Ever since I was born I had always

Ever since I was born I had always had a baby face. I was the oldest kid in my family and my little brother looked much older than I did. It irked me that he looked so mature (and hot). He even got some cheap tattoos without our parents knowing. Sometimes, it was hard to look at him without being turned on, plus it did not help that he walked around the house most of the time without a top. 
Our air conditioning stopped working in the house over summer and it just gave Aiden another reason to flaunt his upper body. I found him irresistible and would have loved to be him in a heartbeat. It got to the point where I had to leave. So, I took a stroll downtown. 
It never occurred to me how big the city I lived in was. Tall buildings that made the cars look small and people even smaller. I walked in and out of stores, snacking on carts along the way. I stopped in front of a tall tower that looked brand new. It was empty inside and the man at the door was waving me down. 
“Me?” I asked, pointing at myself and looking around to make sure no one else was wondering the same thing. 
The man nodded. I hesitated but followed the man inside. He was tall and handsome, his buttoned up shirt and tie a little too small and his muscles were bulging out from beneath. We walked through the lobby. It was all grayscale, the floor white with gray seating areas and black paintings on the wall with white Latin letters in them. I took that language in school but I couldn’t tell what these said other than a few words being “body” and “chance.” The door man pressed the button and the elevator traveled down, a silent whoosh that climaxed with a ding and the opening of the doors. 
“What You Want is here.” He said, pressing the thirteenth floor. 
“Is that even possible? I thought buildings coul-” I was cut off by the closing doors. The elevator made it’s way past each floor and then opened on the thirteenth. I stepped out into a smaller lobby except this room was all white other than a woman sitting behind a desk in all black. 
“Hi there, welcome to WYW.” The lady said.
“What does that mean?” I asked, placing my hand on the counter.
“Did Archie not tell you?” She asked.
“He said What You Want is here and then he pressed a button.” I explained.
“Well that is what this is.” She said and handed me a pen. I held it, waiting for something to sign but the been buzzed and I felt a tiny pain in my finger and it burned off some of my skin. “Thank you. Please take a seat, we will call you when we are finished with the previous client.” She said.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตั้งแต่ผมเกิดมา ผมเคยมักจะมีใบหน้าเด็ก ผมเด็กเก่าแก่ที่สุดในครอบครัวของฉัน และพี่น้อยดูมากเก่ากว่าผม มัน irked ผมว่า เขาดูเพื่อให้แม่ (และร้อน) เขายังมีรอยสักบางอย่างราคาถูกโดยไม่รู้ว่าพ่อแม่ของเรา บางครั้ง มันก็ยากที่จะมองไปที่เขาโดยไม่มีการเปิด บวกจะไม่ช่วยให้เขาเดินรอบบ้านเกือบตลอดเวลาโดยไม่ต้องแจ้งให้ทราบด้านบน เครื่องปรับอากาศของเราหยุดทำงานในบ้านในช่วงฤดูร้อน และมันเพิ่งให้ไออีกเหตุผลหนึ่งที่โอ้อวดของเขาบนร่างกาย ผมพบว่าเขาไม่อาจต้านทาน และจะได้รักจะเขาในการเต้น มันมีจุดที่ผมต้องออกจาก ดังนั้น ที่ผมเอาเดินเล่นดาวน์ทาวน์ มันไม่เคยเกิดกับฉันถูกฉันอาศัยอยู่ในเมืองใหญ่ อาคารสูงที่มองหารถยนต์ขนาดเล็กและคนเล็ก ๆ ฉันเดินออกจากร้าน ขบเคี้ยวบนรถเข็นตลอดทาง ผมหยุดที่ด้านหน้าของอาคารสูงที่มองแบรนด์ใหม่ มันว่างเปล่าภายใน และคนที่ประตูถูกโบกฉันลง "ฉัน" ผมถาม ชี้ไปที่ตัวเอง และมองไปรอบ ๆ ให้แน่ใจว่า ไม่มีใครสงสัยเหมือนกัน คนแล้วพยักหน้าอย่าง ผมลังเล แต่ตามคนภายใน เขาสูง และหล่อ เขา buttoned ค่าเสื้อ และผูกน้อยเกินไปเล็ก และกล้ามเนื้อของเขาโป่งออกมาจากใต้ เราเดินผ่านล็อบบี้ มันเป็นสีเทาทั้งหมด ชั้นสีขาวกับสีเทาและสีดำภาพวาดบนผนังด้วยอักษรละตินขาวในพวกเขา ผมเอาภาษาในโรงเรียน แต่ไม่ได้บอกสิ่งเหล่านี้ดังกล่าวไม่ใช่คำไม่กี่คำเป็น "ร่างกาย" และ "โอกาส" คนประตูกดปุ่ม และเดินลงลิฟต์ ผ่านหวือไปเงียบที่ climaxed ดิงและเปิดประตู "สิ่งที่คุณต้องเป็นที่นี่" เขากล่าวว่า กดชั้นสิบสาม "เป็นที่สามารถทำได้ ผมคิดว่า อาคาร coul- "ฉันได้ตัดระบบ โดยปิดประตู ลิฟต์ทำวิธีของแต่ละชั้นที่ผ่านมา และจากนั้น เปิดบนที่สิบสาม ผมก้าวออกไปล๊อบบี้เล็กยกเว้นห้องนี้เป็นสีขาวทั้งหมดไม่ใช่ผู้หญิงที่นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานสีดำทั้งหมด "สวัสดีครับ ยินดีต้อนรับสู่ WYW" ผู้หญิงกล่าวที่อะไร" ผมถาม วางมือบนเคาน์เตอร์"อาร์ชี่ไม่บอกคุณ" เธอถาม"เขากล่าวว่า สิ่งที่คุณต้องอยู่ที่นี่แล้ว เขากดปุ่ม" อธิบาย"ดีที่ไม่เป็นอะไร" เธอกล่าว และมอบปากกาของฉัน ผมจัดมัน รออะไรบางอย่างลงแต่รับ buzzed และรู้สึกเจ็บเล็ก ๆ ในนิ้วมือของฉัน และมันเผาปิดบางส่วนของผิวของฉัน ขอบคุณ โปรดนั่ง เราจะโทรหาคุณเมื่อเราเสร็จสิ้นกับไคลเอนต์ก่อนหน้า" เธอบอกว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นับตั้งแต่ผมเกิดมาผมมักจะมีใบหน้าของทารก ผมเป็นเด็กโตในครอบครัวของฉันและน้องชายคนเล็กของฉันมองมากเก่ากว่าผม มันเป็นอันมากผมว่าเขาดูเพื่อให้ผู้ใหญ่ (และร้อน) เขายังมีรอยสักราคาถูกบางส่วนโดยไม่ต้องรู้พ่อแม่ของเรา บางครั้งมันก็ยากที่จะมองไปที่เขาโดยไม่ต้องถูกเปิดบวกมันไม่ได้ช่วยว่าเขาเดินไปรอบ ๆ บ้านส่วนใหญ่ของเวลาโดยไม่ต้องด้านบน. 
