่งที่ทำงาน และเช่นเดียวกับเรื่องอื่น ๆของการโทร นี้ไม่ใช่เรื่องใหม่ มันเป็นเรื่องเก่า อะไรที่เขาชอบ แต่ไม่ถือว่าเป็นอาชีพ อาจจะเนื่องจากการแทงของแม่ของเขา หรือความกดดันจากครอบครัวของเขาเพื่อให้อยู่ได้ ที่อายุ 27 , อย่างไรก็ตาม , วินเซนต์ แวนโก๊ะตัดสินใจที่จะกลายเป็นศิลปินมันเป็นเล็ก ๆน้อย ๆที่ไม่ค่อยจริงใจ ว่าเขาไม่ได้ทำ เขาทำ ในความเป็นจริง เลิกหลายอย่าง เขาก็ไม่เคยยอมแพ้ภายในเขยิบเขารู้สึกที่จะทำสิ่งที่มีความหมายกับชีวิตของเขา เขาเคยล้มเหลวที่จะช่วยให้เขาค้นพบว่ามันคือ การใช้แต่ละประตูที่ปิดโอกาสเป็นจุดหมุน เพื่อส่งเขาไปในทิศทางใหม่