Mu Yurou gently pushed Yun Che into

Mu Yurou gently pushed Yun Che into a wooden chair. Her pretty face looked as though a shower of rain had fallen upon it, and her hands still continued to gently tremble. She looked at her son, who was right in front of her, and her gaze clung to him; it did not waver for even a single moment.

In his hand, he held the Mirror of Samsara. On his arm, the imprint of the Profound Handle still faintly glimmered, and his face closely resembled the face of the young Yun Qinghong. All of this was accompanied by the throbbing of her blood vessels that was so clear that it almost had substance… This was her son… Her very own flesh and blood.

“Che’er… My child…” Mu Yurou softly murmured, and once again, she choked up while saying, “Am I really… not having a dream right now…”

They had already grown familiar with each other over the last two months, and Yun Che had normally addressed her as ‘Mother’. But right now, while facing Yun Che, her mental state and emotions had reached a completely different level. Yun Che opened his mouth and said softly, “Mother, I am sorry… When I had first seen the both of you, I already knew that you were my birth parents, but… I waited until this day to be reconciled with the both of you.”

Mu Yurou gently shook her head. All of these were not the least bit important to her. At this time and place, nothing else in the world truly mattered to her right now. And all the joy and happiness that she had felt in her life, even when added up together, could not compare to this moment. She softly replied, “Husband, look at this son of ours, he is so good-looking that he looks even better than you when you were young. I won’t even be able to count the number of girls who have already lost their hearts to him. And he is still so obedient, so sensible and so kindhearted… For over twenty years, not only have we not done anything for him as parents, we also caused him to suffer hardship and homelessness from the time he was born. But our son doesn’t even blame us at all… doesn’t blame us at all…”

“Moreover, his boldness and intelligence even exceeds my own when I was his age. His medical skills, are even unrivalled under heaven. He has only come back for two months, yet he helped us escape from this deep abyss, and even caused your big brother, who doesn’t admire anyone, to want to become sworn brothers with him. He caused Duke Huai’s deliberate and methodical plot to collapse in a single day and gave our Yun Family hope once again… This is our son.” Yun Qinhong said as he raised his head, his voice brimming with pride and excitement.

“Our son…” Mu Yurou caressed Yun Che’s face, while covering her lips in one hand. After she had finished crying, she wanted to toughen up, so as to not let her newly-returned son only see her tears, but every time she tried, she just couldn’t help herself. She said in a dream-like daze, “I had thought that in this entire life, I would never… never be able to see you again… The heavens have eyes…”

