Yun Che quickly swept a glance arou

Yun Che quickly swept a glance around, yet did not see any place that was selling an item, even the smallest trace of what a merchant guild ought to have was indiscernible. He thought for a moment, then said: “Three fairies, may I ask where the senior I was talking to earlier is currently?”

“Haha.” A gentle chuckle came from an unknown place: “Bring him here.”

“Yes… Esteemed customer, please come this way.” The three young women agreed crisply. With one at the front, left, and right, they respectfully led Yun Che forward.

After passing through the garden, through the flowerbeds, through a little group of hills and a little waterfall, a simple yet extraordinarily styled courtyard appeared in his line of sight. In the center of the courtyard was a pavilion, and in front of the pavilion stood a medium statured old man dressed entirely in purple who was currently sizing up Yun Che with a smile.

Yun Che took a step forward and said politely: “Junior Ling Yun greets senior.”

Yun Che obviously would not his real name, so he casually borrowed Ling Yun’s.

“Heh heh, please sit.” The purple clothed elder beckoned with a hand, then went on ahead to sit on the stone bench in the middle of the pavilion. Yun Che nodded slightly and sat opposite of the elderly man. One of the young women left gracefully, and the other two broke off to either side of him with their heads slightly lowered and a light smile on their lips. Their posture was solemnly respectful, as if they were at Yun Che’s disposal.

“May I ask what senior is called?” Yun Che asked.

