8. Transfer from critical care and

8. Transfer from critical care and recovery from critical illness
This theme emerged out of exploration of patients’ experiences of critical illness and their critical care stay in
some studies (Granberg et al., 1998, 1999; Lee et al., 2009; Maddox et al., 2001; Minton and Carryer, 2005). Other studies focussed on transfer from critical care and recovery (Field et al., 2008; Jones et al., 2003; McKinney and Deeny,2002; Odell, 2000; Strahan and Brown, 2005). Most studies that focussed on this area employed a phenomenological approach. The result was findings that were more reflective of personal meaning and less of a description of what wasrecalled.
For some, leaving critical care meant getting better and was therefore associated with positive feelings. However,these feelings were expressed after leaving the critical care unit as a retrospective reflection. For other patients the transfer was an inevitability about which decisions were taken out of their hands and made by healthcare professionals (McKinney and Deeny, 2002). Questions over whether this meaning was derived through trust in the professionals or through a feeling of powerlessness were raised by the researchers, but not answered through their findings (McKinney and Deeny, 2002; Odell, 2000).
The differences between critical care and the ward were related by informants. Granberg et al. (1998, 1999) described how, once discharged to the ward, patients were alone with their uncertainties, fears, delusions and memories of critical care. Obviously they had professional carers who were present on the ward but the level of presence wasin stark contrast to the constant presence of the critical care nurses.
The frequency and depth of thought about the critical care experience for some seemed to be related to how
recent the experience was. Within the weeks after discharge some informants talked of wanting to put it all behind them and not wanting to think about critical care and their critical illness (Russell, 1999). But as time went on, for some,recollections and reflections simply did not happen very frequently.Patients seldom thought about their experiences(Adamson et al., 2004; Maddox et al., 2001; Russell, 1999).For others, however, their experience of critical illness still remained very much in their thoughts (Russell, 1999) and a major theme was trying to restore meaning to their life and reconcile this with their experience of critical illness (Jones et al., 2003; McKinney and Deeny, 2002; Storli et al., 2008).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

8. การโอนย้ายจากดูแลสำคัญและฟื้นตัวจากโรคร้ายแรงธีมนี้เกิดจากประสบการณ์ผู้ป่วยของโรคร้ายแรงและพักดูแลที่สำคัญในการสำรวจ(Granberg et al., 1998, 1999 การศึกษาบาง ลีเอส al., 2009 แมดด็อกซ์และ al., 2001 Minton และ Carryer, 2005) ศึกษาอื่น ๆ focussed ในการโอนย้ายจากการดูแลที่สำคัญและการกู้คืน (ฟิลด์ et al., 2008 โจนส์และ al., 2003 McKinney และ Deeny, 2002 Odell, 2000 นและน้ำตาล 2005) การศึกษาส่วนใหญ่ที่ focussed ในพื้นที่นี้จ้างวิธี phenomenological ผลลัพธ์คือ ผลการวิจัยที่สะท้อนความหมายส่วนบุคคล และมากน้อยของคำอธิบายของ wasrecalled อะไรสำหรับบางคน ออกดูแลสำคัญหมายถึง การเริ่มดีขึ้น และถูกจึงเกี่ยวข้องกับความรู้สึกบวก อย่างไรก็ตาม ความรู้สึกเหล่านี้ถูกแสดงหลังจากออกจากหน่วยดูแลสำคัญเป็นภาพสะท้อนที่คาด สำหรับผู้ป่วยอื่นๆ โอนย้ายได้โดยกล่าวเป็นที่ตัดสินใจถูกนำออกจากมือของพวกเขา และทำ โดยแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ (McKinney และ Deeny, 2002) ถามไปว่าความหมายนี้รับมาไว้วางใจในมืออาชีพ หรือความรู้สึกของ powerlessness ขึ้น โดยนักวิจัย แต่ไม่ตอบ โดยเปิดเผย (McKinney และ Deeny, 2002 Odell, 2000)ความแตกต่างระหว่างผู้ป่วยและการดูแลที่สำคัญเกี่ยวข้อง โดยคุณค่า Granberg et al. (1998, 1999) อธิบายไว้อย่างไร เมื่อปล่อยผู้ป่วย ผู้ป่วยถูกคนเดียว มีความไม่แน่นอน ความกลัว delusions และทรงดูแลสำคัญ แน่นอนมี carers มืออาชีพที่มีในผู้ป่วยแต่ระดับแตกต่างสิ้นเชิง wasin สถานะการคงอยู่ของพยาบาลดูแลสำคัญความถี่และความลึกของความคิดเกี่ยวกับประสบการณ์การดูแลสำคัญสำหรับบางคนที่ดูเหมือนเกี่ยวข้องกับวิธีล่าสุดประสบการณ์ได้ ภายในสัปดาห์หลังจากปล่อย คุณค่าบางพูดคุยอยากใส่เบื้องหลังและไม่อยากคิดดูแลสำคัญและการเจ็บป่วยการสำคัญ (รัสเซล 1999) แต่เป็นเวลาไป บาง recollections และสะท้อนเพียงแค่ยังไม่เกิดขึ้นบ่อยมาก ผู้ป่วยไม่ใคร่คิดเกี่ยวกับประสบการณ์ของพวกเขา (Adamson et al., 2004 แมดด็อกซ์และ al., 2001 รัสเซล 1999) คน อย่างไรก็ตาม ประสบการณ์การเจ็บป่วยที่สำคัญยังคงยังคงมากในความคิดของพวกเขา (รัสเซล 1999) และชุดรูปแบบที่สำคัญพยายามที่จะคืนความหมายกับชีวิตของพวกเขา และการกระทบยอดนี้ มีประสบการณ์ของโรคร้ายแรง (Jones et al., 2003 McKinney และ Deeny, 2002 Storli et al., 2008)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

8.