Yun Che stretched out his hand and gently wiped away the tears on his mother’s face, “Mother, do not cry, our family has finally come back together again. And the both of you have recovered all that you had lost, so all of those difficulties are now in the past.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หมู่ Yurou ค่อย ๆ ผลักยุน Che เป็นเก้าอี้ไม้ ใบหน้าสวยของเธอมองว่าฝักบัวฝนได้ลดลงเมื่อมัน และมือของเธอยังคงยังคงสั่นเบา ๆ เธอมองไปที่ลูกชายของเธอ ซึ่งเป็นด้านหน้าของเธอ และสายตาของเธอยึดเศษเขา นอกจากนี้มันไม่ได้พลิ้วไหวแม้ช่วงเดียวในมือของเขา เขาจัดกระจก Samsara บนแขนของเขา ประทับของจัดการลึกซึ้งยังรวย ๆ glimmered และหน้าคล้ายใบหน้าของ Yun Qinghong หนุ่มอย่างใกล้ชิด ทั้งหมดนี้มาพร้อมกับจังหวะชีพจรของหลอดเลือดที่ชัดเจนว่า มันมีสารเกือบ... นี่เป็นลูกชายของเธอ... ของเธอเองมากและเลือดเนื้อ"Che'er... ลูกของฉัน..." หมู่ Yurou นวล murmured และอีกครั้ง เธอสำลักขณะพูดว่า, "ฉันจริง ๆ...ไม่ได้มีความฝันอยู่..."พวกเขาได้เติบโตคุ้นเคยกันมากกว่าสองเดือนสุดท้าย และ Yun Che ตามปกติได้ส่งเธอเป็น 'แม่' ขณะ ขณะหัน Yun Che สภาพจิตใจและอารมณ์ของเธอได้ถึงระดับแตกต่างกันโดยสิ้นเชิงได้ Yun Che เปิดปากของเขา และพูดเบา ๆ แม่ขอโทษ... เมื่อก่อนฉันได้เห็นทั้งของคุณ ฉันรู้แล้วว่า คุณได้พ่อเกิด แต่... ฉันรอจนถึงวันที่จะกระทบยอดกับทั้งสองของคุณ"หมู่ Yurou เบา ๆ ส่ายหัวของเธอ ทั้งหมดนี้ไม่ได้สำคัญกับเธอบิตอย่างน้อย ที่นี้เวลาและสถานที่ ไม่มีอะไรอื่นในโลกอย่างแท้จริงเพลงเธออยู่ และความสุขและความสุขที่เธอมีในชีวิตของเธอ แม้ว่าจะเพิ่มขึ้น อาจไม่เปรียบเทียบช่วงเวลานี้ เธอตอบเบา ๆ, "สามี ดูที่นี้บุตรของเรา เขามีดีที่เขาดูดีกว่าคุณเมื่อคุณเป็นเด็ก แม้ผมจะไม่สามารถนับจำนวนสาว ๆ ที่ไปใจเขา และเขายังคงเชื่อฟังดังนั้น เพื่อให้เหมาะสม และ kindhearted ดังนั้น... ยี่สิบปี ไม่เพียงแต่เราไม่ได้อะไรสำหรับเขาเป็นพ่อแม่ เรายังเกิดจากเขาประสบความยากลำบากและเร่จากเวลาที่พระองค์ประสูติ แต่ลูกเราไม่ได้ตำหนิเราเลย...ไม่ได้ตำหนิเราเลย... ""นอกจากนี้ ความกล้าหาญและปัญญาของเขาเหนือกว่าของตัวเองเมื่อผมอายุของเขา ทักษะทางการแพทย์ของเขา มีแม้กระทั่งยอดเยี่ยมภายใต้สวรรค์ เดียวกลับมาสองเดือน แต่เขาช่วยเราหนีจากนี้ลึก และแม้กระทั่งเกิดพี่ใหญ่ของคุณ ที่ไม่ชื่นชมคนที่ ต้องการที่จะกลายเป็น ฉบับพี่น้องกับเขา เขาเกิด Duke ห้วยเจตนา และระเบียบแผนการยุบในวันเดียว และให้ความหวังของครอบครัวยุนของเราอีกครั้ง... นี่คือลูกชายของเรา" Qinhong ยุนกล่าวว่า เขายกศีรษะ เสียงของเขาเต็มไป ด้วยความภาคภูมิใจและความตื่นเต้น"บุตรของเรา..." หมู่ Yurou ลูบใบหน้ายุน Che ริมฝีปากของเธอด้วยมือเดียวขณะ หลังจากที่เธอจบร้องไห้ เธอต้องการส่วนค่า เพื่อไม่ให้เธอใหม่การส่งกลับสนเห็นน้ำตาของเธอเท่านั้น แต่ทุกครั้งที่เธอพยายาม เธอก็ไม่สามารถช่วยตัวเอง เธอบอกว่า ดึกเหมือนฝัน, "ฉันมีความคิดว่า ในชีวิตนี้ทั้งหมด ผมไม่เคย...ไม่ได้เห็นคุณอีก... สวรรค์มีตา..."Yun Che ยืดมือของเขาออก และค่อย ๆ เช็ดไปน้ำตาบนใบหน้าของแม่, "แม่ ร้องไห้ ครอบครัวของเราได้ในที่สุดก็กลับมากันอีก และคุณทั้งสองมีการกู้คืนที่คุณหายไป เพื่อให้ปัญหาเหล่านั้นทั้งนี้ในอดีต"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หมู่ Yurou เบา ๆ ผลัก Yun เจ๊เป็นเก้าอี้ไม้ ใบหน้าสวยของเธอดูราวกับว่าห้องอาบน้ำฝนลดลงเมื่อมันและมือของเธอยังคงยังคงสั่นสะเทือนเบา ๆ เธอมองที่ลูกชายของเธอที่ถูกต้องในด้านหน้าของเธอและการจ้องมองเธอยังยึดติดกับเขา; มันก็ไม่ได้ลังเลใจสำหรับแม้แต่ช่วงเวลาเดียว.