“This old man is surnamed Zi, and simply named Ji.” The old man answered with a smile.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Yun Che เร็วกวาดรวดเร็วรอบ ยังไม่ได้เห็นสถานที่ใด ๆ ที่เป็นการขายสินค้า แม้แต่การติดตามที่เล็กที่สุดของพ่อค้ากิลด์ควรจะมีเป็น indiscernible นึกอยู่ครู่ แล้วเขากล่าวว่า: "สามนางฟ้า อาจถามว่า อาวุโสที่ผมพูดไปก่อนหน้านี้อยู่ในปัจจุบัน? ""ฮาฮา" Chuckle อ่อนโยนมาจากสถานที่ไม่รู้จัก: "มาเขานี่""ใช่... ลูกค้านิยม โปรดมาทางนี้" หญิงสามยอมรับคม หนึ่งที่ด้านหน้า ด้านซ้าย และเหมาะ สม พวกเขากราบนำ Che ยันไปข้างหน้าหลังจากผ่าน ชมสวนตกแต่งแปลงดอกไม้ กลุ่มน้อยของภูเขาและน้ำตกเล็ก ๆ ลาน เรียบง่ายสไตล์พิเศษปรากฏในระดับสายตาของเขา ศูนย์กลางของลานศาลา และหน้าศาลากลาง statured เก่าคนทั้งหมดสวมชุดสีม่วงที่ปัจจุบันถูกปรับขนาดขึ้น Yun Che ด้วยรอยยิ้ม ที่ยืนอยู่Yun Che ก้าวไปข้างหน้า และกล่าวว่าสุภาพ: "จูเนียร์หลิงหยุนทักทายอาวุโส"Che ยุนเห็นได้ชัดจะไม่เขาชื่อจริง เพื่อให้เขาตั้งใจยืมลิงยุน" Heh heh โปรดนั่งด้วย" ผู้สูงอายุสวมสีม่วง beckoned ด้วยมือ แล้วเดินไปข้างหน้านั่งบนม้านั่งหินกลางศาลา Yun Che แล้วพยักหน้าอย่างเล็กน้อย และนั่งตรงข้ามของคนสูงอายุ หนึ่งหญิงสาวทิ้งอย่างสิ้นเชิง และยากจนอีกสองออกสองข้างของเขากับหัวลดลงเล็กน้อยและรอยยิ้มเบาบนริมฝีปากของเขา ท่าทางของพวกเขาได้เคารพอยู่ ก็ที่ Yun Che“May I ask what senior is called?” Yun Che asked.“This old man is surnamed Zi, and simply named Ji.” The old man answered with a smile.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Yun Che ได้อย่างรวดเร็วได้อย่างรวดเร็วกวาดไปรอบ ๆ แต่ไม่ได้เห็นสถานที่ใด ๆ ที่ขายสินค้าแม้ร่องรอยที่เล็กที่สุดของสิ่งที่สมาคมผู้ประกอบการค้าควรจะมีก็มองไม่เห็น เขาคิดสักครู่แล้วกล่าวว่า: "สามนางฟ้าผมอาจจะขอให้ที่อาวุโสผมพูดคุยกับก่อนหน้านี้ในขณะนี้คืออะไร?" "ฮ่า ๆ " หัวเราะอ่อนโยนมาจากสถานที่ที่ไม่รู้จัก ".. นำเขามาที่นี่" "ใช่ ... ลูกค้าที่นับถือโปรดมาทางนี้ ". สามหญิงสาวรีบตกลงกัน กับคนที่ด้านหน้าซ้ายและขวาพวกเขากราบนำ Yun เจ๊ไปข้างหน้า. หลังจากผ่านสวนผ่านดอกไม้ผ่านกลุ่มเล็ก ๆ ของภูเขาและน้ำตกเล็ก ๆ น้อย ๆ ลาน ๆ สไตล์พิเศษที่เรียบง่ายปรากฏอยู่ในสายของเขา สายตา ในใจกลางของคอร์ทยาร์ดเป็นศาลาและด้านหน้าของศาลายืนกลางคนเก่ามื่นแต่งตัวทั้งหมดในสีม่วงที่ถูกในขณะนี้การปรับขนาดขึ้น Yun เจ๊ด้วยรอยยิ้ม. Yun เจ๊เอาขั้นตอนข้างหน้าและกล่าวว่าสุภาพ: "จูเนียร์ลิง Yun ทักทายอาวุโส. " ยุนเจ๊เห็นได้ชัดจะไม่ใช่ชื่อจริงของเขาเพื่อให้เขาลวกยืมหลิงหยุนของ. " หึหึโปรดนั่ง. "พี่สวมเสื้อผ้าสีม่วงกวักมือเรียกด้วยมือแล้วเดินไปข้างหน้าไปนั่งบนม้านั่งหินใน ตรงกลางของศาลา Yun Che พยักหน้าเล็กน้อยและนั่งอยู่ตรงข้ามของชายสูงอายุคนหนึ่ง หนึ่งในหญิงสาวที่เหลือได้อย่างสง่างามและอื่น ๆ ที่สองโพล่งออกไปด้านข้างของเขาทั้งที่มีหัวของพวกเขาลดลงเล็กน้อยและแสงยิ้มบนริมฝีปากของพวกเขา ท่าทางของพวกเขาคือความเคารพเคร่งขรึมราวกับว่าพวกเขาในการกำจัด Yun เจ๊. "ผมอาจขอให้สิ่งที่ผู้บริหารระดับสูงที่เรียกว่า?" ยุนเจ๊ถาม. "ชายชราคนนี้เป็นนามสกุล Zi และแค่ชื่อจี." ชายชราตอบพร้อมกับรอยยิ้ม .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยุนอึนรีบกวาดมองรอบๆ แต่ไม่เห็นมีที่ไหนขายสินค้า น้อยแม้แต่ร่องรอยของสิ่งที่พ่อค้ากิลด์ ควรจะได้ซึ่งไม่สามารถสังเกตเห็นได้ . เขาคิดสักครู่แล้วกล่าวว่า : " สามนางฟ้า ผมถามว่ารุ่นพี่ที่ฉันพูดก่อนหน้านี้อยู่ในขณะนี้ ? "" ฮ่าๆ " หัวเราะเบาๆ ออกมาจากสถานที่ที่ไม่รู้จัก " พาเขามาที่นี่ "" ใช่ . . . . . . . นับถือลูกค้ากรุณามาทางนี้ " หญิงสาวทั้งสามตกลงนอน . กับหนึ่งที่ด้านหน้า ซ้าย และขวา พวกเขาเคารพนำยุนเช ไปข้างหน้าหลังจากผ่านสวน ผ่านดอกไม้ผ่านกลุ่มเล็ก ๆน้อย ๆของภูเขาและน้ำตกเล็กๆ เรียบง่าย แต่มีสไตล์โคตรลานปรากฏในบรรทัดของสายตา ในกลางสนามอยู่ศาลา และในด้านหน้าของศาลายืนอยู่กลาง statured ตาแก่แต่งตัวทั้งหมดในสีม่วงที่เป็นปัจจุบันของยุนเช ด้วยรอยยิ้มยุนเชใช้ขั้นตอนข้างหน้าและกล่าวอย่างสุภาพ " หลิงหยุนทักทายรุ่นพี่รุ่นน้อง "ยุนเชก็จะไม่ใช่ชื่อจริงของเขา ดังนั้นเขาก็ยืมหลิงหยุน" หึๆ นั่ง " สีม่วงผ้าผู้อาวุโสเรียกร้องให้กับมือ แล้วเดินไปข้างหน้า ไปนั่งบนม้าหินอยู่กลางศาลา ยุนเชพยักหน้าเล็กน้อยและนั่งลงตรงข้ามกับชายสูงอายุ หนึ่งในหญิงสาวซ้ายอย่างสวยงาม และอีกสอง แตกออกไปด้านข้างของเขากับหัวของพวกเขาเล็กน้อยลง และรอยยิ้มเบาบนริมฝีปากของตน ท่าทางของพวกเขาเคารพเคร่งขรึมราวกับว่าพวกเขาที่ยุนเช ขายทิ้ง" ผมขอถามอะไรรุ่นพี่เรียกว่า ? " ยุนอึนถาม" ตาแก่นี่ นามสกุลซิ และเพียงแค่ชื่อ จิ " ชายชราตอบยิ้ม ๆ