รับส่งจากการดูแลที่สำคัญและการกู้คืนจากการเจ็บป่วยที่สำคัญชุดรูปแบบนี้โผล่ออกมาจากการสำรวจของประสบการณ์ของผู้ป่วยของการเจ็บป่วยที่สำคัญและเข้าพักดูแลที่สำคัญของพวกเขาในการศึกษาบางส่วน
(Granberg et al, 1998, 1999;.. ลี et al, 2009; แมดดอกซ์ et al, 2001;. มินตันและ Carryer 2005) การศึกษาอื่น ๆ เน้นที่การถ่ายโอนจากการดูแลที่สำคัญและการกู้คืน (สนาม et al, 2008;. โจนส์ et al, 2003;. McKinney และ Deeny 2002; มัตส์, 2000 สตราฮานและบราวน์, 2005) การศึกษาส่วนใหญ่ที่เน้นในพื้นที่นี้เป็นวิธีการที่ลูกจ้างปรากฏการณ์วิทยา ผลที่ได้คือการค้นพบที่มีมากขึ้นสะท้อนความหมายส่วนบุคคลและน้อยกว่าคำอธิบายของสิ่ง wasrecalled ได้.
สำหรับบางคนออกจากการดูแลที่สำคัญหมายถึงการเริ่มดีขึ้นและมีความสัมพันธ์กับความรู้สึกจึงบวก อย่างไรก็ตามความรู้สึกเหล่านี้ได้รับการแสดงหลังจากที่ออกจากหน่วยดูแลผู้ป่วยที่สำคัญเป็นภาพสะท้อนย้อนหลัง สำหรับผู้ป่วยอื่น ๆ ที่โอนเป็นความจำเป็นในการตัดสินใจเกี่ยวกับการที่ถูกนำออกมาจากมือของพวกเขาและทำโดยผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพ (McKinney และ Deeny, 2002) คำถามมากกว่าว่าความหมายนี้ได้มาผ่านความไว้วางใจในอาชีพหรือผ่านความรู้สึกของความอ่อนแอถูกยกขึ้นโดยนักวิจัย แต่ไม่ได้รับคำตอบผ่านการค้นพบของพวกเขา (McKinney และ Deeny 2002; มัตส์, 2000).
ความแตกต่างระหว่างการดูแลที่สำคัญและวอร์ด ที่เกี่ยวข้องโดยให้ข้อมูล Granberg et al, (1998, 1999) อธิบายวิธีการที่ปล่อยออกมาครั้งเดียวเพื่อวอร์ดผู้ป่วยคนเดียวกับความไม่แน่นอนของพวกเขากลัวหลงผิดและความทรงจำของการดูแลที่สำคัญ เห็นได้ชัดว่าพวกเขามีผู้ดูแลมืออาชีพที่มีอยู่ในหอผู้ป่วย แต่ระดับของการแสดงตนวศินตรงกันข้ามกับการปรากฏตัวคงที่ของการพยาบาลการดูแลที่สำคัญ.