ในมือของเขาที่เขาจัดขึ้นกระจกของ Samsara บนแขนของเขาประทับของมือจับลึกซึ้งยัง glimmered แผ่วเบาและใบหน้าของเขาคล้ายกับใบหน้าของสาวยุน Qinghong อย่างใกล้ชิด ทั้งหมดนี้มาพร้อมกับการกระเพื่อมของเลือดของเธอเรือที่ถูกเพื่อให้ชัดเจนว่ามันเกือบจะมีสาร ... นี้เป็นบุตรชายของเธอ ... เนื้อหนังของเธอเองมากและเลือด.

"Che'er ... ลูกของฉัน ... " หมู่ Yurou พากันบ่นเบา ๆ และเมื่อ อีกครั้งเธอสำลักขึ้นในขณะที่พูดว่า "ฉันจริงๆ ... ไม่ได้มีความฝันในขณะนี้ ... "

พวกเขาได้เติบโตคุ้นเคยกับแต่ละอื่น ๆ ในช่วงสองเดือนที่ผ่านมาและยุน Che ได้รับการแก้ไขตามปกติของเธอเป็น 'แม่' แต่ตอนนี้ในขณะที่หัน Yun เจ๊สภาพจิตใจของเธอและอารมณ์ความรู้สึกได้ถึงระดับที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิง Yun เจ๊อ้าปากของเขาและพูดเบา ๆ "แม่ฉันขอโทษ ... เมื่อฉันได้เห็นเป็นครั้งแรกทั้งสองของคุณฉันรู้แล้วว่าคุณเป็นพ่อแม่ของฉัน แต่ ... ฉันรอจนกว่าจะถึงวันนี้ที่จะญาติดีกับทั้งสอง คุณ. "

หมู่ Yurou เบา ๆ ส่ายหัวของเธอ ทั้งหมดเหล่านี้ไม่ได้บิตอย่างน้อยความสำคัญกับเธอ ในเวลานี้และสถานที่ที่ไม่มีอะไรในโลกอย่างแท้จริงสำคัญกับเธอในขณะนี้ และทุกความสุขและความสุขที่เธอได้รู้สึกว่าในชีวิตของเธอแม้ในขณะที่เพิ่มขึ้นมาด้วยกันไม่สามารถเปรียบเทียบกับช่วงเวลานี้ เธอเบา ๆ ตอบว่า "สามีดูที่บุตรชายของเรานี้เขาเป็นเพื่อที่ดีที่มองว่าเขาดูดียิ่งขึ้นกว่าที่คุณเมื่อคุณเป็นหนุ่มสาว ฉันจะไม่ได้สามารถที่จะนับจำนวนของสาว ๆ ที่ได้หายไปแล้วหัวใจของพวกเขาให้กับเขา และเขาก็ยังคงเชื่อฟังดังนั้นเหมาะสมและ kindhearted ดังนั้น ... นานกว่ายี่สิบปีไม่เพียง แต่ที่เราไม่ได้ทำอะไรให้เขาเป็นพ่อแม่เรายังทำให้เขาต้องประสบความยากลำบากและคนเร่ร่อนจากเวลาที่เขาเกิด แต่ลูกชายของเราไม่ได้โทษเราเลย ... ไม่โทษเราเลย ... "