เครื่องปรับอากาศของเราหยุดทำงานในบ้านในช่วงฤดูร้อนและมันก็ทำให้ Aiden อีกเหตุผลหนึ่ง ที่จะอวดบนร่างกายของเขา ผมพบว่าเขาไม่อาจต้านทานได้และจะมีความรักที่จะอยู่กับเขาในการเต้นของหัวใจ มันก็มาถึงจุดที่ผมต้องออกจาก ดังนั้นผมเอาตัวเมืองเดินเล่น. 
มันไม่เคยเกิดขึ้นกับผมว่าเมืองใหญ่ที่ผมอาศัยอยู่ในเป็น อาคารสูงที่ทำให้รถดูเล็กและผู้คนแม้มีขนาดเล็ก ผมเดินเข้าและออกจากร้านค้าอาหารว่างบนรถตลอดทาง ฉันหยุดในด้านหน้าของหอคอยสูงที่มองแบรนด์ใหม่ มันเป็นที่ว่างเปล่าภายในและคนที่ประตูถูกโบกฉันลง. 
"ฉัน?" ฉันถามชี้ไปที่ตัวเองและมองไปรอบ ๆ เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครสงสัยในสิ่งเดียวกัน. 
ชายคนนั้นพยักหน้า ผมลังเล แต่ไปกับชายที่อยู่ภายใน เขาสูงและรูปหล่อของเขาติดกระดุมเสื้อและผูกเล็ก ๆ น้อย ๆ มีขนาดเล็กเกินไปและกล้ามเนื้อของเขาถูกปูดออกมาจากใต้ เราเดินผ่านล็อบบี้ มันเป็นสีเทาทุกสีขาวพื้นด้วยพื้นที่นั่งเล่นสีเทาสีดำและภาพวาดบนผนังที่มีตัวอักษรภาษาละตินสีขาวในพวกเขา ผมเอาภาษาในโรงเรียนว่า แต่ฉันไม่สามารถบอกสิ่งเหล่านี้กล่าวว่าอื่น ๆ นอกเหนือจากคำไม่กี่คำเป็น "ร่างกาย" และ "โอกาส." ชายประตูกดปุ่มและลิฟท์เดินทางลงเป็นหวือเงียบที่ถึงจุดสุดยอดด้วย Ding และ เปิดประตู. 
"สิ่งที่คุณต้องการอยู่ที่นี่." เขากล่าวว่าการกดชั้นที่สิบสาม. 
"ที่เป็นไปได้ยัง? ฉันคิดว่าอาคาร coul- "ผมถูกตัดออกไปด้วยประตูปิด ลิฟท์ทำให้มันเป็นวิธีที่ผ่านมาแต่ละชั้นแล้วเปิดในวันที่สิบสาม ฉันก้าวออกไปสู่ล็อบบี้ที่มีขนาดเล็กยกเว้นห้องนี้เป็นสีขาวทั้งหมดอื่น ๆ นอกเหนือจากผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ด้านหลังโต๊ะทำงานในทุกสีดำ. 
"สวัสดียินดี WYW." หญิงกล่าว.
"หมายความว่าอะไร?" ฉันถามว่าวางของฉัน มือบนเคาน์เตอร์.
"ไม่อาร์ชีไม่ได้บอกคุณ?" เธอถาม.
"เขากล่าวว่าสิ่งที่คุณต้องการอยู่ที่นี่และแล้วเขาก็กดปุ่ม." ผมอธิบาย.
"ดีว่าเป็นสิ่งนี้คือ." เธอกล่าวและส่งมอบให้ฉัน ปากกา. ฉันถือมันไว้รอบางสิ่งบางอย่างที่จะลงนาม แต่รับ buzzed และผมก็รู้สึกเจ็บเล็ก ๆ ในนิ้วมือของฉันและมันเผาปิดบางส่วนของผิวของฉัน "ขอขอบคุณ. กรุณานั่งเราจะโทรหาคุณเมื่อเราดำเนินการเสร็จสิ้นกับลูกค้าก่อนหน้านี้. "เธอกล่าวว่า