Sustainable tourism has become an i

Sustainable tourism has become an increasingly popular field of research since the late 1980s. However, the sustainable tourism debate is patchy, disjointed and often flawed with false assumptions and arguments. This paper is a brief critique of some of the weaknesses in the sustainable tourism literature. In particular, it explores six issues that are often overlooked but must be addressed in research: the role of tourism demand, the nature of tourism resources, the imperative of intra-generational equity, the role of tourism in promoting sociocultural progress, the measurement of sustainability, and forms of sustainable development. Finally, it is argued that in order to transform research on sustainable tourism to a more scientific level, a systems perspective and an interdisciplinary approach are indispensable.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนได้กลายเป็น ฟิลด์รับวิจัยตั้งแต่ปลายทศวรรษ 1980 อย่างไรก็ตาม การอภิปรายการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนเป็นรำลึก ไม่เป็นสมาชิกร่วม และมัก flawed สมมติฐานเท็จและอาร์กิวเมนต์ กระดาษนี้จะวิจารณ์สั้น ๆ ของจุดอ่อนในวรรณคดีการท่องเที่ยวยั่งยืน โดยเฉพาะ จะพิจารณาปัญหาหกที่มักมองข้าม แต่จะต้องอยู่ในงานวิจัย: บทบาทของอุปสงค์การท่องเที่ยว ธรรมชาติของทรัพยากรการท่องเที่ยว จำของหุ้นภายในคำ บทบาทของการท่องเที่ยวในการส่งเสริมระหว่าง sociocultural วัดความยั่งยืน และรูปแบบของการพัฒนาที่ยั่งยืน ในที่สุด มันจะโต้เถียงเพื่อแปลงวิจัยท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนในระดับทางวิทยาศาสตร์ วิธีการอาศัยและมุมมองระบบขาดไม่ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนได้กลายเป็นสนามที่นิยมมากขึ้นของการวิจัยนับตั้งแต่ช่วงปลายปี 1980 อย่างไรก็ตามการอภิปรายการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนเป็นหย่อมปะติดปะต่อและข้อบกพร่องมักจะมีสมมติฐานที่ผิดพลาดและข้อโต้แย้ง บทความนี้เป็นบทวิจารณ์สั้น ๆ ของบางส่วนของจุดอ่อนในวรรณคดีการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำรวจหกประเด็นที่มักจะมองข้าม แต่ต้องได้รับการแก้ไขในการวิจัยบทบาทของความต้องการของการท่องเที่ยวธรรมชาติของทรัพยากรการท่องเที่ยว, ความจำเป็นของผู้ถือหุ้นภายใน generational บทบาทของการท่องเที่ยวในการส่งเสริมความก้าวหน้าทางสังคมวัฒนธรรมการวัด การพัฒนาอย่างยั่งยืนและรูปแบบของการพัฒนาที่ยั่งยืน ในที่สุดก็เป็นที่ถกเถียงกันว่าในการที่จะเปลี่ยนงานวิจัยเกี่ยวกับการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนในระดับที่ทางวิทยาศาสตร์มากขึ้น, มุมมองของระบบและวิธีการแบบสหวิทยาการที่ขาดไม่ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนได้กลายเป็นเขตข้อมูลที่เป็นที่นิยมมากของการวิจัย ตั้งแต่ไฟต์ล่าช้า อย่างไรก็ตาม การอภิปรายการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนเป็นเป็นหย่อม , ไม่ปะติดปะต่อ และมักจะมีตำหนิ ด้วยสมมติฐานที่เป็นเท็จและข้อโต้แย้ง บทความนี้เป็นบทสรุปของการวิจารณ์บางส่วนของจุดอ่อนในวรรณคดีการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน โดยเฉพาะอย่างยิ่งมันพิจารณา 6 ประเด็นที่มักจะถูกมองข้าม แต่ต้องให้ความสนใจในการวิจัย : บทบาทของอุปสงค์การท่องเที่ยว ลักษณะของทรัพยากรการท่องเที่ยว ขวางของภายในส่วนรุ่น บทบาทของการท่องเที่ยวในการส่งเสริมความก้าวหน้าทางสังคมวัฒนธรรม การวัดความยั่งยืน และรูปแบบของการพัฒนาที่ยั่งยืน ในที่สุดมันเป็นที่ถกเถียงกันอยู่ว่า เพื่อแปลงวิจัยเกี่ยวกับการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนในระดับทางวิทยาศาสตร์มากขึ้นเป็นระบบมุมมองและแนวทางสหวิทยาการจะขาดไม่ได้