" นอกจากนี้ยังมีความกล้าหาญและความฉลาดของเขาแม้กระทั่งเกินของตัวเองเมื่อผมอายุของเขา ทักษะทางการแพทย์ของเขาแม้กระทั่งที่ยอดเยี่ยมภายใต้ฟ้าสวรรค์ เขาได้กลับมาเพียงสองเดือน แต่เขาก็ยังช่วยให้เราหนีออกมาจากเหวลึกและยังก่อให้เกิดพี่ใหญ่ของคุณที่ไม่ชื่นชมทุกคนต้องการที่จะกลายเป็นพี่น้องสาบานกับเขา เขาเกิดจากดยุคห้วยของพล็อตโดยเจตนาและระเบียบที่จะยุบในวันเดียวและให้ครอบครัวหยุนของเราหวังว่าอีกครั้ง ... นี้เป็นบุตรชายของเรา. "ยุน Qinhong กล่าวว่าในขณะที่เขายกศีรษะของเขาเสียงของเขาเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจและความตื่นเต้น.

" บุตรของเรา ... "หมู่ Yurou ลูบใบหน้า Yun เจ๊ขณะที่ครอบคลุมริมฝีปากของเธอในมือข้างหนึ่ง หลังจากที่เธอได้เสร็จสิ้นการร้องไห้เธออยากจะแกร่งขึ้นเพื่อให้เป็นไปไม่ปล่อยให้ลูกชายของเธอที่เพิ่งกลับมาเห็นน้ำตาของเธอ แต่เวลาที่เธอพยายามทุกเธอก็ไม่สามารถช่วยตัวเอง เธอกล่าวว่าในความงุนงงเหมือนฝัน "ผมคิดว่าในชีวิตนี้ฉันจะไม่ ... ไม่สามารถที่จะเห็นคุณอีกครั้ง ... สวรรค์มีตา ... "