ความถี่และความลึกของความคิดเกี่ยวกับประสบการณ์การดูแลที่สำคัญสำหรับบางคนดูเหมือนจะเกี่ยวข้องกับวิธีการที่ผ่านมา
ประสบการณ์เป็น ภายในสัปดาห์หลังจากที่ปล่อยให้ข้อมูลบางอย่างที่ได้พูดคุยกันของความต้องการที่จะนำมันทั้งหมดที่อยู่เบื้องหลังพวกเขาและไม่ต้องการที่จะคิดเกี่ยวกับการดูแลที่สำคัญและการเจ็บป่วยสำคัญของพวกเขา (รัสเซล, 1999) แต่เมื่อเวลาผ่านไปสำหรับบางคนความทรงจำและการสะท้อนความเห็นก็ไม่ได้เกิดขึ้น frequently.Patients มากคิดว่าไม่ค่อยเกี่ยวกับประสบการณ์ของพวกเขา (อดัมสัน, et al, 2004;. แมดดอกซ์ et al, 2001;. รัสเซล, 1999) การกีฬาที่คนอื่น ๆ อย่างไร ประสบการณ์ของพวกเขาจากการเจ็บป่วยที่สำคัญยังคงเป็นอย่างมากในความคิดของพวกเขา (รัสเซล, 1999) และเรื่องสำคัญพยายามที่จะเรียกคืนความหมายในการดำรงชีวิตของพวกเขาและกระทบกับประสบการณ์ของพวกเขาจากการเจ็บป่วยที่สำคัญ (โจนส์ et al, 2003;. McKinney และ Deeny, 2002. Storli et al, 2008)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

8 . การดูแลผู้ป่วยวิกฤตและการกู้คืนจากการเจ็บป่วยที่สำคัญ
ธีมนี้ออกมาจากการสำรวจประสบการณ์ของผู้ป่วยเจ็บป่วยวิกฤตและวิกฤตการดูแลอยู่ใน
บางการศึกษา ( แกรนเบิร์ก et al . , 1998 , 1999 ; ลี et al . , 2009 ; Maddox et al . , 2001 ; มินตัน และ carryer , 2005 ) การศึกษาอื่น ๆ เน้นการดูแลผู้ป่วยวิกฤตและการกู้คืน ( สนาม et al . , 2008 ; Jones et al . , 2003 ;และรถ deeny , 2002 ; โอเดล , 2000 ; Strahan และสีน้ำตาล , 2005 ) ส่วนใหญ่การศึกษาที่เน้นพื้นที่นี้ใช้วิธีการเชิงปรากฏการณ์วิทยา ผลที่ได้พบว่ามากกว่าสะท้อนความหมายส่วนบุคคลและน้อยของรายละเอียดของสิ่งที่ wasrecalled .
สำหรับบางคน ไปดูแลผู้ป่วยวิกฤต หมายถึง เริ่มดีขึ้นและดังนั้นจึงเกี่ยวข้องกับความรู้สึกที่เป็นบวก อย่างไรก็ตามความรู้สึกเหล่านี้แสดงออกหลังจากออกจากหน่วยดูแลผู้ป่วยวิกฤตเป็นภาพสะท้อนย้อนหลัง . สำหรับผู้ป่วยอื่น ๆโอนก็หลีกเลี่ยงไม่ได้แล้วที่ตัดสินใจออกมาจากมือของเขา และทำโดยแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ ( รถ และ deeny , 2002 )ถามว่าเชื่อในความหมายนี้ได้มาจากผู้เชี่ยวชาญ หรือ ผ่านความรู้สึกหมดหนทางถูกเลี้ยงโดยนักวิจัย แต่ตอบไม่ได้ผ่านการค้นพบของพวกเขา ( และรถ deeny , 2002 ; โอเดล , 2000 ) .
ความแตกต่างระหว่างการดูแลอย่างมีวิจารณญาณและแผนกที่เกี่ยวข้อง โดยข้อมูล แกรนเบิร์ก et al . ( 1998 , 1999 ) อธิบายว่า เมื่อออกจากโรงพยาบาลไปวอร์ดผู้ป่วยอยู่ตามลำพังกับความไม่แน่นอน ความกลัว จินตนาการและความทรงจำ ของการวิจารณ์ เห็นได้ชัดว่าพวกเขามีมืออาชีพดูแลคนที่อยู่ในวอร์ด แต่ระดับของตนอยู่ตรงกันข้ามสถานะคงที่ของพยาบาลผู้ให้การดูแล .
ความถี่และความลึกของความคิดเกี่ยวกับประสบการณ์การดูแลที่สำคัญบางดูเหมือนจะเกี่ยวข้องกับวิธีการ
ล่าสุดประสบการณ์เป็นภายในสัปดาห์หลังจากปล่อยบางส่วน และพูดคุย อยากจะทิ้งทุกสิ่งไว้เบื้องหลัง และไม่อยากจะคิดเกี่ยวกับการดูแลอย่างมีวิจารณญาณและการเจ็บป่วยที่สำคัญของพวกเขา ( Russell , 1999 ) แต่เมื่อเวลาผ่านไป บาง ความทรงจำ และสะท้อนเพียงแค่ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยมาก ผู้ป่วยมักจะไม่คิดเกี่ยวกับประสบการณ์ของตน ( แม็ค et al . , 2004 ; Maddox et al . , 2001 ; Russell , 1999 ) อื่น ๆอย่างไรก็ตาม ประสบการณ์ของพวกเขาของการเจ็บป่วยที่สำคัญยังคงมากในความคิดของรัสเซล , 1999 ) และประเด็นหลักคือการพยายามฟื้นฟูความหมายชีวิตและคืนดีกับประสบการณ์ของการเจ็บป่วยที่สำคัญ ( Jones et al . , 2003 ; และ deeny McKinney , 2002 ; storli et al . , 2008 )