The factory at the base of the moun

The factory at the base of the mountain
has an outlet attached which offers handmade
wooden textiles, ceramic pots and fans made out
of mulberry. On the opposite site of the factory
is a paper mill where men and women are busy
soaking, boiling and sifting mulberry barks to
prepare paper sheets.
The first handmade products shop opened
in 1990 on the mountain, and now the goods go
to markets throughout Thailand.
“In the past I was blind,” said Orawan Sopho
-
namnuaykij, an Akha single mother of four who
once relied on small-scale farming since she
cannot read. “Life as an illiterate is like living in
the dark. I was clueless and I didn’t know what
to do,” she added.
She believes that education is very important.
However, due to limited opportunities in the past,
she hasn’t been to school.
Now she had become a skilled artisan,
employed by the project which taught her to
weave. Her work in the quality control department
earns her enough to support her four children.
Two of her children have graduated with
bachelor degrees while the remaining two are
still at school.
Thanks to the success of the DoiTung
brand, the project’s commitment to eradicating
opium production has been self-sustaining
since 2001.
And that means so are the people who
work there: no more debt, no more drugs, no
more darkness.
The project’s ultimate goal of sustainability
was based on three principles:
health, livelihood and education.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรงงานที่ฐานของภูเขาเต้าเสียบมีแนบข้อเสนอซึ่งทำด้วยมือสิ่งทอไม้ กระถางเซรามิก และพัดลมออกของหม่อน เข้าโรงงานมีโรงกระดาษที่ผู้ชายและผู้หญิงไม่ว่างแช่ ต้มและตะแกรงหม่อนเปลือกไปเตรียมกระดาษแผ่นร้านผลิตภัณฑ์ชุมชนแรกที่เปิดในปี 1990 บนภูเขา และตอน นี้สินค้าไปการตลาดทั่วประเทศไทย"ในอดีต ผมตาบอด กล่าวว่า อรวรรณ Sopho-namnuaykij มีแม่คนเดียวอาข่าสี่ที่เมื่อพึ่งทำฟาร์มขนาดเล็กตั้งแต่เธอไม่สามารถอ่าน เขียนหนังสือเป็นความรู้สึกว่าอยู่ในมืด ผม clueless และไม่ทราบว่าการทำ เธอเพิ่มเธอเชื่อว่า การศึกษาเป็นสิ่งสำคัญมากอย่างไรก็ตาม เนื่องจากโอกาสที่จำกัดในอดีตเธอยังไม่ได้ไปโรงเรียนตอนนี้ เธอกลายเป็นช่างฝีมือที่มีทักษะทำงานกับโครงการซึ่งสอนของเธอทอ เธอทำงานในแผนกควบคุมคุณภาพรายได้ของเธอเพียงพอที่จะสนับสนุนลูกสี่สองของลูก ๆ ของเธอได้สำเร็จศึกษามีปริญญาตรีในขณะที่เหลือสองอยู่ในโรงเรียนจากความสำเร็จของดอยตุงแบรนด์ ความมุ่งมั่นของโครงการกำจัดการผลิตฝิ่นได้ยั่งยืนตั้งแต่ 2001และวิธีอื่น ๆ เป็นคนที่ทำงาน: ไม่มีหนี้เพิ่มเติม ไม่มี ไม่ใช้ยาเพิ่มเติมความมืดมากขึ้นเป้าหมายสูงสุดของโครงการของยั่งยืนตามหลักสาม:สุขภาพ การดำรงชีวิต และการศึกษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรงงานที่ฐานของภูเขา
มีทางออกที่แนบมาซึ่งมีการทำด้วยมือ
สิ่งทอไม้กระถางเซรามิกและแฟน ๆ ทำออกมา
ของใบหม่อน บนเว็บไซต์ตรงข้ามของโรงงาน
เป็นโรงงานกระดาษที่ผู้ชายและผู้หญิงจะยุ่ง
แบบแช่ตัว, เดือดและลอดหม่อนเห่าเพื่อ
เตรียมความพร้อมแผ่นกระดาษ.
ครั้งแรกที่ร้านค้าสินค้าแฮนด์เมดเปิด
ในปี 1990 บนภูเขาและตอนนี้สินค้าไป
ยังตลาดทั่วประเทศไทย .
"ในอดีตผมเป็นคนตาบอด" อรวรรณกล่าวว่า Sopho
-
namnuaykij เป็นแม่คนเดียวอาข่าในสี่ของผู้ที่
ครั้งหนึ่งเคยเป็นที่พึ่งการเกษตรขนาดเล็กตั้งแต่เธอ
ไม่สามารถอ่าน "ชีวิตเป็นไม่รู้หนังสือเป็นเหมือนที่อาศัยอยู่ใน
ที่มืด ผมก็ไม่รู้เรื่องรู้ราวและฉันไม่ได้รู้ว่าสิ่ง
ที่จะทำ "เธอกล่าว.
เธอเชื่อว่าการศึกษาเป็นสิ่งสำคัญมาก.
แต่เนื่องจากการ จำกัด โอกาสในอดีตที่ผ่านมา
เธอยังไม่ได้ไปโรงเรียน.
ตอนนี้เธอได้กลายเป็นช่างฝีมือที่มีทักษะ ,
การจ้างงานโดยโครงการที่สอนให้เธอ
สาน ผลงานของเธอในแผนกควบคุมคุณภาพ
มีรายได้เพียงพอที่จะสนับสนุนเธอลูกทั้งสี่.
สองลูก ๆ ของเธอได้จบการศึกษา
ระดับปริญญาตรีในขณะที่ส่วนที่เหลืออีกสองคน
ยังคงอยู่ที่โรงเรียน.
ขอบคุณกับความสำเร็จของดอยตุง
แบรนด์ความมุ่งมั่นของโครงการที่จะกำจัด
การผลิตฝิ่น ได้รับด้วยตนเองอย่างยั่งยืน
ตั้งแต่ปี 2001
และนั่นหมายความว่าเพื่อให้เป็นคนที่
ทำงานมีหนี้ไม่มากยาเสพติดไม่มากไม่
. ความมืดมากขึ้น
เป้าหมายสูงสุดของโครงการพัฒนาอย่างยั่งยืน
บนพื้นฐานของหลักการสาม
สุขภาพ, การทำมาหากินและการศึกษา