ยุนเจ๊ยื่นมือออกและเช็ดน้ำตาบนเบา ๆ ใบหน้าของแม่ "แม่ไม่ร้องไห้ครอบครัวของเราได้ในที่สุดกลับมารวมกันอีกครั้ง และคุณทั้งสองมีการกู้คืนทั้งหมดที่คุณได้สูญเสียดังนั้นสิ่งที่ยากลำบากของผู้ที่มีในขณะนี้ในอดีตที่ผ่านมา. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มู yurou ค่อยๆผลักยุนเช เป็นเก้าอี้ไม้ ใบหน้าของเธอดูราวกับอาบน้ำฝนได้ตกลงมาอยู่บนมัน และมือของเธอก็ยังค่อย ๆสั่น เธอมองลูกชายที่อยู่ตรงหน้าเธอ และสายตาเธอยึดติดกับเขา มันไม่ลังเลแม้เสี้ยววินาทีในมือเขาถือกระจกของไตรลักษณ์ บนแขนของเขา รอยของจัดการลึกซึ้งยังจางๆเรืองแสงน่ะ และใบหน้าของเขาอย่างใกล้ชิดคล้ายใบหน้าของเด็กยุน Qinghong . ทั้งหมดนี้มาพร้อมกับการสั่นของเส้นเลือดจึงชัดเจนว่า มันเกือบจะได้สาร . . . นี้คือลูกชายของเธอ . . . เธอเองมาก เนื้อและเลือด" che"er เด็กของฉัน . . . . . . . . . . . . " มิวพึมพำ yurou เบาๆ และอีกครั้ง เธอสำลักขึ้นแล้วพูดว่า " ฉันจริงๆ . . . . . . . ไม่ได้มีความฝันในตอนนี้ . . . . . . . "พวกเขาได้เติบโตคุ้นเคยกับแต่ละอื่น ๆ ในช่วงสองเดือน และยุนเช มีปกติอยู่ของเธอเป็น " แม่ " แต่ตอนนี้ เมื่อเจอยุนเช อารมณ์ สภาพจิตใจ และได้ถึงระดับที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ยุนเช เปิดปากของเขา และพูดเบาๆว่า " แม่ ผมขอโทษ . . . . . . . เมื่อผมได้เห็นคุณทั้งคู่ ผมรู้อยู่แล้วว่าคุณเป็นพ่อแม่ของฉัน แต่ . . . . . . . ผมรอจนถึงวันนี้ที่จะคืนดีกับเธอสองคน "มู yurou เบาๆ ส่ายหน้า ทั้งหมดนี้มันไม่สำคัญกับเธอ ในเวลานี้และสถานที่ ไม่มีอะไรในโลกนี้อย่างแท้จริงที่สำคัญสำหรับเธอในตอนนี้ และทุกความสุขและความสุขที่เธอได้รู้สึกในชีวิตของเธอ แม้เมื่อกล่าวขึ้นพร้อมกัน ไม่อาจเทียบกับช่วงเวลานี้ เธอเบาๆตอบ " สามี ดูลูกชายของเรา เขาดูดีมากเลยนะที่เขาดูดียิ่งขึ้นกว่าที่คุณเมื่อคุณเป็นเด็ก ฉันไม่สามารถนับจำนวนสาวๆ ที่ได้สูญเสียหัวใจของพวกเขา และเขาก็จะเชื่อฟัง จึงเหมาะสมและใจดี . . . . . . . กว่ายี่สิบปี ไม่เพียง แต่เราไม่ได้ทำอะไรให้เขาเป็นผู้ปกครอง เราก็ทำให้เขาประสบความยากลำบากและคนเร่ร่อนจากเวลาที่เขาเกิด แต่ลูกเราไม่โทษเราเลย . . . . . . . ไม่โทษเราเลย . . . . . . . "" นอกจากนี้ ความกล้าและความฉลาดของเขาแม้เกินของตัวเอง เมื่อฉันอายุเท่าเขา ทักษะทางการแพทย์ของเขา แม้ในปัจจุบันภายใต้สวรรค์ เขาได้กลับมาแค่เพียงสองเดือน แต่เขาช่วยเราให้พ้นจากเหวลึกนี้และทำให้พี่ชายที่ไม่ได้ชื่นชมใคร อยากเป็นพี่น้องร่วมสาบานกับเขา เขาทำให้ดยุคห้วยโดยเจตนา และมีเหตุผล วางแผนถล่มในวันเดียว และให้ ยุน ครอบครัวความหวังของเราอีกครั้ง . . . . . . . นี่คือลูกชายของเรา . " ยุน qinhong กล่าวขณะที่เขายกศีรษะของเขา เสียงของเขาเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจและความตื่นเต้น" ลูกชายของเรา . . . " มิว yurou ยุนเชลูบใบหน้าในขณะที่ครอบคลุมริมฝีปากของเธอในมือเดียว หลังจากที่เธอร้องไห้เสร็จแล้ว เธอต้องการที่จะทำให้แข็งแรงขึ้น เพื่อไม่ให้เธอเห็นน้ำตาที่พึ่งกลับมาลูกชายคนเดียวของเธอ แต่ทุกครั้งที่เธอพยายาม เธอไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ เธอกล่าวว่าในความฝันอย่างงงๆ " ฉันคิดว่าในชีวิตนี้ ผมไม่เคย . . . ไม่เคยได้เจอเธออีกครั้ง . . . . . . . สวรรค์ยังมีตา . . . . . . . "ยุนเช ยื่นมือออก และค่อยๆ เลือนหายไป น้ำตาบนใบหน้าของแม่ " แม่ อย่าร้องไห้ ครอบครัวของเราจะได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง และคุณทั้งคู่ได้กู้คืนทั้งหมดที่คุณได้สูญเสีย ดังนั้นทั้งหมดของปัญหานั้น อยู่ในช่วง "