While speaking, she stretched out h

While speaking, she stretched out her right hand. Suddenly, a snow white imprint flashed above the back of her hand: “Little Snow, come out!”

In response to her soft cry, the imprint on the back of her hand burst out with light and was accompanied by a high pitched squawk that seemed to come from the heavens. A Giant Snow Eagle emerged from the white light in front of her.

“A contracted profound beast!?” When seeing the Giant Snow Eagle that had suddenly appeared by Lan Xueruo’s side, Yun Che’s heart was thrown into a state of surprise. Concurrently, his heart also surged with pleasant surprise. His steps somewhat quickened even more as he clenched his teeth and reached towards Lan Xueruo.

Lan Xueruo jumped atop the Giant Snow Eagle’s back and her slender snowy hand took hold of Yun Che’s outstretched palm to finally pull him onto the snow eagle’s back. The Giant Snow Eagle flapped both wings and took to the sky amidst a lengthy bird cry. It charged skywards like lightning, and then became no more than a speck in the sky within the blink of an eye.

A crisis of life and death was unexpectedly, avoided. The flying speed of the snow eagle was extremely fast; the wind whistled past his ears and the cold air that poured into his chest prolonged his suffocation all the more. It was only when the snow eagle’s flight had stabilized that he was able to adapt to the situation. After heaving a long sigh, he opened his eyes to then see Lan Xueruo, who sat in front of him, stare at him with a faint smile.

It was only then that Yun Che remembered he was still wearing a very unflattering robe, yet his facial expression didn’t change in the slightest. Instead, he happily laughed: “Senior Sister, did you suddenly discover that no matter how crude the clothes are, it would have a certain flair to it as long as I’m the one wearing it?”

Lan Xueruo was slightly startled, but laughed along in spite of herself. Her laughing expression was as radiant as a hundred blooming flowers: “It is indeed Junior Brother Yun after all; to not forget how to praise himself even after almost losing his life.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในขณะที่พูด เธอเหยียดมือขวาของเธอ ทันที หิมะขาว imprint ถ่ายข้างหลังมือของเธอ: "หิมะน้อย ออกมา"ตอบสนองต่อการร้องของเธอนุ่ม imprint บนหลังมือของเธอพลุ่งพล่านกับแสง และพร้อมกับ โดย squawk สูงทำให้เกิดมโนภาพที่ดูเหมือนมาจากฟากฟ้า อินทรีเป็นหิมะยักษ์ที่เกิดจากแสงสีขาวตรงหน้า"สัญญาอย่างยิ่งสัตว์?" เมื่อเห็นนกอินทรีหิมะขนาดยักษ์ที่มีดี ๆ ริม Lan Xueruo หัวใจยุ Che ถูกโยนเข้าสู่สถานะของความประหลาดใจ พร้อม หัวใจจากเพิ่มขึ้น ด้วยครับ ขั้นตอนของเขาค่อนข้าง quickened ยิ่งเขากัดฟันของเขา และถึงต่อ Lan XueruoLan Xueruo ไปบนยอดของนกอินทรีหิมะยักษ์หลัง และมือของเธอหิมะสเลนเดอร์เอาค้างยุ Che ปาล์ม outstretched รั้งสุดท้าย เขาบนหลังของอีเกิ้ลหิมะ นกอินทรียักษ์หิมะ flapped ปีกทั้งสอง และเอาฟ้าท่ามกลางร้องยาวนก มันคิด skywards เช่นฟ้าผ่า แล้ว ก็ไม่มากกว่า speck ฟ้าภายในชั่วพริบตาวิกฤตของชีวิตและความตายได้โดยไม่คาดคิด หลีกเลี่ยง ความเร็วในการบินของนกอินทรีหิมะได้อย่างรวดเร็ว ลม whistled หูของเขาและเย็นอากาศที่ poured ในหน้าอกของเขาที่ผ่านมาเป็นเวลานาน suffocation เขาคอย เฉพาะ เมื่อเที่ยวบินของนกอินทรีหิมะมีเสถียรว่า เขาปรับให้เข้ากับสถานการณ์ได้ หลังจาก heaving แยกกันยาว เขาเปิดตาแล้ว ดู Lan Xueruo ที่นั่งด้านหน้าของเขา มองเขา ด้วยรอยยิ้มจาง ๆหลังจากนั้นถูกยุ Che จำเขายังสวมเสื้อคลุมมาก unflattering แต่สีหน้าของเขาไม่ได้เปลี่ยนในตัวเพียงน้อยนิด แทน เขาอย่างมีความสุขหัวเราะ: "อาวุโสเครือ ไม่ได้คุณก็ได้ที่ไม่ว่าเสื้อผ้าจะหยาบอย่างไร มีไหวพริบไปตราบที่ฉันสวมมันได้"Lan Xueruo มี startled เล็กน้อย แต่หัวเราะตามแม้ตัวเธอเอง นิพจน์ของ laughing สดใสที่ร้อยดอกไม้ช่วงต้นร้ายพันธุ: "ก็เป็นยุนพี่จูเนียร์หลังจากทั้งหมด ไม่ลืมวิธีการสรรเสริญตัวเองแม้หลังจากที่เกือบจะสูญเสียชีวิต"